Hallo,

De merrie van een kennis van mij heeft vannacht een veulen gekregen. Nu produceert ze blijkbaar weinig of geen melk.

Nu heeft ze van haar DA een voorschrift gekregen om gelulen te laten maken met domperidone (motilium is een merknaam) er in. Blijkbaar stimuleert dit de melkproductie. Ik had er nog nooit van gehoord.
Hebben jullie hier ervaring mee?

Zijn er ook tips om meer natuurlijke en veilige middelen te geven?

Lena

PS: het veulen en de merrie stellen het voor de rest goed. Het veulen heeft van elders intussen al biest gekregen en de merrie heeft ook al inspuitingen met o.a. die domperidone gekregen.

Zoiets als capsules, het meest vergelijkbaar met zo van dat zure poeder in van dat eetbare hostiepapier. Waarschijnlijk zal de dosis voor een paard te hoog zijn om het allemaal in een capsule te krijgen, vermoed ik.

Een update,
De merrie zou nog tot morgen die medicatie krijgen.
Het veulen krijgt niks extra bij en stelt het momenteel goed, en de merrie ook. Gisteren zijn ze blijkbaar een hele dag buiten gemogen. Ik had eerder ook al voorgesteld om ze in lekker lang, vers gras te zetten (eiwitten en zo... en als ik zie wat het gras momenteel met mijn paarden doet... ), maar volgens de pensionhouder was het toch echt geen weer om bij zulke problemen en in deze weersomstandigheden zo'n probleemgeval buiten te zetten.

Enne: geboortes geven toch wel aanleiding tot een kroegentocht met allerlei bochten en omwegen, niet?

Lena
(grandioos ijzerloos)

Eerlijk: ik ben momenteel heel blij dat ze zo dik worden.
Onze merrie heeft het van eind februari tot nu enkele weken geleden heel moeilijk gehad. Ze was zo mager dat ik een vinger tussen haar ribben kon leggen en mijn vinger niet voelde als ik mijn hand erover legde. Ook achteraan ingevallen, geef fut meer.
Ze kreeg dus massa's eten bij (3 keer per dag bijna een volle emmer, maar hielp nauwelijks.
We waren echt aan het denken om het veulen te spenen owv de merrie.
Onze ruin van 23 had het ook al niet gemakkelijk, zelfs met en deken sinds half januari.
Enkele weken terug mochten we onze paarden op een kennis haar wei zetten waar nog 'oud' gras op stond, nog 14 dagen later hadden we zelf gras, en nu zit ik met een dikke merrie, boordevol energie die haar schade aan het inhalen is, een gepensioneerde ruin die zich samen met veulen (11m) en ruin van 8 terug puber voelt.
Momenteel zijn ze echt pampus gegeten en gaan we terug over op strookbegrazing. En terug aan het 'werk'.

Hallo,

Ik vond onderstaand artikel op het internet. Het is een hart onder de riem voor alle ijzerlozevoetenovertuigden, maar zéker ook voor de anderen. Op zich niet echt iets nieuws denk ik, maar wel nog eens duidelijk waar het eigenlijk over gaat én op basis van wat reeds allemaal onderzocht is.

http://www.thehorse.com/articles/31912/veterinarian-reviews-the-barefoot-concept?utm_source=Newsletter&utm_medium=lameness&utm_campaign=05-22-2013

Preston schreef op donderdag 6 juni 2013, 18:20:


Ik zou hun van repliek dienen:
Hoeveel mensen 'dingesen' niet met een condoom of met de pil, spiraal of...? Da's toch ook allemaal voor de fun? En waarom zou dat bij paarden niet mogen?

e m kraak schreef op maandag 10 juni 2013, 11:10:


Ik geloof dat ik weer iets over mezelf geleerd heb, namelijk: dat ik evolutionair nog niet zo heel erg opgeschoten ben.
Want als mijn echtgenoot een tijd buiten heeft gewerkt, heeft hij vaak zo'n heerlijke 'zweet-grond-buiten'-geur.
Een geur die bij mij kan wedijveren met de geur van vers hooi, paarden, kamperfoelie, én de geur van 'pas geregend als het lang droog is geweest'.

En ook deze opmerking is nog steeds on topic hé!

