Cedric Coucke schreef op woensdag 1 juli 2009, 9:50:


...en help de natuur een handje door de witte lijn breed te maken, dus door de hoefwand aan de toon tot IN de witte lijn weg te raspen.....

Egon, je hebt tijdens je onderzoek naar de Konicks gezien dat er verschillende paarden hoefbevangen waren, je hebt er zelfs ooit nog foto's van geplaatst?. Het je deze paarden ook verder gevolgd?
Je hebt nooit geschreven dat er een dier ten gevolge van de hb overleden is. Dat zal, neem ik aan, komen door gebrek aan grote roofdieren en dan zou het nog indirect zijn.

Als dit inderdaad zo is, dan is dit weer een nagel aan de doodskist van veeartsen en hoefsmeden en blijkt de benadering van PN & Co weer eens de enige juiste te zijn.. Als paarden " ín het wild" overleven en in onze wereld worden er duizenden om afgemaakt moet het zo langzamerhand toch duidelijk worden hoe te handelen.
Dat is niet meer dan het gemakkelijker maken voor het paard door oa. te zorgen dat er geen flares uitsteken, de druk van uittredend vocht wegkan, het paard beweging geven en op het juiste voer zetten en het proces van vernieuwing de tijd gunnen . Over pijnstilling kun je van gedachten verschillen. Ik ben het hierover met Pien eens. Waarom meer pijn dan nodig.
Ik heb ooit drie ribben gebroken, het enige advies was: houd je rustig, probeer niet teveel te niesen, hoesten en lachen en ze groeien vanzelf weer aan. Was blij met de pijnstillers.
Zelfde als een bevangen voet. Komt vanzelf weer goed , alles wat je moet en kunt doen is het voor het paard zo gemakkelijk mogelijk maken onder zo gezond mogelijke omstandigheden.

e m kraak schreef op woensdag 1 juli 2009, 18:51:


Terwijl ik juist denk dat het een optelsom van factoren is .
Weinig beweging, verkeerd voer en verbinding tussen hoefbeen en hoefwand die steeds zwakker wordt en dat we de eerste verschijnselen ervan gewoon niet zien.
Totdat het paard ons wakker schopt. (De kruik gaat zolang te water tot hij barst, wat ik ook al aan Eva schreef)
Hoewel we hiermee wat afdwalen van mijn vraag, vrij vertaald: "gaan er paarden dood aan laminits en alléén aan laminitis"?

Ik heb wat foto's van voeten van Pien gezien die ze maakte tijdens een excursie naar de koniks in Limburg (album verslagen)
Daar zie je voeten met dikke centimeters hoefwand.
Is het heel onaannemelijk dat hierdoor de verbinding gewoon gedeeltelijk losgetrokken wordt (Een kromme hoefwand past slecht op een recht hoefbeen) en daardoor op den duur een mechanische bevangenheid ontstaat? Dus dat die beesten niet door het vele freten , maar door te weinig slijtage/ niet afbreken van de hoeven laminitis krijgen?
En dat het hierdoor minder plotseling en ernstig verloopt?


Ik weet niet waarom je vindt dat je hiermee de kous op je kop gekregen hebt. Wanneer de groei en slijtage in evenwicht is ben je op de best mogelijke manier aan het bekappen.
Ik heb dat nooit bestreden.
Het is nmm wat anders om te stellen doe maar nooit iets aan die voeten, het overtollige stuk breekt vanzelf wel af.

Helms Cindy schreef op woensdag 1 juli 2009, 19:02:


Hoe kwám Avanti in zo'n conditie Herman?

Peter Donck schreef op woensdag 1 juli 2009, 11:51:


http://www.naturalhorsetrim.com/BLM_auction.htm

Al dan niet niet zwaar genetisch vervuild door inbreng
van het moderne tamme paard, hoe langer in gevangenschap hoe beroerder de voeten

Martina schreef op donderdag 2 juli 2009, 10:22:


geen idee
Leuk te weten dat mensen de moeite nemen om links te volgen......

