Idunn schreef op woensdag, 9 maart 2005, 15:02:


Prachtig!
Dat wordt jouw kerstkaart voor 2005!

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 9 maart 2005, 15:07:


Geweldig Ingrid! Vooral dat moment waar ze plotseling inhoudt en jij bijna door-sleet tegen haar achterwerkje aan. De blik die ze je daarna geeft, spreekt boekdelen!

Groetjes, Marianne

Eerlijk gezegd vind ik dat hele gedoe over natuurlijke begrazing onzettend dubbel... we zitten met meer dan 16 miljoen mensen op 41.525 km* en dan willen we op 'vlekjes' op de landkaart 'natuurlijke begrazingsgebieden' hebben.... Eigenlijk zou de politiek ( oftwel wijzelf want die lui zitten daar dankzij ons kiesbeleid) gewoon moeten besluiten dat dit in Nederland niet kan.
Gewoon lekker braak laten liggen voor de vogels, de muizen, de plantjes en geen grote zoogdieren erop.

Natuurlijk slaat een beleid van 'laat maar kreperen' ook nergens op, maar bijvoeren slaat óók nergens op. De dieren blijven dan zgn 'gezond' en kunnen zich makkelijk voorplanten. Dan krijgen we er weer veel te veel op die postzegel. Met alle gevolgen van dien.

Maar zeg eens eerlijk: is onze bekommernis om die dieren nu niet net zo antropomorfistisch als van die mensen die menen dat een paard, pony of schaap in de wei in de sneeuw ook 'zielig' vinden? Er is niets natuurlijker dan vanzelf doodgaan....

Gewoon opdoeken die handel en wég met dat geite-wollen-sokken-natuurbeleid: de Koninckpaarden en Przewalski's terug naar waar ze thuis horen en de schotse hoogland runderen op de boot naar Schotland en loslaten in de bergen.

Marianne

e m kraak schreef op vrijdag, 11 maart 2005, 14:45:


Tja, ik vind het ook akelig hoor maar... biodiversiteit in betondorp?
't Lijkt me wel wat voor gezonde werkelozen: bomen snoeien, tuintjes harken..onkruidjes zaaien!! Ik denk dat we misschien wel niet veel meer kunnen dan de consequenties aanvaarden van de maatschappij die wij hier zelf geschapen hebben.. hoe triest dan ook. Want ook nu zijn we met z'n allen nog steeds zo stoer dat het leed ( in welk opzicht dan ook) opnieuw verlegd is naar weerloze dieren!

Marianne

Bron: website Staatsbosbeheer:

Staatsbosbeheer heeft het afgelopen weekend wegens zware sneeuwval en koude het Fluitbos bij Almere afgesloten voor het publiek. In dit bos schuilen de herten uit het nabij gelegen natuurgebied Oostvaardersplassen en vinden er voedsel. Het bos werd afgesloten om de rust van de edelherten te garanderen en onnodige sterfte te voorkomen.
Staatsbosbeheer heeft besloten de afsluiting van het bos voorlopig in stand te houden. Door het smelten van de sneeuw vinden de dieren inmiddels weer voedsel. De enorme grasvlaktes van de Oostvaardersplassen zijn wonderbaarlijk groen onder de sneeuw vandaan gekomen en de meeste herten komen overdag uit het bos en zoeken de vlakte weer op. Opvallend is, dat het aantal afgevallen dieren kleiner is, dan te verwachten was met de extreme koude van de afgelopen week. De grootste sterfte in de natuur treedt namelijk op in de winterperiode.
In de Oostvaardersplassen, een van de grootste natuurgebieden van ons land leven naast tienduizenden ganzen, zilverreigers en sinds kort ook zeearenden meer dan drieduizend grote grazers. De paarden, runderen en edelherten leven er in symbiose met de ganzen. In de Oostvaardersplassen heeft de natuur het voor het zeggen. Dit betekent dat Staatsbosbeheer als beheerder zo min mogelijk ingrijpt en natuurlijke processen de ontwikkeling laat bepalen. Dit geldt ook voor de in het wild levende dieren in het gebied.
Op basis van leeftijdsopbouw en natuurlijke selectie zouden in de Oostvaardersplassen jaarlijks ongeveer evenveel dieren moeten sterven als er geboren worden, ongeveer 400. Deze aantallen worden op dit moment bij lange na niet gehaald. Tot deze week zijn er van de ruim 1500 herten rond de 150 afgevallen (10%). Ter vergelijking, in andere delen van het land worden dit jaar van de 1865 herten 1146 exemplaren door jagers gedood om de door hen gewenste voorjaarsstand te bereiken (60%) (bron: Veluws Hert).
Staatsbosbeheer kiest in de Oostvaardersplassen echter nadrukkelijk voor een model waarbij de natuur het voor het zeggen heeft en waarbij door euthanasie (zwakke dieren worden voor ze lijden gedood) onnodig dierenleed wordt voorkomen. Dit betekent echter ook dat, om sociale onrust in de kuddes te voorkomen, de dieren niet kunnen worden bijgevoerd. De sociale rangorde binnen de kuddes bepaalt welke dieren de beste voedselplaatsen kunnen bemachtigen. Oude dieren en jonge dieren die niet meer door de moeder worden gezoogd staan het laagst in rangorde en krijgen daarom het minste voedsel. In de natuur overleven daarom vooral de sterkste dieren. Dagelijks toezicht en euthanasie van dieren die aangeven het leven in de kudde door ouderdom of zwakte niet langer aan te kunnen, voorkomt in de Oostvaardersplassen individueel lijden van dieren.
In de afgelopen periode heeft Staatsbosbeheer verscheidene externe belangenbehartigers, zoals de veterinaire begeleidingscommissie, Vereniging Het Veluws Hert en de Dierenbescherming, de gelegenheid geboden zich ter plaatse op de hoogte te stellen van de toestand van de kuddes. Ook Kamerleden zijn uitgenodigd zich te informeren. Daarnaast wordt de toestand van de dieren regelmatig door dierenartsen beoordeeld. Hoewel de ergste koude en sneeuw nu wel voorbij zijn verwacht Staatsbosbeheer toch dat er in de komende tijd nog een aantal dieren zal afvallen.
Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Staatsbosbeheer, Jan Kuiper, 06 - 5335 82 59

