fleur schreef op woensdag, 30 maart 2005, 15:25:


Hoi Fleur,

wij hebben ook een arabische merrie van net 5 jaar jong.
Ik verzorg haar samen met mijn dochter van 13 die haar ook berijdt.
Maar ik ben wel degene die mijn dochter steeds moet terug fluiten anders zou ze veel te hard (lees snel) gaan voor de pony.
Ik denk dat je het echt heel rustig aan moet doen en dat je heel veel doet en kunt met haar.
Als ze een dag geen voetje wil geven, gewoon laten.. de volgende dag lukt het ws weer wel. Ze is misschien wel lekker aan het puberen en dus ook aan het uitproberen.
Juist doordat ze nog zo jong is gaat het de ene dag geweldig en ben je ws ook helemaal in de gloria en de volgende denk je... grrr
Zorg ook voor dagen dat ze echt niets moet, alleen maar staan in de wei met haar vriendje... Ga ook regelmatig de wei in zonder dat je wat van haar verlangt gewoon even zitten in het gras of op het hek. Ze komt vanzelf wel even kijken...
Het zijn geweldige beesten, die, als je het geduld kan opbrengen, voor je door het vuur gaan!
Malou wandelt veel met haar, gaan over dingen heen (boomstammetje), door dingen door heen (greppel), en zoeken graafmachines, grote tractoren met lader etc op zodat ze steeds weer dingen leert. Meestal is dit zo om de dag. Dus de ene dag rust en de andere dag aktiviteiten, ook rijden in ons geval.
Het is genieten om ze zo samen te zien.
Ik denk dat je het heel goed doet en ook jouw merrie maar erop vind ik persoonlijk nog te vroeg. Het zadel er af en toe opleggen is denk ik prima maar houd het daar nog maar even bij.
Wij "doen" aan Parelli, misschien kan je daar iets vinden voor de problemen die je hebt voor je persoonlijk ruimte in te nemen of eigenlijk waar zij dus geen respect voor heeft.
Malou heeft een cursus gevolgd en daar heeft ze goed geleerd om haar pers. ruimte aan te geven. Daar mag Patchouli niet komen. Ze was nl ook erg opdringerig.
Hoe lichter de druk hoe meer ze reageert, zou je je hele hand gebruiken en echt duwen gaan ze juist er tegen in.
Gr Caroline

Piet schreef op donderdag, 31 maart 2005, 19:37:


Je bedoelt dus blijkbaar; GEEN goed idee!
Misschien handiger om op te schrijven wat je nou precies bedoelt.
Caroline

Heb een vraag, wil graag aan onze paarden gewoon leidingwater geven maar het land waar ze staan is nogal ver. De boer waar we staan is niet zo moeilijk maar het mag niet te veel kosten. Heeft iemand een idee hoe water op die wei te kunnen brengen? Bestaan er soort watertanks/resservoirs voor dieren?

gr Caroline

Maaike schreef op zondag, 10 april 2005, 12:36:


Hoi Maaike,

kan ik dat ook vinden op internet?
Hebben ze een site in nede?

gr Caroline

Patchouli schreef op zondag, 10 april 2005, 20:21:

Oeps was te snel, of te lui... Heb het al gevonden

Patchouli schreef op zondag, 10 april 2005, 20:28:


Voor andere geinteresseerden:http://www.flyinghorse.nl/inhoud/trec.htm

Jaydot schreef op woensdag, 13 april 2005, 17:01:


Oei, dat vind ik er zeer dieronvriendelijk uitzien!
Tssss... wat een idee.
Had ook geen idee wat kluisteren nou precies was maar dit vind ik helemaal niets.

Gistermiddag heb ik "geschreven" bij het jureren van de L2 bij een dressuurwedstrijd. Voor alle duidelijkheid; degene naast mij zegt wat ik moet opschrijven, een cijfer maar ook op en aanmerkingen of tips en adviezen.

Ik had geen idee dat er nog zoveel bij komt kijken om een mooie cijferlijst te krijgen. Maar goed, het zijn maar cijfers beoordeeld door 1 iemand!

Ik heb ongeveer 20 pony's met ruiter gezien die 2x hun proef doen.

Het maakte me er niet vrolijker op... zoveel pony's die "het maar over zich heen laten komen". Hele serieuze gezichten die absoluut geen plezier uitstralen. Niet zo vreemd dus dat de pony's die uitstraling ook niet hebben.
1 Pony lag aan de zijkant open van de sporen, het bloedde!
Geen mens die daar van wakker lag... Ik ben er met een aantal mensen over begonnen maar Tsja, dat kan wel eens gebeuren! Het meisje zelf zei dat ze nu wel andere sporen had want die wieltjes waren toch wat te scherp!

Ik werd er misselijk van.
Mijn dochter wil heel graag af en toe wat dressuurwedstrijdjes rijden. Maar ik weet het eigenlijk niet meer. Ik denk persoonlijk dat dressuur niet verkeerd is voor de pony, als ik het gymnastiseren van het paardenlijf voor ogen houd.
Maar wat een aanfluiting zo'n wedstrijd, zowel voor het paard als het kind. In eerste instantie reageerde ik van "nou dit is dus de eerste en de laatste keer" . Maar wat ik me nou afvraag is of er mensen zijn met andere ervaringen met zo'n dressuurwedstrijd. Is dit nog wel leuk voor kind en dier? Of is het jagen op winstpunten en op naar het volgende niveau?

