Hai iedereen, heb me ook maar even aangemeld, na heel lang meelezen, en wil hier even een eitje kwijt .
Ik ben in principe natuurlijk ook voor ...-loos rijden (alleen zadelloos niet, wegens slecht voor de paardenrug op langere termijn en nog slechter voor mijn ego en lijf de laatste keer dat ik er vanaf gekatapulteerd werd).
Maar... er zijn altijd uitzonderingen, en dan bij voorkeur tijdelijk.
Ik geef een voorbeeld: mijn eigen arabier Piablo.
Ingereden met touwhalster maar door heel slechte eerste drie levensjaren heel erg scheef.
Wat ik zelf hem bitloos niet kon aangeleerd krijgen, was recht en nageeflijk lopen. Hij werd wel ietsje rechter en sterker, ook na osteopaat ed, maar niet voldoende. Ik heb hem uiteindelijk op de trailer gezet en ben er mee naar Eddy gereden. Conclusie van Eddy was de zelfde als wat ik dacht: het was op dat moment fysiek niet mogelijk voor hem om recht, laat staan dragend, te lopen, veel te slap en nog veel meer te scheef.
Nu is Eddy een betere ruiter dan ik ben, na een half uurtje vooral stapwerk en dan regelmatig zijdelingse hals buiging vragen en terug los, steeds opnieuw, begon hij een heel klein beetje na te geven. Maar was tegelijk ook erg moe.
Ik ben hem toen in overleg met Eddy heel regelmatig (soms 2 keer per dag 15 minuutjes) gaan rijden om hem sterker te maken. Er zat vooruitgang in, maar niet voldoende, alweer osteopaat nodig.
Uiteindelijk heb ik hem geleerd een hoofdstel met bit aan te doen via clickertraining en eens dat goed ging en hij het niet storend leek te vinden ben ik hem met dat bit beginnen rijden. De derde keer dat ik hem met bit reed gaf hij bijna spontaan na. Ik schrijf met opzet "bijna spontaan", want aangezien ik op de zelfde manier reed als voorheen moet het bit hem ergens wel gedwongen hebben om op zoek te gaan naar een andere houding.
Het rare gevoel in zijn lijf bij nageeflijk lopen was minder erg dan het rare (of pijnlijke?) gevoel wat het bit gaf.
Op drie maanden tijd was zijn bespiering vooral thv de lendenen en broek mooi toegenomen en was hij een pak rechter geworden. Buiten ben ik hem wel bitloos blijven rijden. Maar, en nu komt waar ik naar toe wilde, nu kan ik hem heel mooi nageeflijk rijden met zijn "dressuur-sidepull", (heb ik voor hem laten maken met een breder en gevoerd neusdeel wegens oud littekenweefstel daar) nu hij ontdekt heeft dat het goed voelt om correct te lopen, zijn lijf sterker geworden is en hij plezier in het bewegen op zich heeft gekregen.
Misschien was dat zonder bit ook gelukt met een hele goede ruiter en met veel tijd. Maar de oefeningen die Eddy met hem deed waren, ook al waren ze bitloos en in stap, ook inspannend en zwaar voor hem, brachten ook stress met zich mee. Hij heeft er geen bittrauma aan overgehouden, in ons geval vond ik een bit niet noodzakelijk een kwaad ding.
Ik heb ook al verschillende eigen en vreemde paarden geholpen van bit- naar bitloos over te schakelen, meestal zonder problemen eens het paard terug mag ontdekken dat de mens ook naar hem luistert en daardoor terug meer op zit en intentie, lichaamsspanning ed begint te reageren.
En ik ken ook bitloos gereden paarden die erg scheef zijn of een onderhals hebben.
In mijn ogen is bitloos rijden op zich geen bewijs dat dat rijden goed voor het paard is. Wel zou er bij goed, correct en gymnatiserend rijden steeds een streven naar bitloos rijden moeten zijn.

Kynshiri schreef op zondag 11 november 2007, 21:06:

knipperdeknip...
Om een of andere reden ligt een

Wel, 't zit inderdaad tussen je oren als ik mijn dochter op Piablo laat rijden (komt vaak als ik aan het ridjen ben en wil er dan even een rondje op galoperen) vraagt ze me soms nadien of hij deze keer een bit in had of niet.
Met een goed passende sidepull voel je het verschil bijna niet.
Het enige verschil wat ik zelf met mijn eigen paard voel is, als ik veel geluk heb en alles optimaal verloopt, is met een bit een soort "diablolo gevoel" waarbij ik bijna de energie van zijn achterbenen in mijn handen voel terugkomen, maar die momenten zijn zeldzaam. Maar voor de rest: geen verschil. Nu spreek ik wel over rijden met kontakt, met losse teugel en op buitenrit is er al helemaal geen verschil.

