e m kraak schreef op maandag, 4 juli 2005, 13:10:


Hallo,

Helemaal mee eens. Ik hoor sinds augustus 2004 ook bij het "stel idioten op hun boerderijtjes" dat het welzijn van het paard voorop stelt.

Auf Wiedersehen!
Monique

jans schreef op maandag, 4 juli 2005, 15:21:


Hallo,
Heb wel eens gehoord van het middel "Keralit", dat moet op het slijtvlak van de hoef aangebracht worden. Schijnt een erg harde laag te vormen en slijtage tegen te gaan. Zal nog even op zoek gaan naar de website....

Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op maandag, 4 juli 2005, 15:57:


Hallo,
Kijk onder: www.keralit.de
Zoals ik weet is het middel ook getest in paardentijdschrift "Cavallo" (Is echter alleen in het Duits, weet niet of dat een bezwaar is).
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op maandag, 4 juli 2005, 17:58:


Hallo,
Heb het over Huffestiger. Kan het artikel wel voor je scannen en mailen...
Groeten,
Monique

Monique Meijer schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 8:11:


Hallo,
Aan de website van Cavallo heb je inderdaad weinig, de interessante dingen zijn alleen voor leden toegankelijk. Een collega van mij heeft het exemplaar met de test thuis liggen. Dus, wie een copie wil hebben.....
Groeten,
Monique

Patchouli schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 8:47:


Re: verzekering
Hallo,
Heb mijn paard niet extra verzekerd, alleen WA (toen ik nog in Nederland woonde was mijn paard automatisch WA meeverzekerd, hoefde niet apart, nu ik in Duitsland woon, moet het wel). Heb ooit op aanraden van een kennis een poging gewaagd bij Interpolis (glashelder... nou ja, eerder ondoorzichtig). Bleek dat zij de paarden gaan "monsteren" (het paard moet door een dierenarts worden onderzocht, ziektegeschiedenis wordt uitgeplozen, bovendien wordt het paard proefgereden). Bij een klein gebrek geen verzekering, of enorm veel betalen. Mijn quarterhorse merrie is enkele jaren geleden op het belachelijk hoge bedrag van 25.000 gulden geschat (fokwaarde, hoe komen ze erbij met zo'n middelmatige stamboom). Standaardverzekering tegen dood, onbruikbaarheid en diefstal met ziektekosten en WA zou tot mijn verbazing ongeveer 300 tot 500 gulden per maand gaan kosten!! Mijn paard liep namelijk hoge risico's doordat ze vaak hoefzweren had. Normale dierenartskosten, dure medicijnen en kleine operaties zijn bovendien niet afgedekt. En waarom moet je een paard nog eens extra WA verzekeren? In Nederland is een paard automatisch meeverzekerd! Dat wisten ze zogenaamd niet, bovendien was het een totaalpakket, WA kon er absoluut niet uit. Geldwolverij als je het mij vraagt. Wat ik echt verschrikkelijk vind: Vindt je verzekeringsmaatschappij een operatie niet nodig, ben je je paard kwijt. Je paard krijgt een brandmerk "A" (afgekeurd) en gaat naar de slacht. Of je mag het van de verzekering terugkopen. Ik ben daar erg van geschrokken en heb haar daarom alleen WA verzekerd, wat volgens mij ook voldoende is. Verzekeren tegen dood (bliksem), onbruikbaarbeid, ed: Nadat het paard 10 jaar oud geweest is, wordt sowieso niet meer 100% uitgekeerd, maar slechts een gedeelte. Ik weet natuurlijk niet hoe andere verzekerings maatschappijen zijn, maar dit is mijn ervaring met Interpolis.......
Ik probeer daarom liever steeds elke maand een klein bedrag opzij te leggen, want met dierenartskosten weet je het maar nooit! Laatst bij een overmoedige bok zat haar hals muurvast. Na een behandeling van een uur galoppeerde ze vrolijk bokkend (!) naar het weiland en ik kon Euro 75,-- betalen.....

