Kentuck schreef op dinsdag 20 december 2005, 13:17:


Hoi ,

Misschien kun je een keertje een tweepaardstrailer huren?Om te kijken hoe dat gaat?? Kun je er nog in blijven staan en misschien kom je er dan achter wat het probleem is.
Ik heb nog nooit gehoord van een cursus hierover , maar ik denk ook niet dat die zou helpen.Het gaat toch om het totaalplaatje.
Enhe een keertje samen met een vriendenpaardje op de trailer?
...Ik zeg ook maar wat...

Groetjes Esther

Ans Jondral schreef op dinsdag 20 december 2005, 14:07:


Hoi Ans,

Mijn paard heeft ataxie aan de achterhand. Mij is ook aangeraden om nooit op dit paard te gaan rijden omdat ze achterover kunnen vallen met het risico dat jij eronderligt. Daarom heb ik bijna altijd zonder zadel gereden.[ik kan niet paardrijden en zat altijd 'vast' met mijn voeten in de stijgbeugels ]
Men heeft toen ook gezegt dat hij een dwarsleasie zou kunnen krijgen terwijl ik erop zou zitten.
Ik rij al drie jaar niet meer op hem maar dat komt omdat ik het idee heb dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt met hem en hij er geen plezier meer in heeft , plus ik ben tot inzicht gekomen dat ik hem er ook geen plezier mee doe.
Ik ben meerdere keren onderuitgeklapt met mijn paard in de periode dat men zei dat ik hem aan moest pakken want hij zou gewoon lui zijn...Lagen we allebij op de grond en ik geloof echt dat mijn paard zich erger schaamde dan ik!!!
Er is gelukkig nooit wat ernstigs gebeurd en de valpartijen was volgens mij ook meer het probleem van te veel op de voorhand lopen en daardoor veel struikelen dan echt het probleem van de achterhand , alhoewel dat dus het begin van alle problemen is.

Het grote gevaar zou hem dus zitten in het feit dat hij stijl achterover zou kunnen vallen , enja dan kun je geen kant meer op.

Ik ben wel van plan als de financien het toelaat , om hem voor de kar te zetten want hij blijft het wel heel leuk vinden als ik andere dingen met hem doe..
Weet niet of je dit helpt...

Groetjes Esther.

Ans Jondral schreef op woensdag 21 december 2005, 9:58:


Dat knippen lukt me nog niet...

Jou eerste zin ; Ik heb het een paar keer meegemaakt dat hij door zun achterhand heen zakte als het ware , en dat moet hem een ongelovelijke klap hebben gegeven in de rug . Hij herstelde zich dan wel weer , maar ging daarna ook niet meer in draf of galop.

Ik heb er jaren een fysio bij gehad en ik kwam op een gegeven moment met het idee aanzetten van een passoa tuig [als je dat zo schrijft ]
Daarmee kun je als je het goed gebruikt de achterhand trainen [het paard kan niet anders dan!!]
De fysio zij toen heel nuchter ;Wat er niet is , kun je ook niet trainen.
Ik heb toen direct het idee weer uit mijn hoofd gezet.

Maike heeft de raarste buitelingen in de wei gemaakt , is wel eens over de kop gevlogen en heeft daar ook nog een chronische bekken scheefstand aan overgehouden.
Hij KAN het gewoon niet.Uitzichzelf loopt hij dus enorm op zijn voorhand , met korte dribbelpasjes als hij draaft , en als hij galopeerd dan doet hij dat met twee benen naast elkaar [ ziet er niet uit].Hij wil zo graag een normaal paard zijn dat hij af en toe net doet alsof hij dat is en dan gaat het vaak fout.

Ik denk dat als je verzameld rijd het misschien zo is dat ze haar passen dan ook kleiner maakt?En dat daardoor de klap iets minder groot is in haar rug??Ik zeg ook maar wat?!

Groetjes Esther

Piet schreef op woensdag 21 december 2005, 11:56:


Arme , och arme Piet !
Leuk verhaal.

Ik werk in het ziekenhuis endaar word ook wel eens gelachen , maar vooral met kerst niet..
Liggen toch veel oudere mensen die al hun partner verloren hebben , en wij horen elk jaar weer verschillende verhalen over hoe dat gegaan is , vooral met kerst dus , de rest van het jaar hoor je het nauwelijks...
Of jongere mensen waarvan het de laatste kerst is...en dan komen de kinderen op bezoek en kruipen dan even bij papa of mama op bed en dat is hartverscheurend..
Gevoelsmatig laat je je daar toch een beetje door meeslepen en daar word kerst dan niet echt vrolijk van...
Ik werk altijd met kerst zodat ik met oud en nieuw vrij ben , om goed te kunnen beginnen!!

Ik heb nog wel een hele leuke van een nietvermoedende mannelijke patient.
Die patient had een infuus maar geen standaard , en moest even naar de wc.
Patient ernaast had wel een standaard , het ging als volgt;
Zuster , mag mijn zak even aan de paal van de buurman hangen , dan kan ik ff naar het toilet!!!
WE kwamen niet meer bij van het lachen!!!!!!!

Om de vrolijke noot van de kerstgedachte hoog te houden , zijn er nog meer mensen met leuke verhaaltjes??
Laat maar horen!!!!!!!!!!

Groetjes Esther

Ans Jondral schreef op woensdag 21 december 2005, 12:58:


Weet je wat zo moeilijk is....De ene dierenarst zegt prima paard , gewoon mee trainen en dan word alles beter , de andere zegt ; Had je gisteren al af moeten laten maken!!
Een neurochirurg zegt ;Trainen trainen trainen , een chiropracter zegt ; doodspuiten!!
Een Holistische dierenarts zegt; accepteren , voorzichtig aan doen en kijk wat je paard nog aankan , een fysiotherapeut zegt ; hier maak ik nog wel een driegangenpaard van....
De een zegt , kijk naar zun oren [ die staan volgens mij erg vaak in de pijn stand] de ander zegt , dat zegt niets....
Ik weet het niet meer en volg MIJN gevoel en MIJN gevoel zegt , niet meer op rijden want Maike doet het wel maar niet met plezier.
Daarbij is heel lang het probleem geweest dat ik dat gevoel niet naar waarde heb ingeschat , want paardenkennis heb ik niet en al die andere mensen weten er zoveel meer van dan ik , tot dat ik tot de conclussie kwam dat ik misschien niet veel van paarden weet maar dat ik wel veel van Maike weet!!!!!!!!!
Het moeilijke in jou situatie is eigenlijk wel hetzelfde..lijkt mij

Groetjes Esther die dus ook geen antwoorden heeft op jou vraag...