cornelie schreef op maandag, 26 april 2004, 12:09:
Het is

Hahaha, ja, daar kan best een kern van waarheid in zitten.

Petra schreef op maandag, 26 april 2004, 22:32:



Jammer dat jullie vertrokken zijn.


Als ik nu de rest lees, zie ik niet veel verschil met hier.
En dat is geen kritiek, want ik vind dit ook een prima forum.


En nu komt het...................
Ik vind het jammer dat jullie hier nu meer mensen weg proberen te halen.
Tuurlijk, het hoeft niet te gebeuren.
Maar toch.


Je zal het wel begrijpen..........ik kom niet.
Want ik vind het hier veelste gezellig.
Leer hier ook veel en hier is ook ruimte voor diepgang en delen van ervaringen enz.

Veel succes met jullie clubje.

Joke.

Ingrid den Ouden schreef op maandag, 26 april 2004, 23:34:


Hahahaha, ik moest wel erg lachen toen ik dit las.
Ik dacht gelijk terug aan gisteren, toen ik gedwongen me vastklampde aan de manen van Marco.
Die in galop achter zijn vrienden aanging, terwijl ik hem zonder zadel reed en hij niet een stabiele gang heeft.
Poeh, dat was proberen te overleven en geen duik in de struiken te maken.


Ja, op zich heb je helemaal gelijk.
Het is een ideaal beeld.
Maar elke stap op weg naar dat stadium is voor mij al een droom(beeld) waar ik aan werk.


Wat zal jij dan ook het eerste deel van de Lord of de rings hebben mooi gevonden.
Dat deel van die daverende golven die in paarden veranderen.


Draf vind ik het minst leuk.
Galop, okè effe lekker/leuk en een groot vrijheidsgevoel(net als motorrijden).
Maar door het bos in alle rust slenteren...........en dan stopt het paard opeens en kijkt in de struiken.
Het heeft iets geroken, gehoord dat jij nog niet door hebt.
Samen kijken, turen en wachten........... samen èèn worden.
Ik denk dat ik dat het mooiste vind.

Met Marco heb ik gisteren twee tochten gemaakt.
ÈÈn zonder zadel en èèn met.
De eerste was een vrij gemakkelijk karrespoor, zonder ECHT stijle hellingen.
Ja, was leuk (als hij niet zelf besloot wat sneller te willen aansluiten), want in stap zit hij heel stabiel.
Je glijdt niet bij het helling op of af gaan.

De tweede rit was door de wildernis.
Stijle hellingen, door riviertjes, dichte boes en zwaar werken.
Dan moeten beide zich consentreren en merk je opeens hoeveel je samen èèn wordt.
Heel intensief, geen galop, maar alles groen om je heen, sporen van dieren, vogels die fluiten en af en toe.....stilstaan turen en een hert zien.


Groetjes, Joke.

Linda schreef op dinsdag, 27 april 2004, 7:49:


Hoi Linda.

Jij vind een paard die hoog opgooit prettig?
Want dan krijg je dat zweef/loskomen moment, toch?
Terwijl ik het juist heerlijk vindt als ik een paard heb, die heel glad gapolleerd, dat je dicht bij de rug blijft.

Vliegen, ja.
Als ik net zoveel in het echt als in mijn dromen kon vliegen.........oef.

Hoi.

Hij is hier nu een maand.
Ik heb er niet eerder over geschreven, want ik wist niet hoe ik het logisch moest neerzetten.

Op het eerste gezicht viel hij mij erg mee.

Hij had een wond aan een achterbeen.
Hij stond inderdaad op de buitenranden van zijn hoeven en zijn gewrichten waren veel dikker dan bij de anderen.
Maar het was geen ongelukkig paard om te zien.

Elke week raspen we hem een beetje.
Hij loopt vrij bij de andere paarden en elke beweging/trim is daardoor ook zelf gekozen.

