hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:23:

Hoi,
Nee dat boek ken ik niet (en ik heb er al heel wat inmiddels).
Heb je wat meer gegevens erover (titel, uitgever, ISBN nr of zo) dan kan ik eens ernaar op zoek gaan.

Ik leen nl. nooit wat uit (slechte ervaring mee) en dus leen ik ook niet snel iets van iemand.

Groeten,
Ingrid

bart schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:48:


Ja is eigenlijk ook wel logisch. Ik had gehoopt dat ze bij Isabella ook wel zouden afslijten, maar dat is niet zo. Vooral nu het weer wat natter is buiten, krijg je nu dus van die soppige stralen. En om nu te voorkomen dat ze wel serieuze problemen gaat krijgen met die straal, leek het me beter het eraf te halen, maar je leest altijd zo weinig over de straal. Althans wel over de werking en het nut/doel van het ding, maar niet hoe deze er na verloop van tijd uit gaat zien. Het lijkt wel of dit ding altijd keurig in orde is.

Overigens over wilde paarden; hier in de buurt lopen Exmoors in een begrazingsgebied. Men dacht ook dat hoeven en zo wel natuurlijk zouden afslijten. Niet dus. Helaas heb ik aantal malen gemeente moeten bellen hierover, want 1 pony had continu na een bepaalde tijd een totaal vergroeide hoef (niet zomaar een beetje hoor). Hij was dan kreupel en kon niet meekomen met de rest.
Uit eindelijk heeft dit hem helaas ook het leven gekost. Een stelletje vandalen was de pony's aan het opjagen met Quads. Deze kreupele pony kon op 3 benen niet mee komen en heeft zich te pletter gelopen (letterlijk). Na alarming van politie en boswachter door wandelaars, werden na een zoektocht maar 3 bange pony's aangetroffen. De 4e was spoorloos. Na nog langer zoeken is hij gevonden. Dermate gewond dat hij afgemaakt moest worden.
Zielig verhaal, maar hieruit blijkt ook dat "wilde" paarden met hoefproblemen het niet overleven bij moeten vluchten.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:56:

Hoi,
Deze discussie niet gevolgd, maar hier viel mijn oog op en wil ik op reageren. Als Isabella voor de wagen staat, moet ze continu het idee hebben dat ze vooruit kan. Als ik stil sta en ik zet de wagen op de rem, dan raakt ze in paniek (licht overigens in het begin) omdat ze voelt dat de wagen niet aan te trekken is. Ze staat voor haar gevoel dus vast. Laat ik de rem niet los, dan wordt de paniek groter en wil ze er zelfs bij gaan zitten als ik niet oplet. Voorheen een ongeremde wagen en dan heb je dit probleem niet, ze kan wat wiebelen als ze wil, maar ze blijft dan toch op haar plaats. Na 1x rem wist ik dat ik dit niet moest doen (die wagen "vast" zetten). Ook als we klem komen te zitten tussen die (rot)doorgangen, dan zet ze 1x flink aan. Komt de wagen dan niet los, dan moet ik heel snel handelen, want dan begint ze weer paniekerig te doen.

Echter als ik haar vastzet aan het halster is er niets aan de hand. Ze zal nooit gaan hangen of trekken. Ook niet als ik even weg moet. Paniek was er destijds wel bij het beslaan, maar dat hoeft gelukkig niet meer te gebeuren.
Ook stond ze voorheen wel eens aan de ketting te grazen. Is het ook wel eens gebeurd dat de ketting om de koot was gedraaid en strak getrokken, maar totaal geen paniek. Gewoon voorbeen strekken en doorgrazen.

Hiermee wil ik zeggen dat paniek door druk of vaststaan en zo, heel verschillend kan zijn kennelijk.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 12:59:

Hoi Frans,
Eh dat is wat te simpel gezegd in mijn ogen. Het zal er best wel eens vanzelf afvallen, maar als ik zag wat er gisteren na een boswandeling allemaal voor troep tussen het losse stuk en het goede vaste stuk zat, dan kan ik me indenken dat dit niet gezond is op den duur.
Krijg je dan geen verhoogde kans op rotstraal of iets dergelijks als je maar wacht op het vanzelf afvallen?

