Hans Arendse schreef op woensdag 2 november 2005, 10:25:


Als kleine zelfstandige is een van de eerste dingen die je doet controleren wat je uurtarief zou moeten zijn en of je daar met je omzet mee uitkomt. Dus heb ik jaren geleden maandomzet en aantal gewerkte uren eens naast elkaar gelegd en ontdekt dat eigenlijk maar 1/3 van het aantal gewerkte uren berekend werd.

Een hoefsmid is als hij aan het bekappen is dus niet tijd kwijt aan de bekapping alleen, maar ook aan overleg - advies - reizen - telefoontjes beantwoorden - emails beantwoorden - opruimen - schoonmaken - inkopen.
Het tijdsverschil tussen een "totale" bekapping en een "bijwerking" van iemand die onderhoud zelf pleegt is in dit totaalplaatje dan ook minimaal.

Daarnaast natuurlijk nog inkoop van de materialen en aan het eind van de rit staat de overheid nog eens voor de deur en die wil van het bedrag wat je overhoudt uiteindelijk nog 1/3 (en als je heeeeeel hard werkt 1/2) hebben - en dan graag voor het volgende jaar ook vast.

Met dit simpele rekensommetje weet ik bijna zeker dat je met 20 of 25 euro per bekapping niet kan rondkomen als hoofdinkomen (tenzij je een stal met 200 paarden onder je hoede hebt misschien). Bovendien denk ik dat dit tarief gebaseerd is op traditionele smeden, die met het duurdere ijzers aanmeten hun omzet op een acceptabeler niveau kunnen houden.

E.e.a. gaat ervoor zorgen dat goede bekappers ofwel een baantje erbij moeten zoeken, zich over de rooie moeten werken en dan instorten, zich verliezen in (soms minder natuurlijke) bijzaken, ofwel uiteindelijk afhaken. En vooral dat laatste is niet wenselijk.

Goede bekappers - en dat zijn in mijn ogen mensen die een basisopleiding hebben gevolgd (dit om ook eventueel verdergaande hoefproblemen te kunnen diagnosticeren of behandelen) en zich daarna aanvullend in natuurlijk hoefbekappen hebben bijgeschoold - zouden een duidelijk herkenbare certificering moeten krijgen. En hun tarief verhogen tot een leefbaar niveau.

Daarmee onderscheid je het kaf van het koren - wat voor de client niet altijd even makkelijk is - en houd je de vakkundige mensen naar tevredenheid aan het werk.

Ik ben op dit moment gezegend met een goede bekapper waarvan ik weet dat hij deskundig is, maar dat is wel een zoektocht (door schade en schande helaas) geweest en een duidelijke herkenbaarheid was mij welkom geweest.

Isapaardje schreef op woensdag 2 november 2005, 12:02:

Nee. Jammer genoeg niet. Het is een vrij beroep.
En dat terwijl we allemaal weten: No feet no horse....
Vandaar dat een certificering zo broodnodig is ondertussen.


Die mensen heb je altijd. In allerlei varianten.
En vervolgens gaan ze naar Divoza en kopen daar voor een vermogen purperen halstertjes en roze zadeldekjes met tijgerprint.

Nou ik heet geen Simon, maar weet wel een geval:

Bijvoorbeeld tijdelijk in geval van een hoef die door een woekerende ontsteking (hoefzweer leek over, paard liep goed, maar ontsteking was toch naar binnentoe eens flink tekeer gegaan) voor 3/4 weggesneden moest worden. Met een draagvlak van 1/4 en een totaal open onderkant was enig ijzerwerk om de boel bij elkaar te halen en een bodem te creëeren onvermijdelijk. De eerste weken diende die bodem ook nog om het verband schoon en tegen/in de wond te houden voor tegendruk te geven.

Echt, ik had echt zo snel geen andere manier gezien.

Zodra de onderkant dicht was werd het ijzer er gelukkig weer afgehaald om de nieuwe aangroei niet te belemmeren.

Soms kun je het wellicht zien als een ijzeren plaat bij een gebroken been ofzo. Liever geen ijzerwerk in je been, maar het kan wel es handig zijn....

Ook dit is een extreem geval. En een duur geval trouwens

Piet schreef op vrijdag 4 november 2005, 14:37:

O in hemelsnaam!
Hoever wil je doorgaan.
Ja daar is aan gedacht.
Je bent niet de enige op de wereld die verder kijkt dan zijn neus lang is hoor.
Als ik dit nu nog serieus nam zou ik zelfs beledigd kunnen zijn.

Ik heb echt geen zin meer om alle praktische voor en tegens aan je uit leggen. Maar als je het echt probeert te visualiseren kun je er zelf wel wat bij bedenken.
Of misschien ook niet.

Peter Donck schreef op vrijdag 4 november 2005, 17:37:

Lekker?

Je hebt een oud bejaard paard in pension. Je redt het, samen met zijn nog oudere zus van een waardeloze toekomst - vermoedelijk de slacht. Wat moet je ermee? Maar ach... ze zijn lief!

Je denkt! Ha fijn! Dat paard heeft een flink probleem aan zijn hoef!
We zetten dat paard lekker eenzaam, weg van zijn kuddemaatjes, een paar weken in een kliniek. We laten hem lekker opereren. Ah...... jammer.... dat ze dat nou onder verdoving doen. Daarna hebben we met een aantal mensen flink wat overleg om de meest pijnlijke, onnatuurlijke en foute oplossing te bedenken. Maakt niet uit wat het kost. En ineens hebben we het: we gaan..... eens kijken....... lekker nagels rammen in een pijnlijke hoef!!!!!

Jippieeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!!!

Wat ben ik blij dat ik jullie niet om deskundig advies heb gevraagd. Jullie hadden me via het forum van een afstand precies kunnen zeggen wat er had moeten gebeuren. Had ik al die lol gemist.

(dit bericht, indien je per se reageren wilt, wat van mij echt niet hoeft, alleen compleet, of anders niet citeren a.u.b., anders wordt het heel vreemd...)

Piet schreef op vrijdag 4 november 2005, 18:52:

Praktische, hygienische, constructieve, (zwaar)paardfysieke en -psychologische overwegingen. Het heeft er trouwens maar heel even onder gezeten en hoe anti-ijzer ik ook ben, op dat moment kon ik er volledig mee accoord gaan. Het genezingsproces is met heel veel aandacht, zorg en maandenlange nazorg perfect verlopen.

Maar. Bedenk mij een goede andere oplossing, leg hem precies op het moment dat ik hem nodig heb op tafel, neem daarbij ALLE mogelijke problemen die zich in zo'n geval voordoen mee, en ik ben de eerste die hem gebruikt. Ik zal je er dik voor betalen en eeuwig dankbaar voor zijn! Volgende keer - al blijft die hopelijk uit - laat ik je meedenken!