Michiel schreef op donderdag 9 maart 2006, 20:21:


Nou, 'gewoon', zeg ik niet, maar wel is het zo dat een paard dat toch vrij makkelijk schijnt te kunnen krijgen, ja idd vaan een uitglijder op de wei of een dolpartij met wat vriendjes.
Maar blokkades horen en in elk geval niet te zitten, die moet je oplossen want het paard heeft er last van.

groet, Pien

Meggie schreef op donderdag 9 maart 2006, 20:36:


Kan ook aan het bekken liggen als gevolg van de val, dat kan scheef zijn en is goed op te lossen door een osteopaat.
Je kunt een pasard alleen dan trainen als ie goed in zijn vel zit en je weet dat er geen andere oorzaken zijn die je eerst moet oplossen, anders wordt trainen al gauw een dwang en het paard kan er niks aan doen dattie niet kan tegemoet komen in jouw wensen.

Verder wil het vast al helpen als je de ijzers eraf haalt, wedden dat je paard daar ook beter van gaat lopen?

Groet, Pien

Spirithorses schreef op donderdag 9 maart 2006, 21:57:


.... was om te testen, Paul, of je nog meeleest.... Whip!
Zondag overhoring in de les
Doei, Pien

Piet schreef:

Ja, er is een heel groot verschil tussen koudbloeden en volbloeden, zoals bijv een arabier. Ik word er dagelijks mee geconfronteerd omdat we ze allemaal hebben en het klopt wat HC zegt, maar ik ben het ook een beetje eens met Jan.

Koudbloeden zijn echte diesels (daarom heb ik mijn paard ook zo genoemd) die relatief zware lasten in een relatief laag tempo kunnen versjouwen, met korte spieren.
En de volbloeden precies andersom.
Die zijn gebouwd voor lichtere lasten op lange afstanden in een hoger tempo.

Ik heb er heel erg aan moeten wennen dat de spieren van mijn koudbloeden in het begin snel overbelast waren.
Ik was gewend aan de lange afstanden in een hoog tempo en dat is dus iets wat je niet moet doen met een zwaarder paard.
In mijn ogen zijn de meeste (de mééste he, dus niet allemaal ) koudbloeden draaf- en stappaarden en geen galoppaarden.
Niet dat ze niet kúnnen galloperen, het is echter niet hun meest favoriete gang. Maar in een laag tempo houden ze dat uren vol.

Toch galloperen ook wij stukken met onze koudies hoor (echt wel), maar daarbij moeten de andere paarden rekening houden met hén.
Het komt er dan op neer dat we minder vaak en minder lang galloperen als de koudies erbij zijn (uitgezonderd Izzy, die doet het altijd en overal, da's een sjeesbeest).
Ga ik eens op stap met alleen de renbeesten dan gallopeer ik bij wijze van op ieder postzegelstukje land en dat houden we heel lang vol.

Nu de koudbloeden goed in conditie gekomen zijn (heeft een half jaar geduurd) geven ze zelf ook aan dat ze genieten van het galloperen, voorheen gingen ze nog eerder zeer uitgestrekt draven dan galloperen, nu springen ze zo in galop, waarbij Diesel nu helemaal uit zijn bol kan gaan van blijdschap (tjee wat een power). Doe ik dat echter te vaak dan kom ik thuis met té vermoeide paarden die té nat zijn en dat is iets wat ik niet wil.

Hun supervoordeel is dat ze zo cool zijn, vind ik machtig.
Ik rijd Fanny vaker nu en ik vind het wel erg relaxt rijden.
Een heel andere benadering wat zo'n paard met je doet als je altijd zo'n drukke Arabier gewend bent. Hihi, je hoeft een stuk minder alert mee te kijken naar enge dingen....

Eenmaal in conditie kunnen die koudies toch wel wat hebben, meer dan ik verwacht had.
Maar ik vind dus echt dat je rekening moet houden met het soort paard dat je hebt en moet kijken naar de kwaliteiten die het paard heeft en de inspanning die bij hem past.

Groet, Pien

Huertecilla schreef :


Ik ben het met je eens maar er zijn toch wat nuanceverschillen.
Zo'n lichtvoetige volbloed kan als het ware op een dubbeltje galloperen, terwijl zo'n koudie (en ik vind het niet áárdig als je 'tonnetje' tegen mijn Dies zegt hoor ) het - bij ons tenminste- meer moet hebben van een aanloop en kracht en dat houdt ie niet zo lang vol. Paar honderd meter, en dan is het óp! (Hoewel je het zover niet mag laten komen, vind ik).

