Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 11 november 2004, 9:35:

Oh ik bedoel met groot beest een groot paard. De mijne neemt keurige hapjes van een appeltje. Krijgt haar mond niet om die hele appel heen.

Groeten,
Ingrid

Fitna schreef op woensdag, 10 november 2004, 23:07:

Ik heb een shetlander, nog kleinere dondersteen, eigenwijs en altijd maar eten. Maar ik zie bij haar wel trots. Dat straalt ze uit met haar hele lichaam.

Ook als ze eet, vind ik dat ze een trotse uitstraling heeft; zie foto hiernaast oa.

Groeten,
Ingrid

Trudy schreef op donderdag, 11 november 2004, 10:42:


Ook toevallig .

We horen het wel hoe het gegaan is.

Groeten,
Ingrid

sannie schreef op donderdag, 11 november 2004, 10:35:

Bit is geen noodrem nee. Maar daar is een hoofdstel zonder bit ook niet voor bedoeld. Dat deze in geval van nood zachter inwerken kan ik me inmiddels na vele verhalen hier wel voorstellen, maar de vraag is dan of dat niet te zacht is in geval van nood. NOOD hebben we het over. Niet over een normale stop.

En nogmaals wat is nu prettiger voor het paard. Een stop op een bit dat hij gewend is, of een druk in zijn nek, kin/kaak en wangen die hij vreselijk irritant vindt?

Ik geloof dat ik ook net als Marianne door de bomen het bos niet meer zie of jullie begrijpen werkelijk niet wat ik bedoel. Kan ook, heb al zoveel zitten typen hier .

Korte uitleg misschien:
bitloos is druk nek/kin/neus
bit is druk mond

Paard hekelt druk op nek/kin/neus. Druk in mond zonder protest.

Wat is in dit geval paardvriendelijk om een NOOD stop te maken?

Ik kies dan toch voor iets meer druk in de mond.

En als ze er echt vandoor willen helpt NIETS.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op donderdag, 11 november 2004, 11:21:

Duidelijk.


Potverdorie ... kunnen jullie niet lezen of schrijf ik nu zo onduidelijk.

Ik wil zo min mogelijk leer / touw of wat dan ook aan het hoofd, dus dan val al het bitloze af en blijft een bitje met 1 leren riem om het hoofd (of zelfs dat leren bitje zonder iets anders om het hoofd) over. Dus blijf ik met bit rijden. Dat is toch niet zo moeilijk om te begrijpen of wel??


Ja dat zei ik toch ook. Ik ga als eerste doen wat oa Pien schreef (of iets van dien aard schreef ik maar heb geen dat weer te herhalen). Grondwerk, oplossen van het schuren, zonder kar, zonder iets. Met clickeren of wat dan ook, weet ik nog niet, maar iets in ieder geval.


NEEEEEEE lees nu eens aub. Ik ga eerst het schuren en eten oplossen met grondwerk, maar ondertussen span ik wel eens af en toe in natuurlijk want Isabella vind dat het mooiste wat er is volgens mij. Dan ga ik dus de weg op want ik kan niet inspannen op de wei.

Nou dat is dan jammer, ik kan kennelijk niet iets schrijvend goed uitleggen. Voor mij is het wel duidelijk.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op donderdag, 11 november 2004, 11:36:

Idem dito .

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 11 november 2004, 11:41:

Een bit drukt niet op de neus toch?


zoals ik mezelf maar begrijp haha.

Ja maar jullie zien een noodsituatie als er van door gaan. Dat blijkt ook nu weer uit je antwoord. Ik zie nood niet als ervandoor gaan. Bij een paard dat ervan door gaat werkt NIETS. Het gaat mij om een keurig rustig dravend paardje dat lekker vrolijk loopt te lopen voor de wagen en gezellig met ons op stap is in pure ontspanning. Plotseling komt er een racebak van links die even voorschiet. Dan moet ik ineens op de rem. Een rem die voor Isabella volkomen uit het niets gaat komen. Dat is mijn nood.

Misschien moet ik Isabella verkeersregels gaan uitleggen . Of in ieder geval dat op moet letten voor roekeloze chauffeurs

Groeten,
Ingrid

Het begint een beetje erop te lijken of ik achterlijk ben volgens mij. Of ik het niet wil begrijpen wat jullie schrijven. En dat jullie mij niet meer kunnen volgen of begrijpen.

