Fred Emmerig schreef op dinsdag 25 juli 2006, 18:40:


Het kan heel goed een kneuzing zijn die door een verkeerde hoefstand in de kroonrand is ontstaan en langzaam uitgroeit naar beneden. Een kneuzing door een hard voorwerp is het heeeeel soms, maar niet vaak. Paarden weten over het algemeen heel goed waar ze hun voetjes neerzetten. Uitgesloten is het niet.

Let eens op de kwartieren. Heeft het paard ruimte voor kwartierboogjes? Zo ja, dan zou het kunnen zijn dat de druk van de (te lange) hoefwand in de kwartieren drukt en dat kan maar 1 kant op.... naar boven. De kroonrand dus. In ernstiger gevallen kan het ook een 'gescheurde' wittelijn verbinding zijn in de kwartieren doordat het paard door te radicale hielverlaging ineens achterover op zijn hielen komt te staan. De hoefwand is daar (nog) niet op voorbereid en door de plotselinge hefboomwerking scheurt als het ware de witte lijn los en ontstaat er een kneuzing.

Wil schreef op dinsdag 25 juli 2006, 23:53:


Ik heb wel 2 belangrijke vragen waar je over kunt denken.

Hoe heeft Catcher hiervoor gestaan? Geisoleerd of in een hengstenkudde?

Zijn er merries op het terrein waar 1 van beide heren (of allebei) denken aanspraak op te maken en waarover een 'ruzie' zou kunnen ontstaan?

Groetjes, Marleen

Christel Provaas schreef op woensdag 26 juli 2006, 14:19:


Soms wil het ook helpen om samen op wandeling te gaan. Beide aan de lijn maar met de mogelijkheid (gecontroleerd) contact te kunnen maken. Wat er bij die kennismaking gebeurt verteld je alweer meer over hun te verwachten relatie in de weide. Ze hebben net als Christel zegt al snel door dat dat schrikdraadje een wereld van verschil maakt. Ze HOEVEN zo niets uit te vechten, want dat draadje zit ertussen. Als je het weghaalt, kan er toch territoriaal gedrag naar boven komen wat eerst niet aan de orde was.
Kijk eens hoe het gaat aan de lijn en experimeteer ermee. Chaser voorop, Catcher voorop, naast elkaar (afstand) tegenover elkaar etc. Uit hun gedrag op die momenten valt al veel te lezen, maar zelfs dan weet je nog niet 100% zeker wat er gaat gebeuren. Veel ruimte is dan idd een belangrijke voorwaarde.

Groetjes, Marleen

Marleen den Arend schreef op woensdag 26 juli 2006, 15:20:


Mmmm, mijn typwerk is ook niet meer wat het geweest is, evenmin als mijn spelling. Excuses... het zal de hitte wel zijn.

Wil schreef op donderdag 27 juli 2006, 14:27:


Hoi Isla,

Voor zover ik dat vanaf de foto's kan zien zijn de steunsels veel te lang geworden. Als je zou meten hoe diep de zijdelingse straalgroeve is zou je je kapot schrikken. Je moet, dat lijkt in elk geval nodig te zijn anavf de foto) veel meer je mesje schuin houden (zo schuin als de gezonde zool ook loopt) om de steunsels gelijk te maken, niet horizontaal. Dit is iets wat je veel tegenkomt; te vlak afgesneden steunsels ipv met de concaviteit van de zool meegesneden.

Ook LIJKT het alsof de hele zool zich aan het vernieuwen is. Als hij zoals je zegt zo makkelijk met hoevenkrabben loslaat, mag je ook die 'schillen' met je mesje plat wegsnijden. Je snijdt dan dus niet in de zool, maar in de oude, loslatende zool. Je ziet heel goed het verschil. De nieuwe zool is wasachtig, de oude poederig dof. Als ik me niet vergis gaan daar hele plakken afkomen en heb je waaraschijnlijk een perfect mooi zooltje eronder.