En dat het eigenlijk draafpaarden zijn, dat merk je ja.
Makkelijk : Laat ze kiezen en de arabier kiest voor galop, de Haf kiest voor een draf, nou, duidelijk dan.

Een arabier kun je galoptraining geven om conditie op te bouwen, bij onze Haffen echter heb ik dat gedaan door ze veel te laten stappen en verderop tijdens het conditie opbouwen kwam er een draf bij.
Zoiets is voor de Arabier een lachertje, maar voor de koudies serieus.
Overigens ben ik nu trots op hun conditie, zelfs de Haffen komen nu met hun winterspek en wintervacht droog thuis van een 2 uurrit en dan heeft daar echt wel een galopje tussengezeten hoor en tussendoor stukken draven. En nee, ze zijn niet stijf of erg moe achteraf.

> Vergelijk jouw arabier en tonnetjes ook eens? Wie van die twee
De Arabier, want die gaat uren door en als ik de koudbloeden niet ontzie breng ik ze op hun tandvlees thuis.

Ja, is zo.

Als je het vergelijkt met die lichte snelheidsmaniakken hebben de koudbloeden het inderdaad een stúk zwaarder, die moeten veel meer kracht verzetten, helemaal met je eens.
Maar dat wil niet zeggen dat ze niet af en toe een lekkere galop kunnen doen hoor.
Diesel kon dat niet eens in het begin, nu doet ie vrolijk mee, oortjes naar voren.
En dan geen rondjes in de bak maar buiten , rechtuit.
In de bak meer dan een halve ronde galloperen vind ik veel te zwaar voor hem !!!! Doet ie trouwens ook niet, hoeft ie ook niet voor mij.

HC, als hij ook maar één keer zijn oren plat zou hebben tijdens het galloperen hou ik er zo mee op. Ik zie nu een vrolijk paard dat lekker voorwaarts is, niet meer zweet en niet te zwaar ademt.
Wel is het zo dat ik na de galop steevast ga stappen totdat hun ademhaling weer normaal is omdat ik rekening met ze wil / moet houden ja.

Ook hierin ben ik het met je eens hoor, al lijkt het misschien van niet.
Wij hebben de koudbloeden nu eenmaal en we houden rekening met ze wat betreft hun inspanning. Het zijn nou eenmaal geen sportpaarden, maar daarbinnen zijn ook gradaties.
Zo zijn er luxe-achtige slanke Haflingers en typische koetspaarden.
Dat heb je ook met Tinkers , ja zelfs bij de Quarter Horses; ook daar vind je de typische dunne langbenige pleasurepaarden, de wat gespierdere reiners of de dikbil halterQH's.

Ik vind een typisch trekpaard mooi, maar ik zou het ook niet om te rijden gebruiken nee. Net zoals ik van een Arabier geen springpaard maak, of van mijn Fjord slidingsstops verwacht.
Toch zijn er uitzonderingen.

Groet, Pien

marielle schreef op vrijdag 10 maart 2006, 20:51:


Ja, ik heb het idd over Haflingers, moet inderdaad zeggen dat zij bij ons De Koudbloeden genoemd worden. Diesel is geen moderne kleine luxe rijtypische Haf hoor, hij is vrij zwaar gebouwd en heeft ook jaren alleen maar voor de koets gelopen.
Nu dus sinds 6 maanden onder het zadel.
Voor zover ik het begrepen heb had HC het ook over mijn Haflingers.

Ik ben er zelf verbaasd over dat we ze zo goed in conditie gekregen hebben. Hun temperatuur loopt niet meer zo erg op als in het begin.

Maar een Ardenner is idd nog een graadje zwaarder en daar ging de discussie aanvankelijk over ja.

Groet, Pien

Geertje schreef op maandag 13 maart 2006, 7:50:


Ja, dat was em Geertje (en Anne).

Lijkt me wel een leuke en veelzijdige opleiding, (wel erg dressuurmatig gericht ), ik denk wel dat ze veel te bieden hebben, maar ik hoop niet dat dat toch ook een betrekkelijk gegeven is.
Al bij het openen van de site zag ik een foto van stalpaarden.
Klopt het dan met de holistische benadering van wat je leren wilt?