Nu na een maand zijn zijn gewrichten slanker(ik bedenk me nu dat we het zouden moeten meten).
Hij gallopeert in de wei met de anderen mee.
Zijn stalmanieren zijn heel rustig geworden.
Hij stonk, knaagde op alles, hinnikte iedereen doof als er een paard naar buiten ging, liep constant onrustig in zijn box rond en schopte tegen de deur.
Zijn hoevenstand en manier van lopen wordt langzaam rechter.
De dierenarts had gezegd dat hij het beste op rechte ondergrond kon lopen.
Terwijl hij gisteren zelf over rotsen klom en daarna voorzichtig weer zijn weg naar beneden zocht en er geen moeite mee had.

Aan zijn reageren te zien is het een draafpaard geweest.
Bepaalde signalen tolkt hij helemaal contra.

Het gaat dus goed/vooruit met hem.

elsbeth flipsen schreef op dinsdag, 27 april 2004, 10:45:



Hahaha, het begon tot je door te dringen?

Maar dat was wel wat me in het schrijven opviel.
Mijn manier van het lezen natuurlijk, kan heel anders bedoelt zijn geweest.
Maar het kwam zo over dat er dan haast geen keus meer was om nog hier ook te lezen en te schrijven, want ja..........chat, oppervlakkig, breiclubje, weinig diepgang.
Prut, prut, daar wil je dan toch niet meer bijhoren.

Zoals gezegd zo kwam het bij mij over.
Verder geen discussie waard.
En natuurlijk, er zijn ook andere linken naar fora genoemd voorheen.
Maar de reden om een eigen mailclub te starten, dat was er effe anders aan.
Zodoende mijn reactie.

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 27 april 2004, 21:06:


Tja, dat was misschien ook wat ik met mijn reacties wilde aangeven.
Waarschijnlijk niet zo door 4PK bedoelt.
Maar het zette tot aandenken en een groot ? over of w nou echt zo met zijn allen overkwamen.

En dat wilde ik bestrijden.
Het gehalte is hier best hoog en dan is het geheel onnodig om ons onzeker te gaan voelen.

Zoals iemand anders ook al zei: de inbreng van de 4PK'tjes waren hier ook heel welkom.............nog steeds trouwens.

Dus...............gewoon spontaan en vrij uit blijven schrijven.
Manen in de wind en vol gallop. ;o)

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 28 april 2004, 8:21:


Werken zit niet in spanning in de teugels of aan de nek van het paard hangen.
Maar als het paard zijn nek te veel naar beneden brengt.......naar eten gaat zoeken en zich niet meer concentreerd is ook niet goed.
Dan trek je heel even aan de teugels terwijl je je benen iets aanspant.
Dan komt het hoofd weer omhoog en wordt de stap actiever in plaats van slenteren............en ontspan je de teugels weer.

Als een paard het niet lekker vond, deed hij het niet.

Nou weet ik niet hoe ongelijk het terrein ook was.
Maar een paard moet ook kunnen zien waar hij zijn voeten zet, hoe diep water is, enz.
Dat kan niet met zijn neus in de lucht.

Ja, kom, we chatten nog wat.

Ik denk dat iemand gewoon zich even moest laten gelden als "leidster".
Ik weet niet hoe oud de vriendelijke dame in kwestie was?

Aan de andere kant:
Als er mensen bij ons komen rijden, willen we ook graag dat ze de paarden zo behandelen als ze bij ons gewend zijn........losse teugel.

Maar als ik het gevoel zou hebben dat de dame zich alleen even wilde laten gelden, zou ik vriendelijk glimlachen en als ze niet meer keek het paard weer de vrijheid geven.....mits hij niet struikelt, gaat eten of wat bosjes mee neemt.

sandra en tinka schreef op zaterdag, 1 mei 2004, 20:30:


Hoi Sandra.

