Hoefsmid Rik schreef op donderdag 1 december 2005, 21:17:


Beste Rik,

In de laatste Paard & Co (okt. '05) stond een artikeltje dat zij op hun beurt weer uit het NRC hadden, met de titel: 'links of rechts?'. Ik zal het even overtypen voor je:

Net als mensen links- of rechtshandig zijn, blijken ook de meeste paarden een voorkeurskant te hebben. Dat blijkt uit een onderzoek van een Ierse universiteit. Veertig ongeschoolde sportpaarden met een toekomst in de spring- en dressuursport werden getest in uiteenlopende proeven. De onderzoekers bekeken onder meer met welk voorbeen de paarden bij voorkeur begonnen bij het stappen of draven en welke kant zij kozen voor een omweg rond een obstakel. Slechts 10% van de paarden bleek géén uitgesproken voorkeur te hebben. Het merendeel van de merries had een voorkeur voor rechts, de hengsten begonnen het liefst met links. Een van de gevolgen van deze wetenschap is dat trainers van springpaarden aandacht schenken aan de 'zwakke' kant van hun hengst of merrie. Hierdoor kan het paard perfect worden uitgebalanceerd.

Tot zover het artikel. In hoeverre dit de kreupelheid verklaard zou ik zo niet kunnen zeggen, maar misschien heb je hier iets aan.

Groeten, Femke

Hallo luitjes,

Mijn Shetlandpony heeft luizen in haar vacht, ten minste, dat denk ik. De beestjes zijn ca. 1mm groot, lichtgeel van kleur met dwarslopende, grijzige streepjes. Waarschijnlijk geen bloedzuigende luizen want dan waren ze rood geweest (?).
Ze staat dag en nacht buiten met andere ponies, bij een schuilstal. Ze krijgt hooi te eten, enkele plakken per dag. Omdat haar gezondheid te wensen over liet en de signalen op insulineresistentie wezen, krijgt ze tijdelijk magnesium-chelaat-poeder als aanvulling op haar rantsoen.
Ze staat niet enorm te schuren, maar op de binnenkant van haar achterbenen zitten kale plekken van opgedroogd en afgevallen plakkaten bloedplasma, ik denk als gevolg van de beten van de beestjes (?). Haar vacht ziet er verder gezond uit: dik wollig, regelmatig, en glanzend. Ook verder oogt ze niet ziek.
De andere ponies in de groep heb ik vluchtig gecontroleerd op luizen, maar die lijken er geen te hebben (???)

Naast verminderde weerstand kan ook stress een oorzaak van luis zijn. Mijn pony is de laagste in rang, nr 5 in de groep, als een 5de wiel aan de wagen. Ze wordt vaak weggejaagd met eten (krijgt misschien te weinig?) en heeft geen maatje. Zijn er mensen die ervaring hebben met een paard dat daar een lagere weerstand van kreeg?

Mijn vragen aan jullie zijn:
- hoe schadelijk zijn luizen eigenlijk, als de pony niet zichtbaar jeuk heeft?
- gaan ze vanzelf weg als het eerdaags warmer/zonniger wordt en de condititie van de pony weer verbetert?
- wat zijn jullie ervaringen met 'natuurlijke' remedies, zoals tea tree oil en Vee Luis Vrij-poeder? En zijn er andere middelen die bloedzuiverend werken, van binnenuit dus?

Ik heb al vaker met luizinfecties te maken gehad en heb mijn ponies toetertijd behandeld met Sebacil. Ik las dat die troep van de markt is en daar kan ik alleen maar blij om zijn want daar zou ik mijn pony nu nooit meer mee insmeren. Ik heb gelezen over knoflook, maar ben daar niet wildenthousiast over, ook omdat mijn vorige pony aan koliek doodging na het eten van o.m. knoflook en aardappelschillen. Ik las hier ook dat het giftig is voor paarden...

Excuus voor dit lange verhaal. Ik kijk uit naar jullie reacties! Groeten, Femke

Leuke knuppel, maar hoe realistisch is 'ie eigenlijk? Als je deze laatste punten namelijk strikt zou doorvoeren dan blijven er in Nederland moerasland weinig paarden over. Van oorsprong denk ik namelijk dat er bijzonder weinig paarden hebben geleefd in deze overwegend zompige contreien. En strikt genomen zou je dan terug moeten gaan tot de 'oerrassen' want die waren nog niet veranderd door de mens. Alles wat daarna kwam is met vooropgeteld doel gefokt, en dus automatisch niet 'raszuiver' meer.

Volgende vraag is dan natuurlijk: is het 'zuiver' houden van rassen wel 'natuurlijk' want als je het aan de paarden vraagt wordt het een fijne mix. Maar hoe erg zou dat nu helemaal zijn?

Groeten, Femke