Yolanda Kuitert schreef op woensdag, 31 augustus 2005, 10:54:


Hey Yolanda,

ja, lastig probleem dat bijten. Een paard dat bijt, wil gewoon iets aangeven, maar houdt daarbij geen rekening dat het niet een ander paard is dat hij bijt, maar een veel kwetbaarder mens...mijn leraar heeft hetzelfde probleem met zijn ruin gehad...hij heeft het opgelost door zich te laten bijten en vervolgens heel zielig te gaan lopen jammeren zodat het paard doorkreeg dat een mens niet beetbestendig is, maar dat is een methode die ik ook niet snel beproeven zou.
Een andere manier, waar je veel lef en reactievermogen voor nodig hebt, is je arm verder in de mond van het paard duwen...dan kan hij niet bijten.
Ben je er al achter waarom hij bijt?

Veel plezier in ieder geval met je paard!

Groeten,
Marlies

carolientje schreef op zaterdag, 3 september 2005, 18:47:


Hoi Caroline,

wat rot voor je dat mensen zo reageren als jij lekker met je Shet op pad bent...ze denken ook overal verstand van te hebben.
Volgens mij is jouw Shet prima in staat jouw gewicht te dragen als ze goed loopt, met het gewicht op haar achterbenen en als ik zo lees hoe ze zich onder het zadel gedraagt zit dat, denk ik wel ok...volgens mij heeft ze er flink plezier in.

Ik geloof ook, dat als je paardje er een beetje aan gewend en op getraind is, het helemaal geen kwaad kan op straat te rijden, maar er zijn hier mensen die daar meer vanaf weten.

Verder zou ik niet teveel naar de mensen luisteren, maar kijk naar je paardje, die vertelt je wel of je het goed doet of niet.

groetjes,
Marlies

100_lovergirl schreef op donderdag, 8 september 2005, 18:54:


Hoi,

ik werk momenteel met een heel onzekere Arabische merrie van 12 jaar...ze vraagt tijdens oefeningen heel vaak om bevestiging door met haar hoofd tegen mij aan te duwen, zachtjes. Ik vlieg haar dan om haar hals en vertel heel overdreven dat ze een prachtig paard is en het geweldig doet...eten komt daar niet direct bij kijken, maar enkel bevestiging in woorden en gedrag en ik zie haar steeds verder groeien in haar zelfvertrouwen. Paarden zijn gevoelig voor jouw stemming, dus daar is ook positief gebruik van te maken.

Aan het einde van het werken doe ik een "wortelspelletje" met haar. Dat houdt in dat ze bepaalde buigingen moet maken om een wortel te pakken te krijgen (tot halverwege de rug, via het onderbeen naar beneden en halverwege afstand tussen voor- en achterbenen en ook tussen de voorbenen door, waarbij ze door haar knieen moet.) Het is natuurlijk om de spieren te rekken, maar in dit geval is voor het paard de wortel wel de motivatie..

Groeten,
MArlies

Margy schreef op woensdag, 14 september 2005, 12:53:

Hoi,

heb er een heel andere kijk op hoor!
Waarom je paard afleren te steigeren...ik wou dat die van mij het eens deden!
Vergeet niet dat steigeren voor ONS eng is, maar dat het voor een paard iets heel natuurlijks is...als ik een steigerend paard voor mij heb, roep ik "mooi paardje! goed zo!!" Je wil een dier toch niet dat natuurlijk gedrag afleren?
Sterker nog, door dat te doen middels een touw of ketting (slecht advies m.i.), loop je alleen maar het risico hem uit te dagen...met hengsten werken blijft toch echt oppassen omdat je hen met je houding al uit kan dagen tot een dominantiespel.

Mijn idee: altijd kalm blijven, niets onverwachts doen, niet schreeuwen en het paardje lekker laten steigeren tot hij eraan toe is met je mee te lopen.
Vergeet niet: een paard een bepaalde vrijheid geven is nodig om zijn vertrouwen te winnen...anders onderschat je m echt!

