Op plaatsen waar heel veel onkruid staat groeit nauwelijks gras dus er ontstaat hoe dan ook een kale plek. Ik was inderdaad niet van plan het hooi van dat malse gras aan mijn shetlanders te voeren. In de winter geef ik mijn shetlanders altijd wat eiwitarm hooi. Misschien deel ik de wei wel in tweeën, zaai ik de ene helft opnieuw in voor de schapen en de andere helft probeer ik handmatig JKKvrij te maken.

Ingrid den Ouden schreef op woensdag, 11 augustus 2004, 10:23:


Hee Ingrid,
De wei in tweeën delen vind ik een goed idee. Dan krijgen de schapen het nieuwe gras en kan ik het jaar daarop de ponies erop zetten. De oude helft zal ik dan toch maar met de hand JKKvrij proberen te krijgen. Ik heb gisteren de berm van gemeente of provincie opgeschoond van de bloeiende planten.
Gelukkig hebben we verder geen buren met JKK.

Marianne schreef op woensdag, 11 augustus 2004, 11:15:


Ik wil mijn energie niet steken in het voortdurend verdedigen van mijn afwegingen. Maar voor alle duidelijkheid: de firma waar ik het aan gevraagd heb ken ik persoonlijk, levert niet aan particulieren en hun omzet hangt niet af van mijn afname, daar ik het gratis kan krijgen. Ze gaven me gewoon een objectief advies, over de bestanddelen en werking van diverse bestrijdingsmiddelen; ook die van concurrenten. Mijn buurman heeft een loonbedrijf en met hem heb ik uitvoerig gesproken over de mogelijkheden en beperkingen van spuiten, ploegen en zaaien. Ook boeren in de buurt en paardeneigenaren zijn gekend in hun mening. Maar een boer met koeien heeft andere prioriteiten dan een een eigenaar van een loonbedrijf of iemand met een shetlander. Uiteindelijk is aan mij de opdracht alle informatie te combineren tot een besluit. Bedankt voor alle adviezen.

Momenteel hebben mijn ponies ongeveer 1/3 deel van de wei in gebruik. Op het andere stuk lopen geregeld schapen. Ik heb de wei met prikpaaltjes onderverdeeld, zodat ik ze steeds op een ander stuk kan zetten. Wanneer er teveel gras staat maai ik het eerst af of de schapen grazen het eerst kort.
Verder hebben we vorig jaar een boomgaardje aangelegd op een bestaand weitje, waar ik ze ook nog op kan zetten.

Nou ik denk dat ik de helft van de wei vernieuw (even in overleg met de buurman die een loonbedrijf heeft). Ik bouw het zowiezo heel voorzichtig op elk jaar. (steeds iets langer op de wei) want in het voorjaar is het gras toch eiwitrijker natuurlijk. Speciale grasmengels voor paarden bevatten ook minder eiwitten en hebben meer structuur.

Maar inderdaad ik kan nog alle kanten op...

Dan krijg je weer commentaar dat je wanneer je er weer een weiland van maakt je een verse, vette wei krijgt.

Ik had een mail gestuurd naar de gemeente, provincie en regering over het JKK. In de mail die ik terugkreeg van de provincie Noord-Brabant stond dat uit onderzoek is gebleken dat JKK niet verder uitzaait dan 35 meter.

Kunnen we niet gezamelijk iets ondernemen. Handtekeningacties of iets dergelijks...

Dit is het antwoord wat ik van de provincie kreeg:

Jakobskruiskruid is al sinds lange tijd een (zeer) algemene soort in onze provincie. Vooral in het rivierengebied en op de hogere zandgronden komt Jakobskruiskruid van oudsher plaatselijk in zeer grote aantallen voor. Het is dus zeker niet zo dat deze plant zich pas kort geleden in ons land heeft gevestigd en uitgebreid. De informatie op de website van paardnatuurlijk is wat dat betreft volledig uit de lucht gegrepen.
Wel kan de soort plaatselijk toenemen, wat vooral komt door een veranderd grondgebruik. Dat is bijvoorbeeld het geval als wordt overgeschakeld van een gangbaar agrarisch graslandbeheer naar extensieve begrazing met (vrijwel) geen bemesting, of wanneer percelen al dan niet tijdelijk braak komen te liggen.

Wat betreft het beperken van de risico's voor het vee: de levende planten worden door paarden en runderen niet geconsumeerd, alleen wanneer er echt niets anders te grazen valt worden uit nood ook giftige planten gegeten. Voor de paardenliefhebber dus zaak om de planten van Jakobskruiskruid tijdig te verwijderen, zeker voordat de plant zaad gaat vormen. Uit proeven blijkt namelijk dat zaad van Jakobskruiskruid dat door de wind wordt verspreid maar zeer zelden verder dan 35 meter van de plant terechtkomt. Dat betekent dat vrijwel alle zaad binnen het eigen weiland op de bodem komt, en bij ongewijzigd gebruik van het grasland tot in lengte van jaren garant staat voor nieuwe planten.
De risico's zijn veel groter als Jakobskruiskruid in hooi wordt aangeboden. Door goed te letten op de herkomst/kwaliteit van het hooi lijkt het me dat de risico's door de goed geïnformeerde paardenliefhebber heel goed tot een minimum kunnen worden beperkt.

met vriendelijke groet,
Dirk Blok

drs. D. Blok
coördinator vegetatieonderzoek
Directie Ecologie/Bureau Monitoring en Evaluatie
Provincie Noord-Brabant
Postbus 90151
5200 MC 's-Hertogenbosch

Pas had ik de gemeentelijke berm opgeschoond van het JKK, maar ja waar laat je al die vuilniszakken vol? Bij de burgemeester op de stoep misschien?