Gr Caroline

trea hoex schreef op woensdag, 11 mei 2005, 10:15:


Hoi
Ik heb me ook suf gezocht.
Maar gevonden bij een gordijnenzaak! Kies maar uit...

gr Caroline

Don camillo en manuela schreef op dinsdag, 17 mei 2005, 22:54:

Welkom Manuela, ik denk dat je een goede keus hebt gemaakt. "Doe" je zelf ook al aan Parelli?
gr Caroline

Don camillo en manuela schreef op woensdag, 18 mei 2005, 11:52:


Mooi!
Het maakt niet uit op welke manier dan ook...
Maar jij hebt al veel bereikt met jouw eigen manier en daar gaat het tenslotte om! Parelli was voor ons de insteek voor een paardvriendelijke benadering maar niet ALLES is per definitie voor ons oke. Waar we wel veel baat bij gehad hebben is het trailerladen, dat gaat nu heel goed. Die geldende dressuurnormen waar jij het over hebt is inderdaad iets waar we al veel problemen mee hebben gehad. Want volgens de instructeur MOEST dat hoofd naar beneden. Want "na aanspanning zou vanzelf de ontspanning volgen". Nou we zijn nu een jaar verder en hebben alles overboord gegooid want het werkt niet, het bleef strijd! Nu krijgt mijn dochter les van iemand die alleen maar bezig is met ontspanning, ontspanning en nog een s ontspanning. Ik kan er nog niet veel over zeggen want ze heeft pas 1 les gehad en voor een 14-jarige puber is het best lastig om alles wat ze geleerd heeft, volgens dus die geldende dressuurnormen, overboord te gooien. De hele ruiterclub doet het dus gewoon anders! Maar godzijdank ziet ze wel in dat deze manier veel fijner voor haar pony is en ik hoop ook op den duur voor haar. En inderdaad, het is vreselijk om te zien dat de meeste pony's met meiskes van ongeveer diezelfde leeftijd of jonger, gewoon "flink aangepakt moeten worden". Met geduld en vertrouwen bereik je veel meer. Gr Caroline

marjolijn schreef op woensdag, 18 mei 2005, 11:57:


Hee, hou eens op!!!
Ik wordt hier echt letterlijk misselijk en ziek van!

Weet iemand of er een site bestaat waar je de afstamming van een pony kan terugvinden?
Wij hebben een erg leuke pony met paspoort waar geen vader of moeder bekend is. Ik wil haar graag traceren waar ze precies geweest is voor dat we haar van de laatste eigenaar hebben overgenomen. Ik denk dat ze al een veulen heeft gehad maar zou oa daar dus wat meer van weten. Het is geen ras, dus ben heel benieuwd naar hoe haar pa & ma eruitzien.
gr Caroline

Wat ons is overkomen gisteravond grenst aan het onvoorstelbare... Ik wil dit graag aan jullie "vertellen", het delen. Onze Ienienienie van 8, eigenlijk zeg ik dit niet goed want het is mijn dochter Floor d'r pony, hebben we uit de wei gehaald om eens wat te gaan oefenen. Malou op Patchouli en ik aan de hand met Ienie. Parellihalster om en de leadrope eraan vast. Wij naar de bak. Wat er precies gebeurde weet ik niet meer maar op het moment dat mijn aandacht even bij onze hond was en ik het touw op de grond had gelegd, schrok ze zo dat ze begon te rennen. Met touw en al. Het hek van de bak niet dicht gedaan Stom Stom Stom! Was nog rustig, ze is niet wegloperig en dan is haar allessie, Patchouli er ook nog. Wel dus, in volle galop door het hek, ze bleef met het touw aan een paal hangen en schoof helemaal door op het asfalt. Toen was het pas echt fout! Helemaal in paniek is ze gaan rennen om het eerste uur niet meer te stoppen. Malou is er te paard achteraan gegaan want wij dachten nog "die gaat terug naar stal". Niet dus. Ze is volledig de verkeerde kant opgegaan. Daar waar we nog nooit geweest zijn. Door het dorp, over kruispunten. Met druk spitsverkeer! Toen richting Maassluis, een plaatsje zo'n 3 km verderop. Op een zo'n eng en druk kruispunt dat het werkelijk ongeloofelijk is dat er niets is gebeurd. En ze bleef maar rennen. Kilometers over het asfalt! Uiteindelijk is gestopt daar waar 3 nepkoeien, in allerlei kleurtjes als kuntobject, staan te "grazen". Toen heeft iemand haar kunnen pakken en is ze bij iemand daar vlakbij op een weitje gezet om bij te komen. Helemaal nat van het zweet, met godzijdank 1 kleine schaafwond op haar achterbeen! Inmiddels waren wij met 8 man aan het zoeken en was ook de politie ingeschakeld want ze was onvindbaar. Deze belde mij na ruim 1 uur op dat ze gevonden was en bij mensen op de wei stond, daar konden we haar ophalen. We konden bijna niet geloven waar ze helemaal stond! En dan ook nog ongeschonden. Volgens mij heeft ze een kudde beschermengelen boven haar hangen! Die meneer van die wei is eigenaar van de plaatselijke krant dus alles wordt in geuren en kleuren geplaatst.

Heb er slecht van kunnen slapen, zag steeds een pony vol stress en paniek met strakke ogen over de meest drukke kruispunten vliegen!

Leerpunt: ALTIJD het hek sluiten ook als je maar even gaat Parelli-en en sneller politie bellen om het te melden en te checken of hun evt een melding hebben gekregen.
Ervaring: Wat geweldig dat er op een moment dat er hulp nodig is, zoveel mensen zijn die ook daadwerkelijk klaar staan!
En toch nog even op de hoefnatuurlijkway; geen flare of andere beschadiging aan haar hoeven! Gr Caroline

Gr Caroline

Spirithorses schreef op donderdag, 26 mei 2005, 1:37:


Oooooh, wat een heerlijk ding! Gefeliciteerd Pien.
Gr Caroline ps prachtige naam...