Vorig jaar hadden we twee paarden met wonden, waarschijnlijk door teken veroorzaakt, die gingen ontsteken.

Het was geen harde winter en het mooie weer begon al vroeg.
Ook hier in Noorwegen barst het van de teken.

Ik haal ze niet weg.
Want het laat allemaal kleine wondjes achter en daar komen weer vliegen op af.
Sommige teken hebben een bacterie bij zich die de ziekte van Lyme (schrijf ik het goed?) veroorzaakt.
Een aantal jaren terug eind jaren 90 zijn er mensen in NL overleden aan die ziekte.
Vooral door het feit dat ze niet wisten dat ze ziek waren van een tekenbeet.

Ik ben ook goed ziek van een tekenbeet in Afrika geweest.
Dat wil je niet meemaken hoe je je dan voelt.

11 paarden, waarvan 3 paarden veel meer teken hebben dan de anderen.
Ik was vroeger altijd de klos met muggen, mijn zus nooit.
Zoet bloed zei mijn oma dan.

Tekenbestrijders lijken mij ook niet effectief.
Mijn hond kreeg haar "druppel" in haar nek en 6 teken liepen over haar kop na een korte wandeling.
Eikenbossen staan er bekend om om meer teken bij zich te hebben.....en schapen.

Ronde paarden............waarom ze op randsoen zetten?
waarom ze niet meer gebruiken?

Een paard moet zelf leren minder te gaan eten omdat het gras blijft en er elke dag is............de hele zomer.
Ga je het paard leren dat het afgenomen kan worden (s'nachts de stal in en zo), dan zal hij/zij juist meer gaan eten als het de kans heeft.

Hier worden twee fjorden ronder.
Eerst werd er ook geopperd om èèn binnen te zetten.
Maar nu is ze drie dagen wat harder (berg op tot de top en springen) gebruikt en je ziet haar slanker worden.
Ze eet maar is: en te afgedraaid om veel te eten en heeft geleerd dat ze meer zweet en het moeilijk is die berg op te komen (menselijke gedachten dicht ik haar even toe ;o) ).

Esther schreef op donderdag, 3 juni 2004, 9:04:


Het zal best bestaan, maar ik denk dat het dan wel belangrijk is naar de oorzaak te kijken.

Als ze zoals jij zegt gefokt is op vlees produktie, dan weet je al waarom ze snel gewicht toeneemt.
(Al hoewel ik nog nooit gehoord heb, dat IJslanders daar op gefokt werden).
In IJsland en scandinavië eet men haast geen paardenvlees.
En de transport naar het zuiden (rond Italië is paardenvlees meer gegeten) lijkt me het nog veel duurder maken.
Maar mocht het kloppen..............dan wordt ze nu "gestraft" voor hoe mensen haar gemaakt/gefokt hebben.
Niet dat je haar dan tonnetje rond moet laten worden, maar ik zou haar proberen te leren zelf te justeren.
Wij verhuizen elke dag paaltjes met band.
Elke dag een stuk hoog gras/nieuwe weide en achter hun verhuizen we paaltjes mee , zodat het daar weer de kans krijgt te groeien.
Dan heb je ook een idee hoeveel de paarden per dag kunnen eten.

Maar het kan ook zijn dat je paard armoede gekend heeft en dan is haar instinkt zo dat : is er eten? Dan moet je inslaan voordat het weer weg is.

Èèn van de twee fjorden waar ik het over had, die heeft vroeger alleen in een stalletje gestaan en was "verwaarloost".........geen aandacht, kreeg wat eten toegeworpen en moest het verder zelf maar zien.
Dan is het ook niet raar dat ze nu voelt van haar welvaart te moeten profiteren.

Wat is wijsheid?
Iedereen doet het naar zijn beste kennis en geweten.

Wat mij stoort met paarden op rantsoen zetten, als ze de groene wei in komen wordt het gelijk onrust en elkaar verjagen/niets gunnen.

