Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:25:


Hoi.

Ik doe niet aan clickeren.
Maar herken veel van wat je schrijft.
Bij mij en mijn paard gaat alles goed, totdat ik alleen met haar van de stal weg wil rijden.
(In een groep of dat ik met haar loop, geen probleem).
Dan is er weigering, bokken en achteruit wijken.

Ook ik heb mijn paard nooit tot iets gedwongen.
Mijn collega wijd mijn problemen aan dat ik niet aan mijn paard heb bewezen het leiderschap waardig te zijn.
Mijn paard zou aan mij twijfelen en niet op mij durven vertrouwen.
Zij wilt dat ik eisen ga stellen aan mijn paard en ga afdwingen.
Als ik op de manier zoals nu door zou gaan, dan zou mijn paard negatieve gedrag blijven gebruiken en versterken (ik denk aan bokken, weigeren en haar eigen wil door voeren).

Kan het zijn dat zoiets zich ook tussen jou en je paard zich afspeelt, Michiel?
Dat je paard niet overtuigt is van wie de leider is?

Ik zelf ben er nog niet uit hoe ik het probleem het beste kan oplossen.
Dus als jullie raad hebben?...................

Marlin schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:39:


Ja, en je snapt dat ik veel in de natuur rij. :)
We hebben een bak, maar dat is alleen maar saai als het ook anders kan.


We wonen aan de kust.
Dus de kou valt wel mee.
Max.-18.
Maar er valt ook hier veel sneeuw en de paarden worden net beren in de winter..........ze ruiken dan ook zo lekker.


Dat is een Dølepaard.
Jammer dat ze de andere kant op keek, maar okè.
Het is een koudbloedpaard en een noors ras.
Op de foto is ze vier jaar, ze is nu nog iets groter.

Marlin schreef op donderdag, 29 september 2005, 10:09:


Dan heb je niet goed de kranten en/of tv gevolgd. :)
Noorwegen is erg in trek op het moment.
Maar ik was er al voor die tijd, nu bijna negen jaar.
Ja, hoe kom je er bij?
We waren eerst naar Afrika (thuisland) geemigreerd.
Kwamen daar in de geweldsgolf net na de vrijlating van Mandela terecht en nar drie jaar hielden we het niet meer.
Het geweld (moord, moord en nog eens moord) kwam zo dichtbij dat we terugkeerden naar NL.
Maar NL had het niet meer voor ons: te druk, te veel mensen, overal lawaai, files, enz.
Waar is het dan nog wel stil, is er voldoende veiligheid en stond ons wel aan?
Scandinavië.
Hier waren artsen nodig (wat mijn man is) en we vertrokken weer.


Het paard kwam pas voor twee jaar terug in beeld.
Toen we wisten dat we hier nog wel een poosje zouden blijven en ik bij paarden begon te werken.

Ik heb wel wat foto's, maar niet op het net........ben een analfabeet wat dat betreft.
Ze heeft heel veel en hele lange manen.
Is helemaal zwart en wat kort op de benen.
Binnen de Døle heb je ook weer drie stromingen: dravers-lichtgebouwde, zwaardergebouwde (dat is mijn paard) en de echte grove jongens-het al oude ras.

Er is ook wel een site met wat foto's van Dølepaarden.
Als je wilt, kan ik het opzoeken.

We zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde.

Er zijn meer mensen dat als een mening(schrijven) ze niet uitkomt, ze gehakt van de persoon PROBEREN te maken.
Of het ze lukt ligt aan jezelf.

Je ziet elkaar niet en je hoort elkaar neit.
Het geschrevene lees je met een door jezelf bedachte toon in je hoofd.
Wie weet bedoelt de schrijver het wel heel anders.

Kortom: ik vind het flauwekul om nieuwkomers voor een bepaald persoon te waarschuwen.
Als men eest een tijdje meeleest en de site doorspit, dan zal het niet zo gauw scheef lopen.

Hangt er ook vanaf waarom je hier komt.
Om te leren, om te delen, om discussies aan te gaan, om hulp te krijgen, enz.
Het bepaald allemaal hoe je iets opneemt.

Joke.