Esther schreef op donderdag, 6 januari 2005, 9:14:

Om eerlijk te zijn, vraag ik me echt af of Vera wel bevangen is geraakt van een wormspuit, vooral ook omdat Trudy veel reageert hier, maar over het antiworm-merk nogal vaag doet.

Ik heb ooit gelezen (weet niet meer waar) dat het werkend bestanddeel Fenbendazole bekend staat dat het als bijwerking bevangenheid kan hebben.
Hele tijd zijn er geen middelen geweest met dit bestanddeel, maar nu is er wel weer eentje op de markt en dat is Equiworm-F.

Met dit middel zou ik dus voorzichtig zijn.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Even een vraagje tussendoor over het schrijven op dit forum; doe ik al een tijdje, maar ik heb niet kunnen ontdekken tot op heden hoe je leuke "dingen" kunt aanbrengen hier.
Zaken als een smile weet ik inmiddels wel dubbele punt, streepje en haakje, maar jullie hebben rollende bollen en dat soort dingen (weet ook dat sommige woorden standaard een plaatje hebben, maar die bedoel ik niet).

Maar wat ik sowieso heel graag zou willen weten; hoe kan ik worden VET onderstrepen om iets te benadrukken ... ik ken alleen hoofdletters om iets duidelijker te maken.

Of staat het ergens uitgelegd en heb ik het gewoon niet gezien??

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 6:22:

Helaas op zijn engels het stuk, dan maar even inhakend op bovenstaande. Mickey, shet van de buren, veel te jong van de moeder gehaald en niet op de wei gestaan. Contact met zijn soortgenoot, de ruin, is niet bijster te noemen.
Maar toch eet hij niet van het vele JKK dat in hun wei groeit.

Hij eet overigens wel meer dingen niet. Zoals wortels bijvoorbeeld, maar ook duizendblad en paardenbloemen hoeft hij niet. En dat is dan ook weer raar want de meeste paarden vinden dit erg lekker.

Groeten,
Ingrid

Moniek schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 12:31:

Happen willen ze altijd wel. Heb het bij Isabella ook eens geprobeerd omdat ik ook een kei ben in dingen uit haar mond vissen. Ze hapte er wel naar, maar spuugde het toen zelf al direct uit.
Ook in het hooi heeft ze het eens gehad, maar laten liggen. Dus ook dan herkend ze het en diezelfde ervaring had iemand anders ook toen we het erover hadden. Die was dus helemaal niet bang voor JKK ook niet in het hooi, omdat zijn paard het toch liet liggen.

Daarbij laten we wel wezen, vroeger was het ook een geneeskrachtige plant. Echter doordat vele mensen zeer ziek werden/dood gingen, is de plant als zeer giftig bestempeld of wordt gebruikt voor verven van stoffen.

Geiten eten het overigens wel gewoon op.

Groeten,
Ingrid

Ellen.M schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 13:03:

Hoi Ellen,

Na een buitenrit kijk ik ook altijd even de hoeven na (althans bij Isabella als ze zonder schoenen heeft gelopen). Dit omdat er nog wel eens steentjes in de witte lijn gaan zitten.

Maar het is inderdaad beter om langs de stralen niet het zand weg te krabben (let wel op dat er geen mest in zit). Het zand in de straalgroeven voorkomt nl. dat er steentjes in kunnen gaan zitten.

Echter loop je veel over harde weg, dan valt het zand er vanzelf tussenuit door het hoefmechanisme (als het opdroogt).

O ja en met een hoevenkrabber kun je ook als je te hard en te vaak krabt, wondjes aan de straal aanbrengen met alle gevolgen van dien natuurlijk.

Groeten,
Ingrid

Zomaar wat grappigs even tussendoor.

Heb net een dikke stevige ketting gekocht met goed slot voor aan onze marathonwagen (als extra slot overigens). Er zit echter gelijk nog een andere diefstalbeveiliging bij nu, nl. een alarm en dat geheel gratis !!

Ik bracht net de ketting aan en daarbij rammelde hij want hij is wat te lang (je kunt alleen per hele meters kopen). Isabella hoorde het geluidje, kent dat nog vanuit de tijd dat ze aan de tuier (pin met ketting) mocht grazen en begint me daar toch te hinniken .... niet normaal meer hihi.

Mooi dacht ik toen; extra beveiliging dus. Want zo'n hinnik schrikt een dief denk ik af, maar maakt in ieder geval de buurt wakker

Groeten,
Ingrid

e m kraak schreef op zaterdag, 8 januari 2005, 22:53:

En nog altijd heb ik het idee dat het voor de kar ook NIET kan.

