Cindy Denkers schreef op woensdag 15 februari 2006, 22:04:


Dank je wel Cindy:)
Ik ga m'n best doen.
ja, Zeeuws-Vlamingen zijn een gezagsgetrouw volkje. Als de dierenarts en de hoefsmid zeggen dat het zo moet, dan moet het zo.
Cursisten komen dan ook overal vandaan, tot Frankrijk aan toe, maar ik heb er ooit al 1 uit de buurt gehad :)
Maar dat geeft niks. Bij ons komt alles een paar jaar later.....
Ik zal het dinsdag ook nog eens over het voordeel voor de portemonnee hebben, dat wil ook nog wel eens helpen :)

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Soms dreigen demo's in het water te vallen, door rare oorzaken te mislukken.....lees en lach!
Zondag was er een familie reunie, van de "schone" kant. Allemaal -niet-paarden mensen en "stadse Hollanders" Beste mensen, daar niet van, maar ... anders.
De meerderheid wilde nu eindelijk wel eens zien waar ik in godsnaam mijn tijd mee aan het verdoen was en een contigent van 19 mensen was tegen het middaguur naar het wilde zuiden afgezakt.
Klagend dat het zo'n eind was en hoe ik het hier uithield, zo stil!
'T is trouwens gek.... Randstad- Koewacht is toch altijd veel verder dan Koewacht- Randstad.

Zoals veel mensen hier weten clicker ik met Shiny, mijn 3,5 jarige geweldige ruin, van onzekere afkomst. Hij kan inmiddels genoeg leuke en spectaculaire dingen om ook niet paardenmensen te boeien. Om zelf nog wat te oefenen was ik 's ochtends al met mijn hond in de weer geweest.

Toen het eenmaal zo ver was bleek het een prachtige oefening, want het sneeuwde als de pest, dus langs de kant van de bak stonden 19 parapluus, waarvan ik Shiny eerst moest vertellen en laten zien dat die allemaal geen kwaad konden en hem niet gingen aanvallen.

Omdat we samen op de vreemdste momenten, nu lang en dan weer heel kort oefenen is het werken met worteltjes voer zeer onhandig. Dat gesnij.....
Ik heb hiervoor dan ook een zak lucerne korrels staan.

Dus na mijn jaszak gevuld te hebben, waren we klaar voor de start.
De eerste oefening was al meteen raak. Hij begon met zijn hoofd te schudden, rare bekken te trekken en met veel moeite kreeg ik hem naar de tweede oefening.
Totaal ongeinteresseerd en aarzelend zijn beloning pakken, met dat hoofd schudden en bekken trekken, alsof er iets vast zat in zijn mond. Ik dacht al aan tandpijn of iets dergelijks.

Het publiek hoorde ik al morrelen en zeggen " Dat doet ie anders nooit"! (de grapjassen) Nog net geen slow hand geklap, of witte zakdoekjes.
Ik was bijna zover dat ik het op wilde geven, met het idee dat het beest iets mankeerde, toen een gedachte bij me op kwam.
Ik pakte een handje voer uit mijn zak en ja hoor! Omdat ik 's morgens bezig was geweest met mijn hond , had ik ongemerkt honden- en paardenbrokken in mijn zak gemengd.

Die lust ie niet!

Uiteindelijk speelden we het verwende publiek helemaal plat.
Maakte het slalommen tussen 5 prikpaaltjes op 2 meter afstand met een 360 graden draai aan het eind al aardig indruk: hetzelfde, maar dan achteruit, verstomde de stemmen en applaus klonk voor de simpelste oefening: 3 stenen na elkaar omgooien :)

Mijn maatje kon geen kwaad meer doen. Aaien was er nog niet bij. Maar er waren toch mensen die geloofden dat het wel een lief dier was,,,, van een afstandje.

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Peet schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:54:


Ik zet toch vraagtekens bij 100% vertrouwen.
Mijn opa, die zijn hele leven, elke dag, met paarden gewerkt heeft, heeft me altijd gewaarschuwd voor zelfs het liefste en meegaandste paard.
Hij had paarden waar ik als kind van 5 jaar onderdoor liep en waarbij ik stiekem aan hun voorbeen ging hangen omdat ze me dan zo leuk meenamen.....
Toch is hij door het ene liefste paard bewust eens bijna geplet tussen paard en muur en heeft een ander , ook de liefste, zonder zichtbare oorzaak hem een aantal gebroken ribben geschopt.
Voor mij blijven het dieren die, hoe lief dan ook, plotseling iets kunnen doen waar we niet op voorbereid zijn, soms met desastreuze gevolgen.
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 10:24:


Ik heb hier vannacht nog over na liggen denken, omdat ik met een aantal mensen in de avond hierover aan het praten was.
Mij wordt wel eens verweten dat ik me niet meer bemoei met Skinner, omdat ik dan een veel beter trainer zou zijn met meer inzicht en geduld. Dat ik bepaalde zaken sneller aan kan leren....
Ik moet eerlijk zeggen dat ik het onwijs vervelende stof vind.
Dat (met respect) ge-emmer over p en r min en plus (sorry iedereen) boeit me niet en kan ik daarom ook niet onthouden. Sterker: ik word er vervelend en tegendraads van.
Ik heb in het verleden een beetje te veel verkooptechnieken moeten leren, allemaal op psychologische wijze, die zo ver gingen dat je uiteindelijk mensen voor je kon laten kruipen. Ik wil me in de omgang met wie dan ook en zeker met mijn paard daar niet bewust meer mee bezig houden.
(Een van de redenen dat de verkooptechnieken van Parelli mijn deur voorbij mogen gaan)
Ik doe het anders.
Ik praat met mensen die dat allemaal wel weten en ga naar clinics om te zien hoe ze een en ander in praktijk brengen.
Daar zie ik hoe het moet en doe ideeën op. Uiteindelijk zal ik de beste ooit gezien hebben en zo zal ik groeien.
Misschien dat ik het waarom erachter dan niet goed begrijp en dat ik teveel op mijn "gevoel" werk.
Maar het werkt. Pure passie!
Ik bestrijd dus dat ik zomaar wat doe, ik heb wat ik doe geleerd en gevoeld of het bij me past of niet en wat ik niet eerder gezien heb, gewoon omdat geen paard het kan, vogelen we samen wel uit. :)

piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Cindy Denkers schreef op donderdag 16 februari 2006, 10:56:


Ik denk dat dat dezelfde veearts is die bijna omviel van verbazing toen hij na 3 maanden de voeten van onze bevangen Carlos zag
en nu helemaal, nu hij weet dat die ouwe weer over straat draaft als een jonge heer. :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk

Cindy Denkers schreef op donderdag 16 februari 2006, 11:56:


Die bedoel ik :)
piet
nah' tuurlijk Natuurlijk