Elk ding, voltige-singel, dekje, boomlooszadel..........zorgt er voor dat je anders zit of op een andere plek op de rug dan zonder enig hulpmiddel.
Ook ik rij het liefst zonder zadel.
Maar soms heb je gewoon zo een ding nodig en dan vind ik het prettigst een boomlooszadel.

Ik ben ook bezig mijn paard in te rijden.
Maar ook het paard zal aan een zadel moeten wennen.......met en zonder persoon erop.

Mijn paard doet niet moeilijk over het zadel, ook niet over een persoon...........nu nog die twee samen.

Ze doet wel moeilijk over teugels.....wilt er op bijten.
Ik gebruik trouwens een bitloos hoofdstel.

Groetjes, Joke.

Boek van Pete Ramsy?
Ik hoop dat ik het goed schrijf.
Het is een boek met veel foto's, voorbeelden en oplossingen.
Wij halen er veel hulp uit.

Ik heb alle reacties zo een beetje gelezen.

Ook over de hengsten en het middel om merries niet drachtig te laten worden.

Mijn blik vanaf mijn bergje:

Kun je paarden houden in Spanje op een veel groter gebied dan een weiland in Nederland met elkaar vergelijken wat "natuurlijk paarden houden" betreft?

Als je een hengst in een flok laat lopen(familie) in een GROTE weide en je wilt je hengstige merrie er uit halen om te gaan rijden.... welke risico's loopt de gemiddelde ruiter?

En inderdaad in hoeverre kun je nog van natuurlijk paarden houden spreken in Nederland?

Ik heb het al eerder hier geschreven, iedereen kan hier van iedereen iets leren.
Of je het nou onderbouwd of uit ervaring spreekt, of je het nou wetenschappelijk kunt verantwoorden of vanuit je intuïtie werkt.

Als we maar èèn ding gemeen hebben...............liefde voor paarden en het beste met hun voor hebben.
Wij breken in het paard zijn wereld en manier van leven in.....zo weinig mogelijk als het even kan.
En ik moet me heel sterk vergissen als dat niet is wat de meezste hier nastreven.

kim geyskens schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 19:57:


Als een paard wil dat de ander voor hem opzij gaat, geeft hij een beet.
Als jij zo hard moet duwen, wees dan creatief........knijp, ritsel met een zak, zorg dat je zijn aandacht krijgt en begint te begrijpen wat je wil.


Hij zal je niet begrijpen.
Of is een (ex) draafpaard?
Leg beloning in je stem of geef in het begin wanneer hij voor je wijkt een stukje wortel/appel.

Huertecilla schreef op dinsdag, 4 mei 2004, 19:56:


Sterk spul dus, als het een jaar zijn werk doet.


Het wordt dus uit nood gegeven.
Waarom zou het niet ook voor huisdieren zijn?
Zal vast wel een goede reden voor zijn............


Het heeft effect op de hormonale huishouding.......verminderde kans op drachtig worden ook na het stoppen met inspuiten.


Goed, ik begrijp dat je een grote kudde op een nog groter stuk grond hebt.
En je hebt geleerd anders naar paarden houden te kijken en er anders mee om te gaan.
Een luxe, niet waar?
Je hebt een hekel aan het belerende vingertje en de nederlandse mentaliteit dat we onze mening graag geven.
Maar uh, zagen we jou niet precies het zelfde doen?

Jouw leven, mijn leven en de paarden hun leven is geheel anders dan van de gemiddelde paard(en)houder in Nederland en hun paarden.

Willen we elkaar kunnen helpen om het zo prettig mogelijk voor paarden en hun toekomst te maken, zullen we samen de "paardrij/houderij-cultuur" moeten veranderen.............door samen te staan en niet tegenover elkaar.
Vooral niet als we al samen een andere weg zijn ingeslagen.

Verdeel en heers is wat dat betreft hier op het verkeerde forum.

Oef, ook ik ben nog steeds nederlander.

Ik ben blij dat je er weer bent, Hester.

Gewoon de draad oppakken.
We kunnen er alleen maar wijzer van worden.