Sabrina Wuyts schreef op zaterdag, 12 maart 2005, 10:56:


Alle informatie over de zgn stelthoef (bokvoet) vind je op:http://www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/steltvoet_images/steltvoet_bokvoet.html


Nou... geen probleem?? Dit is ( als het al in gevorderd stadium is) geen klusje voor amateurs - ik denk dat voor de behandeling van een bokvoet een professional nodig is!!

Marianne

Sabrina Wuyts schreef op zaterdag, 12 maart 2005, 10:56:


Alle informatie over de zgn stelthoef (bokvoet) vind je op:

http://www.hoofcare.nl/map_voor_hoefproblemen/steltvoet_images/steltvoet_bokvoet.html


N.m.m. is dit geen klusje voor amateurs - de behandeling van een bokvoet (zeker in een gevorderd stadium) daar haal je het beste een professional bij.

Marianne

Esther schreef op zondag, 13 maart 2005, 22:17:


... en daarmee is na zo'n ruim zeventig berichten verder, het kringetje weer rond van wat ik al in mijn bericht 22703 aangaf. Alleen, Esther en anderen, wat her en der beschreven wordt als "de mensen"... dat is geen nieuwe diersoort, dat zijn wij, jij, ik en al die anderen die veilig achter de computer gezeten, anderen verwijten dat het allemaal fout is. Maar wij zijn allemaal onderdeel van dat systeem, gedogen het, vinden het soms zelfs een 'mooie' gedachten, en roepen pas moord en brand als het fout gaat - zoals nu.
Onze bemoeizucht, onze bekommernis die kent geen grenzen - maar wanneer realiseren we ons dat we allemaal verantwoordelijk zijn?
Onze zelfkennis is beperkt.

Marianne

e m kraak schreef op maandag, 14 maart 2005, 1:30:


Ja klopt, verkeerde nummertje.

Maar kennelijk schijnt niemand te begrijpen wat ik schreef en later nog eens aanvulde, getuige jouw reactie en die van Trudy Tokkie.

Wijs mij maar eens aan waar ik geschreven zou hebben dat je niet zou moeten bijvoeren.. het is toch vanzelfsprekend dat als je dit soort natuurparken aanlegt, dat je ook zorgplicht hebt?

Waar het mij om gaat is dat wij in dit land iets proberen te creëren wat allang niet meer kan - natuurgebieden met grote grazers erop.
Aan de verantwoordelijkheid dat die natuurgebieden er inmiddels zijn, daar kunnen we ons niet aan onttrekken want die meneer of mevrouw in Den Haag, of bij een politiek ondersteunde organisatie als Staatsbosbeheer, zit daar namens ons.

