Peet schreef op dinsdag 28 maart 2006, 22:48:


Dat is heel mooi en bedankt voor de tip, maar ik woon in Zeeland... Ik zoek nog vrolijk verder. En eh, alle tips zijn welkom! Heeft iemand goede of slechte ervaringen met Horseman Outfitter of Trekkingsaddles?

Groetjes,

Liesbet.

Spirithorses schreef op donderdag 6 april 2006, 14:37:


Wat dacht je van veeeel minder krachtvoer? Is een schep een kilo? Mijn volbloed arabier krijgt nog geen kilo krachtvoer per dag, met een scheutje olie, soms een paar worteltjes voor de lekker, en verder 2 keer hooi. En die is nog steeds lekker pitttig hoor (bijna zestien jaar oud)! En natuurlijk zoveel mogelijk naar buiten zodat ze haar energie kwijt kan en lekker veel afleiding heeft.
Gewoon proberen je voer wat af te bouwen, ze krijgen eerder te veel dan te weinig.

Succes!

Joepie, het is gebeurd! Mijn arabier is vanmorgen van zijn ijzers verlost! Simon Lingbeek is helemaal naar Zeeland komen rijden om mij en mijn paardje op weg te helpen naar een verder ijzerloos bestaan. Ik ben er erg blij mee en optimistisch over, want Simon vond dat z'n hoeven er best redelijk uitzagen. Ik heb een beetje met mijn 'blote' paardje gewandeld en hij vond het wel een beetje vreemd geloof ik, maar erg gevoelig leek hij nog niet te zijn. Ben benieuwd hoe het verder gaat. Binnenkort op cursus en dan ga ik het zelf doen!! Spannend!

Piet schreef op zondag 9 april 2006, 15:17:


Dankjewel Piet, tot dan! Ik kijk er naar uit!

Liesbet.

roweentje schreef op maandag 10 april 2006, 13:29:


Nee hoor, die van mij heeft het ook (soms) dat je een knakkend geluid hoort, vooral tijdens draf. Maakt ook niet uit of ik er op zit of niet. Mijn dierenarts heeft me ooit verzekerd dat dat niets te maken heeft met slechte gewrichten. Wat het wel was ben ik vergeten, waarschijnlijk omdat het niets was om je zorgen over te maken. Mijn pony is ondertussen bijna zestien jaar oud en loopt altijd als een kievit (hoewel, dat is misschien niet echt een aanbeveling... ), als een fit jong ding dan maar. Knak of geen knak.

Groet,

Liesbet.

Tineke Nolet-Verdel schreef op maandag 10 april 2006, 21:32:


Hoi Jessie,

Ik was tot een paar weken geleden net zo huiverig als jij om zelf aan de slag te gaan met de hoeven van mijn paard. Ook door dat verhaal van Ivanhoe. Maar als je je goed informeert, veel leest en ook eens met anderen praat die wel goede ervaringen hebben, zul je net als ik vast ontdekken dat het helemaal niet eng is. Mijn paard is afgelopen zondag van zijn ijzers afgehaald en voor het eerst natuurlijk bekapt, door een ervaren natuurlijk bekapper. Maar gewoon heel voorzichtig, niet meteen te veel eraf gehaald. Ik ga over een paar weken op cursus, heb het boek en de dvd bekeken en ik denk echt dat ik het straks zelf wel aan kan. Op dezelfde manier, rustig aan, niet te veel tegelijk doen, vooral bijhouden eigenlijk. En als je zorgt dat je een natuurlijke bekapper kent die je kan helpen, adviseren en controleren als je je onzeker voelt, zal het echt nooit zo uit de hand lopen als toen bij Ivanhoe.
Maar begin er niet aan tot je er zelf van overtuigd bent dat dit de goede weg is. Want als je je steeds door anderen (dierenarts, hoefsmid, andere paardeneigenaars) laat beinvloeden, dan krijg je juist problemen (ijzers eraf, ijzers erop, toch weer eraf, te veel weghalen, te weinig etc.). Neem de tijd om de goede keus te maken.

Groetjes,

Liesbet.

e m kraak schreef op maandag 10 april 2006, 12:43:


Toevallig ben ik zelf ook in contact met de trekkingsaddles-mensen, want ook op zoek naar een nieuw zadel. Ik heb veel vragen en heb al een paar keer met ze gemaild. En ik ben juist erg tevreden met de uitgebreide, vriendelijke en persoonlijke antwoorden die ik krijg. En ik kan gewoon zadels testen tegen verzendkosten en een borg.
Dus dat is mijn ervaring. Ik ga zeker nog even met ze verder. In elk geval zadels testen!

Groet,

Liesbet.

