De Weerdt Nicole schreef op Thu, 6 May 2004 17:52:13:


Het lukt gewoon niet het te bestrijden. Ik heb het zwaarste landbouwvergif gebruikt dat ik bij een boer aan kon komen, maar zonder veel resultaat. Ja eventjes. Bemesten of niet bemesten maakt niet uit. Het begint echt een plaag te worden. Zelfs in het gazon bij het huis komt het nu te staan; nog nooit eerder gehad.

Ik trek het nu met de hand uit (wel handschoenen dragen dus want is ook voor mensen giftig bij aanraking) en zoveel mogelijk met wortel en al. Helaas groeit uit ieder achter gebleven stukje wortel weer een nieuw plantje, dus krijg je een hele kluwen terug op die plek het jaar erna. Hoe meer ik trek, hoe meer ik krijg.
Het strooizout geeft nog altijd de beste resultaten.

Groeten,
Ingrid

Marina schreef op donderdag, 6 mei 2004, 18:24:

Hoi Marina,

Het enige dat ik je kan vertellen om je wat "wijzer" te maken is mijn eigen verhaal. Isabella is op ijzers met zolen komen te staan omdat ze herhaaldelijk bevangen was en op foto's bleek dat ze dunne zolen had. Ik wist niet beter of die ijzers waren de beste oplossing. Maar omdat ik problemen bleef houden, hoewel op ander gebied (scheuren en bokhoeven) ging ik verder zoeken. Ik kwam via andere forums bij dit forum uit en ging lezen over natuurlijk bekappen. Ging dit vergelijken met andere bekapmethodes, enz. Overleg met mijn eigen hoefsmid, maar dat leverde niet veel op. Gewoon goed beslaan zou al veel problemen oplossen. Niet dus. Scheuren bleven. Brokkelhoeven. Dat geloofde ik niet (dat is mijn probleem, ik neem niet zomaar alles klakkeloos aan). Toen zag ik iets over hoefschoenen en wist toen dat dat de oplossing was voor mijn pony.
Dus ijzers er onderuit en zo weinig mogelijk aan de hoef laten bekappen. Dat zou de man van de hoefschoenen doen (dhr. Smit). Hij vertelde mij over natuurlijk bekappen. Legde dit uit aan de hand van een doorgesnede paardenvoet. We hadden 2 pony's bij ons en ik kon dus 8x kijken (2x 4 hoeven) hoe het werkte.
Ik ben later nog eens met 2 pony's teruggegaan en dus weer gekeken. Dan heb je al een hoop geleerd, maar de stap om dat bij je eigen pony te gaan doen (met wat problemen nog altijd) was voor mij te groot. Dus hoefsmid zoeken. Dat viel tegen. Met Ilona van dit forum gemaild en foto's gestuurd en weer veel geleerd, maar nog altijd niet genoeg om het zelf te gaan doen. Andere hoefsmid bezocht die in de buurt kwam en natuurlijk bekapte (strasser) maar niet tevreden met wat ik zag. Hij paste niet bij mijn pony.
En toen melde Bram zich van dit forum. Hij wilde wel helpen. En zo is het dus gekomen dat hij kwam en Isabella bekapte en ik weer heb gekeken en nu met vragen hier en weer de site goed lezen, ben ik toch zelf aan de gang gegaan en heb dus gisteren zelfs al de nijptang in de straal gezet. Dus we gaan vooruit.

Maar ik kende Bram ook niet, ik wist ook niets van natuurlijk bekappen (en nog niet zo veel hoor). Maar ik bekijk alle hoeven inmiddels. Beslagen en onbeslagen. Natuurlijk bekapt, zelf bekapt of traditioneel. En op sites zoeken en kijken.

Dat raadt ik je dus aan. Bellen en gaan kijken. En lezen. Het viel mij ook tegen in het begin, maar echt nu na zo'n 7 maanden hou ik het redelijk zelf bij.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:31:

Tuurlijk en die injecties heb jij ook standaard in huis liggen???