Peter Donck schreef op woensdag 1 juli 2009, 20:16:


Omdat -en dat denk ik dan maar- vóórdat de boel ten leste afbreekt er al zoveel buigkrachten op zijn losgelaten dat dit misschien wel eens mechanische hoefbevangenheid kan veroorzaken. Denk eens aan een uiterste, aan shetjes met omhoogkrullende tenen

tned schreef op donderdag 2 juli 2009, 1:41:


Het is interessant om je af te vragen wat gips toe kan voegen in een voet. De hoefwand zit daar namelijk tussen en vraag me af welk ijzer in dit geval de fractuur kan ontlasten.

Juist.... Net als bv een paard op blote voeten op nat gras, zal een paard wat zijn hoefwand als gips gebruikt onmiddellijk voelen wat het wel en niet kan doen. In het begin op drie benen lopen en de voet langzaam maar zeker meer gaan belasten.

Denk nu niet dat ik het je kwalijk neem dat je de weg van de veeartsen gevolgd hebt, ik probeer te bereiken dat we ook hierover, net als over alle mogelijke maatregelen die klinieken kunnen nemen, zoals "speciaal beslag" bij hko, vreselijke operaties bij bevangenheid en ogenblikkelijke medicatie bij een hoefzweer enz enz, na gaan denken of het allemaal wel nodig is en of het inderdaad béter is voor een paard.
Vergeet niet dat de eerste die zei dat een hko paard juist op lage hielen ipv een wig eronder moest lopen ook verketterd werd en zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen.


Tja, sorry, maar over het algemeen vind ik orthopedische specialisatie voor paarden al een gevaarlijk, eng woord.
Het is niet toevallig dat er iemand is met een paard met een gebroken hoefbeen omdat het meer voorkomt. Er is niet voor niks onderzoek naar gedaan, waaruit bleek dat vooral bij jonge paarden dit spontaan herstelt omdat de hoefwand...enz.In amerikaanse webgroups komt dit onderwerp veel voor, zoals gisteren nog een antwoord van een zeer ervaren bekapster, -voormalig hoefsmid- een paard met een breuk en ook nog een abces....even gecopieerd ....en dit ging écht niet over jouw paard....

If it were my horse, I would wait and see how things go for as long
as the horse didn't appear to be suffering. I'd wait to see if the
abscess resolved, or continued on and on. I'd watch to see how the
horse was getting around...if it took care of the injured foot while
at the same time continued to move about and be a horse (3-legged
lame).

If the horse doesn't weight the injured foot, then the hoof capsule
will contract and stabilize the inner structures like a cast.

Maar je zal ze niet de kost moeten geven , het aantal klinieken dat Gips! IJzer! roept. Vooral een kliniek zal grote moeite hebben om je meer dan alleen hun eigen werkwijze te verklaren en na te denken over NIETS doen.

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:06:


Mooi! Kunnen we dan aannemen dat daar ook geen andere paarden aan dood gaan? En waar dan de schuld ligt als er toch een paard met laminitis wordt afgemaakt? Bij een hele beroepsgroep?
Interessant.....


Nee ben ik niet vergeten, was het daar niet mee eens.
Natuurlijk bekappen is uitgevonden om een paard zo goed mogelijke hoeven te geven, juist als de omstandigheden voor die voeten niet optimaal zijn.
Hoeveel paarden zijn er die zelf voor hun voetonderhoud kunnen zorgen?
Zeer weinig denk ik.
Al die andere hebben dus geen ideale leefomstandigheden.
Maar hoeveel roomser dan de Paus kunnen we zijn? Het is een situatie die slechts zeer langzaam of helemaal niet te veranderen valt.
Daarom vind ik dat je dat ideale in ieder geval voor hun voeten zo goed mogelijk moet nabootsen door ze van optimale slijtage te voorzien en mag je best miereneuken over een millimeter meer of minder als je paard daar schijnbaar, mogelijk, misschien, wie weet, beter mee loopt.
Het stonk ernaar

Kun je in Nederland geschikte terreinen vinden?

