eddy DRUPPEL schreef:


Het feit dat er nog altijd honderdduizenden paarden op 3 jarige (of jongere) leeftijd zadelmak gemaakt worden zegt mij niet méér dan dat dat onwetendheid of geldelijk gewin is van de eigenaars.
Er zijn ook honderdduizenden paarden die met bit gereden worden of op ijzers onder een roze dekentje in een stalletje staan, wat zegt dat nou?

Je schrijft dat je op een veulen kruipt, Eddy, en ook al zijn dat wellicht maar 30 seconden en weeg jij misschien niet meer dan 70 kilo, dan nóg is het dier niet uitgegroeid (zie de link die eerder vandaag gegeven werd). Zelfs een relatief 'zwaar' lijkend paard is nog steeds dat veulen, ook al zie je dat misschien niet, maar hij is toch niet volgroeid.
En wat te denken van zijn mentale rijpheid ?
Die is minstens net zo belangrijk.
Ik denk dat je ergens een streep moet trekken.

Groet, Pien

Trudy schreef op dinsdag 4 april 2006, 20:08:


Paard erbij ?
Ik weet wel een leuk TweedeKans paard hoor, ook nog gratis
Groet, Pien

Huertecilla schreef op donderdag 6 april 2006, 9:54:


Ja, HC, da's vet balen :
Bij mijn vorige werkgever is een paard van het ene op het andere moment allergisch geworden voor het kippe-eiwit dat in de Rhino/Tet/Infl injecties verwerkt zat.
Groot probleem, paard op sterven na dood.
Overal bulten, hoge koorts, sloom, wekenlang totaal verstijfd, erg ziek!

Stomme (ex) werkgever die notabene zelf DA is en nu tegelijkertijd cortico-steroiden spuit als anti-maatregel tegen de allergische reaktie.
Vind ik niet erg opschieten op die manier, ik zou zelf op zoek gaan naar een injectie waar het genoemde kippe-eiwit vervangen is door iets anders.

Verder ooit meegemaakt dat een veulen binnen een half uur stierf door anafylactische shok als gevolg van een antibiotica injectie.
Kun je dus van te voren niet inschatten, merk je helaas pas als het te laat is.

Eng hoor

Groet, Pien

bergmans-taheij schreef op donderdag 6 april 2006, 13:30:


De hele dag op de wei. Ik heb ook een paar van die bloedpaarden die als het nodig is gewoon hun haver krijgen, maar daar verder niet meer gek van worden nu ze zelf hun beweging kunnen doseren.
Het zal niet zozeer aan het voer liggen alswel aan de inperking van haar bewegingsvrijheid.

Succes, Pien

marjolijn schreef op donderdag 6 april 2006, 12:30:


Ja hiero, vééél praktijkervaringen met mijn druktemakers waarvan er een aantal de ORS perfect beheersen, en al zeker in de bak.

Toch helaas ook moeten concluderen dat hij niet altijd werkt, altans niet als reflex, en voornamelijk op freaky topsnelheid, waarbij het temperament het overneemt van het denkvermogen.
Of wanneer mijn paard er bokkend over de zojuist geploegde velden vantussen gaat, de kilometers open ruimte vóór zich ziend....
Nou, dan heb je een harde dobber hoor ! Hou dat maar eens in het gareel....

Zolang ze blijven denken is er geen probleem, maar mijn ervaring is dat wanneer het denken ophoudt de ORS ook weggewaaid lijkt.
Dan wordt het een ordi trekpartij, en aangezien mijn veiligheid en die van mijn rijders voorop staat trek ik mijn paard gewoon om naar één kant. Spijtig van de tere paardengewrichtjes en peesjes, maar ik zie mijn eigen hersentjes niet graag op straat liggen

Ook al heb ook ik zeer coole paarden, het kan altijd voorkomen dat ze eens niet reageren.(Zélfs die die ik aan een touwtje buitenrijd).
Trouwens : Als ik dan toch aan de kletter moet gaan dan zit ik liever op mijn Arabier dan op mijn koelbloedigedikkennekkenkoudbloed....