Ingrid den Ouden schreef op donderdag, 3 juni 2004, 10:08:


Precies.

Ook de wei met paaltjes en band in porties verdelen?

Uhm, heb je het boek wel goed gelezen?

De bedoeling is juist dat het paard nieuwschierig naar je wordt.
Dat hij gaat inzien dat je geen kwaad wilt doen en dat het prettig is bij je te zijn.
Waardoor er een band ontstaat en beide uit vrije wil samen werken/zijn.

Klinkt gek.................
Maar ik ben voor mijn lol samen met mijn paard.
En ik heb niet eerder voor mijn paard betaald, dan dat ik wist dat zij ook bij mij wou zijn en samenwerken leuk voor beide zou wezen.

Dus ja, die join up.


Zo zeg................
Hoe lang denk je dat het paard rent en hoe ver?
Monty Roberts heeft niet meer dan drie minuten nodig voor een paard er voor kiest hem eens wat meer van dichtbij te bekijken.
Wat is beter denk je?
Dat het paard uit zichzelf eens die tweebener komt bekijken en onderzoeken....................of gedwongen aan een touw en met veel geruk en getrek?


Zou je deze zin hier boven willen uitleggen?
Heb er ooit mee gebroken................wat bedoel je hier mee?
Dat communiceren klopt ja.
Je begint begrijpelijke taal voor je paard te worden, is dat niet wonderlijk en schitterend?


Join-up = samen op gaan.
Dat is het tegenover gestelde van wegjagen, langlaten lopen en onderwerpen.
Je laat het paard eerst van je weg gaan -> als hij aangeeft niets van je te willen weten of geen respekt voor je heeft.
Begint hij in je geintresseerd te raken en in te zien dat je niet gaat afdwingen, dan kom de join-up...............het paard wilt bij je komen en jij verteld hem dat dat goed is en mag.....................als het paard dat wil.


In jouw geval, zoals jij het opvat en misschien ook zou uitvoeren, lijkt het me heel goed dat je je er ver van weg houdt, Ebby.
Wel jammer, want het is een hele mooie ervaring te weten dat je paard je als zijn maatje heeft geaccepteerd en werkelijk blij is je te zien als je de wei in komt.


Jammer dat jij ook je mening zo snel klaar bent.
Als ik jou was zou ik proberen er ooit eens naar te kijken.........life.
Je hoeft geen Monty Roberts te wezen om de join-up band met een paard te kunnen opbouwen.
Een paard wordt juist niet onderworpen, zijn karakter en trots niet afgenomen en voor een paard die join-up heeft gedaan is het een plezier bij een mens te zijn.
Want die mens heeft hem dan nog nooit onderworpen of tot iets gedwongen.
Alles op het paard zijn tijd, als het paard er klaar voor is.............wat inhoud ook de mens vertrouwd die een maatje met hem wilt wezen.


Als je nog vragen hebt, lees ik het wel.


Joke.

Je bedoelt de foto's van hoe zijn vader paarden TEMDE/ONDERWIERP en waar Monty zo een PESTHEKEL aan had?

Hahahaha, het lijkt wel of ik een heel ander boekje heb gelezen.
Tuurlijk was en is sacking out niet goed, daarom is Monty ook een ambassadeur om een beter leven voor paarden te krijgen en het zadelmak maken.


Het is voor elk paardliefhebbend mens bedoelt.
En als je het leven van Monty leest en hoe hij het door contact met herten verfijnt heeft..............fantastisch toch?
Die man heeft geduld, uithoudingsvermogen, inleven en begrip gehad.
En je leest zijn liefde voor paarden in zijn beschrijvingen...............speciaal voor twee paarden die hij gehad heeft.


Dit kan je op verschillende manieren uitleggen.
Als een mens niet voor een leefstijl met paard(en) gekozen heeft en het maar een opwelling is................nee, dan niet.
Maar kiest men bewust, net als een huwelijk en/of an kinderen beginnen.
Dan is het net zo mooi als leven aan een kind geven.
Hahaha,klinkt wat dramatisch, maar ik heb geen dag spijt van de band die ik aan het opbouwen ben en terug zie bij Lisalill(het paard).