Maar dat is dus puur afgaan op de foto's!

Nick Altena schreef op donderdag 27 juli 2006, 23:00:

Omdat je anders niet de zool volgt. Als de zool concaaf is, snij je volgens die concave lijn je steunsels kort. Als je dat niet doet, heb je bij een goed werkend hoefmechanisme nog steunsels die in de hoef prikken bij belasting, omdat ze eigenlijk boven de concave zool uitsteken.

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 28 juli 2006, 10:41:


Een mooie opmerking om even bij stil te staan Piet. Ik ben het zooo met je eens (ja ik ben al een tijdje bekeerd!)

Marleen

Esther schreef op vrijdag 28 juli 2006, 19:59:


Nou inderdaad Esther! Ik heb wat in de ring gestaan met jou! Haha!

Gelukkig heeft mijn lieve paardje me doen inzien dat het doorgaan met Parelli na mijn level 1, echt niet leuk meer was. Ze was het zo zat en begreep ook niet meer waarom ik haar keer op keer die dingen vroeg en haar eigenlijk geen keus liet om zelf inbreng te hebben. Nu is ze veel vrolijker....... en ik ook!
Gelukkig mocht ik van haar in de herkansing!

Groetjes, Marleen

iss schreef op zaterdag 29 juli 2006, 20:29:


Nou dat scheelt een berg! Ik zie nog een paar ieniemienie kleine schoonheidsdingetjes, maar dat heet hier punniken geloof ik.....

En punniken doe je alleen als je paard niet functioneert zoals verwacht met de 'gewone' behandeling. Geen echte aanmerkingen dus!

Oh ja, 1 ding. Het LIJKT alsof de linkerachtevoet een ongelijke hoefwandhoogte heeft, de binnenzijde lijkt ongelijk met de buitenzijde. Misschien vertekend beeld, maar kijk er nog even naar, of meet desnoods even op.

Groetjes, Marleen

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 31 juli 2006, 18:27:


Op zijn site beschrijft hij dat hij pas oefeningen op het paard gaat uitvoeren als zijn paard ze op de grond verzameld en al kan uitvoeren. Hij is van mening dat een paard als hij niet verzameld is, niet goed in staat is het ruitergewicht op een goede manier te dragen.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 augustus 2006, 7:55:


Mooi paard! Maar waarom wordt hij met 3 jaar al getraind in het rijden dan?

Groeten, Marleen

MizzPoeZ schreef op donderdag 3 augustus 2006, 18:09:


He Marianne, onder welke naam ben jij er dan? Ik heb je volgens mij nog niet voorbij zien komen? Kan dat?

De beginselen zijn nmm wel voor iedereen weggelegd. Het is niets anders dan pure communicatie (waarbij ik absoluut NIET de indruk wil wekken dat dat simpel is!). Dat elk 'koppel' dat weer anders doet, levert leerzame ervaringsverhalen op. Ook kun je alles vragen en staat een ieder je zoveel mogelijk bij met raad en daad. De mensen die er al langer mee bezig zijn (voornamelijk in Rusland) beginnen er al aardige resultaten mee te krijgen (aldus Lidia Nevzorova). Gewoon met huis-tuin-en-keuken paarden.

Wellicht zijn niet alle hogeschool oefeningen haalbaar voor een ieder, maar met veel openheid, geduld en de mogelijkheid om hetgeen je paard je spiegelt over je gedrag te veranderen/verfijnen is een groot deel voor alle mensen weggelegd die een diepere relatie met hun paard willen.
Moeilijk? JA! Onmogelijk? NEE!

Groetjes, Marleen

Michiel schreef op vrijdag 4 augustus 2006, 22:16:


Dat heb je mooi gedaan zeg! Het is een genot om te kijken hoe jullie allemaal zo genieten. Als dit nu toch eens de norm zou kunnen worden voor hippisch Nederland....... Wat waren we dan al een eind opgeschoten zeg!

Groetjes, Marleen