> jo schreef op donderdag, 6 mei 2004, 20:20:
> 1. het zelf geven van zo een spuit.
> Jij noemt het kinderlijk eenvoudig.
> Maar hoeveel mensen kunnen NIET hun dier zelf pijn doen?
> Staan dan met bevende handen en slappe knieën en moeten dan
> proberen het in èèn keer goed te doen.
Als je het niet durft moet je het gewoon niet doen, heel simpel. Want als je het niet in een keer goed doet wordt het erg vervelend.
Baladeika heeft gister een erg diepe snee bij haar elleboog opgelopen, een cm of 3 of 4 diep en ca 17 cm lang. Moest worden gehecht (3 lagen:huid, huidspier,spier) (zonder plaatselijke verdoving want dat is beter voor het genezingsproces) en nu is ze aan de antibiotica. Vanmiddag heb ik haar zelf gespoten, hups die hele naald er in een fractie van een seconde helemaal in (in de boegspier). Ging naadloos. Ze vertrouwt mij en ik zorg er ook voor dat het zo pijnloos mogelijk gaat. Ja ik vind prikken eng, maar daar zet ik me dan gewoon overheen, ik vind dit een betere optie (het zelf doen) dan iedere dag de
DA laten komen. Ik denk dat de kans dan groot is dat ze dat bezoekje van die
DA steeds vervelender gaat vinden en op een gegeven moment echt iets tegen DA's gaat krijgen. Ik ga er zelf veel vaker op een dag naartoe dus dat ene 'vervelende' bezoekje (wat ik nog eens heel positief afsluit ook), 'vergeet' ze gemakkelijker.
> Toch pleit ik er voor dat als je een goede dierenarts in de
> omgeving hebt, het serieuze werk aan hem/haar over te laten.
Tsja en een beetje pijn doet het haar toch, of ik het nou doe of de DA... En door mijn manier van werken met haar denk ik dus dat ze bij mij beter af is. Vandaar dat ik haar dus zelf spuit en dat niet aan een
DA overlaat (overigens alleen intramusculaire injecties, andersoortige injecties durf ik (nog) niet aan).
Het echt serieuze werk (het hechten) heeft de
DA idd gedaan.
Groet Ilona
Warboel