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 6 mei 2004, 13:03:


Hoi,
Tja. Isabella staat buiten, maar die muts heeft toch altijd mest in haar hoeven terwijl ze genoeg ruimte heeft om de mestplekken te omzeilen. Maar gisteren gezien wat ze doet. Ze doet haar behoefte en zet dan een pas naar achteren en keert om. Dus precies met haar achterhoeven in de mest. Niet wijs, maar het zit er wel in dan.

Laatst hondepoep in de hoeven gehad (van een boswandeling). Dat is pas smerig om uit die straalgroeven te halen zeg! Het was toen droog weer en dan blijft er geen vuil/zand in de hoef achter, maar wel kleverige poep. Bleeehhh.

Groeten,
Ingrid

hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 11:36:
Hoi Hester,

Eh dat was toch van die liksteen? Daar had ik ook op gereageerd, tenzij je een andere vraag bedoeld?
Overigens kun je de liksteen niet ipv rechtstreeks op de wei leggen, in een bak leggen? Dan lijdt het gras minder.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 13:28:

Sorry maar dat wist ik echt niet. Weer wat geleerd.
Dit was nl. waar ik het bangst voor was hoor om eerlijk te zijn. Dat ik de straal "verwaarloosde" en dat daardoor misschien uiteindelijk wel wat "ernstigs" zou kunnen gebeuren. Weer een zorg minder dus.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik heb net met interesse het stuk gelezen over de straal op de site (natuurlijk bekappen en anatomie van de hoef). Maar even een vraag over de straalgroeven, of beter het schoonhouden ervan.

Dat je zand en gras kunt laten zitten en mest moet verwijderen dat wist ik wel. Maar in Nederland hebben we ook droge periodes (jawel) en dan zit er helemaal niets in de straalgroeven. En dan heb ik bij Isabella wel regelmatig steentjes van het grindpad klem zitten in die straalgroeven. Dat zal best dat dit beter grip geeft, maar lekker prettig lijkt me dit niet te lopen. Dus ik controleer altijd of er steentjes in de hoef zitten en verwijder die dan.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 14:04:
Hoi,
Ja haha dat stadium ben ik inmiddels voorbij dat ik me daar zorgen om maakte. Want dat deed ik in het begin ook. Daarbij heeft Isabella een zachte witte lijn die ik er ook (het begin dan) makkelijker uitkrab met een hoevekrabber en waar kleine steentje ook klemvast in gaan zitten. Dus maak ik eigenlijk altijd de onderkant wel schoon, of in ieder geval controle op "gekke" dingen. Maar omdat ik nog zo weinig weet eigenlijk ondanks al het lezen en nu iedere week die hoefjes even zelf controleer en zonodig wat bijwerk, zie je iedere kleine verandering en denk je weer; he is dat normaal. Zoeken kost tijd, dus vraag ik het dan hier maar. Is niet omdat ik me continu zorgen maak, maar ik ontdek steeds weer wat en wil dan gewoon weten wat het is.

Maar dat rotstraal niet zomaar ontstaat door losse stralen of nat weer, dat is al heel fijn om te weten.
Eigenlijk had ik dit wel kunnen weten. Isabella is ooit met leren zolen beslagen zonder vulling. Daar ging uiteraard van alles tussen zitten van troep, modder en wat al niet meer. En dan zonder teer of zo ertussen. Dat was een lekkere bron van bacterieen maar de hoeven hebben het wonderbaarlijk op alle terrein gewonnen, hoewel het volgens de nieuwe hoefsmid maar kantje boord was, want dit beslag was helemaal waardeloos geweest en onpraktisch. Maar dat terzijde.

Groeten,
Ingrid

hester schreef op donderdag, 6 mei 2004, 15:09:
O ja. Was het niet die zwarte rand erin? Het schijnt dat een verbreding van de witte lijn niet alleen door bevangenheid wordt veroorzaakt. Kan meerdere dingen zijn, maar ja, wat dat weet ik ook niet precies. Heb ik ook maar van deze site, dus lees dat dan maar eens zou ik je aanraden.

Maar ik las gisteren weer eens een "gewoon" boek over hoeven, traditioneel, met beslaan en zo erin. Maar wat blijkt, daar wordt ook gewoon gezegd dat straal grond contact moet maken en dat soort dingen, dus zo afwijkens is natuurlijk en traditioneel niet. Dit was overigens al een behoorlijk oud boek over hoeven en hoefbeslag.

Maar daarin stond ook wat over de witte lijn. Deze lijn kan afhankelijk van zijn conditie snel vuil aantrekken en afhankelijk van de bodem (klei, zand, enz.) gaat de lijn verkleuren van geel naar bruin of zelfs zwart. Dus dat zou jouw zwarte lijn kunnen verklaren.