Groeten,
Monique

Havank schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 10:08:


Hallo,
Zal morgen de tekst scannen en mailen.
Groeten,
Monique

Horsewisper schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 12:57:


Hallo, hier is "die meid" weer,
Als je mijn bericht goed gelezen had: WA kost in Nederland n i e t extra, per persoon zijn zelfs automatisch 2 paarden meeverzekerd. Wat ik voor mijn WA betaal doet niet ter zake, omdat ik in Duitsland woon! Alle schade die een paard toebrengt, met of zonder ruiter, met of zonder bit, cap, of weet ik wat is verzekerd met een WA verzekering. Voor informatie over andere verzekeringen zou ik gewoon verschillende verzekeringsmaatschappijen benaderen, aangezien die onderling ook weer verschillende tarieven en paketten hanteren. In mijn omgeving verzekeren zich alleen mensen extra (dus boven de WA) die dure wedstrijdpaarden hebben en bij dood of andere ernstige zaken geld uitgekeerd willen zien van de verzekering om zo snel mogelijk weer een nieuw paard te kopen.
Voor hobbyisten zoals ik met een gemiddeld inkomen is het gewoon te duur mijn paard voor van alles en nog wat te verzekeren. Ik heb erg veel pech gehad met mijn paard, er was altijd wel weer wat (hoefzweren, peesblessures, vastzittende wervels, e.d.) maar dat wordt gewoon niet gedekt door extra verzekeringen. Het is beter gewoon een bedrag per maand opzij te leggen. En trouwens, het is erg moeilijk te schatten wat een paard kost. Ik dacht het ook te kunnen berekenen toen ik mijn paard kocht en ik heb ook verschillende mensen benaderd. Je schaft tenslotte ook nog doorlopend dingen aan zoals nieuwe halsters, vliegenspray, hoefraspen, renetten, de omheining moet gerepareerd worden, verf, nieuwe palen (in een nat weiland zijn ze zo weggerot), e.d. Ik was ook eerst bezig te tellen: Zoveel plakken hooi per dag, zoveel stroo, voer, wormkuren, inentingskosten, maar dat gaat niet op, de praktijk is toch vaak anders. Ik kan wel even kijken wat ik vorig jaar in totaal uitgegeven heb. Dat is dan wel zonder stalling, want ik heb haar gelukkig bij huis staan. Ik heb eerder voor stalling bij een boer, compleet met 12 uur weiland per dag, s'nachts helaas op stal, voer, hooi, stro en elke dag uitmesten 300,- gulden betaald. Alles was gelukkig al omheind. Daar kwam dus alleen nog inenten, hoefsmid (toen nog wel) en dierenartskosten bij. Verder andere aanschaffingen die je toch wel gaat doen als je een paard hebt (Oh, wat een leuk halstertje......).
Meldt mij morgen even weer met een overzichtje, ook wat wij voor onze omheining betaald hebben (en vooral ook wat voor een omheining dat is).
Groeten,
Monique

Malenka schreef op woensdag, 6 juli 2005, 0:52:


Hallo,
Met Euro 150 is in mijn ogen ook veel realistischer. Te krap gaat niet, er gaat snel ook wat kapot en je wil tenslotte ook wel eens iets extra aanschaffen (leuk halster o.i.d.)! Hier onder de beloofde berekening wat mijn paard in 2004 gekost heeft. Mijn paard is een quarterhorse merrie van 8 jaar en is 1.50 hoog en staat bij ons op het weiland. Ik kocht haar als veulen, als 2-jarige kreeg ze plotseling regelmatig hoefzweren, terwijl ze daarvoor nooit iets had en kerngezond was.... Ze heeft in het verleden zo vaak hoefzweren gehad, het heeft mij kapitalen gekost. Bij mijn huidige dierenarts houdt ze het record aantal hoefzweren met 5 per jaar..... Sinds augustus 2004 bekap ik haar natuurlijk, tot dusver hoefzweervrij, afgezien van een klein zweertje rechtsachter, waar ze niet veel last van had). Ik ben achteraf blij dat ik ruim gerekend heb!