Dus laten we er maar over ophouden aub.

Ik heb echt veel nagedacht, zal dat ook blijven doen, zal nieuwe ontwikkelingen in de gaten houden, ga op bepaalde dingen oefenen en trainen, vooral dat schuren/eten .

Met sommige dingen hier besproken ben ik het eens, met andere dingen ben ik het niet eens en door sommige uitspraken heb ik mijn zienswijze herzien.

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 11 november 2004, 11:54:

Het bit in de mond. Mondhoeken, tong en de lagen op het tandvlees.

Niets op het hoofd zelf dus. Ga ik dat wel doen (hefboomwerking bij een bit) dan gaat ze hoofdschudden. Niet om het ding in haar mond, want dat veranderd niet bij druk tov normaal gebruik van dezelfde stang, maar omdat het geheel gaat inwerken op nek en kin. Net de plekken waar juist een bitloze optoming inwerkt. Dus zodoende kom ik tot de conclusie dat een bitloze optoming wel eens averechts kan werken, mijn paardje kennende.


Ze stopt ook netjes. En ook zonder hard aan het bit te "rukken".


Moeilijk uit leggen dit. Probeer ik het zo.

Ik ben aan het draven en wil terug naar stap.
Ik geef het stapcommando. Isabella neemt wat gas terug, maar blijft nog wel in sukkeldraf. Dit ook omdat ze het doorduwende gewicht van de kar nog moet afremmen. Dus ik ga bijremmen met de rem op de kar (met mijn voet, doe dus niets aan de pony). Hierbij geef ik nogmaals het stapcommando, en omdat de wagen nu begint af te remmen, gaat ze stappen. En voordat we dan bij de kruising of mendoorgang zijn is ze in een keurige stap. Geen enkel probleem, netjes zoals het hoort, zonder aanraking van leidsels / bit, geheel op stem en met afremmen wagen.

Maar je hebt zo wel een bepaalde remweg. In geval van een plotseling de weg op komende auto is deze manier van remmen veel te lang. Je zit dan al tegen de auto aan. Dan moet dit allemaal sneller. Tuurlijk zeg ik HO HALT en normaal reageert ze wel, maar zo niet, dan gaat inderdaad ineens alles erop wat ik aan rem heb. REM WAGEN als eerste en direct erachter aan het BIT als rem dus dan ook.

En nogmaals ik geloof best dat die laatste "rem" ook met een bitloze optoming kan, maar ik zie te veel leer aan een bitloze optoming.
En dan nog optomingen waar haartjes van langharige paarden tussen komen zoals Egon vertelde. Laat ze dat eerst maar eens veranderen dan. Als er gewoon een neusriem komt met een riem om de oren en verder niets, hou ik mij weer aanbevolen.

Groeten maar weer,
Ingrid

Hans van Keeken schreef op donderdag, 11 november 2004, 18:22:

Dat is mooi. Eindelijk eens een echt praktijk voorbeeld.
Ik mail je binnenkort even prive want heb aantal vragen.

Iedereen zegt wel veel over wel of niet bitloos mennen, maar er zat niemand bij die praktijk ervaring had. Een hoop die het wel wilden gaan proberen en als zij een kar hadden, nou dan wisten ze het wel .... maar daar hield het dan ook mee op.

Ik ben een mens van de praktijk he zoals velen van jullie inmiddels wel weten, niet van theorie uit boekjes.

Groeten,
ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 11 november 2004, 11:36:

Voor dit paard ben ik erg blij dat deze eigenaar heeft overwogen om maar met een touwhalster te gaan rijden.

Dit noem ik dus onbeschoft en schandalig bitgebruik. Hoe heb je het uberhaupt ooit kunnen verzinnen Frans???

Groeten,
Ingrid

Frans Veldman schreef op donderdag, 11 november 2004, 20:37:


Nee niet logisch in mijn ogen. Ik zou dan niet domweg op het rempedaal blijven hangen en denken : goh he joh, werkt nie ?!

Maar inderdaad ik begrijp nu je beredenering beter waarom je zo tegen een bit bent als rem en waarom je reageert zoals je reageert. Dus in dat opzicht is het voorbeeld verhelderend voor mij. Maar ook in het opzicht van wat voor type man je bent (begrijp me aub niet verkeerd, niet negatief bedoeld).

