Gisteravond ging in tegen 22:20 uur nog even bij mijn dames kijken. Liltje stond op stal te suffen, Kim was vreemd actief en liep constant heen en weer, grote neusgaten, snel ademen. Bleek dat ze niet stil kon staan, als ze stil ging staan, zakte haar achterhand naar rechts en viel ze bijna om. Haar rechter achterbeen knikte gewoon om, alsof hij verlamd was. Dacht ik krijg een hartverzakking......
Dierenarts gebeld, ondertussen Kim aan de praat gehouden, met haar gewandeld, dingen bekeken. Het interesse was er, ook overal aan knabbelen, even stilstaan leidde steeds tot bijna omvallen. Ze voelde zich duidelijk niet goed, maar was ook niet doodziek, registreerde alles, overal interesse voor.
Toen we een kwartier verder waren, knapte ze gelukkig zienderogen op. Ze kon wat langer stilstaan zonder om te vallen. Het duurde een half uur voordat hij er was, Kim ademde inmiddels normaal en kon een hele tijd stilstaan zonder om te vallen.
Het onderzoek vond ze prachtig, al die aandacht. De dierenarts heeft haar grondig onderzocht, afgeluisterd, temperatuur en kon gelukkig niets vinden, wel vond hij korstjes en kleine wondjes aan haar voorbenen. Die wondjes en korstjes waren er eerder die avond nog niet. Ze vond het heerlijk als hij eraan zat. Kim knapte zienderogen steeds meer op en de dierenarts adviseerde haar gewoon te laten lopen, wel in de gaten te houden. Nou ja, gelukkig maar..... pffffff......
Afgelopen nacht was alles in orde, vanmorgen gewoon weer de normale Kim. Ik heb de wondjes en korstjes vanmorgen bekeken. Het lijkt net alsof ze door een hele zwerm gestoken is. Wellicht verklaart dat haar rare gedrag, zo geschrokken dat ze letterlijk niet meer op haar benen kon staan? Ik heb dit ooit met Indy meegemaakt, een hele vreemde gewaarwording.
Om te voorkomen dat er vliegen op de wondjes gaan zitten, heb ik haar voorbenen ingesmeerd met een vettige creme. Ze staat nu gezellig met Liltje in de stal hooi te knabbelen.
Warboel
