Karin Haneveer schreef op donderdag, 29 september 2005, 11:51:

En Tuck 'R Command, zoon van Commander Flitz Fritz is de vader van onze Spirit. Zo blijft het toch weer in de familie he....

Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef :

Ik gebruik het ook nog zelden omdat de meesten van mijn paarden inmiddels 'opgevoed' zijn, dus ja, op een gegeven moment, als je paard weet wat je bedoelt en vice versa, is het niet eens meer nodig, dan is een kijken, wijzen voldoende. Met alleen een wijsvinger naar rechts of links kun je dan bijvoorbeeld al sturen, druk nihil.


Vertel nou eens, Piet, waaróm wil hij targetten? Ik denk niet dattie jou wil laten zien hoe moedig hij is. Hij wil dit doen omdat ie een beloning wil. En als hij daarvoor achteruit naar beneden moet en voldoende vertrouwen in jou heeft , dan neemt hij dat bergje voor lief.


Ik weet het niet hoor, zou een paard dat met zachte druk naar beneden gevraagd wordt dan niet moeten voelen waar hij zijn voeten neerzet?
Trouwens; als je dit mbv druk vraagt moet je nooit aanhoudende druk gebruiken, maar korte momenten, dan wachten tot het paard reageert, belonen en weer een fractie druk, wachten, reageren, belonen en zo komt het paard net zo goed op zichzelf die heuvel of berg af.
Nooit aanhoudende druk want dan ga JIJ dat paard leiden en dat is niet wat je wil, hij moet op eigen benen lopen.
Op een gegeven moment is dus die druk niet meer nodig maar is gewoon een 'vragen' voldoende geworden, vergezeld van een woordelijke beloning.

Over de frequentie van die woordelijke beloning kunnen we het vervolgens hebben; ik beloon graag en veel, bij elke goede reaktie
die mijn paard mij geeft, hoe subtiel dan ook.
Dit bouw je langzaam af tot je op een gegeven moment aleen op het einde van het gevraagde beloont.

Ik blijf het trouwens vaker doen; ik vertel mijn paard zodra ik iets vraag al dat ze heel lief is, vergezeld van een aanraking (ik raak mijn paarden heel veel aan) , dit vindt ze zo fijn dat ze uit zichzelf het gevraagde zal doen.
Hierin zie ik niet veel verschil met klikkeren, ook al gebruik(te) ik dus wel die druk in het begin.
Maar ik vind het niet goed als mijn paard zelf haar eigen versie gaat verzinnen, of op dingen vooruit gaat lopen.
En het 'gevaar' is dat ze dat doet om mijn "good girl" te willen horen.
Niet dat dat erg is, maar het komt dan niet meer uit haarzelf.
Maar goed, mijn paard achterwaarts een heuveltje af laten lopen is ook niet iets wat ze uit zichzelf zou doen, lijkt mij.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

ivo huygens schreef op donderdag, 29 september 2005, 21:04:


't Is een veulen he.... dat waarschijnlijk nog niet veel geleerd heeft, en zeker niet weet dat het heel erg fijn kan zijn bij mensen.
Dat zul jij haar duidelijk moeten maken, niet door haar weg te drijven maar juist door haar naar je toe te halen en haar te leren dat aanraken fijn is. Haar hele lijf, en haar achterbenen. Begin vooraan ; nek hals, borst, en ga langzaam verder (na dagen) tot je ook de achterhand zonder problemen kunt aanraken, helemaal tot onderin haar hoeven, maak haar bewust van haar lijf.
Ze is zich misschien niet eens bewust van wat ze doet, maar misschien ook trapt ze gericht, kan ik van hier niet bepalen.

Een veulen van 1,5 jaar behoort eigenlijk allang gesocialiseerd te zijn. Nu te moeten beginnen met haar maakt dat je al wat tijd verloren hebt.
Maar weer die liefdevolle vastberadenheid maken dat het je zeker gaat lukken. Als je met haar bezig bent zorg je gewoon ervoor dat haar hoofd altijd bij je en in jouw richting is en niet van je af, mocht ze willen uithalen dan draait ze automatisch van je vandaan.
Weer een risico minder.
Pien
www.spirithorses.be

epona schreef op donderdag, 29 september 2005, 22:31:


Mee eens, maar ik zou het toch eerst op de lieve manier proberen, gaat ze zich dan nog 'misdragen' kun je nog altijd je maatregelen gaan nemen en haar uit jouw kudde zetten totdat ze in de gaten heeft dat haar gedrag niet gewenst is,maar dan zou ze als veulen al zeer ver moeten gaan en in de regel heb ik dat nog nooit toegepast.