Maar ik heb dit zelfde dus ook ooit aan de hand gehad. Of het 60 km/u was weet ik niet, maar mijn paard onder me (is ook zeker 15 jaar geleden hoor) was aan het rennen in gestrekte galop en ik vond het wel lekker gaan totdat ik omkeek omdat ik hoorde schreeuwen en zag dat de rest van de groep mijlen ver achter lag. Oeps er was wat mis, dus ik ging rechtop zitten (lag lekker in rengalophouding) en nam de teugels aan. Geen enkele reactie van het paard. Ik dacht toen na Frans, iets wat jij dus niet deed toen met Jack. Want als het bit niet werkt, heeft het geen enkele zin om te blijven hangen aan het bit. Zal dan inderdaad alleen maar averechts werken. Dus ik ging mijn gewicht verplaatsen. Overdreven naar 1 kant hangen en ander kant. Paard enorm storen in zijn evenwicht. Het dier wist even niet wat haar overkwam en ik kreeg weer mondcontact. Dus toen kon ik met kleine korte ophoudingen (dus geen volop rukken) ook links en rechts, tesamen met mijn gewichtverplaatsing het paard aan het "slingeren" krijgen en uiteindelijk zijn we gewoon gekeerd en in stap naar de rest teruggekeerd.

En dit alles zonder ruk en pluk werk aan het bit en al helemaal niet aan een bit gaan hangen. Ik begrijp echt niet dat je dit ooit gedaan hebt. Je schrijft dat je dat geleerd hebt, nou dan wel van een verdomd slechte instructeur. Bij ons zijn de lessen misschien niet top, maar dit hebben we dan toch wel geleerd . Daarbij hebben we na dit voorval er uitgebreid op de manege over gehad met de anderen en hebben we nog meer tips gekregen om te voorkomen en wat als het toch gebeurd. Ik had volgens hen het juiste gedaan; uit balans brengen (maar ja kan niet voor de wagen, althans niet met 4 wieler).

Groeten,
ingrid

Ilona Kooistra schreef op donderdag, 11 november 2004, 20:42:

Jajajaja heb ik wel, ook lekker puh . Zie mijn vorige bericht.

> Op dát moment is het mi dus niet fout om ALLES uit de kast te

Helemaal mee eens hoor. Maar als je toch merkt dat het niet werkt, dan ga je toch niet nog eens die teugels aansnoeren; om een zadelknop??

Ben je dan werkelijk zo dom dat je echt ooit gelooft hebt dat dit serieus zou werken??? Phoe hee. Nee dat had ik niet verwacht eigenlijk dat mensen inderdaad zo kunnen denken. Nu begrijp ik dus wel waarom jullie een bit niet als rem zien.


Ja zeg dat wel. Arm paard als hij nog verder had moeten lopen met een ruiter op zijn rug die zo met een bit omgaat.


Gelukkig maar. In mijn menboek staat ook een advies voor zulke paarden. Langere tijd op wei zetten en later alleen nog maar met super zachte hand proberen opnieuw te beleren.


Tja, weet niet waarom maar zal wel.

Groeten,
Ingrid

Peet schreef op Thu, 11 Nov 2004 21:41:05:

Zou dit dan misschien ook een reden kunnen zijn dat paarden over het algemeen zo goed met gehandicapten op kunnen schieten?

Ik zie het bijna wekelijks bij onze huifbedpony's. Ze kunnen bij het inlopen even pittig overkomen, maar leg er een kind op en het is over. Je hoeft ze dat niet te vertellen. Ook bij het voor de pony's staan als er een ander kind op gelegd wordt, willen ze wel eens verveeld naar je happen of wat "klieren", maar laat je zo'n kind een pony aaien, dan zullen ze werkelijk nooit zomaar naar een handje happen dat per ongeluk met een spastische beweging tegen het hoofd slaat. Is zo "typisch" altijd ... wij zeggen ook altijd dat de paardjes dit aanvoelen. Kan dat?

Groeten,
Ingrid

Hoi allemaal,

Ik had onlangs JKK in mijn hooi gevonden.

Ik heb hier foto's van gemaakt. Zowel in gedroogde vorm als daarna toen ik het in het water had gelegd en weer wat "normale" vorm eraan kon geven.

Als iemand de foto's wil ontvangen, mail mij even prive.

Groeten,
Ingrid