Piet schreef op dinsdag 14 februari 2006, 8:01:


Gefeliciteerd Piet!!! Op deze manier wordt ook de niet-internettende paardenhouderij bereikt!
Staat er ook een link naar de site bij? Dan kunnen we kijken of het effect heeft op het aantal bezoekers.

Groeten,
Frans

Verbeke Annemie schreef op woensdag 15 februari 2006, 10:26:


Een spontaan optredend calciumtekort is uiterst onwaarschijnlijk. Extra bijgeven in de voeding is symptoombestrijding, want er moet een reden zijn voor dat calciumtekort.
Calcium wordt via een ingewikkeld systeem waarbij onder andere meerdere hormonen een rol spelen gereguleerd. Waarschijnlijk is er ergens iets verkeerd met een van die regelsystemen.
Ik weet het fijne hier niet van, maar een dierenarts hoort hier meer over te weten, of gemakkelijk te weten te komen. Zomaar calcium toevoegen vind ik niet het probleem oplossen. Bovendien loop je het risico op andere problemen, want je kunt niet zomaar meer calcium gaan verstrekken zonder daarbij magnesium/fosfor etc te verstoren.


Als ik dit zo lees (en ik ben de auteur van dat stukje over magnesium) dan lijkt me dit niet een kwestie van magnesium toevoegen en klaar. Feit is dat een DA een calciumtekort heeft geconstateerd, en waar calcium verstoord is kan magnesium ook gemakkelijk verstoord zijn. Maar ook hier geldt weer: er moet een dieper liggende oorzaak zijn.

Ik weet hier niet genoeg van om je zinnig te kunnen helpen, maar een paar ideetjes: Calcium wordt o.a. door de nieren gereguleerd die een overschot uitplassen, wellicht laten de nieren teveel calcium door (en dus ook magnesium). Calcium wordt o.a. gereguleerd door vitamine D (teveel of te weinig?). Calcium wordt opgenomen als een zout, wellicht is er iets mis met de zouthuishouding. Een hersentumor kun je niet altijd via een scan vinden, sommige zijn extreem klein (hypofyseadenoom) maar kunnen hormonale systemen geweldig ontregelen.
Dat gezegd hebbende vrees is dat je nog een lange weg te gaan hebt alvorens je de oorzaak hebt opgespoord. En dan is het nog maar de vraag of die oorzaak bestreden kan worden.

Als het mijn paard was zou ik gaan zoeken op internet. Zoeken naar gerelateerde symptomen, kijken of je ergens dingen kan vinden die erg lijken op wat je paard kan hebben. EEN clue heb je al: er is een calciumtekort vastgesteld. Vandaaruit kun je de kluwen verder gaan ontwarren. (zoeken naar oorzaken van calciumtekorten, kijken wat de bijpassende symptomen zijn bij die specifieke oorzaken, etc.)

Groeten en succes,
Frans

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:50:


Eh, dat lijkt me niet helemaal waar. Skinner is degene die talloze experimenten heeft gedaan en aan de hand daarvan een beschrijving heeft gemaakt hoe leerprocessen werken. Skinner ligt dan ook ten grondslag aan alle huidige leermethoden (clickertraining etc.) en de door hem beschreven regels kloppen zo goed dat je met grote zekerheid kan voorspellen wat de snelheid is waarmee een bepaald leerexperiment wordt doorlopen.


Waar dan? Iets dat klopt lijkt me niet omstreden te zijn, net zo min als de wetten van Isaac Newton. Ik heb nog nooit ergens gehoord dat Skinner omstreden zou zijn. Als dat zo is hoor ik graag van de experimenten die aantonen dat leren op een andere manier beter zou gaan.


Ik zou het eerder andersom zeggen: Als je geen inzicht hebt in materie a la Skinner, dan "doe je maar wat". Hoeveel mensen die Skinner niet kennen hebben enig inzicht in hoe ze de leermethode zo kunnen optimaliseren dat het geleerde niet snel weer wordt vergeten, of juist kunnen optimaliseren op snelheid, of juist kunnen optimaliseren om te kunnen shapen, etc.

