Frans Veldman schreef op dinsdag, 14 juni 2005, 13:15:


OK, daar kan ik geen speld tussen krijgen.

Rik

branki schreef op zondag, 19 juni 2005, 14:55:


Dan ben je misschien beter met de hoefschoenen van Marquis. OK, die hebben een standaardmaat, maar elke schoen kan je in zes standen verstellen. Dus meestal kan je hem groter maken als dat nodig mocht zijn. Maar het is ook zo, als je hem in de grootste stand nodig hebt, dan kan je niet meer uitbreiden. Maar is het dan niet beter telkens de hoef in zijn goeie vorm te houden door regelmatig te raspen? Hoefschoenen in België kijk op www.hoefschoenen.be

Groeten

Rik

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 14:30:


Ik kreeg deze week een reactie van iemand die met paarden blootvoets gaat mennen. Hij twijfelde nog over een derde rit en ik moest helpen controleren of de zolen nog stevig genoeg waren. Bij één paard twijfelde ik en gaf de raad om halfweg de rit te controleren en eventueel dit paard te vervangen. Ik kreeg volgende reactie van de man: "Samenvatting : zondag 26 juni hebben we met de koets en onze paarden 20 km gereden, dinsdag 28 juni hebben we 45 km gereden en zaterdag hebben we dus 35 km gereden "
Er was geen enkel probleem geweest. De (heel grote) paarden zijn drie jaar oud en zetten hun hoeven mooi op de hiel.
Je kan de foto's van die hoeven vinden op mijn site bij "natuurlijk bekappen"


Inderdaad, een paard dat een roterende beweging maakt met zijn hoef, terwijl hij landt, kan dit niet volhouden. Maar hoeveel paarden landen zo?

Als een menpaard beslagen wordt met extra dikke ijzers, dan zijn die maximum 12 mm dik. Hoe kan ie dan in één rit 14 mm afslijten? Larie dus. De meeste beslagen zijn 10 mm dik en daar kunnen ze weken mee doen.

Bij de koetspaarden in Brugge hebben ze dat een aantal jaren geleden ook gedaan. Het ging om öllov-ijzers, dit is een ijzer met rubber er omheen. Het enige probleem dat er ontstaan was, was dat de paarden veel te kort geblokkeerd werden op hun hoeven (op de kasseien). Daardoor gingen de pezen opzetten. Aan de hoefzijde gaf het rubber onvoldoende steun. Die extra beweging zorgde voor losse wanden. Reken daarbij dat heel veel smeden daar weigerachtig tegenover stonden (het was weer iets nieuw) en het was snel gedaan met dit soort beslag.

Ik heb al aan diverse gebruikers hoefschoenen verkocht: sommige gaan er mee springen (maar in België wil men maar geen hoefschoenen opnemen in het reglement), andere gebruiken ze om te wandelen, nog andere gebruiken ze tijdens de overgangsfase van beslag naar blootvoets.
Ik heb nog van niemand klachten gekregen dat de schoenen de hoeven beschadigen. Dus dat klopt ook niet.

Groeten

Hoefsmid Rik

Diestelmans Liesbet schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 22:14:

Neen, het is niet de bedoeling, maar misschien kunnen er enkele inventievelingen die per sé ijzers willen, dat uittesten. Dan kunnen we netjes de twee combineren (blootvoets tijden de week en zondagse schoenen met ijzers onder) . Iedereen tevreden. Dat zou pas vrede op paarden zijn!
Ik vraag eens na of die meneer met zijn verhaal te koop wil lopen. Je hoort er nog wel van.

Rik

Spirit schreef op dinsdag, 5 juli 2005, 22:34:


Typisch antwoord van iemand die het waarschijnlijk beter weet dan ik, maar eens wil kijken hoe ver ik het kan uitleggen. Alleé vooruit, ik zal maar eens proberen.
Als dat rubber ervoor zorgt dat de hoef heel kort stopt op de kasseien (echt onwrikbaar neergezet wordt als met een magneet op een metalen plaat) dan krijgen de pezen heel wat extra krachten te verwerken. Ze zijn daar niet op berekend en door kleine scheurtjes in de pees ontstaat er een zwelling; De pees is in dit geval opgezet. Pezen genezen moeilijk omdat er geen of weinig bloeedtoevoer is daar naartoe.
Als je al gebruik maakt van een ijzer, dan moet dat de hoefwand (de draagrand ) ondersteunen net alsof de hoef op vlakke grond staat (maar dan op een vlak hoefijzer) Telkens de hoef neergezet wordt, kan hij (met het weinige hoefmechnisme dat er nog is, want een ijzer wordt in principe vastgezet met zo weinig mogelijk nagels, zodat de achterste helft van de hoef nog open en dicht kan) steun vinden op het ijzer. Als de hoefwand steun moet vinden op rubber, dan wringt de hoefwand zich over dat rubber (onvoldoende hoefmechanisme, want de hoefwand krijgt grip op dat rubber), dat rubber gaat uiteindelijk toch zwichten en trekt een deel van de hoefwand naar buiten, helaas enkel dat deel dat niet vast genoeg staat. Op die manier ontstaat er een trekkracht aan de buitenkant van de hoef, maar d ebinnekant staat vast(genageld) op dat rubber Het klinkt allemaal heel ingewikkeld, maar is zo simpel als wat, kwestie van wat mechanica te kopiëren naar de paardenvoet.

Groeten

Rik