Ja jongens, alles goed en wel... maarre, sex met dieren, hoe lief ook, dat vind ik dus echt niet kunnen.
sorry egon... moest ik even kwijt. ik heb je verhalen met verbijstering en walging gelezen.
Iedereen schijnt dat op deze lijst prima te vinden. Oh, en waar is dat het "paardnatuurlijk-gevoel" gebleven? Waar blijft er iemand met de term antromorfisme??? Die had ik toch allang verwacht, aangezien iedereen hier altijd zo fel reageert zodra een paard wordt bekeken als een mens. Nou dan vind ik "trouwen" met een paard, wel antromorfisme in zijn hoogste vorm hoor.
Maar opeens vind iedereen het prima. Ja wat tegenstrubbelingen, maar uiteindelijk zijn "we" het erover eens dat zelfs men er hetzelfde over denkt. BAHBAHBAH.

Hoe zat het ookalweer?
We waren het er toch overeens dat je een paard paard moet laten zijn en niet moet vermenselijken. Dat je een paard zijn natuurlijk gedrag moet stimuleren? Of is iedereen opeens van mening veranderd?

Egon, doe vooral wat je niet laten kunt. Dit is met name een reactie op de reacties van anderen, die ik in die geval behoorlijk slap vindt.

groeten

Gefeliciteerd! Leuk!


Jazeker. Mijn ervaring is wel dat het een beetje verschilt welke methode het beste werkt. Een traumatisch paard vraagt een andere benadering, dan een afgestompt paard, om het even extreem voor te stellen. Maar ik denk wel dat elk paard er beter van wordt als je met NH aan de gang gaat.


ik neem aan dat je je paard eerst op je zit inhoudt, en niet meteen aan de teugels trekt. Maar ik zal het even voor de duidelijkheid helemaal uitleggen.

Als je paard te hard gaat kun je beginnen met te stoppen met rijden. dwz. je gaat doorzitten, zakt als een pudding in elkaar en kijkt nar de grond, ademt uit of begint zelfs te gapen.
Probeer dit eerst een paar keer. Blijf gewoon net zo lang zo zitten, de meeste paarden gaan dan vanzelf langzamer.

groeten sandra

jo schreef op woensdag, 12 mei 2004, 13:18:


tja, gisteren hard gewerkt. vandaag pas tijd om alles te lezen.
maar zal voortaan eerder zijn, voor wat het waard is...
aangezien iedereen hier altijd zo fel reageert zodra

ik denk niet dat dat hier het geval is, Elska die in de koelkast snuffelt, op de bank zit en in een bed slaapt en trouwt met een mens. Dat lijken me toch menselijke dingen...

inmiddels gelezen? vermenselijking van een paard, vrije vertaling.


okay, ik geef nog steeds de voorkeur aan een menselijk persoon als levenspartner...


Mijn mening blijft vaak achterwege. Maar ik probeer meestal wel te reageren als het over onderwerpen gaat waar ik een mening over heb. Ik heb momenteel geen eigen paard, en toen ik mn pony nog wel had was ik nog niet de NH weg ingeslagen. Vandaar dat ik weinig af weet van voeding ed.


ik heb helaas een drukke baan. en ben al zo lang bezig met het lezen van alle reacties dat er geen tijd/zin over blijft voor reageren. zal dat voortaan ook maar achterwege laten dan, heh

groeten sandra

Het lijkt wel op een hersenbloeding, Wie

Hoi Pien.
2 jaar geleden had een arabier bij ons op stal een hersenbloeding. Dat begon met opeens wegvallen. Dan liep je met haar en dan viel ze opeens om. Of dan stond ze in de wei en opeens lag ze op de grond, krabbelde gelijk weer op en at weer verder. We hebben het toen 2 dagen aangezien. We zagen het ook maar 4 keer gebeuren en dachten dat het paard gewoon onhandig was (we waren erg onnadenkend misschien). Toen begon haar neus scheef te staan en hield ze haar hoofd schuin. de veearts vertelde dat het twee hersenbloedingen waren geweest. Door de eerste viel ze steeds om en door de tweede kreeg ze die verlamde neus. Ze kreeg wel medicijnen, maar ik weet niet meer wat (bloedverdunners?)Wat ze verder nog mankeerde hebben we niet uit kunnen vinden. De nacht erop hebben we haar in laten slapen omdat ze een epileptische aanval kreeg en daar niet meer uit kwam.
he shit, sorry, wel een rotverhaal...
Het enige wat je sowieso kan doen is ervoor zorgen dat de stal veilig is. Dus geen voerbakken en waterbakken die vastzitten, geen waterleidingen die bij een epileptische aanval kapotgetrapt kunnen worden. Een stal is denk ik toch gevaarlijk voor zo'n paard...
groeten sandra

sannie schreef op donderdag, 13 mei 2004, 13:11:


Maar misschien is het trouwens ook wel iets heel anders. dat hoop ik maar.

groeten en sterkte en voel je maar niet schuldig hoor. De eigenaar van die arabier had toch zelf toestemming gegeven? zoiets kan toch altijd gebeuren... Het is vervelend dat het natuurlijk jouw paard betreft.

groeten sandra