Wij mensen willen het allemaal: één groot, volgebouwd betondorp, maar wel graag een beetje 'natuur' erin, met als het kan 'wilde' paarden. Een futiele poging om ons geweten te sussen dat we deze aarde aan het verkloten zijn.
Die 'natuur' moet er komen, maar wél met een hek eromheen want anders krijgen we nog last van die beestjes.. ja, als het zonnetje schijnt gaat alles goed en dan 'genieten' we van de laatste postzegel vrijheid in ons landje. Maar.. valt de sneeuw, gaat het vriezen, zijn de achtertuintjes leeggegeten, já, dan kijken we opeens recht in het gezicht van de oplossing die de natuur in zo'n geval biedt: de zwakste crepeert... dát is erg, onze 'eendjes-voeren-mentaliteit' vergeet dan prompt dat ook namens ons die dieren daar staan en dankzij ons ( en onze hekjes) staan te creperen.
Wij zijn verantwoordelijk, wij willen niet verder kijken dan onze neus lang is, en als ik opmerk dat wij kennelijk nog steeds een gebrek aan zelfkennis hebben ( of het onvermogen te zien dat iedere beslissing zo zijn consequenties heeft), dan roept Trudy Tokkie wel "dat wist ik niet ".... tja, waar hebben we dat eerder gehoord.. dat infame Wir haben es nicht gewüsst"?

Vandaar... opdoeken die handel, de grote grazers op transport naar gebieden waar ze thuis horen.
En laten we vooral weer overgaan tot de orde van de dag en ons druk maken over de bio-fabrieken, vol met varkens, kippen, kalveren, paarden in hokjes, hondjes en katten in asielen, apen in de proefdierlaboratoria, mensen in hongersnoodgebieden en tevreden naar het journaal en de ver van m'n bed show kijken. En onze eurootjes sparen voor een bezoekje aan de dierentuin, want die tijgers in hun kooi "die moet je toch ook 's in het echt gezien hebben", nietwaar?

Marianne

Esther schreef op maandag, 14 maart 2005, 8:50:


.. ik heb geprobeerd het in mijn vorige bericht uit te leggen. Nee, ik vind ook niet dat je je mond moet houden als beesten staan te creperen.En als je dieren in een park zet, moet je verantwoordelijkheid nemen. Maar de oorzaak, de basis van het probleem, dat is iets om onder ogen te zien. Dáár heb ik het over.

En nee, niemand is 'persoonlijk' verantwoordelijk, maar met z'n allen bij elkaar.. zijn we dat wel. Onze wens, onze belastingcenten.

M.

Tin Verstegen schreef op maandag, 14 maart 2005, 22:12:


Maak jij je geen zorgen over dat weven? Nou, dat zou ik maar wel doen - zeker als dat al jaren aan de gang is. Weven geeft meestal veel schade op de gewrichten, resulterend in artrose op latere leeftijd en tenzij je je verheugd op dokterskosten, maar erger nog: een paard dat pijn gaat lijden, zou ik er niet aan beginnen.
Tenzij: röntgenfoto's uitwijzen dat er (nog) niks aan de hand is én voor de toekomst: het paard niet meer ( of heel weinig) op stal komt - de meeste wevers laten weven achterwege als ze niet op stal staan.
Daarnaast moet je je realiseren dateen paard dat weeft "iets" in het koppie of lijf heeft, het is een soort alternatief voor kribbebijten .. de herhaalde beweging levert in het lijf ook die lekkere endorfinen op en is dus niet of nauwelijks af te leren.
Wel kun je eventueel een weefrek in de staldeuropening plaatsen, maar beter is zoveel mogelijk naar buiten met het beestje.

Tong uit de mond: ik zag in een later berichtje van Pien dat dit ook verzoorzaakt kan worden door 'tongbreuk' - dat klopt: achter in de tond zitten twee kleine dunne botjes, die bv door een ruwe behandeling ( bv een niet zo goede mondverzorger die zonder klem werkt en de tond met de hand opzij trekt) kunnen beschadigen.
Waarschijnlijker is echter dat het paard dit tong-uitsteken óók als een 'gewoonte' heeft ontwikkeld en halen ze allerlei toeren uit om de tong over het bit te krijgen "omdat dat gewoon lekker" is.

Het is in de dressuur inderdaad een min-punt, en vandaar dat er met name in de dressuur gewerkt wordt met de 'gecombineerde neusriem' - de gewone neusriem die over de neus heen loopt maar met een extra sper-riempje om de mond dicht te binden.
Die gekkigheid zie je tegenwoordig overal, ook bij hoofdstellen voor recreatiepaarden. De meeste sperriempjes kun je er gewoon afhalen.