Nou toen Isabella koliek had, en dat gebeurd altijd 's avonds zo laat mogelijk en in het weekend, dan kun je echt niet ergens naar een praktijk rijden voor een injectie daar tegen, dan kun je net zo goed de dierenarts laten komen en ondertussen je paardje laten stappen, of troosten indien stappen niet meer lukt. En dan is de dierenarts er waarschijnlijk sneller met zijn injectie als dat je zelf die spuit hebt opgehaald midden in de nacht. Tja het scheelt voorrijkosten. Maar als je paard echt ziek is, dan breekt hij echt de boel niet af als de dierenarts komt.

Groeten
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 19:35:

Zeker weten dat dit niet waar is. Het hooiveld wordt dik gemest hier omdat we op droge zandgrond zit. Koemest, injecteergier en kunstmest gaat erop (kan er nog meer op ?!), maar er groeit toch Jacobs kruiskruid. Ook op mijn eigen wei groeit het en ik bemest ook. Wel niet zoveel als het hooiveld, maar toch wel bemesting.

En weet je waar het bij ons minimaal voorkomt .... juist op dat stukje dat we in bruikleen hebben van de gemeente en waar we dus Helemaal NIETS aan doen (geen mest, geen onkruidverdelging, geen gepluk, geen water bij droogte, helemaal niets).

Nou hoe verklaar je dit dan?

En o ja, alle stukken wei grenzen aan elkaar en het komt NERGENS in BLOEI dus ook geen zaadjes die wegwaaien. Het moet zich echt ondergronds verspreiden. Of misschien van verderop gelegen stukken en door vogels meegebracht of zo.

Overigens voor Isabel Het werd tot voor kort hier in Nederland gewoon ingezaaid door gemeenten omdat het zo leuk geel oogde in de bermen. Inmiddels is het hier dus een regelrechte plaag geworden. Echter hier in de buurt zijn geen bermen waar het spul massaal groeit.

Groeten
Ingrid

Hoi,
Kunnen we nu eindelijk eens ophouden?????!!!!!!

We (ik ga er nu even vanuit dat ik namens meerdere personen spreek) weten inmiddels wel hoe jullie over elkaar denken.

Genoeg nu.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 6 mei 2004, 22:00:


Ja natuurlijk (hihi).


Ik vind van wel. Isabella heeft een schuilstal, maar stond voorheen liever onder de bomen. Maar inmiddels bij ernstige langdurige regen gaat ze in de stal staan, maar wel met haar kop in de regen, want als rasechte shet ga je natuurlijk niet helemaal binnenstaan.

Groeten,
Ingrid

elsbeth flipsen schreef op donderdag, 6 mei 2004, 22:07:


De uitloop was al een kaal stuk grond. Nou ja kaal. Geen gras. Het was een gedeelte van de kippenren, een stuk met bloemen en bessenstruiken en wat fruitbomen en coniferen en een klein stukje gras dat na een dag al op was.
Het eerste jaar hebben we er houtschors opgegooid. Het oogde mooi en voorkwam modder, maar na 1 winter was de houtschors door het zand gelopen, dus weer een lading schors erop. Ging weer een krap jaar goed, maar toen zoveel modder en troep dat ik wat anders moest verzinnen. Toen vrachtwagen scherp zand laten komen en alles zo'n 10 tot 20 cm opgehoogd. En dat met de onderlaag van zand en schors was het een mooi gedraineerd stuk geworden. De fruitbomen zijn er inmiddels uit. De metershoge coniferen staan er nog met de onderzijde kaal en daaronder een konijnenhok en een ruif gemaakt met rieten dakje. Als er nu gaten ontstaan in het zand (rollen/liggen) dan vullen we die regelmatig op met een aanhangertje zand. En het gras wat wil groeien haal ik weg. Zodoende valt er helemaal niets te eten.

Echter langs de kant groeit altijd wat gras en dat wil ze toch eten, vandaar dat ze wel gevoelig is voor dunnere mest en vorig jaar een lichte vorm van zandkoliek had. Dus opletten is het wel. Maar ja bij de wei is het opletten voor bevangenheid.

het is ook altijd wat met die shetten haha.