'Holistisch' en 'NH' zijn graag genoemde termen maar al rondkijkende op een aantal gelijksoortige sites zie ik dan toch weer ijzers, bitten, insnoerneusriemen en in stallen opgesloten paarden als algemeen goed voor hoe het geleerd wordt paarden te houden. Erg jammer!

Het allermooiste is natuurlijk om overal je kennis te vergaren, al doende te leren (meelopen met iemand, werken op een manege), werkervaring op te doen. Je zult altijd onderaan de ladder moeten beginnen, en oren en ogen openhouden, vragen stellen, 'in de buurt blijven'. Haast overal zul je zaken tegenkomen waar je het niet mee eens bent en waarvan je zeker weet dat je het later op je eigen manier zult gaan doen.

Zo heb ik indertijd als 'vrijwilligerswerk' 2 jaar lang alleen maar dagelijks 38 stallen mogen uitmesten (ik kreeg er wel warm eten voor ) voordat ik uberhaupt goed genoeg bevonden werd om een paard te mogen droogstappen.
Maar goed ; het vormt je, het sterkt je, en alleen zo kom je bij je eigen bron!

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Snoopy schreef:


Leuk als ik dit allemaal zo lees.
Doet ons goed, ik heb het Jack ook laten lezen.
Ja, het is aanpoten hier en we kunnen dit alleen maar doen omdat alles low-budget is en we zelf weinig eisen stellen aan nieuwe kleding (1 trui = 1 pak hooi he. , en luxe-artikelen.
Verder hebben wij redelijk weinig kosten, we zitten midden in de natuur (nouja natúúr) en we hebben geen stromend water en electra.
Super anti-luuks. In de zomer lange dagen tot het donker wordt, in de winter zitten wij al om 5 uur naast de kachel.
We hebben er bewust voor gekozen geen stroom e d aan te leggen omdat je op deze manier mee blijft gaan met de seizoenen, bovendien houden de paarden en wij dat moordende zomertempo met de lange dagen toch helemaal niet vol. Zo komt alles hier in de winter een beetje tot rust en ben je in de lente weer fris voor een nieuw seizoen.

Gehuurde weide, gehuurd huis, Jack is heel handig, die kan alles zelf bouwen, we halen overal gratis bouwmateriaal vandaan, en we krijgen veel, dat scheelt ook.
Hier geen stallen met dure hekken, afspuitplaats, solarium, en hypotheek. Nee handen uit de mouwen en je paard afbikken zoals HC zegt en in de zomer brengt iedereen omstebeurt wat lekkers mee en houden we spontane bbq acties.

Nee, ik heb geen opleiding gehad binnen de paardenwereld, wel een HBO opleiding in de gezondheidszorg waar ik veel aan heb. Ik heb het geluk gehad altijd op de juiste plek te vertoeven waardoor ik dicht bij het vuur zat om mijn droom waar te maken. Was getrouwd met mijn trainer, helaas was die niet ziekelijk en had hij ook niet veel geld, hahaha.
Daarbij hebben Dave en ik jaren een manege gerund voor onze ex-baas.

Ons enorme voordeel is de vrijheid om jezelf te kunnen zijn en staan waarvoor je staat.
Bevalt het ons niet gaan we lekker ons eigen ding doen.
Bevalt een klant mij niet dan heb ik spontaan een 'wachtlijst' want ik wil alleen mensen die mij aanstaan op mijn paarden, daar zijn ze me te heilig voor. Ik had er ook voor kunnen kiezen om mijn paarden niet te laten werken, er geen anderen op te laten rijden, maar dan had ik én niet zoveel paarden een goed leven kunnen geven (nu verdienen ze bijna allemaal op Bay en Spiritje na hun eigen kostje) en paardrijden willen mensen tóch, anders gaan ze elders.
En Jack en ik hebben nou eenmaal iets uit te dragen, in de hoop op een betere paardenwereld waarin de mens dat bewustzijn nou eindelijk eens gaat gebruiken.
Voordeel is ook dat we onze eigen tijd kunnen indelen en daar geen verlof voor hoeven aanvragen bijvoorbeeld, maar in praktijk doe je dat dus zelden, want een dag niet werken is een dag geen geld.
Dat leer je gauw genoeg af.