Isabella heeft op sommige plaatsen een soort uitstulping in de witte lijn. In eerste instantie zou dit door oude nagelgaten kunnen komen, maar gekke is dat ze het nu ook aan haar altijd onbeslagen achterhoef heeft. Dus dat verhaal gaat nu plots weer niet op en dus vraag ik me weer af, wat kan het dan geweest zijn?

En zo blijf ik met vragen zitten hahaha.

Groeten,
Ingrid

Michiel en Lianne schreef op donderdag, 6 mei 2004, 15:33:


Hoi Lianne,

Ja jammer genoeg kwam je net op het verkeerde moment binnen. Het was hier in mijn ogen best gezellig hoor en dat zal het ook wel weer worden als sommigen onder ons "uitgekakeld" zijn.

Ik probeer zelf gewoon nuchter te blijven reageren, ook al gingen mijn haren af en toe overeind staan de laatste dagen. Maar ik ben niet zo goed van dingen verwoorden en anderen konden het dan toch beter onder woorden brengen wat ik ook wel eens dacht.

Ik hoop alleen dat we dit hele gedoe nu weer achter ons kunnen laten, en gewoon weer lekker over paarden bezig kunnen zijn en vragen kunnen stellen en normaal kunnen beantwoorden.

Groeten,
Ingrid

Hoi Hester,
O ja dat reinigen dat was het. Ik heb van die mevrouw waar ik Isabella's manen heb laten "onderzoeken" begrepen dat je wel kunt reinigen met een chip in de hals, maar dan niet met groene leem. Als je wilt, wil ik nog wel een keer voor je navragen wat voor middel het dan wel was. Uiteraard is het op natuurlijke basis en zo.

En een trektocht ... dat klinkt leuk. Veel plezier met de voorbereidingen.

Ik heb er ooit een kleine gedaan met Isabella, de wagen en mijn man. Tentje mee en ca. 10 km verderop gaan slapen bij kennissen. Heel erg leuk was dat.

Groeten,
Ingrid

Hoi,
Bandages en dat soort dingen keur ik ook niet goed. Lijkt me niets voor een paardenbeen. Of laat ik het anders zeggen ... ik zal ze nooit gebruiken.

Daarentegen vind ik strijklappen wat anders. Voor menpaarden zie je ze nog wel eens. Er zijn op onze manege zelfs paarden die die dingen niet krijgen als ze bereden worden, maar wel als ze voor de wagen gaan.

Isabella strijkt ook licht als ik haar hoef niet goed bijhoudt.

Groeten,
Ingrid

cornelie schreef op donderdag, 6 mei 2004, 16:54:


Hoi Cornelie,

Mij is verteld dat gras een bepaalde lengte moet hebben, zodat het paard moet kauwen. Gras uit een grasmaaier is te kort. Ze gaan schrokken, kauwen dus niet goed, en het gaat of de slokdarm verstoppen of het zorgt voor koliek (of het gaat goed kan ook uiteraard).

Daarnaast mag gemaaid gras niet ouder zijn dan een uurtje of 3 omdat dan het gistingsproces begint.

Maar ja in beide gevallen ken ik voorbeelden dat het wel goed gaat. Dus gras van de grasmaaier voeren en gras ouder dan 3 uur (zelfs van een dag oud).

Maar ikzelf hou het op save, dus gras met lengte van minimaal 10 cm en zo vers mogelijk voeren.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 17:50:

Hoi

Je bent al de tweede die dit zegt. Ik hou wel meningen en verhalen van "niet-deskundigen", want nogmaals praktijk verhalen zijn meestal waardevoller dan theoretische verhalen. Dus ik heb zeker je verhaal gelezen en er weer van geleerd.

Gelukkig heeft dus bijna ieder paard er last van en ik ben helemaal gerust gesteld. En mocht ik al lezend nog iemand tegenkomen die reageert en geen hoefsmid is; dan bij deze ook alvast bedankt.

Die opmerking over die hoefsmeden was meer, omdat niemand reageerde, dus ik nam aan dat alleen mijn pony last had van zulke vellen en lellen aan de stralen en dat alleen nu een hoefsmid me meer kon vertellen. Vandaar; niet dat ik alleen maar dingen aanneem van experts hoor . Zo ben ik niet.

Groeten,
Ingrid