Monique Meijer schreef op donderdag 17 augustus 2006, 10:01:

In de reeks genante verhalen heb ik er ook nog eentje.
Twee lentes terug ging ik mijn paard eens in kantoorkleding uit de weide halen. Het was al weken nat weer, dus ik had wel laarzen aan, maar verder was ik tegen beter weten in in een deftig katoenen hemdje en vers gestreken broek. Mijn paard was maar al te blij me te zien, want hij stond tot over zijn enkels in het slijk en heeft daar een grondige hekel aan. Hij wou het hek ook niet echt naderen, gezien net daar een enorme plas lag.
Met het idee mezelf proper en op het droge te houden knip ik het halstertouw uitgestrekt over de draad aan, en doe ik vervolgens het hek los. Hek is veel gezegd, het gaat eigenlijk om twee stroomdraaden met een haak en zo'n plastiek handvat er aan. Met die twee stroomdraden in een hand en het halstertouw in de andere, balancerend op een droge pluk gras roep ik 'kom Huli!' en zie vervolgens net iets te laat dat hij in plaats van zijn voorbenen zijn achterbenen verzet. Onder het laten van een luide knalscheet zie ik hem een meter de lucht in schieten, over de plas heen, en quasi in mijn armen. Ik tuimel achteruit, de draden gaan alle kanten op, en stom genoeg blijf ik ook nog eens het halstertouw vasthouden. Meneer dacht ondertussen aan de stroom te hangen en scheurde er in een rengalop vandoor riching stal. In de botsing was echter een van de haken van het hek achter een stiksel van mijn hemd blijven hangen, precies op borsthoogte. Doordat ik vervolgens even aan het halstertouw hing en die haak vast zit aan de weide.. jawel, SCHEUR in een flits mijn blouse horizontaal volledig in twee, mijn bh aan één kant in frut, en ik languit in het slijk... ga zo naar een vergadering
De staleigenaar heeft er erg veel plezier in gehad en ik ben maar snel naar mijn auto geslopen waarin ik gelukkig nog een regenjasje had liggen.

Groet
Elke

eddy DRUPPEL schreef op maandag 21 augustus 2006, 20:05:


Die opmerking van mij in die advertentie was overigens ook ironisch, voor het geval dat dat niet overkomt.
Gr,
Elke

Jelle schreef op donderdag 24 augustus 2006, 19:26:


Weet je al wat er juist aan de hand is?
Stal of weide: Even een tijdje in een kleine paddock met één rustig vriendje er bij? Of misschien wel alleen, met een ander paard aan de andere kant van het hek? Hangt er wat van af hoe beweegelijk ze is en hoe rustig ze met of zonder paard er bij is.

Groet,
Elke

In de septemberaflevering van het maandblad Cap (Vlaams paardenmagazine) staat een -vind ik- erg goed artikel over 'de zin en onzin van boomloze zadels'. Ik heb het gescand maar denk niet dat ik het hier vervolgens zomaar mag neerzetten, dus wie het graag wil lezen stuurt me maar een mailtje.

Groetjes,
Elke

fleur schreef op maandag 4 september 2006, 13:12:


Ik heb zelf ook lang gezocht naar wat mij en het paard past. Ik denk dat je best start met eens te bekijken wat je eigenlijk doet/wil doen tijdens dat recreatief rijden. Het gebruiksdoel bepaalt tot op grote hoogte het type zadel en de rijstijl waar je gelukkig mee gaat zijn.
Bijvoorbeeld: Ga je urenlang stappen? Plan je ooit op trektocht te gaan? Bagage er bij? => brede gewichtsverdelende boom
Of hou je meer van een uurtje tempo door het bos? Alle sloten en bomen meepikken? Af en toe toch eens een rondje springen? Dressuur in de bak => Engels type zadel
enz..
En als je daar uit bent komen er nog een hoop vragen natuurlijk
Groet Elke

sandratien schreef op dinsdag 5 september 2006, 15:25:

Dat is zo. Bij het trainen en inrijden van een jong paard hoort daar dan ook voldoende aandacht aan geschonken te worden.

Dat vind ik toch wel cru gesteld. Als je zadel merkbaar schuin zakt kan je proberen daar door oefening iets aan te doen. Als het paard dan nog steeds zo schuin gebouwd is dat het zadel niet recht kan liggen, gho, eens praten met de osteopaat? Dat lijkt me geen doorsnee situatie.
Maar wat heeft deze opmerking te maken met het artikel? Het lijkt me niet dat je dit probleem met een boomloos zadel niet hebt. Dat zakt ook gewoon scheef op een scheve rug.