Nadeel is dat je op elk moment met je poten in de blub staat, je handen vol mest, altijd werkt. Er is altijd wel iets dat gerepareerd moet worden, altijd wel iets te regelen, te improviseren, zeker bij een jong en low budgetbedrijf als wij. Nadeel is ook dat je rust maar relatief is, want altijd is er die zorg of zaken goed blijven gaan, wij of een paard niet ziek worden, ze wel gelukkig zijn , zij zijn immers onze medewerkers en wij hebben een stuk verantwoording te dragen.
Nadeel is ook dat wij werken op het moment dat anderen vrij hebben : 's avonds, de weekenden, als onze kinderen vrij van school zijn....

Als het regent staan wij mest te ruimen, paarden te voeren en je kunt niet een dag zeggen dat je het koud hebt of geen zin hebt, de paarden vragen daar niet om. In de zomer, wanneer onze 3000 liter watervoorraad (van het dak) op is sjouwt Jack per dag 300 liter in kruiken naar de paarden (gelukkig wonen we er nu ook).
Bekappen, plannen, lobbyen, regelen; het gaat altijd maar door, de zorg ook.
Heb je een slechte maand door het slechte weer.... er moet toch hooi ingekocht....
Griep kun je niet krijgen. Ik moet ook voorzichtig zijn want breek ik een been dan is dat een dubbele ramp. Je kunt je immers geen dure verzekering veroorloven, die eerste jaren.
Elke cent wordt terug geinvesteerd in materiaal (zadels) of paarden.
Op vakantie kun je niet, hooguit een dagje weg.

Mijn eerste buitenritten waren de rijder op BD en ik ernaast op de fiets, letterlijk zo zijn we begonnen. Totdat we het paard van de buren erbij mochten lenen, jee, wat waren we blij....

Onze eerste winter, nog voor we goed en wel begonnen waren, waren we haast failliet omdat we pas een paar klanten hadden en één paard. Gelukkig was er opeens een geldschieter die ons door die eerste tijd heen heeft geholpen. Dan zijn er geen banken waar je aan kunt kloppen, ze kennen je niet en ze willen je niet kennen.

Ja, HC, onze paarden moeten werken voor hun kostje en daar is niks mis mee. Uitgezonderd BD (die ik nu echt voor mezelf houd) zijn alle paarden er beter van geworden door te werken. Ze kunnen het makkelijk aan, ik sta er immers de hele dag naast om hun welzijn te bewaken, maar wat er hier gebeurt moet wel op ónze manier, daar zijn we heel vasthoudend in. Heel simpel.
Bovendien komen hier dus echt alléén maar mensen die 'het anders willen' , die genoeg hebben van de paardonvriendelijke methodes van traditionele maneges. Mensen gaan op zoek en komen bij ons uit.
En dat beetje wat wij weten dragen Jack en ik graag uit, want wij weten dat het werkt. We zien dat aan onze eigen paarden.
Wij móéten dat ook uitdragen, op een gegeven moment kun je niet meer anders.
Om aan voldoende geld te komen nemen wij zowat alles aan wat met paarden te maken heeft, zolang het maar binnen onze filosofie past, want daaraan doen wij geen concessies.
En geloof me, je wordt behoorlijk creatief in het verzinnen van mogelijkheden.

Het is goed je dit allemaal te realiseren als je het romantische beeld hebt van te willen werken met paarden. Tenzij je een rijke papa hebt natuurlijk, maar die hadden wij beslist niet.
Als je dit met hart en ziel doet, dan maak je lange dagen.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat wanneer ik toen geweten had wat er allemaal op je afkomt, ik het nooit aangedurfd zou hebben. Tis maar goed dat je niet alles op voorhand weet....

Rijk zijn we er nog niet van geworden, in ieder geval niet in onze portemonnee. Dat is ook niet onze doelstelling, maar we hebben er wel ware rijkdom door leren kennen, die van ons hart.

Pien, Jack.

van lennep schreef op dinsdag 14 maart 2006, 9:58:


Geertje,
Ik heb niet veel tijd, moet zo weer op het paard , maar even het volgende:
De granenmix die ik zelf samenstel is dezelfde granenmix als die van Subli. Ik had ooit een zak van Wim gekregen en heb die helemaal uitgeplozen en zelf de granen los gekocht waarna ik het telkens meng in voertonnen. Alleen Holly wordt bij ons bijgevoerd.

In de Semit granenmix van Subli zit 'ongeveer' oa :
Zwarte en witte haver, gerst, sorgum (die kleine rode bolletjes, ook wel milokorn genoemd) , spelt (die dikste graantjes met schil) , mais (maar dat geef ik dus niet), gedroogde lucerne (?), lucernebrokjes (dacht ik, die kleine groene brokjes?) mineralenkorrel en kruiden.
Kan zijn dat ik wat vergeten ben of dat ik teveel opgenoemd heb..

