We zijn vanmiddag wezen varen in Kalenberg in de weerribben en hebben onderweg alle paarden geteld die in de schaduw van bomen konden staan als ze dit wilden.

Van de 39 paarden stonden er 17 in de schaduw en 22 in de zon. Het waren telkens kleine groepjes paarden (1 groepje van 6 en 1 groepje van 5 en de rest eronder). Maakt wel wat uit, er zat dus geen grote groep bij van 20 paarden die toevallig allemaal op de zelfde plek stonden.

We zijn lekker bezig geweest, ha ha van de 17 schaduw paarden waren er 15 shetlander en van de 22 zon paarden waren er 6 shetlander, 1 belg en 1 fries. Conclusie van dit korte maar leuke onderzoek, is dat paarden die de keuze hebben vaker in de zon blijven staan ook al is het zoals vandaag 35 graden in de schaduw en 40 graden daar buiten. De shetlanders uitgezonderd die zochten vaker de schaduw op.
Nog een Conclusie trek ik daaruit, dat keuze vrijheid voor schaduw wel mooi is natuurlijk, maar niet per sé noodzakelijk. En ik heb geen shet :)

Het was voor de gein en geen wetenschap natuurlijk, dat is duidelijk dacht ik. Toch zijn de reacties hier van jullie soortgelijk.

Michiel

e m kraak schreef op woensdag 19 juli 2006, 17:43:


Ja en in dat monotone hebben we de paarden in opgesloten.
Nieuwsgierigheid is het stuk natuur waar veel paarden niet aan toe komen. Daarom ben ik ook zo blij op het grensgebied te rijden van stad en land. Ben de veluwe ontvlucht waar ik telkens de vier rondjes moest rijden, met paden van een half uur rechtuit. Vreselijk , ha ha, nu in een uurtje rijden hebben we alles in bereik, bossen, vaarten, heuvels, bruggetjes in alle maten, bij de schapen en geiten kijken, de hengsten opgewonden laten worden, kinderen laten knuffelen, al die vreemde tuinen en voertuigen, de winkelstraat door en dan een galopje door het park, over of onder het spoor door weer naar huis. Zelfs een water om door heen te plensen. En dat miniatuur landschap met zijn eidelose mogelijkheden blijft zich herhalen in en rondom Zwolle als we verder gaan dan 1 uur van huis af.

Jur geef ik alle vrijheid om zich hier nieuwsgierig in uit te leven, op zijn eigen manier. Zijn behoefte aan een monotoon leven, daar lijken onze ritten prima in te passen. Lijkt me paardvriendelijker dat de paarden opsluiten in een natuurgebied, waar buiten de vogels, andere paarden en het weer, alles het zelfde is, jaar in jaar uit.

Michiel