Hey,

Gisteren is het precies een jaar geleden dat we onze hond hebben laten inslapen (en dat ons veulen werd geboren). Hij was oud en de dagen ervoor was hij ziek geworden, wilde nog wel gaan wandelen, maar het lukte nauwelijks nog, hij at maar een heel klein beetje meer, sliep heel erg veel. We hebben toen een afspraak gemaakt en 2 dagen later konden we bij de DA terecht. Die dag leek hij weer beter, liep weer beter, had gegeten... Mijn man twijfelde maar ik niet. Voor mij zou het uitstel van executie geweest zijn aangezien hij op korte termijn toch weer een terugval zou gekregen hebben. Onze hond is zelfstandig bij de DA binnengewandeld. Ik heb er ook geen spijt van gehad ondanks mijn verdriet en mijn man zei achteraf dat het wellicht het beste was. Hij is 15 of zo geworden en heeft een goed leven gehad dat ook op een "goede" manier geëindigd is.

Ook zo enkele jaren geleden bij ons eerste veulen die na een operatie een koliek deed. Wel een heel andere context. Op een bepaald ogenblik zei de DA dat hij wellicht een darmperforatie had en dat hij niets meer kon doen. Ik heb toen ook gezegd dat hij er zo snel mogelijk een einde aan moest maken, wat hij ook deed. Hij is in mijn armen gestorven.

In beide gevallen heb ik het gevoel dat ik het beste gedaan heb dat ik kon doen.
Ik weet dat ik ook bij mijn oudere ruin ooit zo'n beslissing moet nemen. Hij heeft wat problemen en wellicht gaan die in 1 of andere winter echt overheersen en dat ik er met medicatie ed. niet meer geraak, en dan hoop ik ook dat ik weer kan zeggen: 't is goed geweest, je mag gaan. Ik wil mijn beesten niet nodeloos laten afzien, niet het gevoel hebben dat ik hem (te) lang heb laten lijden.
En ik hoop (en denk dat het tegen dan wel zal lukken) dat ik ooit ook voor mezelf (en evt. mijn naasten) die beslissing kan nemen. Kwaliteit van leven is voor mij een erg belangrijk issue en ik heb de indruk dat dat met het ouder worden nog sterker wordt.

Sterkte!

Fijn om dit topic te lezen. Het herinnert me er aan dat er meer van die rare mensen zijn zoals ik.

Als het over overtuigingen gaat vind ik deze wel interessant... Je moet je er wel even voor zetten (allé, in mijn overtuiging toch ).

http://www.youtube.com/watch?v=oPEdDcs_8ZQ

Proficiat Piet!
Met je verjaardag.
Met je weinig dazen. Ik denk dat ze allemaal hier bij ons zitten. Een voormiddagje op de wei en zelf heb ik minstens 3 beten opgelopen, gisteren ook 2 maar toen was ik maar een uurtje daar.

Enkele jaren geleden had mijn man enorm vaak last van een stijve nek. Naar een kinesist en toen die afwezig was, een vervanger. Die stelde wat vragen (oa werk en eetgewoonten) deed wat rare testen (vraag me niet wat ze getest hebben) en zei tegen mijn man om minder koffie, cola en suiker te eten.
Ik was hier heel sceptisch tegenover (ik hou ook wel van bewijzen), maar ja, 't zijn nu dingen die makkelijk te laten zijn, en baat het niet dan schaadt het niet.

En ja hoor! Het hielp. En ook nu nog werkt dit. 't is wel zo dat hij hier vooral last van heeft als het erg druk is op zijn werk (stress), en dat hij in die periodes vaak ook meer koffie en cola drinkt. Trop is te veel zeker??
Ik vermoed dat voor deze dingen ook wel een logische (wetenschappelijke?) verklaring zal zijn, cafeïne en suiker zijn toch al goed bestudeerd denk ik.

Op de link van die zuur-basebalans ga ik toch mijn geld niet opzetten hoor. Dat ruikt te veel naar promotie voor een boek.

Coralie schreef op maandag 15 juli 2013, 13:44:


Is dit niet wat kort door de bocht????
Er spelen toch ook wel erfelijke factoren in mee, en ook dingen als menopauze en hormonale factoren, misschien wel te weinig zon... . Waarmee ik weer niet wil zeggen dat stress geen factor zou zijn. Maar om het enkel daar op te steken...

Ik vond dit artikel over zwaar verwaarloosde paarden.
Kan je deze paarden nog een pijnvrij leven geven? Deze hoeven komen toch nooit meer goed???
http://www.hbvl.be/nieuws/buitenland/aid1420835/zestien-zwaar-verwaarloosde-paarden-gered-in-duitse-nedersaksen.aspx?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_content=article&utm_campaign=seeding

Ik heb dat ook zitten bedenken toen één van de nichtjes met zo'n computerspel afkwam.
Ik ben niet eens met dat paard uit de stal geraakt.