En nu ik dit zo schrijf twijfel ik zelf of er wel gedroogde lucerne inzit of dat ik dat er zelf bij verzonnen heb in mijn eigen mix.
Ik heb ergens het etiket van de zak ligen, ik zal eens zoeken.
Zou wel tegenstrijdig zijn eigenlijk, als dat erin zou zitten.
Naja, ik doe het er wel bij, en ik koop mineralenbrokjes die ik in mijn eigen mengsel doe. Kruiden voeg ik niet toe, zou ook niet weten welke erin zitten, eerlijkgezegd.

Verder is het allemaal de hele korrel, niks geplet, verhit, of bewerkt.
Geertje, als je in de buurt bent geef ik je wel eens een mengsel mee.
1 Beker van dit spul weegt letterlijk meer dan een beker musli, de voedingswaarde ligt vele malen hoger dan van dat kant en klaar gedoe, waarvan de helft bovendien geplet en verhit is en geen voedingswaarde meer bevat (daarom doen ze er vitaminen in, zodat het toch nog wat lijkt).

Overigens voer ik Holly nu weer even gewoon haver en lucerne hoor, want daar zit écht evenveel in als in de mengsels.
Die mix is alleen voor het menselijke idee dat musli gezond is.
Ojé ojé, wat weet ik dat goed, en toch....

Kijk eens in de zak, Geertje :
Haver is langwerpig (wit/zwart, geen verschil in voedingswaarde), gerst ronder, zelfde kleur als haver. Spelt groot en dik met vanalles eromheen (kaf?), milokorn/sorgum kleine rode ronde bolletjes, mais geel (gebroken) , groene brokjes = meestal lucerne, bruinere = vitaminekorrel, lucerne is grof, hooiachtig, kleine stengeltjes met de melasse (suiker!) duidelijk zichtbaar.
Die grove lucerne doen ze er volgens mij alleen maar extra bij om het een ruwvoerachtig uiterlijk te geven. Net als de witte en de zwarte haver, maakt dus niks uit.

Hoop dat je hier iets mee kunt.
Ik ga de zon in !

Doei, Pien

Huertecilla schreef :

Eh Pien en Jack hebben vier kinderen! (11, 13, 15 en 17 jaar).

Ze kunnen allemaal paardrijden, maar alleen de jongste 2 rijden regelmatig en helpen mee in ons bedrijf.
Toevallig had ik het er gisteren met mijn 13 jarige dochter over hoe ze haar toekomst ziet : Ze denkt erover om met paarden 'verder te gaan' en ik gaf aan dat ik wel een werkervaringsplek voor haar wil regelen, want tot nu toe kent ze alleen 'onze wereld', maar ze geeft nu al aan dat ze er helemaal geen zin in heeft om stage te moeten lopen op maneges met stalpaarden, bitten e.d. Ze vertelde me dat ze er nu al helemaal niet meer tegen kan als ze een paard in een stal ziet staan.

Goed van haar he.... 13 jaar. (Heb ik dát al bereikt).
Tja, ik kan haar geen ongelijk geven, meestal gaat het andersom en kennen traditioneel opgevoede paardekinderen ónze wereld niet.
Ik ben geen spelletjesmoeder, HC, ik ga niet aan de tafel zitten knutselen, maar ik heb mijn kinderen altijd verteld dat ik ze wel iets anders te bieden heb, nl vrijheid, de natuur, dit leven. Ze beginnen het verschil te zien en wel te waarderen.

Maar ze hebben allemaal hun mobieltje, een pc, heupbroeken, naveltruitjes, make-up, sms-sen, msn-nen, gel, bling bling oorbellen (of hoe heet die zooi) want je houdt het niet tegen.
Op een gegeven moment krijgen ze die behoefte en je kunt het ze niet onthouden, ook al hebben wij dat zo lang mogelijk geprobeerd.
Bij ons jaren geen koelkast (we hadden een koude kelder) geen snoep, geen TV en dat gaat een hele tijd goed, totdat ze naar school gaan en vrienden krijgen, dan ontdekken ze dat er ook een andere wereld is.

Er komt een moment dat je ze moet loslaten.
Er is ook nog een andere wereld.
Groet, Pien