Een andere oorzaak van tong uitsteken kan ook een verkeerd bit zijn; nu zijn we op dit forum geen liefhebbers van bitten, maar voor een wedstrijd heb je ze inderdaad wel nodig want bitloos rijden mag in de dressuur in ieder geval niet. Sinds kort is het wel toegestaan om met één van de varianten van het Myler-bit wedstrijden te rijden. Dat zijn zeer zachte en comfortabele bitten, die nauwelijks op de tong, verhemelte en lagen inwerken. Ik meen dat er ook met de Western-tuigage een dergelijk (vergelijkbaar) zacht bit beschikbaar is, kan even niet zo gauw op de naam komen.

Kortom, je bent gevallen voor een paard waar wel degelijk wat minpuntjes aan zitten, zowel lichamelijk als geestelijk - ik zou hoe dan ook de beengewrichten laten checken ( röntgen én uiteraard een buigproef). Op zich natuurlijk helemaal geen ramp en je kunt er goed mee leven, als je je het vantevoren maar weet en niet straks voor verrassingen komt te staan.

Succes ermee!

Marianne

Ingrid den Ouden schreef op dinsdag, 15 maart 2005, 20:37:


In alle grote paardenwagens staan de paarden óf schuin, of met de kont in de rijrichting. Zo heb ik mijn paard vorige week ook uit Duitsland opgehaald. Ze staan dan ook aan voor en achterzijde niet tussen stangen, maar tussen schotten.

Marianne

Peet schreef op woensdag, 16 maart 2005, 12:14:


Hmmm... geiten zijn dól op paardenstaarten... heerlijk om aan te vreten!
En volgens mij helpt hertshoornolie tegen het aanvreten van de staarten door een geit ook niet... dus..

Marianne

e m kraak schreef op donderdag, 17 maart 2005, 3:56:


nou, nou.... Egon is dit nu een voorbeeld van "de ontvanger bepaalt"?

Op het gevaar af dat de woede zich tegen mij keert, en mij verweten wordt dat ik opduik als er weer herrie is... zou ik toch willen opmerken dat dit lijntje wel aansluit bij wat ik - zelfs vóór jouw tijd - op Paard Natuurlijk opgemerkt heb: geen amateurs zelf laten sleutelen!
Ik kan me voorstellen dat een ieder die daar lust toe heeft, best een beetje zelf aan de hoeven kan raspen. Als je daar zelfs een cursus voor volgt, fijn. Maar nu geef ik - eindelijk - Nick Altena eens gelijk: voorzichtig zijn met adviezen en voorzichtig met wat je schrijft!!!! (Heb ik trouwens zelf ook al - tot woede van de goegemeente - over andere onderwerpen vaak genoeg gezegd).
Hier was dus duidelijk iemand met een hoefprobleem en iedereen, ervaringsdeskundig of niet, stond klaar met allerlei advies - zonder ook maar één seconde de hoef in het echt gezien te hebben! Foto's zeggen helemaal niks, het gaat om een totaalbeeld, hoe staat, loopt, beweegt een paard. Er bestaat geen 'gemiddelde' hoef, dus iemand met verstand van zaken zal telkens opnieuw kijken wat wél of niet kan. En wat voor de één werkt, is voor de volgende totaal fout.

Ivanhoe/ Esther zit nu met de ellende, ze heeft hier om raad gevraagd en die gekregen. Ik kan me voorstellen dat ze boos en ongelukkig is, ook al moet ze dat ook op zichzelf zijn. Maar dat ene Petra het bestaat om in één keer het paard 'goed' op de hoeven te zetten.. dat is vragen om moeilijkheden. Geleidelijkheid is een betere weg.
Egon je hebt gelijk dat een beter management ( veel bewegen, lopen, weinig op stal) betere hoeven geeft.
Maar is dit niet het punt waarop een ieder zich ook eens moet gaan bedenken dat "ongezien" raad geven, toch niet optimaal is en dat er soms maar beter enige bescheidenheid aan de dag gelegd moet worden, waar het kennis betreft en zaken niet zo absoluut presenteren?

Esther, je hebt een harde les geleerd: kijken naar je paard is beter dan klakkeloos adviezen opvolgen - als de consensus is dat hielen laag moeten zijn, dan is dat een gegeven wat wellicht bij jouw paard niet past. Ik hoop dat het goed komt met je paard.

Ik vind het jammer dat de deskundigen nu niet thuis geven en haar, met boze woorden laten vallen.

Marianne

Isabel van der Made schreef op donderdag, 17 maart 2005, 9:46:


Wijs je me even aan waar staat dat ik schreef dat Petra een amateur is? Of iets over een Strasser-opleiding zeg?
Ik ben - wederom - niet verbaasd.
M.