Althans niet het "trucje" wat hier steeds besproken wordt. Ten eerste moet ik een hele lange arm hebben om een snoepje te kunnen geven (dat lukt dus niet) en een ingedraaide hals krijgt een harde stomp van de nog doorduwende burry; en paardje niet gek, die stomp hoeft maar 1x te gebeuren en de hele ORS is zeker niet meer te gebruiken voor de kar.

Dus nog een zwak punt van de ORS, gaat alleen als je EROP zit.

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op zondag, 9 januari 2005, 8:28:


Met google krijg ik heel veel mogelijkheden op het woordje "hoef".

Groeten,
Ingrid

Ik denk dat dit "principe" is "uitgevonden" voor mensen die er geen idee van hebben dat het paard ook wel eens een keertje zin zou kunnen hebben eventueel en zo om zelf iets te ondernemen.

Kon dat mooi merken bij de NH show op het paardengebeuren in Nieuwegein; sommige mensen in het publiek hoorde je zeggen; oh maar dat kan ik ook met mijn paard, maar er waren er ook velen bij die met stomme verbazing stonden te kijken wat die meiden met hun paardjes deden; nee dat zouden zij nooit kunnen met hun eigen paard. Voor dit soort mensen is dus (denk ik) dat "going with your horse" "uitgevonden".

Wij hier allemaal op dit forum weten wel dat je paard zelf ook dingen aan kan geven, we luisteren er allemaal naar, de een wat meer dan de ander misschien, maar we weten het en houden er rekening mee.

Ik geef (zoals velen weten) mijn pony ook af en toe te veel vrijheid hoor; soms mag ze zelf haar route bepalen als we gaan wandelen en mag ze draven als ze wil en zo, maar eten wanneer ze wil mag ze dus weer niet (probeert ze wel hoor je kunt niet weten), want dan gaan we van struik naar struik.
En parelli-ers kennen ook de passenger-game en daarmee laten ze zich ook "verplaatsen" daarheen waar het paard wil.

Groeten,
Ingrid

Michiel schreef op zondag, 9 januari 2005, 10:54:

Haha, nou ik had me vandaag het dagje wel met mijn pony. En geheel in het kader van dit onderwerp volgens mij.

Ik zette het tuig buiten om lekker een ritje te gaan maken, en madame kuiert weg (terwijl ze dus bij me stond en oortjes naar voren omdat ze verwachtte wat leuks te gaan doen). Dit stond haar dus niet aan. Ik ben dan zo iemand die dat dan ook niet ga doen. Wel wat anders geprobeerd, maar ook niet van harte. Toen heb ik alles afgedaan, ben in de uitloop gaan zitten en vroeg haar wat ze wilde.
Ze kwam naar me toe, streek even met haar hoofd langs mijn arm, keerde zich toen heel voorzichtig om om mij niet te raken. Ik begreep al wel wat ze wilde, maar ging er nog even niet op in. Kijken wat haar volgende fase/stap zou zijn. Ze kwam cm voor cm naar achteren totdat ik met mijn neus bijna IN haar staart zat en toen deed ze haar staart wat opzij en keek heel vragend achterom. Nou dit was dus duidelijk, even lekker "kontje krabbelen". Heb haar toen een krab/massage en TTouch beurt gegeven en ze genoot er zichtbaar van. Niet mijn idee van wat we zouden gaan doen in eerste instantie, maar vooruit.

Later op de dag kwam ze luidhinnikend ineens bij het hek staan en trok zo de aandacht dat ze echt aangaf, mee uit te willen. Dus ook gedaan. En jawel, het werd een hele fijne wandeling. Halverwege het bos duwde ze mij ineens resoluut van het pad af richting een grasveldje; daar wilde ze eten. Een voorbijkomende man moest lachen toen hij dit zag en zei: ah heb jij er ook zo eentje die zelf wel uitmaakt waar ze heen gaat?! Hahaha ja dus.

En wat ga ik morgen zeggen op de manege op de vraag die mij iedere week gesteld wordt na mooi weer: heb je nog gereden?
Antwoord: nee, Isabella had geen zin dus ben ik gaan wandelen.

Nou ik denk dat ik dan echt te horen krijg: "een paard heeft niets te willen"

Groeten,
Ingrid

Arginy schreef op zondag, 9 januari 2005, 12:57:


Al enige jaren is al wel heel lang overigens. En geef je al die jaren ook al iedere dag pijnstillers?