Succes!
Marlies

Marlies schreef op woensdag, 14 september 2005, 17:49:


Een toevoeging: hoog steigeren vergt een goed gevoel voor balans...als je een steigerend paard aan zijn hoofd zit, tast je die balans aan en kan hij vallen en alleen het gevoel te hebben te vallen is al doodeng voor een paard dat anders zo stevig op 4 benen staat, maar zal vooral zijn vertrouwen in jou en (erger nog) zijn eigen lichaam verliezen.
Sterker nog: steigeren is erg goed voor de ontwikkeling van zijn achterhand, waarmee hij jou ooit zal moeten dragen en natuurlijk zijn evenwichtsgevoel, wat zeker zo belangrijk is, wil hij een ruiter kunnen dragen zonder daar lichamelijk en/of psychisch last van te ondervinden.

Groetjes weer!

Edith Hartog schreef op donderdag, 15 september 2005, 20:34:


Edith, ik denk dat je het advies van Epona te snel in de wind slaat...zo van: als er een probleem is, moet er aan het paard gesleuteld worden, niet aan de ruiter...en ik zou niet aannemen dat in jouw lessen genoeg aandacht aan de zit wordt besteed, is bij mij ook zelden gebeurd, bovendien zit anky van Grunsven zelfs op een manier die haar paard rugklachten kan bezorgen.
Het hoeft bij jou niet het geval te zijn, maar ook bij mij kwam het als eerste op en het is ook de meest voorkomende oorzaak.
Overigens heb ik met Arnica nog een paard van atrose zie genezen, dus ik zou het eens proberen.

groetjes en succes!
Marlies

Die verhouding zou het probleem zeker niet moeten zijn.

Ik vermoed dat dit het probleem is...een pony die niet in staat is zonder ruiter mee te buigen in een wending, is fysiek niet lenig genoeg om een ruiter te dragen...jammer genoeg is dit iets waar doorgaans weinig aandacht aan besteed wordt. Waarschijnlijk is zijn balans ook niet optimaal en zal je zien, dat als je hem zonder lijn longeert, hij makkeljker loopt. De lijn zit namelijk aan zijn hoofd, oftewel zijn evenwichtsinstrument.
Een pony die lenig genoeg is, kan in een draai linksom zijn linkerachterbeen zover over zijn rechter heen zetten dat er nog een hoef tussen past...dat is mijn criterium om op een paard te stappen, met daarbij dat het paard in een volte zijn lichaam in de wending buigt en zeker niet met zijn hoofd naar buiten loopt.

Mijn idee is om zeker niet je paard met twee lijnen proberen recht te zetten, dat kan hij gewoon niet...ik zou veel buigoefeningen naast hem gaan doen, maar het kan een jaar duren voordat hij weer soepel genoeg is...cavaletti draven is ook een goede oefening..maar niet aan de lijn longeren, dan belemmer je hem teveel.

Ook zou ik nog eens goed naar je zadel laten kijken...boomloos rijden heeft zeker zijn voordelen, maar verdeelt doorgaans het gewicht slecht. echter weet ik hier niet heel veel van, ik kan je verwijzen naar de horseman outfitter in Groessen (bij Arnhem) daar maken ze zelf zadels met veel verstand.

Heel veel succes met je Haf!
Groeten,
Marlies

Edith Hartog schreef op vrijdag, 16 september 2005, 19:39:


Hoi Edith,

geen moment getwijfeld aan jouw goede bedoelingen natuurlijk, maar het is zoals je zegt lastig adviseren vanachter de pc...ik ratel dan maar alles van me af wat enigszins kan helpen en hoop dat het niet teveel als verwijtende kritiek overkomt, maar volgens mij pik je het op zoals ik bedoel, wat best lastig is met geschreven tekst.

Ik lees graag wat de arts erover zegt, mogelijk ligt het probleem inderdaad veel dieper en daar leer ik graag van.

Nogmaals het beste met je Haflinger!

Edith Hartog schreef op zaterdag, 17 september 2005, 14:05:


Hoi Edith,

dat klinkt top! Lijkt dat je inderdaad een goeie gevonden hebt die alle mogelijke oorzaken wil bekijken en niet tevreden is met iets wat erop lijkt of symptoombestrijding!
Komt wel goed, denk ik zo!

