Isabel van der Made schreef op zaterdag, 17 april 2004, 15:57:

Hoi,
Oh, heb ik een andere vraag. Isabella staat vnl. in het zand (loopstal met zanduitloop). Bij regen staat ze in de modder, als het droog wordt zitten haar hoeven vol met modder en later met opgedroogd zand. Ik haal dat er nooit af. Ze loopt meestal wel een keertje door wat langer gras (hoewel de eigen wei niet verder komt dan 2 mm op dit moment). Dus blijft dat zand zitten.

Ik zat me wel eens af te vragen of dit goed is, maar zoals jij het omschrijft dus kennelijk niet?!
Ik heb het ooit de hoefsmid gevraagd, maar die zei dat het geen kwaad kon.

Ik kan ze ook niet afspuiten, want als de hoeven nat zijn, plakt vanzelf dat zand weer vast zodra ze weer terug gaat die uitloop in.

Ze heeft van nature wat blauwachtige hoeven (zwart/blauw), maar dat zie je zelden want meestal zijn ze mat grijs/geel van het zand.

Is dit nu wel of niet gezond?

Groeten,
Ingrid

tobé alfons schreef op zondag, 18 april 2004, 12:54:

Hoi,
Vraagtekens bij dit antwoord. Het is toch juist goed dat de zool hol wordt. Toen Isabella's ijzers er af gingen, had ze juist een hele platte zool. Dat deed haar kennelijk erg zeer, maar nu is de zool mooi holler geworden en loopt ze goed op ieder bodem, ook als ze eens op grof grind komt te lopen. Het paard loopt toch op de rand van zijn zolen, toch niet op de hele zool?

Ik zie overigens wel eens paarden waarvan de zool echt dicht is. Alleen de straalgroeven zijn dan zichtbaar, maar verder is het echt plat. Ik dacht dat dit niet normaal was?


Ja een paard "zweet" vocht uit via zijn voeten. Zelfs bij droge hoeven zijn Isabella's schoenen altijd wat vochtig als ik ze uitdoe na een rit (en dat ook zonder water te zijn gelopen).

Groeten,
Ingrid

Hoi Henny,

Het viel me vandaag op dat ze haar rechter achterhoef (die ene die ook altijd scheef groeit) draait na het neerkomen en net voor het weer optillen. Ze draait hem op de buitenwand zeg maar. Geen wonder dat deze kant altijd harder afslijt.
Het was me nog nooit zo duidelijk opgevallen dat ze dit deed, maar uiteraard wel dat ze altijd die scheve hoef had.

Maar hier kan ik toch niets aan doen? Dat is haar manier van lopen.
Ik kan hooguit zorgen dat ik die binnenkant van die hoef steeds blijf inkorten. Ze heeft achter altijd onbeslagen gelopen, ook voor de wagen, dus het is niet zo dat deze hoef onwijs afslijt door deze manier van lopen, want ze heeft er verder geen last van.

Wel is het zo dat ze, als ik die hoef niet goed bij hou, gaat strijken, vooral met de schoenen aan.

Maar dit zou dus best het "scheve" kunnen verklaren of heb ik het nu mis?

Overigens viel het me vandaag weer op dat ze weer niet zuiver draafde voor de wagen. Maar ik heb me er tegenin gezet en ben bewust over haar heen gaan kijken bij de draf. Ze liep volop te briesen, dus het moest maar even. Echter toen we later achter een andere pony aandraafde die wat groter was overigens en dus vrij hard liep voor ons tempo, ging Isabella volop in draf mee en toen liep ze wel goed.
Kennelijk zit het dus alleen in een sukkeldraf.

Ze draafde vandaag sowieso weer meer dan voorheen. Een tijdje geleden zat ze bij het minste of geringste in galop, maar nu moesten we daar moeite voor doen, dus kennelijk heeft ze zelf niet zo'n last van dat niet zuiver lopen in draf. Nog altijd geen idee wat dit kan zijn, omdat je het niet echt kunt zien. Ze zet haar hoeven goed neer, althans voor. Achter is moeilijker te zien. Ik voel het alleen aan de druk op de leidsels dat ze knikt met haar hoofd en je kunt het wat zien aan haar manier van lopen, maar dan lijkt het voor te zitten, maar nogmaals, ze zet haar hoeven keurig netjes neer, geen kreupelheid.
Dit is echt om gek van te worden ... waar zit dat euvel toch?

Groeten,
Ingrid

Leny Vervoort-Dörner schreef op zondag, 18 april 2004, 16:46:

Hoi,
Ja zo'n manegepaard ken ik ook. Degene die ik voorheen bereed. Ze is niet mishandeld geweest, maar heeft dit zichzelf aangeleerd.
Zodra iemand de "fout" maakt eerst de teugels om haar nek te gooien, gooit ze haar neus tegen het plafond en kun je er totaal niet meer bij komen.

Ik heb dat eens staan aan te kijken. Paard met neus in de lucht (en ze is al zo groot) en boosaardige blik. Inderdaad boos worden maakt het niet beter. Dus geduld. Veel geduld.

Toen heb ik het eens anders aangepakt. Geen teugels om de hals leggen, maar mijn rechterhand tussen haar oren op de manentop. Daarmee kan ze haar hoofd (als het goed is) niet omhoog doen.
Pak het hoofdstel zo vast dat je met je rechterhand het kopstuk vast hebt. Bit in en snel het kopstuk over de oren heen.
In 9 van de 10 gevallen gaat dit goed.

Feit is nu dat ik altijd dit paard haar hoofdstel om moet doen, want bij ieder ander staat ze weer met haar neus tegen het plafond en moeten de brokken er weer aan te pas komen.

Maar vooral, veel geduld. Niet even snel willen gaan rijden, maar maak er zelf ook maar een spelletje van. En als het dan om zit, dan ook eens belonen en weer af doen. Zonder te rijden dus.

Groeten,
Ingrid