Ik heb zelf een "ex" hoefbevangen pony. Haar hoefbeen was wel gekanteld geweest en ze had vergroeiingen aan haar hoeven (ribbels en knik in de hoefwand), maar ze heeft gelukkig geen hoedenrand aan het hoefbeen wat jij omschrijft als het opkrullen ervan. Dus daar heb ik geen ervaring mee. Maar wel met het weer recht krijgen van het hoefbeen door bekappen. Hoewel dit destijds door een normale hoefsmid is uitgevoerd, bedacht ik me later dat het toch wat geleken heeft op natuurlijk bekappen.
De wand in de toon is toen weggehaald tot de witte lijn (en over een groot gedeelte). Noem het een super mustangroll. De hielen zijn korter gemaakt zodat het hoefbeen weer "rechter" kwam. Helaas kreeg ze toen ijzers onder, dat zou ik nu niet meer aanraden hoor, maar bij gevoelig lopen zou je hoefschoenen kunnen proberen.

De laatste foto's bij Isabella (2002) zat het hoefbeen weer evenwijdig aan de wand. Maar het blijft opletten. Zodra de hielen te lang worden heb ik het idee dat ze toch gevoeliger/korter gaat lopen, maar kan ook andere oorzaak hebben hoor.

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op maandag, 10 januari 2005, 10:51:

Ja dat heb ik net op hoefnatuurlijk ook gezet.

Er gaat nu al veel te veel tijd zitten in het lezen van forums. Dit is niet het enige forum.

Ik zal nu dus keuzes moeten gaan maken. Ik ga niet zoals Nick van het forum lezen en schrijven een dagtaak maken, ik heb wel wat anders te doen .

Zelf wil ik afvallen en Isabella mag ook wel een beetje, dus ik wil gaan wandelen, veel wandelen. Dus juist minder achter de pc

Overigens dat er veel meer informatie over natuurlijk bekappen en zo op komt te staan, is geweldig. Maar dat hier op het forum dan geen hoeven vragen meer komen en daarginds omgekeerd, dat vind ik dus wat jammer.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Ik zat weer eens met een waarom vraag in mijn hoofd; dus bij deze misschien weet iemand het antwoord (en nee ik heb nog niet zitten googlen overigens).

Bij het huifbed hebben we welshpony's waar vorige week een mede-vrijwilliger op is gaan zitten. Vrouw is wat kleiner en lichter dan ik, maar ik vond het nogal wat voor zo'n kleine pony.

Toen bedacht ik me dat een ijslander dit makkelijk kan en die is ook nauwelijks groter dan deze welsh.

Waarom is het voor die welsh wel zielig? Want ik vind het echt geen pony's voor volwassenen.

In het shetlanderboek staat overigens ook dat de pony's op de eilanden waar ze vandaan komen, met gemak een volwassenen of een last van zo'n 80 kg over rotsachtig terrein vervoeren (en dat dagelijks over meerdere km's).

Dus ook die kleine opdonders kunnen grote gewichten aan.

Waarom is dit? Zijn die dieren steviger in elkaar gezet door moeder natuur?

Mij is verteld dat een paard 1/5 van zijn gewicht kan dragen, maar voor die ijslanders, fjorden ook wel, shetlanders e.d. is dat dus een hele andere verdeling kennelijk. En misschien kan die welsh ook best dan dus een volwassene dragen?

Haha is er misschien nog hoop dat ik Isabella toch kan gaan berijden ?

Groeten,
Ingrid

Piet schreef op maandag, 10 januari 2005, 12:31:


1.25 m.
Ze wegen ca. 250-300 kg.

Groeten,
Ingrid

Ilona Kooistra schreef op maandag, 10 januari 2005, 12:40:

Mee eens hoor daar niet van. En inderdaad worden "hoevenvragen" zo overzichtelijker.

Maar kijkend naar mezelf ben ik wel in hoeven geinteresseerd, maar de laatste tijd al weer veel minder dan voorheen. Aangezien ik liever dan de algemene dingen lees omdat ik daar meer van leer, blijf ik zelf hier lezen.

Betekent dus ook wel dat je hoevenvragen waar je misschien een antwoord op zou weten, zo over het hoofd ziet.

Maar ach, wat zeur ik nu. Er zijn zoveel forums die je ook niet allemaal van A tot Z kunt bijhouden. Dus de praktijk zal wel uitmaken wat handig is en waar wie gaat posten of lezen.
Misschien beiden, misschien eentje of zelf geen een meer. Wie zal het zeggen

Groeten,
Ingrid