Omdat Monty het gevoel heeft de mensheid te moeten overtuigen dat join-up werkt.........doet hij het in een half uur(incluis zadelmak maken en er een ruiter op zetten).
Maar hij schrijft ook in het zelfde boek dat dat helemaal niet de bedoeling is om het zo snel achter elkaar te doen bij je eigen paard.
Dat je voor elk onderdeel ruimschoots de tijd kunt nemen.
Zoveel tijd als het paard en jij (leek) nodig hebt om te voelen dat het goed zit in elke stap.


Gebruiksvoorwerp?
Waar lees je dat?
Of bedoel je dat de mens kan samenwerken/werken met het paard...... in dat geval ja.
Men mag het paard gebruiken om te werken en voor wat voor werk dat is aan een ieder vrij gelaten (ik denk aan hobby, sport, dressuur, werken op een boerderij/amerikaans, draafbanen).
Maar dat geldt ook voor paarden die traditioneel getemd/gebroken/karakterloos gemaakt zijn, die worden ook voor alles gebruikt.


Zo ervaar ik het juist met die join-up.


Ik heb geen Parelli kunnen vinden hier.
Misschien zou iemand een keer de verschillen willen uitleggen?

Want eigelijk verwacht ik dat het in grote lijnen aardig overèèn komt.

Joke.

kim geyskens schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:24:


Ik kan dit alleen maar als misbruik en verkrachten van een diervriendelijk systeem zien.
Waarschijnlijk zou ik haar aangemeld hebben............of haar een blauw oog bezocht.

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 13:24:


Kijk, dit snap ik tenminste!

Poeh, ik geloof dat ik iets te snel op een andere reactie van je gereageert heb, Egon?
En te fel?
In dat geval........................ Sorry!!!!

Ebby, een hele tekst aan je geschreven, was alles weg. (
Nog een keer proberen............


Juist door het verhaal over zijn vader, wat hij zag/beleefde/voelde aan onmacht daarbij............dat verklaard zoveel, ook over wat hij nou eigelijk wil bereiken.


Hoeven natuurlijk bekappen, want ik krijg het er zo vreselijk in mijn rug van.
En zij wordt nog gauw ongeduldig(jong paard).


Als dit werkelijk zo is, dan zou hij kelderen in mijn respekt.
Want dan zou hij niet volgens zijn princippes leven en werken.
Hij schrijft ook dat hij juist wilt dat mensen zo weinig mogelijk met een paard doen, als hij de join-up zal doen......................probleem gevallen wilt hij ook zelf zien en uitvinden wat de oorzaak en probleem is.


Ik had het dan ook juist NIET over join-up.


Het was dus al een paard die aan mensen gewend was en bereden?
En JIJ joinde-up, jij holde achter het paard aan.
Zal heel verwarrend voor het paard zijn geweest.


Klinkt meer als de methode van Pieter Baalbergen.


Ja, als een paard: springt, bokt, steigert, dreigt, dan is wegsturen/jagen nodig.............want ik wil graag dat het paard buiten mijn ruimte blijft.
Tot dat het paard begint door te krijgen dat ik niet onder de indruk bent.
En al die poppenkast overbodig is om mij te imponeren.


Mijn paard is jong en wilde niets van mensen weten.
Nou, als je haar te keer zag gaan in de paddock, dan wilde jij haar ook wel wegjagen.
En dan is het zo heerlijk als alles terug keert naar rust.
En echt, die rodeo duurde niet lang.......hooguit vijf minuten.
Daarna heeft ze nog èèn keer die neiging gehad, maar ze bedacht zich heel snel dat dat eigelijk niet leuk was.


Tuurlijk kan het ook anders.
En hoe minder poppenkast, hoe prettiger het voor beide is.
Plus dat rage..........in de mode zijn.........voor veel wildgroei en misbruik/verkeerd gebruiken van zorgd.
Maar oordeel dan nog steeds niet te snel.