Ben ik niet geheel zeker van. Ik heb ooit voor een artikel met een paleontoloog van de Vlaamse Gemeenschap gemaild, bij onderzoek van oa paardenskeletten wordt fusie van de tussenwervelschijven (!?! auw)beschouwd als een indicatie voor het gebruik als last- of rijdier en botwoekeringen thv de lagen als indicatie van bitgebruik.
Ook als je Dr. Cook er op naleest kan je niet zeker zijn ook al zijn er weer andere studies/meningen die sommige dingen (zoals slikken met bit in) tegenspreken.
Natuurlijk is het niet, nodig ook niet en het kan makkelijk pijn veroorzaken, daarom uit principe liever niet voor mij.

Piet schreef op zondag 11 november 2007, 21:14:

> Dag Gudrun, leuk je hier te zien.

Piablo was 4 bij het inrijden, daarna ongeval en een half jaar stil, daarna opnieuw begonnen. Nog jong, inderdaad, hij is nu 5 en een half en ik zie toch een rijper paard, ook mentaal.
Voor diegenen die me niet kennen: ik weeg amper 50 kg en heb meestal maar 15 tot 20 minuten op hem gezeten per keer.
En ja, Piet, ik herinner het me, en ik sta nog altijd niet onverdeeld positief tegenover de manier van westernbitloos rijden van de meeste mensen. Ik vind ook voor een recreatiepaard correct gymnastiseren heel erg belangrijk. En wat dat betreft zie ik het anders dan de meeste westernruiters.

Knip...


Ik had geen les van Eddy, ik heb met hem gemaild en zijn mening gevraagd en ben met Piablo gratis naar hem toe mogen komen voor advies. We zaten in zo'n grote mate op de zelfde lijn dat ik zelf verder kon.

En dan de interessantste vraag: hoofdhouding met clickeren .
Het was mij NIET om die hoofdhouding te doen, maar om het nageven, het loslaten van hoofd-hals-rug met behoud van energie vanuit de achterhand.
Heb ik inderdaad geprobeerd, eerst vanuit het "mooi", op de grond en onder het zadel, maar dan kreeg ik een houding zonder het gevoel er achter. Ik was niet in staat om Piablo duidelijk te maken wat ik precies bedoelde.
Het eerste nageven/aanleuning/verbinding nemen met het bit daarentegen kon ik wel onmiddellijk bridgen en eens hij dat had ging het vlot. Toen was het "alleen nog maar" duur opbouwen tot zijn lichaam in zoverre getraind was dat hij het leuker begon te vinden om goed te lopen (en het achterhandgebruik ook kon behouden zonde rdie aanleuning vooraan!!!) en hij rechter werd. Daarna met sidepull reden we zo weg.
De houding kan je inderdaad aanleren, het echte juiste lichamelijke bewegen met een paard wat het nog niet kan/snapt is veel moeilijker. Ik ben vb ook niet weg van sommige foto's van Alexandra Kurland waarbij het paard "verzameld" loopt.

Piet schreef: (geknipt)


Anti-bitloos ben ik nooit geweest...
Ik heb wel een periode gehad dat ik dacht dat een bit nodig was om dressuur te rijden, maar buitenritten deed ik met Piek ook altijd al bitloos. Heeft me 2 jaar gekost voor Piek me zo ver vertrouwde dat ik hem een bit in mocht doen.


Hij deed het gewoon op een andere manier: via stelling met een teugel vragen, hem laten ontdekken dat hij zijn zwakke rechter achterbeen wel onder de massa kon zetten. Waarna hij een beetje rechter werd en er een heel klein beetje nageven zat aan te komen.
Mij lukte het niet op die manier, ik zei al de Eddy een betere ruiter is ofwel was ik niet volhardend genoeg.