Ilma Meijer schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:16:


Dan zijn ze in ieder geval interessant

Herman schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:30:


Als ze morgen maar aan haar zadel denkt!

Piet schreef op donderdag 2 juli 2009, 13:53:


Trouwens waar is dat terras met dat lekker bier? Afijn, Jan zal et wel weten zeker.

e m kraak schreef op donderdag 2 juli 2009, 14:22:


Welke bedoel je, die van die veiling?

In een land als Nederland of Belgie lopen we nu eenmaal over van de compromissen. Kijk naar de boeren die 's- zomers graag hun overstukjes en bij genoeg aanbod zelfs hun weiden, beschikbaar stellen, maar moord en brand schreeuwen als er in de winter een stukje zwart getrapt wordt.
(Nu trap ik een beetje bewust op het hart van Peter)
Al helemáál als je zou voorstellen om een paar paardvriendelijke hectares in te richten, de dommerikken.
Niet alleen dat maar ook het rijden op zich. Ook dat gebeurt meestal over een zachte ondergrond
Onder mijn lesklanten heb ik een hele lieve instructrice, (die mijn kleinzoon rijles geeft, dus die moet lief zijn). Ik was gisteravond wat vroeg en zie haar op de fiets voor me uitrijden terwijl er 2 lessers in draf door de berm!! ipv over het mooie grove asfalt rijden.
Nu kan ik dat in dit geval gemakkelijk verhelpen door er op te wijzen, maar een groot deel van de mensen die wel zelfbekappen blijft in die gewoonte van toen er nog ijzers onder zaten (!) hangen.
Wat ik maar wil zeggen is dat je wel naar oorzaken kunt kijken en moet streven naar verbetering, maar dat we moeten roeien met de riemen die we hebben. Er is gewoon nog veel te veel werk.

Natuurlijk bekappen kan nooit een vak zijn.
Natuurlijk bekappen is het nabootsen van slijtage die je paard zou hebben als hij altijd over harde onregelmatige ondergrond zou lopen, dus eigenlijk dagelijks, omdat je daar geweldige hoeven van krijgt.
Natuurlijk bekappen zou wel een vak kunnen zijn als elk paard eens per 2 maanden over een natuurlijke slijpmachine zou lopen en er tussendoor geen slijtage was.

van lennep schreef op vrijdag 3 juli 2009, 0:14:


Kan dit niet meer dan onderschrijven en nog opmerken dat er meerdere manieren van belonen zijn en één dingetje over straf:
Zolang er geen geluid van de markering is, is er geen beloning.
Dus kan er nooit sprake zijn van straf, omdat je samen afgesproken hebt dat er pas een klik of een mondelinge markering volgt als het paard iets doet wat jij wilt zien. Zolang het niet goed is, geen markering, geen beloning. Paard gaat zich dus afvragen:"wat deed ik de laatste keer toen ik die klik hoorde" en leert zo zichzelf.
Ik weet niet waar je woont in Belgie,maar je zou contact opkunnen nemen met Inge Teblick (even op de naam googlen)

Lettfeti schreef op vrijdag 3 juli 2009, 8:24:


Ik ben in een stadium beland dat ik er zo ontzettend moe van wordt, dat uit onkunde en vooroordelen " mijnpaardwordtopdringerigvaneensnoepje" voorbij gegaan wordt aan hét antwoord op je laatste vraag.
Bij ÉLKE andere methode van leren wordt er jaren over gedaan om die enigszins onder de knie te krijgen. Clickertraining kun je prima in een paar lessen.
Ik heb je een naam genoemd in Belgie, verdiep je er eens in ipv een onbenullig antwoord te geven en dezelfde vraag te blijven stellen.
Met de juiste oefeningen voor jezelf heb je mórgen een totaal ander paard.