We kunnen met woorden draaien wat we willen.
Ik zie het zo: het paard mag me weigeren en zijn kont naar mij toekeren, maar niet dreigen..........want dan wordt het wegsturen.
Maar join-up is het paard nieuwschierig naar mij maken en uitnodigen om te komen.
Wilt het paard niet, sluiten we af als het paard tot rust is gekomen......stilstaan of niet meer dreigen en dan proberen we het volgende week nog eens.


Monty Roberts liep als tiener dagen zo niet weken als achter een paard aan door de wildernis, tot hij zich omdraaide en terug ging.
Toen hij omkeek , zag hij dat het paard hem was gaan volgen en dat is het eigelijk..................een soort tikkertje, ik geef jou aandacht(tik jou) en daarna geef jij mij aandacht.........komt achter mij aan om mij te tikken.
Join-up in een spel voor twee.

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 14:48:


Het boekje dat ik las, was groen, kleine pocket en in het nederlands.
Met foto's.
Hij heeft meer boeken geschreven.
Ik vond juist de verklaring er achter, waarom en hoe alles zo was als het was en zo gekomen.............veel zeggend.
Net als dat jij probeert te verklaren waarom je het zo ziet.
Het maakt een mens wijzer, toch?



De horsewisper/paardenfluisteraar is een roman.
Monty Roberts heeft daar verder niets mee te maken, behalve dat hij Robert Redford advies heeft gegeven hoe hij er als een echte cow-boy uit zou kunnen zien.
Ik zelf vond het boek en de film erg tegenvallen.
Het boek is trouwens ook in het nederlands verkrijgbaar.
Lys zegt me niets, ken het boek niet , weet ook niet van wie het is.


Aan de eerste mis je niet zo veel, is een roman.


Misschien , misschien niet.

Lisalill is ooit gedwongen een wormenkuur te nemen.
Zij was toen nog een veulen, als klap op de vuurpijl heeft ze toen teveel binnen gekregen en werd doodziek.
Haar moeder is ook argwanend tegenover mensen.
Die twee dingen samen hadden haar tot een "aggressief", jong paard gemaakt.
Het kon twee kanten op gaan, gedwongen onder het zadel brengen of een gek vinden met alle geduld en tijd van de wereld.
Die wilde proberen het beste in dit paard omhoog te brengen.

Die gek ben ik geworden.

Ik weet waarom ze bokte en steigerde.
En ik had de tijd, de rust en geen gevoel van verliezen als we zonder iets te doen weer de paddock uitgingen.

We kunnen niet "negatief" de paddock of bak uit.
Er moet een moment van rust of toenadering zijn...........positief en vriendelijk voor beiden afsluiten.

Zij heeft geleerd, ik heb geleerd.
Zij dat niet alle mensen iets slechts willen of persè aan haar mond willen zitten.
Ik dat zij een heel mooi dier is, beetje jalours nu ze weet dat we samen wat hebben, beetje opstandig af en toe..........maar ze heeft ook lef gekregen, moed en vertrouwen.
Ja, ze is nog eigenzinnig en èènkennig (kan goed merken als een ander in haar box is geweest, dan is ze beledigd, draait haar kont naar me toe en ik zal eerst lieve woorden moeten zeggen en haar hier en daar krabben).
Maar er wacht haar een goed leven.............met mensen.

Vandaar dat ik ook zei, ik heb niet eerder voor haar betaald dan dat ik wist dat zij mij ook accepteerde.
De join-up met mij wou.
Zij had de vrijheid te weigeren.
Voel me dan ook zeer vereerd.

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 14:19:


Ik had wel naast je op de bank willen zitten, samen elk plaatje uitpluizen.