Van Cotthem Pia schreef op donderdag 20 april 2006, 17:44:


Hoi Pia,

Het is lastig om een schema te geven omdat het per paard zo vreselijk kan verschillen hoe hij reageert op het gras. Voor het ene paard is elke dag een half uurtje erbij al te veel, die van mij is in een week van een uur naar 7 uur gegaan, zonder problemen. Ik denk dat het echt een kwestie is van uitproberen hoe jouw paarden het gras verwerken. Liever in het begin wat te voorzichtig dan te snel, met alle ellende van dien. Als je je paarden wat beter kent en ze blijken niet erg gevoelig kun je het de komende jaren misschien wat sneller opvoeren.

Succes,

Liesbet.

jose schreef op vrijdag 21 april 2006, 11:59:


Ik ben het met je eens, dit is een prima manier om je veulen te leren mee te lopen. Er is echt niets onvriendelijks aan en de meeste veulens in mijn ervaring hebben dat heel snel door. Wat is er nou makkelijker dan je veulen zo snel mogelijk te leren netjes mee te lopen? Als het alternatief is achter een stressende merrie aan te rennen omdat het veulen de verkeerde kant op loopt (en wie weet in zeven sloten tegelijk...) dan kies ik voor het veulen leiden. Niet meteen zo hypergevoelig reageren als je er geen ervaring mee hebt. Het gaat niet om het veulen opsluiten of dwingen mee te lopen omdat je haast hebt, maar gewoon leren wat de bedoeling is. Rennen en springen kan op de wei, op weg er naar toe loop je netjes mee. Hoe sneller hij dat leert, hoe beter. Toch?

Groet,

Liesbet.

jacqueline postmes schreef op zaterdag 22 april 2006, 22:34:


Hee Pia,

Simon heeft twee weken geleden de ijzers van mijn paard verwijderd en hem bekapt en ik zie nu al vooruitgang in zijn hoeven. Op sommige plaatsen voorzie ik wel wat kleine probleempjes de komende weken (hier en daar is de hoefwand dun en de witte lijn slecht, dus dat zal wel gaan brokkelen, de nagelgaten moeten ook nog uitgroeien). Maar de zool bijvoorbeeld zie ik met de dag harder en gladder worden. Alle witte poeder-rotzooi verdwijnt. En gek genoeg heb ik het idee dat mijn paardje lekkerder loopt. Het lijkt wel alsof hij meer 'veert'. Hij loopt in elk geval prima, geen problemen op asfalt, alleen wat gevoeligheid op grote kiezels, maar dat is niet vreemd lijkt me. En dat is toch het allerbelangrijkste: hoe je paard reageert, of hij zich goed voelt, niet wat andere mensen ervan vinden. Natuurlijk zijn die opmerkingen vervelend, maar als je paard lekker in zijn vel zit, heb je toch het beste bewijs in handen? Ik merk wel dat ik nu ik die kleine probleempjes zie opdoemen (brokkeltjes, rafeltjes), dat mijn handen jeuken om de rasp ter hand te nemen. Ik heb er zo'n zin in nu, ondanks de twijfels die ik vooraf ook heb gehad. Maarja, ook ik ga pas over twee weken op cursus, dus ik moet me nog even inhouden. Het asfalt moet voorlopig het werk maar doen. Waarschijnlijk voel jij je over twee weken ook een stuk beter, als je ziet hoe de hoeven zich aanpassen aan de nieuwe situatie. Ik zie je dan bij Piet in Koewacht.

Groetjes,

Liesbet.

Spirit schreef op vrijdag 28 april 2006, 20:58:


nee, dat had ik geschreven, ik ga naar Piet op cursus. Het was in Simons reactie op mijn bericht om een of andere reden niet cursief geworden...

Groet,

Liesbet.

Nils Vellinga schreef op zaterdag 20 mei 2006, 23:50:


Dag allemaal,

Ik ontworm zelf een stuk minder, terwijl mijn paard op wei staat met een stuk of 6 anderen. Ze worden allemaal tegelijk ontwormd, een keer of vier tot zes per jaar geloof ik, en dat gaat prima. Ik zou, zeker als er geen problemen zijn, zo min mogelijk ontwormen. Het is toch vergif uiteindelijk. Een paard gaat echt niet acuut dood aan wormen hoor, dan heb je al heel wat signalen over het hoofd gezien. En let verder alsjeblieft ook op de doseering. Een paard van 400 kilo geef je toch niet een dosering voor 600? Dat is nergens voor nodig en ook nog eens slecht voor het paard. Als je hoofdpijn hebt neem je toch ook niet voor de zekerheid meteen vier paracetamolletjes, hoop ik?

Groetjes,

Liesbet.