Spirithorses schreef op woensdag 23 oktober 2013, 18:54:
@allemaal: Joh, wat een lieve reacties! Dank allemaal.
Even voor de duidelijkheid: na de beslissing om de meisjes te verhuizen naar een beter paardwaardige plek - hoewel binnen negen hectare met een hek - viel pas de beslissing dat we het huis kwijtraakten. Nogmaals, ik heb daar minder moeite mee dan het 'loslaten' van de meisjes, want het tijdelijke huis dat we gaan betrekken met kids en bejaarde Mastiffs (sorry Annabel, en met kip) is helemaal prima. Weinig gras te maaien, bijkeuken (zo volwassen; de droger en wasmasjien uit de keuken
) en net als nu aan een sloot. En in hetzelfde dorp, want jongste mag met acht klasgenoten hier groep 8 afmaken met musical en kamp en oudste hoeft zeker 7,5 minuten minder te fietsen naar school...
Maar het was geen keuze. Jammer. Ruim vier jaar geleden zetten we dit huis te koop om in Flevoland langs de uitgestrekte ruiterpaarden een kleine, groenschalige logeerplek te maken voor gasten en hun knol; zandbakje naast een houten hut of tent in SBB bos. Alles was rond, totdat mijn lief ziek werd. Er zit nu een verkoopstrik om dat plan. Als het niet samen kan, dan doen we het niet. Simpel.
Thuis mesten en het erf bijhouden werd ook steeds zwaarder voor een ziek lijf, dus dan groei je met de wens voor meer ruimte voor de meisjes naar dit paarden-verhuis moment toe. Dat het erf nu ook wegvalt - uiteraard voor minder dan een paar jaar geleden - tsja.
En ja, we maken er een avontuur van. En ja, we rijden er straks elke maand voor een weekend heen, zal je zien dat we nog aan bosklossen toe gaan komen ook
Ik werd net gebeld dat Sig en Cool veilig in een apart weitje staan met twee bulten hooi. Maar het laden was een drama. Stresskip Sigje liep gewoon braaf achter me aan, even met een voorbeen op de klep geholpen en hoppa, klaar. En Cool... pfff. Ze was wel een beetje drukker voor haar coole doen, maar niet echt bang. Ze weigerde gewoon. Halsstarrige muts ging zitten bij lichte druk.
Ok, uiteindelijk Sig er weer uit, tussenschotten weg en dwarse paint van inmiddels 1.65 groot er achterwaarts in 'gevleid'. Alles dicht, kind gekeerd en toen schot er weer in, achterstang dicht (madam inmiddels met een voetje op rust en typisch paint-hoofdje-laag) en Siggy er weer in, die ondertussen de laatste kantjes van het pad had 'gemaaid'. Een voetje helpen en toen met een mini zweefsprongetje naast Cool.
En ja, kom maar kijken. Graag, daar bij het DrentsFriese Wold, of allemaal in het gemeente plantsoen voor het nieuwe huis
En ja Pien, Myr, Christel, Martina, Suus en allemaal: ik zal ook aan mezelf (gaan) denken.
Dank allemaal.
Het aparte 'weitje' waar nu gegraasd wordt is groter dan onze grote zomer-leenwei :-)
Warboel