Succes met de peut!
Marlies

anky schreef op maandag, 19 september 2005, 23:37:


Goh, heb geen idee wat de waarde van de geciteerde uitspraak is.

maar vanwaar deze anti-campagne, gebaseerd op één enkel zinnetje waar jij het niet mee eens bent? Zegt mij meer over de persoon Anky, dan de kwaliteit van deze site, hoor.

Groeten,
Marlies

marjolijn schreef op donderdag, 22 september 2005, 17:53:


Marjolein, mijn complimenten voor je reactie! Ik heb dubbel gelegen!

Groetjes,
Marlies

epona schreef op dinsdag, 27 september 2005, 11:01:


Hey Ina,

ik doe het ook met onze paarden (nog niet zo verfijnd), maar als ik het kan...kan jij het ook! Het heeft met lichaamstaal te maken, inderdaad wel ondersteund door de zweep..zie maar hoe de stappen van de man overeen komen met die van het paard (achterbenen) in draf....dat is een klein onderdeel ervan...paarden vinden het geweldig trouwens!

Groetjes,
Marlies

Hoi John,

welkom hier!
Ik wil je ook graag mijn mening laten weten, een heel wat andere methode dan Parelli. Probeer ajb geen kritische toon aan mijn geschreven woord toe te dichten, zo bedoel ik het nl niet want niemand heeft de waarheid in pacht, maar zo kijk ik nou eenmaal tegen zaken aan en lees je reactie graag.


Het doordrijven van een wil, is iets wat je nogal tegenkomt in de omgang met mensen...mensen spelen spelletjes met elkaar en dichten dit gedrag dan ook vaak aan dieren toe. Mijn ervaring met (niet getraumatiseerde) paarden is echter dat zij zich hier helemaal niet mee bezig houden. Ik vind het dus ook raar om paarden menselijke karaktereigenschappen als dominant of weerbarstigheid toe te dichten. Wel hebben paarden een eigen wil en het laatste wat ik wil, is ze deze afnemen. Sterker nog: ik wil dat mijn paard bokt en steigert, dat is knap van hem en hij probeert mij er iets duidelijk te maken ermee. Straffen komt niet in mijn hippisch vocabulair voor...en ik rijd op een pony zonder enig tuig, die ooit geprobeerd heeft zijn trainer dood te drukken in de stal, hierna is het paard nooit meer gestraft en ik val er ook nooit vanaf, eerder zorgt hij ervoor dat ik niet val, want lekker samen doorrijden vindt hij veel leuker.


Ik denk eerder dat het gedrag waar jij haar voor wil straffen, een aanwijzing aan jou is dat ze ergens niet blij mee is. Haar gevoeligheid op dat gebied kan echter wel heel hoog liggen, waardoor zij snel ongewenst gedrag vertoont...ik denk dat het dan aan jou is die gevoelige grens te respecteren. Zelf ben ik erg aanhankelijk met paarden, hang lekker even tegen ze aan in de wei, arm over de schoft en de meeste paarden vinden dit fijn. Afgelopen zaterdag echter ontmoette ik een paard dat zijn kont naar mij toe keerde toen ik mijn arm over zijn schoft legde....dan kan ik twee dingen denken: 1. dat paard mag zijn kont niet naar mij toe keren, ik straf hem 2. Dit paard is hier niet van gediend, ik doe het niet meer. In mijn ogen is het keren van zijn kont zijn stem...hij kan toch niet anders communiceren? Was geen moment bang voor een klap trouwens, waarom zou hij?


Gemeend proficiat! Je moet soepel van lijf en geest zijn om heerlijk paard te kunnen rijden...zo te lezen kan jij daar nog lang plezier van hebben...in deze luxemaatschappij vind ik het heel knap dat je zo in conditie kan blijven!


Ik kan niet van respect spreken als de één het handelen van de ander beperkt omdat het in zijn ogen niet gewenst gedrag is. De 6 paarden waar ik mee werk worden nooit, maar dan ook nooit bestraft...ongewenst gedrag ken ik dan ook niet, wel gedrag wat mij eens wat minder goed uit zou kunnen komen, maar als het paard geen zin heeft om te werken met mij, heb ik het niet leuk genoeg gemaakt en mag ze terug de wei op...volgende keer beter!

Een fijne avond!
Marlies