eddy DRUPPEL schreef op donderdag 27 juli 2006, 12:38:
> Huertecilla schreef op donderdag 27 juli 2006, 9:19:
>
>> ElkeW schreef op woensdag 26 juli 2006, 19:20:
>>
KNIP Verder kan ik me ook voorstellen dat jij vanmorgen de tranen in
>> je ogen gehad zou hebben van Capricho en Mulan samen. Hoop
>> verbaal en fysiek geweld hoorbaar uit een dichte stofwolk over
>> het land. Mulan geblutst, zelfs Capricho geblutst, DRIJFnat,
> paarden véél later vastgesteld dan bij mensen . Feit is "als
> deze stelling klopt" dat er aan zo'n gedrag niks te doen is
> omdat er bepaalde verbindingen in de hersenen ontbreken of
> weggevallen zijn . Iemand zijn bedenkingen hierover ??
Hallo, denk dat hier waarheid in zit. Hersenbeschadiging is een heel goede reden voor geflipte, lees: gevaarlijke paarden. Juist omdat ze niet reageren zoals verwacht. Vaak ook a-sociaal in kudde-verband.
Voorbeeld n.m.m.: je gaat met een groep voor elkaar vreemde paarden buitenrijden.
Paarden maken onderling contact en vaak is dan de leider, de vooroploper al bekend. Op dat moment is de 'kuddevorm' en hierarchie al besloten. Vaak blijft dit ook zo tijdens die rit... Zou 1 dier uit deze groep schrikken... zal hij misschien een paar meter weghollen, maar toch zijn 'groep' in de gaten houden en zelfs terugkeren.
Als de rest maar blijft staan op die plek.
Heb dit zelf vaak genoeg meegemaakt. Ook het geval met mijn eigen Chaser.
Tijdens een langdurige buitenrit stegen we af voor een pauze en trok ik p.o. het hoofdstel af.... En Chaser dacht: doei! Die begon te stekkeren. Iedereen schrok, behalve ik. Ik zei: gewoon blijven staan en net doen alsof er niets aan de hand is.
Was wel een dom gezicht... paard zonder hoofdstel, met volledige bepakking weg te zien lopen... Nu, duurde niet lang. Na zo'n 100 m. zag ik hem al aarzelen en tempo verminderen.... hij keek eens acherom en dacht: wat DOE ik hier in m'n uppie?
En kwam kalmpjes terug wandelen.... Precies wat ik had verwacht.
M.a.w.: paarden laten niet zomaar hun groepje in de steek.
Maar nu het andere geval: zelfde groep, er komt een 'vreemde' appaloosa bij.
De hele dag met elkaar opgetrokken, waarbij de appie echt strontvervelend was.
Ik laat in het midden aan wie het lag.....
Hij probeerde meermaals de ruiter in de bomen te krijgen en stormde ook knap a-sociaal soms dwars door de kudde heen waarbij hij er ook niet voor schroomde om bovenop de achterwerken van de andere paarden te klappen. Volslagen idioot dus.
Ook links- en rechts uitbrekend, niet netjes de groep volgend.
Op een gegeven moment was de ruiter het spuugzat. We zaten middenop de tankbanen in Havelte dus ruimte genoeg. Ruiter besloot om na de zoveelste uitbreekpoging het paard eens de sporen te geven i.p.v. in te houden.
Dat gedaan. We hebben als groep zeker 1 uur op dezelfde plek gestaan...
Onderwijl zagen we de appaloosa flink heen en weer galopperen, niet dicht bij ons in de buurt.... Nou, hij gaf het niet op...... Er was gewoon geen land met hem te bezeilen...
De ruiter heeft het opgegeven en besloten dat deze appie niet geschikt is voor een groep. Naderhand nog wel geprobeerd, maar het gaat gewoon niet.
Dit paard laat dus gewoon de kudde (ook thuis!) in de steek en kiest ervoor om volslagen blind weg te stormen zonder rekening te houden met zijn soortgenoten, obstakels, zichzelf en zijn ruiter. Gevaarlijk paard dus.
Er zijn met dit dier nog veel meer dingen aan de hand, hij is volkomen onvoorspelbaar. In het werk, maar ook in de omgang.
Er is, na div. onderzoeken, nooit iets gevonden wat zijn gedrag zou kunnen verklaren...
Nog een voorbeeld: onze eigen DA. Fokt al jaren met paarden. De merrie's hebben goede karakters. Ze fokken leuke veulens, soms voor zichzelf, soms voor de verkoop. Er wordt een veulen geboren, mooi dier en ze besluiten deze zelf te houden voor de sport. De
DA rijdt met 4-jarige leeftijd het dier aan.
Volkomen onberekenbaar, gevaarlijk met rijden. Kan ook ineens exploderen in de omgang en slaat dan beide voorbenen uit.... Valt echt aan.
Omdat ik deze mensen ken, en weet hoe ze met paarden omgaan, geloof ik niet dat ze zelf ooit iets hebben gedaan met dit dier. Ze wilden hem houden maar het was echt gevaarlijk. Klinische onderzoeken... alles.... leverde niets op.
Ook hier nooit iets gevonden wat dit gedrag zou kunnen verklaren...
Dit dier leeft trouwens inmiddels niet meer.
Ik ben het er mee eens dat er gevaarlijke en geflipte paarden bestaan.
Als het niet in de opvoeding of verleden is terug te vinden, en er zijn geen klinische oorzaken te traceren.... zou dit wel haast moeten he?
1 van mijn stellingen was altijd: valse paarden worden niet geboren, ze worden zo gemaakt. Maar het blijkt nu dat ik dit niet meer kan onderbouwen.
Wat wel een oorzaak kan zijn is 'n hersentumor. Helaas heb ik die ervaring ook met een kruising Quarter/IJslander. Schat van een merrie... die op oudere leeftijd ineens alles en iedereen begon aan te vallen. Zij is ingeslapen, maar had wel degelijk een hersentumor.... En je wilt echt niet weten hoe zo'n lief dier kan veranderen in een potentiele moordenaar... Is met een paar weken gebeurd!
Wil
Warboel