Beide manieren brachten stress met zich mee voor Piablo, zowel het inbuigen en niet snappen/kunnen als het met bit rijden. Ik koos er voor om het toch met bit te doen omdat ik dacht dat ik dat kon zonder trauma (heb Piek indertijd van zijn enorme bittrauma's afgeholpen) en dat ik hoopte dat het even de korte pijn zou zijn.
Piablo was zo scheef en zijn rechterachterbeen zo zwak dat hij zich gewoon vastliep, ook op de weide vb galopeerde hij NOOIT rechts (en ging dus zelfs nu en dan ondruit in een bocht in de foute galop achter de andere paarden aan), nu wisselt hij spontaan tijdens het spelen.
Achteraf bekeken zou ik het zo terug op deze manier doen.
Yep . ook "dressuur". Alleen heel erg nu en dan als hij zich rechts lijkt vast te houden of zijn been terug ontziet rijd ik hem heel even met bit om te voelen waaraan het ligt, soms moet hij wat rust en een weekje vrij en soms lijk ik hem even te moeten "herinneren" hoe hij correct moet lopen.
Maar we zijn op de goede weg, nu Dixie zijn voeten nog, maar da's een ander verhaal.

Da's een van de redenen waarom ik me eindelijk aangemeld heb: de principes zijn principes, met uitzonderingen er op die zeer beredeneerd worden en altijd in het belang van het paard, maar de teneur van de berichten de laatste tijd liet uitschijnen dat dekens en bitjes ed vrij normaal gevonden werden, en dat vond ik jammer op een forum als dit.
Alle begrip voor de zoekenden (en daar hoop ik toe te mogen blijven behoren) maar niet: "het is normaal dat....want...", ... zonde toch?

Ik heb het ooit zelf gedaan, zo'n testje, maar dan met de Libra van Egon. Staat waarschijnlijk nog ergens op zijn site, ben zelf heel veel documenten kwijt door een vroegere computercrash, oa ook een reeks artikels over bitten en bitloze optomingen die ooit in "horsemanship" stonden.

Viel me eigenlijk tegen, ik had niet veel gewicht in mijn handen, maar wel ongelijk links en rechts terwijl het echt wel gelijk aanvoelde voor me .

Overigens ben ik met een touwhalster zeker bij Piablo ook heel erg voorzichtig met zijn littekenweefsel op zijn neus (halster als veulen ingegroeid) en een traditionele sidepull vind ik ook best hard als er met kontakt gereden wordt.
Als ik heel correct zou zijn, zou ik moeten besluiten gewoon niet meer te rijden. Een bit geeft dan wel soms botwoekeringen op de lagen (alhoewel Romeo Vangoethem, paardentandarts, zegt dit nog nooit gezien te hebben ook niet tijdnes zijn opleiding in Amerika0, wervelfusie door belasting op de rug lijkt me ook niet echt gezond.
Maar zo correct kan ik (nog?) niet zijn, ik wil wel rijden op mijn paarden, met zo min mogelijk schade.

Gudrun schreef op maandag 12 november 2007, 12:32:

Derde en laatste poging
Gudrun schreef op maandag 12 november 2007, 12:32:

Hoe heeft Linda Lou het opgelost gekregen?roflol.
't Stond er inderdaad, dank je Esther, maar ik zag het niet.
Nu even mensen pupjes leren clickeren .

Klinkt goed, Piet!
Shiny toch nog onder het zadel, het zit er toch nog in!
Foto's???

Rond de 100 euro valt best mee als het nieuw en goed is. Ik heb Piablo's op maat gemaakte sidepull duurder betaald helaas. En ten slotte gaat zoiets jaaaaren mee.

heidy smid schreef op donderdag 15 november 2007, 16:12:


Ik heb ooit een echte junkpony gehad. Ging met niks helemaal niet over. Stond hij met de andere paarden samen op de weide, was hij aan het luchtzuigen op de kont van de shetlander. Helemaal van de wereld weg.
Altijd buiten, altijd gezelschap, altijd gras of hooi ter beschikking, maar Orlando was zo verslaafd dat dat allemaal niks uitmaakte.
Zette ik de shet weg, dan zoog hij wel gewoon op niks lucht op, plus leek nog ongelukkiger ook. Een band heb ik hem nooit omgedaan, hij was wat aan de dunne kant (met een dikke buik) maar voor de rest wel gezond.

Jipie, ik kán het!!!
Tip: begin met voet rondjes rechts en hand rondjes links, eens dat lukt dan lukt de 6 ook .

Niet te geloven, en dat noemt zichzelf paardvriendelijk...
Alweer een bevestiging van mijn vooroordeel tegen Parelli...