Hoi allemaal,

Gisteren heb ik een discussie gehad over de juiste manier van paardrijden. Wat is de juiste manier van paardrijden...? Nou dat werd een avondvullende discussie waar we niet uitkwamen.
Voordat de discussie hier start (eventueel) zal ik even in het kort aangeven hoe het zo gekomen is.

Ik ben zelf een recreatie ruiter. Ik rij al 20 jaar paard, maar heb nooit echt aan dressuur, springen, of iets dergelijks gedaan. Gewoon leren zitten en daarna altijd de bossen in, met (doorgewinterde) manegepaarden. Je ontwikkelt een voor jezelf "goede" manier van paardrijden. Mijn man rijdt ook, maar die heeft nooit echt les gehad, die is altijd opgestapt en het bos in vertrokken, ook al zo'n 15 jaar.

We hebben samen diverse manier van paardrijden gedaan (meestal op paardrijvakanties). Western, een vorm van NH-methode, op ijslanders (ook een hele aparte manier), met touwhalster (soort free-style), bergklimmen met losse teugels, en "thuis" dus gewoon het bos in.
Op de ijslandermanier na was alles een succes. Anders maar geen problemen.

Maar zoals ik hier al ooit schreef, rijd ik dus sinds kort een jong manegepaard. Nog niet verpest zeg maar, maar nu valt het me op dat ik niet goed op dat paard kan rijden. Door de jaren heen is mijn zit niet goed meer om zo'n paard de juiste hulpen te kunnen geven. Ik merk dat als ik echt goed erop let dat ik op de "KWPN-manier" zit (zo noemden jullie die geloof ik) dan gaat het goed. Maar ga ik op mijn eigen manier zitten, dan vliegt dat beest er steeds vandoor.

Nu gaan we dinsdag een 2-uursrit maken en ik wil een "gewoon" manegepaard vragen dan. Ik heb geen zin in 2 uur lang opletten hoe ik zit, wat ik doe met mijn handen, enz.

En toen begon de discussie. Is dat paard wel goed ingereden? Ja ik vond van wel, want hij is juist niet verpest en luistert super goed op de benen (en als je die dan niet correct aanlegt ... tja woei weg).
Een ander vond van niet, omdat het dier dus maar op 1 specifieke manier gereden kan worden, nl. de "dressuur" manier (en die kan ik dus kennelijk niet). Loopt als enige paard ook nog netjes "aan de teugel" en verzameld, tenminste zolang je "goed" zit.
Ik vind dus inmiddels dat ik niet kan rijden sinds ik op dat jonge paard zit, maar een ander vond juist van wel, maar dat het aan het paard lag. Enz. enz.
Toen ontstond dus de vraag, wat is de juiste manier van paardrijden en van inrijden?

Nu mogen jullie commentaar geven. Stukje is toch langer geworden dan ik dacht, maar het leek me wel een interessante discussie eigenlijk.

Groeten,
Ingrid

viola schreef op zaterdag, 27 maart 2004, 17:53:


Hoi,
Ja dat had ik dus eigenlijk ook niet. Ik doe het ook altijd alleen maar als tussendoortje, gewoon even vragen iets te doen voor een appeltje.
Toch kan ik me indenken dat als ze ooit in eerste instantie iets verrekt heeft, ik dit probleem iedere keer weer oproep als ik haar vraag een truukje te doen wat dat probleem veroorzaakt zou hebben. En omdat ik het niet dagelijks doe, maar af en toe maar eens, kunnen die spieren er ook niet aan wennen zeg maar.

Ik ga er zeker eens op letten. Voorlopig doe ik het even gewoon niet. Kijken of ze dan weer beter gaat lopen.

Schrijf altijd veel op over Isabella (soort dagboek) en kan dus makkelijk terugzoeken en het valt me op dat ik iedere keer na het schrijven van oefeningen doen ook na een paar dagen schrijf, licht onzuiver rechtsom. Het kan natuurlijk ook puur toeval zijn.
Maar nu ik dit bedacht heb, ga ik er gewoon eens opletten. Geen vrijheidsdressuur voorlopig. Is die onregelmatig dan weg, en blijft deze weg, dan weer eens proberen en opletten hoe en wat. Want als het blijft of terugkomt zonder truukjes, is het toch wat anders.

Maar leuk overigens dat jij ook aan vrijheidsdressuur doet. Ook met een shet?

Groeten,
Ingrid

henny wittenaar schreef op zondag, 28 maart 2004, 11:52:

Hoi Henny,
Aha. Isabella doet wat er tussen in overigens. Die kan ook nooit eens wat normaal doen haha, maar het ziet er wel grappig uit. Ze buigt haar neus naar de singelplek zeg maar en daarbij laat ze 1 been gestrekt naar voren staan en met de andere (rechts) rust ze op haar knie. Van mij mag ze, het ziet er zo ook wel grappig uit. Dan hangen al die manen als een enorme bos in het zand, dus van de voorkant zie je niets anders dan haar met een hoefje er tussenuit. Haha. Ik zit ook aan deze oefening te denken hoor dat ze wat zou kunnen verrekken.