Groet,
Elke

Wil schreef op donderdag 14 september 2006, 21:22:

Gewoon eens stalmat in Google tikken .
Ik weet een melkstal waar de twee paarden geregeld bij de koeien lopen. Die leggen zich net zoals de koeien ieder op zo'n rubber mat om een dutje te doen. Volgens mij prima materiaal..

Groet,
Elke

Maatje Bon schreef op vrijdag 15 september 2006, 13:25:


Ja, ik stuur het wel even. Had bewust geschreven 'stuur me een mailtje' gezien ik hier niet altijd bijlees

Rox schreef op zondag 1 oktober 2006, 0:21:


Ik rijd ook met Malibaud, en ik ben er dik tevreden mee. Als je hier op het forum de zoekfunctie gebruikt ga je nog véél meer info vinden.
Groet,
Elke

Arno8 schreef op zaterdag 21 oktober 2006, 21:31:


Ik ook niet, ik ben er nogal impulsief en onbezonnen aan begonnen. Maakt ook niet uit vind ik, als je maar vanaf dag één je best doet om bij te leren en er naar blijft streven om de leefwereld van je paard te verbeteren. Je kan daar behoorlijk in opschieten in een paar jaar

Elke

Huertecilla schreef op zondag 5 november 2006, 15:55:


Zo is het overigens begonnen. De belasting was wat te zwaar voor het natuurlijke ontwerp geworden. Een stukje geschiedenis:
Met het in gebruik nemen van paarden als trekdier voor zware lasten en werkkracht in de landbouw (11de 12de eeuw) begint ook ijzeren beslag ingang te vinden (ook voor ossen overigens). Voor deze periode waren landbouwpaarden zo goed als onbestaande, de akkers werden bewerkt met mensen en ossen, en paarden waren hoofdzakelijk te vinden in militaire context, of als prestigebezit van rijke burgers (rijpaarden, jachtpaarden, renpaarden..). . Transport gebeurde hoofdzakelijk met ossen en muildieren.

Het beslag was er vooral om de inzetbaarheid van de werkpaarden te garanderen, een paard moest iedere dag voor de boer of koetsier aan het werk kunnen en soms erg zware lasten kunnen slepen, ongeacht de toestand van de wegen, het terrein of zijn hoeven. De makkelijkste oplossing is dan er een ijzer onder slaan. Voor meer grip kunnen hier ook kalkoenen in (en/of om de slijtage van het dure ijzer wat af te remmen). Ijzer was prijzig, en veel paarden liepen ongetwijfeld zonder, of alleen op werkmomenten met beslag.
Beslag kwam zeer uitzonderlijk voor als orthopedische ingreep, of (zoals dat nu nog bestaat) als statussymbool. Als je rijk genoeg was om je niet-werkpaard op metalen schoenen te laten lopen wou dat al wat zeggen. Pas in de laatste 150 jaar werden landbouwpaarden en koetspaarden systematisch allemaal beslagen.

Groet,
Elke

e m kraak schreef op maandag 6 november 2006, 5:56:


Graag, maar ik kamp helaas met een chonisch tijdsgebrek. Ik doe mijn best hoor, ergens in de loop van de week.. zo, post-it is op het scherm gekleefd

Groetjes,
Elke

Waldo50 schreef op zaterdag 11 november 2006, 20:52:


Ik verhuis binnen een maand of twee naar Wallonië en ga mijn paard daar ook op splitpaden hebben lopen. Ik volg ook met interesse..

Groetjes,
Elke

Huertecilla schreef op dinsdag 21 november 2006, 13:54:


Gho daar ben ik nu toch wel jaloers op!
Groetjes,
Elke

jan seykens schreef op maandag 27 november 2006, 22:15:


Eigenlijk is het net omgekeerd. Thuis een schaap (of geit of varken, runderen en paarden niet) slachten mag als het vlees daarna enkel voor eigen consumptie is. Je moet er wel eerst vooraf een slachtbewijs voor aanvragen op de gemeente en de slacht moet 'onder verdoving' gebeuren. In de praktijk laat je best een erkende slachter aan huis komen. Thuis zelf ritueel slachten (voor bijvoorbeeld het offerfeest) mag niet, dat moet wettelijk gezien in een slachthuis gebeuren.

Elke