Groeten,
Ingrid

Hoi Egon,
Zeer interessant wat je schreef. Misschien heeft de droge zandgrond hier dan wat mee te maken dat het niet bestreden kan worden ondanks bemesten. Ik wil ook helemaal niet mijn gelijk halen tov Frans, alleen als hij stellig beweert dat bemesten helpt, dan weet ik gewoon dat dit niet zo is gezien de praktijk ervaring bij mij. Ik heb ook al bewust kalk gegooid bij deze planten, maar geen resultaat, dus ontzuren heeft ook geen zin. En in bloei is het nog nooit gekomen en ik heb de wei al 7 jaar, dus die 2 jaar niet in bloei komen gaat ook niet op.
De buren hadden het voorheen niet in de wei toen er nog geiten liepen. Maar nu er 2 jaar paarden lopen stikt hun wei er ineens van. En ook zij bemesten net als ik. Maar dus ook op onbemestte stukken staat het. Vreemd plantje.

Groeten
Ingrid

e m kraak schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:14:

Toeval wil dat de boer vorig jaar de plant niet bestreden heeft en dit heeft gehooid en dit hooi heeft verkocht ook nog (ik heb hem gewaarschuwd maar hij luisterde niet). Ik wilde de plant bekijken na afmaaien en drogen, maar door het drogen en het vele omschudden is de plant helemaal uit elkaar gevallen en bleef er weinig over van zijn oorspronkelijke vorm. Daarom is bij mij ieder soort onkruid verdacht. Boerenwormkruid lijkt erop (in het hooi),

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:33:


Hoi,
Mag ik even vragen wat dat er nu weer toedoet?

Ik heb een shetlander ja heel wat anders dan een arabier, maar zijn die minder paard of zo? Of vluchten die minder snel?

Nee ik denk dat een shet gewoon wat slimmer is. Die weet dat een DA hem of haar wil helpen als ze pijn hebben. Dat zal het zijn (haha).

Groeten,
ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:40:

Nee logisch omdat ik het eruit trek voor de bloei slimmerik !!

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:40:

Nee logisch omdat ik het eruit trek voor de bloei slimmerik !!

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:53:


En sorry was niet de bedoeling dit 2x te posten.

Maar nogmaals, in het naburige weiland is het ooit 1x in bloei gekomen. Ik heb de rozetten bekeken en die trek ik er direct uit als ik ze zie (en dat zijn er al heel wat) dus het komt nooit in bloei. In de wei ernaast ook niet omdat dit nu gehooid wordt. MAar alles in de buurt met en zonder mest en overal evenveel van die rozetten.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:54:

Ja Frans je hebt vast helemaal gelijk.
We hebben hier in Oss kennelijk hele rare grond die inderdaad nergens anders in Nederland voorkomt, want hij ligt hier.

Groeten,
Ingrid die wat melig wordt van dat gedoe de laatste tijd hier over ieder woord dat je zegt wikken en wegen en weerleggen en bekijken enz. enz. Ik hou van praktijkverhalen en geef die door. Die statistieken zullen best ergens op gebaseerd zijn, maar wat koop ik daar voor. Bij mij verdwijnen die planten immers niet door meer mest.

e m kraak schreef op donderdag, 6 mei 2004, 23:58:
Nou dit weet ik 100% zeker dat het J.kruiskruid is. Sterker nog, ik heb 2 soorten. Het echte onvervalste J.kruiskruid en het meer op zandgrond voorkomende maar niet minder giftige waterkruiskruid.
Zoals ik al eerder zei ik weet dit omdat ik het in alle boeken heb opgezocht en 1 plant heb laten staan tot deze in bloei kwam en inderdaad dat was onmiskenbaar kruiskruid. Dus daarmee denk ik toch aangetoond te hebben dat als je al begint met de vroegste vorm van bestrijding (dus als je net een paar blaadjes boven de grond ziet) dat je het niet bloei krijgt. Maar ja dat zal volgens jullie statistieken dus wel weer niet kunnen, dus ik meng me maar niet meer in deze discussie, want zo te lezen geloven jullie me toch niet.
Ik wil wel foto's sturen van wat ik in mijn wei heb staan??

Groeten,
Ingrid