Maar kennelijk vindt ze zelf deze wel het leukst, want als er eentje is die ze uit zichzelf doet, is het deze wel. Vooral toen ze net haar schoenen had. Ik prutsen aan die dingen om ze aan te krijgen, en vast te maken (is nog allemaal wennen). Isabella dacht ha, kunstje, dus die al buigend bezig en ik er achter aan om die schoenen te sluiten. Als ze nl. niets krijgt, gaat ze achterwaarts lopen bij het buigen. Althans, maakt zo'n buiging (niets lekkers) dus pas terug en weer een, enz. Zo kan ze een heel rondje maken. Alleen steeds als mensen die schoenen wilden "bevoelen" floep die pony in een buiging. Haha. Deze oefening doet ze daarmee het meest.

Maar wat voor warming up doe jij dan eigenlijk?

O ja en overigens die plastic zak is een groot succes. Ze vindt hem erg eng, en wil er graag voor weglopen, dus dat komt mooi uit bij het wegsturen. Maar ze is nieuwsgierig genoeg om als ze stilstaat die zak wel te toleren. Dus nu kan ik veel nieuwe dingen doen. Ik kan rustig met de zak over haar oren wapperen, zolang ik het rustig doe en het ding niet "kraakt" kan ik hem zelfs over haar ogen laten glijden. Maar zodra ik ermee rammel, dan wijkt ze uit. Zo kan ik haar naar me toe laten komen in een zigzaglijn, enz. Vele nieuwe mogelijkheden dus met die zak.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op zondag, 28 maart 2004, 13:03:

Hoi,

Ja maar dat zal ook wel komen omdat er totaal niet dressuurmatig gereden wordt. Door niemand. Niemand heeft daar een paard staan voor winstpunten of zo. Allemaal staan ze daar voor de bossen (en het dichtbij gelegen natuurgebied). De binnenmanege wordt slechts zelden gebruikt (alleen bij slecht weer of inrijden en kinderlessen).
Dat scheelt natuurlijk ook heel erg veel.

De enige wedstrijdpaarden die er staan, zijn er 2 van de manege zelf en die lopen voor de marathonwagen, het zijn dus trekpaarden. En de eigenaar zelf rijdt daarmee wedstrijden. Daarmee heb je toch een heel ander slag volk hoor. Niet omdat ik zelf toevallig men, maar die gaan toch anders met hun paarden om.

We hadden ooit eens iemand die in onze groep wilde komen paardrijden. Keurig gepoetste leren laarzen, spierwitte rijbroek en een jasje ?!! Haha wij lagen al dubbel. Toen ook nog handschoentjes ... wit uiteraard. Nou ze trok me toch een smerig gezicht toen ze hoorde dat ze het paard zelf moest poetsen ... en al helemaal toen ze zag hoe smerig dat beest was. Tja ze hebben geen deken op, ook niet in de winter en ze kunnen behoorlijk vies zijn ja.
Wij gaven haar met veel plezier een borstel in haar hand. Ze stond nog even heel vies naar die ook niet al te schone borstel te kijken en is toen omgekeerd en we hebben haar nooit meer gezien. Ja haha, zo moet je op onze manege niet aankomen. Gewoon een lekker dikke trui en een broek die vies mag worden.

Wat dat betreft wordt het hier vaak de boerenmanege genoemd. Andere maneges en pensionstallen hebben er niet veel goede woorden voor over hoor. Bij mijn vrijwilligers werk (huifbed) staan de pony's op een dressuur-matige- manege gestald. En ja helaas daar krijg je weer dat trek de paarden in een krul gebeuren. Gelukkig zien wij daar weinig van. Daar kun je wel met een witte broek aankomen overigens. Maar ook daar vinden ze onze eigen manege maar niets. Ja als je niet wilt leren rijden alleen maar buitenritten wilt maken, dan moet je daar wezen.

En o ja over dat uitmesten met die riek. Bij ons is een zwakbegaafd iemand die al 22 jaar daar op de manege komt om de stallen te doen. Hij doet het met veel plezier. Heel langzaam, dat wel, maar goed hij is bezig en ze houden hem van de straat zeg maar. Nu kan die man alles met de paarden doen hoor. Hij pakt ze gewoon bij een manentop, en neemt ze zo mee naar een andere stal. Hij denkt daar niet bij na en de paarden lopen ook gewoon met hem mee. Nou dat moeten wij niet proberen hoor. Hij doet ook rustig een riek tussen die achterbenen. Die paarden trekken gewoon een hoef op, meer niet.
Het verbaast ons altijd zo, maar de eigenaar zegt dat de paarden dat weten. Die zullen hem niets doen. Typisch, niet dan?