Kosten 2004:
4x wormkuur (Panakur, Equest, Equimax, Equest) Euro 65
2x inenten (infuenza, herpes, tetanus) Euro 100
hooi Euro 210
stro Euro 35
paardentandarts Euro 70
voer Euro 180
WA verzekering in Duitsland Euro 86
biotine voedingssupplement Euro 160
extra dierenarts/fysio kosten Euro 520
extra kosten slijtage/schade Euro 220

Totaal Euro 1646 per jaar, per maand Euro 137

Zonder de extra dierenartskosten en voedingssupplement kom je natuurlijk op een veel leuker bedrag uit, maar ik zou het er niet op wagen. Ik zou voor onderhoudskosten per paard van Euro 150,- uitgaan en wat je niet gebruikt op een aparte bankrekening te zetten als "appeltje voor de dorst". Een schaafwond bijvoorbeeld kan, als je pech hebt, lelijk gaan ontsteken; een antibiotica kuur kost kapitalen....
Heb je ook al aan kosten training gedacht? Koop je veulens kun je natuurlijk ook zelf bezig gaan, maar als je weinig ervaring hebt (zoals ik op dat moment) is het prettig als iemand je ondersteunt. De kosten daarvan verschillen ook enorm. Ik had geluk dat een kennis van mij bereid was mij te helpen om mijn veulen op een paardvriendelijke manier op te voeden; ook qua kosten viel het daarom gelukkig mee. Bovendien zijn de meeste veulens erg nieuwsgierig en doen de meest domme dingen, die vaak veel geld kosten.... Achteruit lopen en in de sloot vallen, onder de onheining door rollen en wanhopig door de tuin van de buren rennen om de ingang weer te vinden (kraters van heb ik jou daar...) Paarden van halsters ontdoen en uitelkaar halen, sloten van deuren afknabbelen... Hebben we allemaal al gehad. Maar hebben ze een keer die tijd gehad, is het ontzettend leuk te volgen hoe ze zich tot een paard ontwikkelen. Ik zou het zo weer doen.
Succes ermee.
Groeten,
Monique

Egon en Hans,
Heb het artikel over "Keralit" gescand en dacht het te kunnen verzenden, maar lukt op de een of andere manier niet. Ik stuur het vanavond dan maar naar jullie prive email....
Groeten,
Monique

e m kraak schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:06:


Hallo,
Dacht dat NOSPAM erbij hoorde (sorry), komt vanavond nog een keer.
Mijn e-mail is: m.i.-meijer@t-online.de
Ik heb al vaker gehoord dat ik moeilijk per e-mail te bereiken ben.
Groeten,
Monique

Marie-Christine Vesters schreef op vrijdag, 8 juli 2005, 14:53:


Hallo,
Mijn paard heeft op driejarige leeftijd een trap gehad van een ander paard. Rechter schouder uit de kom, enorme inwendige schade. Haar rechterbeen wilde alleen nog maar naar voren en naar binnen. Een toonbeeld van elende. Volgens mijn dierenarts echter wel te genezen. Ze kon pas na een maand gericht fysiotherapie/lasertherapie en pijnstillers weer een beetje schuifelen, maar ze had een enorme wil te leven en mee te werken. Na twee maanden was ze nog wat kreupel maar kon weer lopen en zelfs draven! Ik liep ook tegen het probleem aan dat ze bekapt moest worden en absoluut niet met haar hele gewicht op haar rechter been kon gaan staan. Rechts sleet niet meer af, links des te meer. Rechts ontstond bijna een bokhoef, met een verschil tussen links en rechts van 2 cm..... Mijn hoefsmid kon het geduld niet opbrengen dat hij haar hoef na 10 seconden weer neer moest zetten. Een andere smid was zo slim haar tegen een wand te laten leunen en tijdens het bekappen kleine stukjes wortel en brood te laten voeren. Dat gaf hem wat meer tijd en mijn paard afleiding van het hele gebeuren. Wellicht ook voor jou een idee?
Mijn paard is nu 8. Haar schouder is helaas nooit meer helemaal de oude geworden, maar ze is prima te rijden. Krappe wendingen e.d. doen we niet als het even kan, als ze moe wordt is ze af en toe licht kreupel, maar ze wil heel graag. In de loop der jaren zijn haar spieren in de schouder door gerichte training gelukkig sterker geworden, maar uit de kom schieten kan altijd nog gebeuren. Zelf bekappen is erg fijn, kun je desnoods 2 hoeven per keer doen en zovaak en zolang het nodig is de hoef weer neerzetten.
Fijn dat je je paard niet weggedaan hebt. Veel mensen hebben tegen mij gezegd dat ik haar weg moest doen. Geen denken aan, zolang zij aangeeft plezier te hebben in het leven blijft ze, desnoods als grasmaaier....
Groeten,
Monique

Marie-Christine Vesters schreef op maandag, 11 juli 2005, 21:45:


Beste Marie-Christine,
In November 2004 heb ik de cursus "Natuurlijk Bekappen" gevolgd en vanaf dat moment ben ik mijn paard op die manier gaan bekappen. Voorheen bekapte ik mijn paard al anderhalf jaar zelf (conventioneel), zoals ik geleerd had tijdens een 10-daagse cursus in Zwolle. Dit uit pure nood omdat mijn paard zo verschrikkelijk bang was voor de hoefsmid en alleen met praam en onder verdoving te hanteren was. Ik heb namelijk diverse hoefsmeden gehad, allemaal hadden ze geen geduld en vonden dat ik mijn paard maar manieren bij moest brengen. Aan haar slechte schouder die mijn paard moeilijk naar buiten kan brengen, hadden ze helemaal geen boodschap, ze was gewoon lastig en een kreng. Ik vond dat zo erg, mijn paard had pijn en was bovenal gewoon bang, omdat ze in het verleden in de diverse stallingen zo veel nare dingen meegemaakt had. Ik wil geen details op internet zetten, maar er is zoveel gebeurd dat ik heb gebroken met de diverse "vrienden" waar ze gestaan heeft.
Er is in het verleden door diverse hoefsmeden zoveel aan haar hoeven geprutst, ze kreeg de ene hoefzweer na de andere, achter stond ze ontzettend scheef. Ze heeft zelfs hoefijzers gehad, maar die waren er na twee dagen weer afgescheurd, omdat de hoefwand nauwelijks 1 mm dik was. Je zult begrijpen dat voor mij de maat vol was. Ik had geen paard gekocht om het door anderen te laten mishandelen of door zogenaamde hoefsmeden te laten verprutsen. Zoals je merkt ben ik hier nog steeds boos over........
Ik ben blij dat ik de cursus Natuurlijk Bekappen gevolgd heb, al was ik in het begin erg sceptisch. Diverse hoefsmeden hadden al vanalles geprobeerd, waarom zou deze methode zoveel anders zijn. Maar deze methode werkt gewoon! Mijn paard kan veel beter lopen, ze staat achter niet meer zo verschrikkelijk scheef en het belangrijkste: sinds augustus 2004 hebben we geen hoefzweren meer gehad. Natuurlijk Bekappen is veel gemakkelijker te doen dan conventioneel bekappen! Conventioneel bekappen heb ik altijd wat eng gevonden, ik heb echt geleerd te "kappen" en dan zo kort mogelijk, waarbij de zool hol gesneden wordt, zo dicht mogelijk bij het leven (even uitschieten, brrrrr......), straal bijna weg en dan hoefijzer eronder.
Toen ik mijn paard de eerste keer Natuurlijk bekapte vond ik het helemaal niet eng. Ik wist immers als ik de zool maar aanhield, kon er niets mis gaan. Het deed me dan ook ontzettend goed als mijn paard na een bekapping beter liep dan voorheen (eerder was het altijd andersom). Ze heeft ook gemerkt dat bekappen niet eng is en dat ze niet meer bang hoeft te zijn. Ze geeft bereidwillig haar hoefjes en staat rustig te wachten tot ze klaar is.
Je vraagt of je daar heel veel zelfvertrouwen voor moet hebben..... Dat krijg je vanzelf als je de cursus hebt gevolgd. Je kunt daar immers op hoefjes oefenen! Alles wordt zo duidelijk uitgelegd, het is echt heel goed te doen!
Veel succes met je paard!
Groeten,
Monique