Ik ben meer van het 'rust' principe en van het tijd nemen, ik zie de wonderen die je ermee bereikt.
Maar zij bepaalt het scenario.
Er zijn nou eenmaal paarden die niet gebaat zijn bij wegsturen, alleen wanneer ze echt iets doen. En zowiezo niet op voorhand.
Want het kan sommige paarden knap onzeker maken, en dat moet je dan weer eerst terug 'verdienen'.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

huygens ivo schreef :

Ivo, je moet wel aan de slag gaan met haar hoor, ik zou haar iedere dag even 'in handen' nemen en niet denken dat durf ik niet, want ze wordt met de dag zwaarder en haar eigen karakter krijgt meer vorm.
Een voordeel van een veulen is dat het met je mee opgroeit, maar het nadeel is dat jij zult moeten opvoeden, tja, toch wel vergelijkbaar met het hebben van kinderen En da's ook lang niet altijd makkelijk.

Er kunnen allerlei redenen zijn waarom ze dit gedrag vertoont, maar voor jouw reaktie maakt het niet zoveel gek uit. Gewoon heel veel met haar bezig zijn en je grenzen stellen; dit mag wel, dat mag niet, consequent zijn, duidelijk zijn, korte bewoordingen, duidelijke lichaamstaal, stand houden als ze je niet snapt of doet alsof ze je niet snapt en uuuuuuuuiiiiiiiiitvoerig belonen bij elke goede actie die ze onderneemt.

Je hoeft toch niet meteen haar achterbenen aan te raken ? Begin met een plekje waarvan je weet dat ze het lekker vindt, den bouw dat langzaam uit, desnoods met een snoepje/brokje erbij, wat maakt jou dat uit ? Als ze maar niet gaat lopen klieren (en dat is wel een beetje het gevaar bij haar nu hoor) om dat brokje te krijgen.Ik zou het daarom wel pas na afloop geven, zodra je het halster af doet, maar daar zal niet iedereen het mee eens zijn hier. Ik ben dus niet van de snoepjerige tussendoor....

Hou je hoofd en schouders recht, stel je niet te zwak op, doe niet te bang of onderdanig naar haar toe, want dat is wel iets wat ze zeer vlug in de gaten heeft en daar kan ze een spelletje van maken.

Het is gewoon een jong dier dat een beetje leiding en duidelijkheid nodig heeft, waarschijnlijk zal ze blij zijn wanneer jij nu het heft weer in handen neemt, dat heeft ze nodig. Maar ga niet niks zitten doen, haal er anders hulp bij he....(en niet die van haar 'op de plek zetten')

Succes, groet, Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef :


Nee, dat is ook niet de reden dat ik aan het einde beloon met een snoeppie.
Het geven van een snoepje creëeert niet meer dan een leuke gewoonte, een positief afsluiten, hoe je het noemen wilt.
Dat heeft niks te maken met een beloning voor het gevraagde werk want dat is de 3 secondenregel, dus dat weten we.

Kijk, BD heeft het zo geregeld dat zij altijd van mij na het werk een snoepje krijgt. Ik zet haar in de paddock, knoop het halster los en op dat moment draait zij haar hoofd naar mij omdat ze weet dat ze een lekkertje krijgt.
Is al jaren zo, ze vraagt tussendoor ook niks aan me - krijgt ze ook eigenlijk zelden, maar die gewoonte bij het halster uitdoen, tja.... dat is iets tussen haar en mij. Ze doet het ook niet bij Jack of anderen, maar als ik het een keertje niet doe dan is ze zwaar beledigd en dat zal ik weten ook. Onderdeel van het spel tussen haar en mij.
Heeft niks met onze 3 secondenregel te maken (die ik overigens net als jij altijd toepas).
Gewoon slijmen van mijn kant....

Geroete,
Pien
www.spirithorses.be

Piet schreef:

Hihi, ja, het was ook alleen maar een snoeppie om te slijmen, waarbij ik er wel bijzette dat het ook verkeerd kan uitpakken. Even getwijfeld of ik het klikkeren daarbij zou aanhalen maar ik verwachtte wel dat jij daarmee zou komen, dan zou het helemaal een mooie aanvulling zijn, toch?
(Haar leren niet opdringerig te zijn enzo, dat kun jij nou eenmaal beter uitleggen).

Maar nu moet ik echt weer gaan, teveel te doen enzo....
Fijne cursusdag morgen, ik weet zeker dat je Ivo op weg kunt helpen.

Groetjes, je collega
Pien
www.spirithorses.be