Nou ja het is een uitzonderlijke manege misschien, maar er zullen er vast wel meer zijn in het land.

Groeten,
Ingrid

Linda schreef op zondag, 28 maart 2004, 20:17:

Hoi,
Ja het kan natuurlijk van alles zijn. Dus inderdaad beter een deskundige erbij te halen als je zelf geen oorzaak kunt bedenken.

Overigens die voeltang die heb je zelf niet in huis hoor (haha). Dat moet je ook nooit zelf doen al had je er wel eentje. Zelfs onze oude hoefsmid was er geen voorstander van dat een dierenarts de hoef met zo'n tang onderzocht, want hij kwam vaak tegen dat een paard na een onderzoek juist een kneuzing had.
Maar met die tang kunnen ze heel nauwkeurig de plaats van het euvel opzoeken, t/m de straal aan toe.

Nou ja, nauwkeurig .. dat zou moeten kunnen. Toen Isabella in '99 bevangen was is ze ook zo onderzocht, maar toonde geen reactie. Niet bij vee-arts, niet bij hoefsmid. Dus conclusie zeker niet bevangen.
Tja, later bleek dus dat het wel zo geweest was.

Maar nog even over die straal die besneden is. Bij Isabella was dat na afname van de ijzers ook. Hoef keurig bekapt volgens de "boekjes", maar helaas had ik een gewone hoefsmid die ook even vlijtig de straal "mooi" maakte. En ook maar een heel klein stukje van de zool sneed in de toon. Tja binnen een dag kon ze nauwelijks lopen. Bij een gevoelige voet luistert dit dus kennelijk heel nauw.

Ik neem aan dat we horen wat het is? Succes en sterkte ermee.

Groeten,
Ingrid

Ellen Juliettes moeder schreef op zondag, 28 maart 2004, 20:25:

Hoi Ellen,

Als hij echt zulke zachte hoeven heeft, dan vraag ik me af of je hem wel op blote voeten een pad met stenen op moet sturen. Er ligt al snel wat puin en rotzooi in de berm.
Als ik jullie was zou ik eens aan schoenen gaan denken, al is het dan maar alleen voor.

Ik heb ze ook voor mijn pony (wat dunne zolen volgens rontgenfoto en ze loopt aangespannen). Ik ben er zeer tevreden over. De kosten vallen reuze mee overigens (die van Smit dan) en je hebt er echt veel plezier van. Nooit geen zorgen meer over steentjes in de hoef, of een pad dat je niet kunt rijden vanwege troep of puin. Ook met de sneeuw goede grip en geen klonters.
Echt ze zijn aan te raden. Denk er eens over. www.smit-rijssen.nl

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op zondag, 28 maart 2004, 22:39:

Hoi,
Ja gek genoeg schijnt dat bij ons hier in maneges en pensionstallen ook zo te zijn. Je "neemt" de smid die daar alle paarden bekapt.
Nu weet ik toevallig van iemand dat bij haar op stal wel 3 verschillende hoefsmeden komen. Je kunt dus kiezen zeg maar en het grappige is dat de ene zweert bij die en die en de ander juist bij de andere gozer. Haha. Zo zie je maar.

Het blijft wel altijd heel moeilijk hoor met het vinden van een goede hoefsmid. Je komt er pas na een aantal maanden of in mijn geval jaren achter hoe goed (of slecht) ze zijn voor jouw pony. Wil niet zeggen dat die smid slecht is, maar wel voor jouw paardje, dat kan best natuurlijk. Daarbij heeft de mijne ook nog een voorkeur voor mensen die aan haar gaan "freubelen".

Gisteren zijn bij Isabella toch de stralen wat bijgesneden. Ze zaten grotendeels los. En ja dan kun je wel overal lezen dat de straal gelijk moet zijn aan de wand, maar los is los en volgens deze man kon ik het er dan beter af laten halen. Nu ligt de straal dus wel weer dieper dan de wand is. Geen schoolvoorbeeld hoef meer hoor zoals op deze site mooi omschreven.

Ik neem aan dat bij jullie paarden die straal toch ook veranderd, ook wel eens losse stukken gaat krijgen? Er toch ook na maanden anders uitziet als volgens de "boekjes"?

Ik blijf dat hele hoeven verhaal moeilijk vinden.

Ik probeer ze zelf gewoon wat bij te houden met een vijl. Iedere week even controle. Deze man die mij nu geholpen heeft, kan ik vragen voor controle en dan de schoenen erbij ter vervanging van de ijzers voor het aangespannen werk. Dan nog opletten voor terugkeer van bevangenheid en ja, zo moet ik mijn paardje gezond op haar hoeven (proberen) te houden. Haha wat is het leven toch makkelijk met een paard met gezonde hoeven denk ik wel eens.

Groeten,
Ingrid