Morrie schreef op donderdag, 14 juli 2005, 12:22:


Hallo,

Ik heb soortgelijke ervaringen. Mijn paard is 8, een quarterhorse merrie en door de vele (hoef)problemen in het verleden nu pas verkeersmak aan het worden. Ze is in het verleden mishandeld en daardoor niet in staat vooral mannen te vertrouwen - lastig als degene die haar traint ook een man is. (ik kon gewoon geen vrouw vinden). In de bak liet ze zich door hem wel braaf rijden (bekend terrein), maar buiten bleef een drama. Alles was eng, ookal deed mijn trainer nog zo z'n best en liet haar alles zien. Steigeren en ervandoor gaan, vreselijk.... De laatste poging, de taktiek "gewoon botweg confronteren met het gevaar (het verkeer opzoeken) en laten bokken" werkte averechts. Ik was ondertussen zelf ook behoorlijk zenuwachtig geworden omdat ik straks zelf verder moest, ook omdat ik problemen met een knie heb. Ik zit daardoor minder vast in het zadel dan eigenlijk zou moeten.
Ik besloot helemaal aan het begin te beginnen:
-een vrouw (erg belangrijk voor mijn paard) vragen die echt niet loslaat, wat er ook gebeurt, om samen met mij en mijn paard buiten te gaan wandelen. .
-daarna zelf buiten wandelen, alleen nadat ik in de bak gereden had of gelongeerd, ("ei" kwijt) en alleen in de eigen straat.
-bij auto's e.d. uitwijken en van een grote afstand laten passeren. desnoods aanhouden en rustig een oprit ingaan.
-zoveel mogelijk laten onderzoeken en naar het gevaar toekeren: kwam ik een bekende tegen in een auto, even aanhouden en een praatje maken. daarna vragen langzaam weg te rijden.
Aan de hand ging steeds beter, alleen bij trekkers, bussen, vrachtwagens en motoren brak paniek uit, echter niet meer zo erg, ze was te houden. Toen heb ik een erg goede helm gekocht (als westernruiter wordt je niet gestimuleerd zo iets te kopen, mijn helm geeft mij echter veel vertrouwen, ben blij dat ik dat ding heb) en ik heb met een collega besproken of we misschien samen kunnen rijden. Zij haalde mij dan op met haar paard.
Zo ging het verder:
- Op een overzichtelijke weg met goede uitwijkmogelijkheden rijden, was de weg smal, onoverzichterlijk er naast lopen tussen het "gevaar" en het paard.
- Zoveel mogelijk uitwijken, in de richting van het gevaar draaien en laten kijken.
We zijn nu zover dat ik mijn collega tegemoet loop en voor auto's e.d. niet meer hoef uit te wijken, zelfs als ze van achteren komen. Ik stijg op als mijn collega er is. Auto's kunnen zelfs ook op hoge snelheid passeren. Enge dingen worden rustig bekeken, waarna we verder stappen. Vaak hoeven we niet eens meer te stoppen. We draven ook al en het gaat steeds beter.
Ik wandel nu elke dag met mijn paard, we gaan steeds verder van huis. De trekker die we afgelopen zaterdag tegenkwamen (zonder het paard van mijn collega erbij) had slechts het effect dat mijn paard min of meer doorzakte (kleiner maken), maar ze bleef staan!! Ik kon dan ook absoluut niet uitwijken, er was geen ruimte. Binnenkort ben ik zover dat ik bij huis opstijg en mijn collega tegemoet rijdt.
Zoals je ziet kampen meer mensen met angstgevoelens. Ik weet dat ik niets aan mijn rechterknie heb in een panieksituatie. Daarom probeer ik mijn paard door mijn houding (rechtop zitten, rustig blijven, geen spieren aanspannen en vooral niet aan de teugels trekken) zoveel zelfvertrouwen te geven dat zij overal langs gaat en rustig de situatie bekijkt, ookal knijp ik 'm inwendig. Ik kan blijkbaar goed toneelspelen......
Vorige zondag was een boer ook zo aardig met zijn rammelende en piepende trekken en wrakkige aanhanger loeihard over een hobbelige weg te razen op nog geen meter afstand van ons. Hij maakte zelfs boze gebaren naar ons, die idioot. Mijn paard kon ik overigens prima houden, op wat getrippel na, maar geen druk op de teugels!
Kijk voor jezelf waar je angsten en problemen liggen, schrijf ze desnoods op, schrijf erbij wat je kan overkomen en wat je wint door heerlijk buiten te rijden. Klinkt misschien stom, maar voor mij werd een heleboel duidelijk. Mijn grootste angst was dat ik eraf zou donderen door mijn slechte knie en mijn paard blind van angst tegen een vrachtwagen o.i.d. zou rennen. Ik heb geteld hoeveel vrachtwagens per dag voorbij komen, hoogstens drie, en waar wij rijden heb ik eerlijk gezegd in die vier jaar dat ik daar woon nog nooit een gezien. Er afvallen heb ik opgelost met de helm, hoofdletsel was voor mij ook een punt waar ik bang voor was. Ik verkrampte helemaal en trok onbewust aan de teugels, een signaal voor mijn paard dat er iets engs zou gebeuren en daar reageerde ze op door proberen weg te komen!.
Een heel verhaal , maar misschien heb je hier wat aan. Ik wens je veel succes en ik hoop dat je ook een betrouwbaar persoon vindt die samen met je gaat rijden. Ik rijdt mijn paard trouwens zonder bit, met een bosal.Groeten,
Monique