Verfijningen zijn altijd mogelijk. Ook de wetten van Newton zijn later verfijnd, maar zolang je geen raketten naar Mars stuurt heb je die verfijningen niet nodig (en is er ook niemand die ze gebruikt). De grondslagen staan nog altijd ferm overeind. Hetzelfde geldt bij mijn weten voor Skinner.

Groeten,
Frans

Michiel schreef op donderdag 16 februari 2006, 9:42:


Ik denk dat de persoon in kwestie zelf wel in staat is om te kijken waar het probleem zit.
Uit een tamelijk grote ervaring kan ik je vertellen dat er een gigantisch verschil zit in de hardheid van hoeven.
Aangezien Belinda in Spanje woont kan ik me voorstellen hoe hard de hoeven zijn, als de woonomgeving tenminste enigzins lijkt op die van HC. Die hoeven heb ik zelf eens proberen bij te raspen, maar die voelden aan als een granieten aanrechtblad...


Dat is toch geen vergelijk? Een ijzervijl is heel anders dan een hoefrasp. En ik denk dat als die jonge meisjes een hele centimeter van een blok ijzer van 10x10 moeten afvijlen ze wel degelijk gaan klagen. Hoe dan ook, ijzer vijlt vele malen lichter dan een hoef.

Frans

Verbeke Annemie schreef op donderdag 16 februari 2006, 11:48:


Tsja, dat is wat de literatuur erover zegt. De waarde in het bloed zegt echter niet zoveel over het al dan niet hebben van een magnesiumtekort, het zegt meer iets over de laatste maaltijd.


Proberen wat het effect is kan geen kwaad denk ik.

Groeten en succes.
Frans

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:39:


Skinner is geen methode. Het is een beschrijving van hoe leerprocessen werken.


Om het aan te vullen zul je toch eerst de basis (=Skinner) moeten begrijpen.

Frans

Cassandra Berg schreef op donderdag 16 februari 2006, 13:57:


Waarom zou je naar de stad willen...
Is dat geen gevolg van een leerproces?


Schiet niks tekort. Blijft een prima beschrijving van hoe eerdere ervaringen nu je gedachten (en dus handelen) sturen.

Als de bus tien keer te laat komt waardoor je in de regen kou staat te lijden dan zorgen die negatieve ervaringen ervoor dat je de volgende keer minder geneigd bent de bus te nemen.

Blijkbaar bevalt de bus je, en bevalt de stad je.

Groeten,
Frans

jose schreef op donderdag 23 februari 2006, 21:08:


Zo wordt het overal aangeleerd, ook op deze site. Dat er soms mensen zijn die het verkeerd toepassen, wel, heb je die bij dressuur dan niet? Of is dat dan ineens een "nadeel van Parelli"?


Nee dus. Als je gewoon doet wat je hoort te doen is er geen enkel nadeel bij.

Voor de zoveelste keer: De ORS leer je stilstaand aan. De bedoeling is dan dat het paard, als je het signaal geeft voor de ORS (drie keer met je hand over de teugel glijden, staat ook op deze site) zelf begrijpt dat hij beter eerst kan stoppen alvorens zijn hoofd te buigen.
Ik zou niet weten waarom "met je hand over de teugel glijden" schadelijk zou kunnen zijn voor het paard.

Frans

Cassandra Berg schreef op vrijdag 24 februari 2006, 13:36:


Onze ervaring is van wel. Maar zelfs op het moment waarop ze niet meer reageren (en dan heb je het echt over volslagen paniek), herkennen ze nog wel wat er gaat gebeuren, en is het dus geen onverwachtse handeling als je dan wel begint met het hoofd in te buigen (maar dan heb je het over een situatie waarin een bit sowieso al niet meer werkt. Hopelijk heb je dat stadium dus nooit nodig, en als je het nodig hebt heeft het wellicht het leven van jou of je paard gered).


Op de Parelli- en aanverwante forums kun je dit soort verhalen veelvuldig lezen. Ikzelf ben met de ORS begonnen nadat iemand vertelde hoe de hele rijclub op hol sloeg en zij haar paard als enige tot stoppen wist te krijgen, maar ook de enige was die geen bit gebruikte. Dat kwam mij goed uit, want mijn paard Jack is ook niet met een bit te stoppen (zoals ik heb ondervonden). En inderdaad, op een halster plus aangeleerde ORS-reflex wel...

Groeten,
Frans