Ja, okè.
Dat ook.
Ik voelde me dan ook al een hele Piet als Lisalill kwam.
Ik heb de hele winter in een (besneeuwde)wei en de stallen doorgebracht.
Maar in de paddock werd het opeens een monster.
Ben ook naar een verkleinde bak(vierkant/hemfping/pieter baalbergen) verhuist.
Dat hielp wel.
Maar de paddock moest otch ook eens van zijn negatieve image af.
Is het ook inmiddels.


Er was een race-paard, waarbij hij er maar niet achter kwam wat het probleem nou was.
En achter shyboy heeft hij dagen/weken gelopen........is ook een boek/film van gemaakt.
Die man heeft nog verdriet dat het paard dood is.
Kan het me ook wel voorstellen.


Precies.


Discomfort geldt voor de eigenaar/persoon die met het paard werk ook.
Bokkend, steigerend, dreigend paard is ook weinig mee te willen als mens zijnde.
dus zullen we elkaar ergens in het midden moeten zien te vinden uiteindelijk....... of de slacht of dwang en geweld............


Hij wordt in ieder geval weggejaagd , ja.
Maar kijk naar de alternatieven en de inrijders......................
Kijk ik naar de dochter van mijn collega...............speelt even in de wei en zit opeens op de rug van een tweejarig..........paard kijkt verbaast om en dat was het.
"Zo die ook weer zadelmak" zei ze.....................tja, zo wil ik het ook wel. :)



Nogmaals, het alternatief?
Ga eens alle makke paarden (hun eigenaar) ondervragen naar hoe ze mak en zadelmak zijn gemaakt?
Hoeveel waren daar Monty nastrevende "deskundigen"?


Wat is nodig hebben?
Elk paard heeft het prettiger als het met respekt en een taal wordt benaderd die het begrijpt.
Join-up is daar een stukje van.
Maar er zijn ook andere stukjes die je in plaats van join-up in de puzzel :paard en zijn relatie met mensen, kan leggen en evengoed past.


Ja, helaas.
En zullen er ook halflamme paarden rondlopen omdat iemand als leek met natuurlijke bekapping is begonnen en het nog niet genoeg onder de knie heeft.
En hebben paarden in de winter kou geleden omdat iemand in januarie besloot zijn paard op een natuurlijke manier de winter door te laten komen..............buiten.
Zo gaat dat nou eenmaal met veranderingen, trend zetten en als het grote publiek ergens ook warm voor begint te draaien.


Ik beveel niets aan.
Behalve een beginner naar een rijschool/paardvriendelijk te sturen.
En zo lang mogelijk te wachten met een eigen paard aan te schaffen.


Ha det godt.
Joke.

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 14:27:


Mazzel en tijd.........geduld, zou ik zelf zeggen.
Er stonden twee jonge paarden(half broer/zusje) in de stal.

Een ruin van een jaar en een merrie van drie jaar.

De ruin speelt, ontdeugend en tout.
De merrie, mooi zwart, beschermend voor haar broertje en sceptisch als iemand haar wou aaien.
Ik had nooit gedacht dat mijn collega Lisalill wou verkopen.

Maar ik kreeg het aanbod: leer elkaar kennen , gaat het goed kun je haar kopen.
Mijn hart klopte in mijn keel, vooral omdat ze in het begin alleen maar haar kont naar mij toedraaide en hooghartig weg gallopeerde.

Tussen november en maart ging het langzaam vooruit.

In maart begonnen met join-up en toen ze koos...........geen punt meer.
Niet dat ik er op spring en weggallopeer................maar elke stap vooruit, verbaast me, want zij heeft minder moeite met alles dan ik van te voren verwachtte.

Heb haar in april uiteindelijk pas gekocht.

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 15:25:


Ja, heb het gelezen en er apart opgereageerd................geloof ik, ja.