Hallo,
Onderstaand bericht is voor Frans en Ilona, graag jullie mening.
De voorhoeven van Indy hebben jarenlang een rare vierkante vorm gehad (blokhoeven volgens mijn toenmalige hoefsmid), klopte ik op de hoeken, klonk het hol. Door steeds weer de hoeven rond te raspen heb ik het nu gelukkig onder controle: Twee cm onder de kroonrand groeien de hoeven normaal naar beneden, ik kan duidelijk de overgang voelen. Bekijk ik echter de zool, verschijnen (en verdwijnen door slijtage) de vreemdste zaken..... Ze heeft nu twee rare plekken in de witte lijn, (in de hoeken) die eruitzien als voormalige gangen waar zich hoefzweren doorheen gegraven hebben. Naarmate de hoeven verder afslijten en nagroeien worden de plekken kleiner, totdat ze verdwenen zijn. Ze heeft er overigens helemaal geen last van en draaft zelfs prima over de weg, wisseling gras/asfalt is geen probleem.... Eerder viel er ook al een groot stuk oud hoorn uit de zool waar duidelijk een soort van horizontale gang te zien was. Het hoorn eronder was elastischer dan de rest, maar was na twee dagen keihard. Hiervan is inmiddels helemaal niets meer te zien. Kan het zijn dat dit de resten van schade is die haar vele hoefzweren aan de voorhoeven veroorzaakt hebben? Haar hoeven zijn de laatste maanden goed gegroeid en worden steeds holler. De foto's die ik gisteren gemaakt heb zijn helaas mislukt, ik zal vanavond een tweede poging doen.
Bedankt,
Monique