Zo eerlijk genoeg?

Groetjes, Pien

marjolijn schreef op donderdag 6 april 2006, 17:03:


Net als jij kan ik daar ook niet de humor van inzien, ik vind het angstaanjagend en onberekenbaar.
Op zo'n paard wil ik niet eens galloperen of over een veld gaan, hooguit in stap over de weg, maarja, daar kom je dus pas achter wanneer het je een keer gebeurd is....dan begon ze braaf en het eindigde in een felle bokpartij over de velden.

Ik denk dat ze dat deed doordat ze wat 'in de kop' had, nu is ze dood.

Maar dan nog heb ik mijn Arabier, die gelukkig nooit zal bokken of met me op de loop gaan, maar wel af en toe speedy is.
Dan is er controle tot op zekere hoogte en daarboven wil zij het overnemen, wat natuurlijk niet mag dus dan gaan we op de rem.
En dat levert wel eens wat discussie tussen haar en mij op ja. -

Zo beter?
Pien

Pien

Huertecilla schreef :

HC, bedoel je niet iets ipv niets? Misschien lees ik het anders ?!



Ik ben het met je eens HC, vooral dat "De rem is de bereidheid van het paard om te stoppen" vind ik goed klinken.

Ervandoor gaan als gevolg van paniek vind ik wél op te lossen.
(Volgens mij bedoelde jij dit ook ).
Vertrouwen, desensibiliseren, communicatie, daar kun je iets mee.

Het gekke is dat ik bewuste ongehoorzaamheid veel akeliger vind. Paard gebruikt dan heel gericht zijn brute kracht en dat zijn heel wat kilo's wanneer het paard eenmaal ontdekt heeft dat hij daarmee wegkomt.
In het geval van mijn overleden paard was dat telkens weer het probleem en daar prikte zelfs ik moeilijk doorheen want je kreeg nooit een waarschuwing, want van het ene op het andere moment tááide ze...
Daar gingen meestal heel gewone gezellige momenten aan vooraf waarin werkelijk niets erop duidde dat er wat stond te gebeuren.
Het duurt een tijdje voordat je daarin een patroon ontdekt.
Dan hoeft het niet meer te gebeuren, maar voordat het zo ver is......
Dan leer je dat je zo'n paard nog niet kun laten kijken naar een open veld en geloof me, dat rijdt niet ontspannen.

Aan een paniekreaktie gaan meestal waarschuwingen vooraf : Kijken, snuiven, snorken, 'op de tenen lopen' (dansen), je ziet het aan de oren etc. In geval van goede communicatie geen echt probleem dus.

Als mijn supergevoelige en goed getrainde Arabier besluit ervandoor te gaan omdat zij zich bedacht heeft dat ze graag nóg wat harder wil gaan is dit een bewust ongehoorzame actie en nooit het gevolg van paniek.
Haar op zo'n punt bij me houden kost me meer moeite dan in een panieksituatie, hoe gek dat ook klinkt.
Eigenlijk hebben wij nooit panieksituaties, die kan ik vermijden doordat ze geleerd heeft op mij te vertrouwen. We komen wel eens énge situaties tegen maar die hoeven nooit te leiden tot paniek. Inderdaad, dat is te voorkómen. In een panieksituatie wil mijn paard graag bij me zijn en naar me luisteren, want wat het vrouwtje zegt is goed, dat wéét ze en daar vertrouwt ze blindelings op. -

En ja; als je denkt een noodrem nodig te hebben dan moet je niet naar buiten gaan. Ook dat ben ik met je eens. Tóch kan het gebeuren dat je voor onverwachte situaties komt te staan, weet je nog zoals vorig jaar met Capricho en die brommer in de bergen?

Het blijven toch vluchtdieren.

Greetz, Pien

Spirithorses schreef :

Sterker nog :
Het blijven toch vluchtdieren die in heel hard wegrennen hun veiligheid vinden.

Pien