Ik ken het boek niet.
Ik weet wel dat zijn vader tot zijn dood het als onzin is blijven zien.
Weigerde zijn zoon de erkenning te geven waar hij zo een behoefte aan had.
In zijn jeugd is Monty een keer door zijn vader mishandeld, omdat die vader (deels indiaan) dacht dat Monty "magie" gebruikte.................de onzichtbare wereld erbij betrok.
Zijn moeder en verdere familie stond wel achter Monty en zijn methode.
Alleen was zijn moeder bang dat het toch nog eens fout zou aflopen.

ebby schreef op donderdag, 3 juni 2004, 15:37:


Misschien?
Daarom wordt een mens toch ook als roofdier beschouwd?
Ze ruiken naar het vlees dat ze eten.............en alleen een roofdier eet vlees.
Vandaar dat paarden niet zo happig zijn op mensen?
En we duiken nog op die rug ook als een roofdier.


Wat dan van het paard aandrijven met je benen/kuiten.
Trekken aan het mondstuk en je bekken bewegen?
Je gewicht verleggen, lichaam draaien, druk met benen, zweepjes en sporen, stemgeluid........................uh............


Ik eet weinig vlees.
Heb eigelijk geen verschil gemerkt of paarden anders reageren als ik een week of meer geen vlees heb gegeten en dus ................anders ruik.
Of mijn handen enhaar met appel zeep/shampo heb gewassen.
Straks bijten ze eenhap uit mijn haar. ;o)
Had pas asserges gegeten................ruikt best sterk in de unire de volgende dag....................geen paard die zijn lip optrok om te flemen.

Ik weet niet...................... misschien kunnen we met zijn allen wat testen bedenken en uitproberen?

sannie schreef op donderdag, 3 juni 2004, 16:31:


Hier wordt ook geen onderdanigheid gevraagd.
Maar het is prettig als je de signalen opvangt dat het paard welwillend is: het likken langs de lippen, hoofd zakt, oor je kant op, gapen........enz.


Monty gaf ook het voorbeeld van een kudde aan:
Een jonge hengst die veulens peste/aanviel in de kudde.
De alfa-merrie waarschuwde een keer en nog eens, maar de hengst gaf zich niet.
Toen heeft zij hem buiten de kudde gedreven en hem daar laten blijven.
Niet leuk, want een paard buiten de kudde is en makkelijkere prooi.
Maar een hengst die zich misdraagt is ook een gevaar in de kudde.
Pas na vele uren en nadat de hengst een paar keer had aangegeven zich te onderwerpen aan de regels mocht hij weer de kudde in.
Wat doet het geestelijk met je paard, vraag je?
Dat zal een groot deel van het karakter en de koppigheid van het paard afhangen.

Wat je zelf aangeeft...................een paard dat bijt is een risico en respekteerd je niet in een hogere rang.
Kan linke soep wordt als daar geen klaarheid in komt.

De meeste paarden vooral de jonge, willen graag leren, nieuwe uitdagingen en dan doet het niets met het karakter..........want ze komen maar wat graag bij je.
Doen ze in de wei al.
Het broertje ook, maar hij klimt ook de paddock uit.
Alleen al omdat hij dan er even alleen in staat.


Elke reactie is welkom.


We kunnen altijd van elkaar leren en van onze paarden.

Joke.

e m kraak schreef op donderdag, 3 juni 2004, 22:51:


Hierboven is tekst van twee mensen.

Ik heb altijd begrepen dat de leidshengst voorop loopt.
Of een ander zelfverzekerd paard..............mag merrie of ruin zijn.
En achteraan is ook weer een hoge rangpaard.
De leidsmerrie of een zelfverzekerde ruin of merrie.

Dat is ook meestal de pest met manege paard.
Die zijn zo gewend achter een ander zijn kont aan te lopen, dat ze paniek krijgen als ze de wijde wereld voor zich zien.

Net als kinderen die in een zwembad moeten springen waar nog niemand in is.................èèn groot blauw vlak en moeilijk diepte in te schatten.

Zo heeft een paard het gevoel: ik weet niet waar ik heen ga en of ik wel weer bij de stal terug kan komen.

Wie heeft er geen hekel aan zo een paard die strijd leverd als je het hek uitkomt?