Thanks voor de info (tot nu toe ?)

Het probleem is dat je op Internet van alles vindt :
- magnesium tekort (waar je een magnesium - supplement voor moet kopen)
- mineralentekort (zonder uitleg welke inderdaad) : zeewier (men zegt inderdaad dat het helpt, waar of peperkoek?)
- en dan een of andere paarden-nutritionist (welke studie je daarvoor moet doen ?!) die zegt dat paarden niet selectief mineralen zoeken behalve zout, volgens haar is het zand / klei-likken altijd een zout-tekort, maar die van mij eet juist heel veel zout.

ik ben altijd bang dat men op sommige sites klakkeloos handleidingen van fabricanten kopieren... daarom vroeg ik het hier.
Als het "normaal" is, moet ik dus gewoon zo nu en dan de darmen schoonmaken met Psyllium ?!

Vraagje :

Is het normaal dat sommige paarden bijna geen wintervacht ontwikkelen ?
Mijn poney is totaal wollig, je vingers kunnen in zijn vacht verdwijnen.

Mijn fries heeft zeker wel een andere vacht dan in de zomer, maar geen echte wintervacht. De 1e 2 jaar hier (met 3,5 en 4,5 jarige leeftijd) had hij iets meer, vorig jaar net als nu bijna niets. Kennen jullie dat (ik zie op die fotos alleen maar lekkere wol-knollies) ?
(by the way beide staan 24/7 buiten zonder deken en met hooi in slowfeeders, en ze zijn / worden nooit geschoren...)

Vorig jaar, aangezien hij ook hoestte in de winter, heb ik besloten er een (zo dun mogelijke) deken op te gooien als het kouder was dan -5°C (je moet ergens de grens leggen...). DUS stond hij meestal zonder deken en soms (meestal is het alleen 's nachts onder de -5) met een dunne deken.

Dit jaar weer geen mooie wintervacht (verder wel heel gezond glanzend vachtje) en weer hoesten... (zonder aantoonbare reden).

Moet ik 'm extra beschermen ? of is dat ook anthropomorphisme bij een hoestend paard met matige wintervacht ?

sorry voor het late antwoord.
Er komt dus geen deken op.

Ik wilde je wel bedanken, ik dacht er namelijk al over om een andere DA te bellen, je hebt het proces versneld en ik heb een diagnostiek. Mijn andere DA was ECHT slecht !

Vorig jaar hoestte Tytse ook in de winter. De DA was langsgekomen voor : 1 bloedje van Prince om te checken of hij de ziekte van Cushing heeft en een “was van de longen” (lavage brocho-alvéolaire) om te kijken waarom Tytse hoestte. Beide onderzoeken waren mislukt (ik weet niet hoe je een bloedje kan verknallen, maar ok). Dus kwam ze een 2e keer voor hetzelfde. Vervolgens vertelde ze me dat het bloedje van Prince was weer mislukt en dat het resultaat van Tytse niet echt tot conclusies kon leidden (hij hoestte inmiddels niet meer, dus ik was niet meer ongerust, ik dacht dat het een virus was geweest ofzo)… Het bloedje is uiteindelijk door een vriendin van mij afgenomen.

Dit jaar, toen ze voor de vaccinaties kwam, was Tytse net weer begonnen met hoesten en vertelde ze mij, na een “luister-examen” dat er niks aan de hand was en dat het normaal was om in de winter te hoesten… That’s it. Ja zij heeft daar wel jarenlang voor gestudeerd. Ik dacht dat ik een “overbezorgde paarden-moeke” was… die nu niet meer durfde te rennen met ‘r paard omdat hij telkens hoestbuien kreeg.

Nu heb ik dus een andere DA gehad. Zij vertelde mij dat het resultaat van Tytse simpelweg niet tot conclusies kon leiden omdat de “longwas” slecht was gedaan !!! (dat had die ander dus niet durven vertellen… lekker lullig om je eigen imago hoog te houden zonder aan de gezondheid van een dier te denken).
Zij heeft het opnieuw gedaan en hij blijkt IAD (inflammatory Airway Disease) te hebben, zeer zeldzaam bij paarden die 24/7 buiten leven… Hij krijgt binnenkort medicijnen en nu maak ik zijn hooi nat. Ik zit nog te twijfelen over wat ik op de grond van hun schuilhok gooi (ze liggen graag op hun stro en ze eten er ook graag van…. Moet iets anders vinden wat ook lekker ligt en minder stoffig is… maar wilde ze wel stro te eten geven – extra- in een bakje).

Voilà. Lenneke

Inderdaad. In de zomer eten ze alleen 's nachts een paar uurtjes hooi (mijn andere paard heeft insuline resistentie, in de wei heeft hij een masker op en ik wil 'm niet 24h per dag met masker op laten staan) en in de winter, door zeer drassig grasland eten ze bijna alleen maar hooi (en een beetje stro).

Ik ga gewoon duimen... Hij zit vol met energie, ik zou graag hebben dat hij ook in de winter kan rennen als een debiel zonder in ademnood te komen !

Handig 1 paard dat niet tegen gras kan en 1 paard dat niet tegen hooi kan.
(hoewel er gelukkig voor beiden een "oplossing" is... masker en natmaken, "au moins ça")

Hier de fotos van een van de knollies van mijn nichtje (in mijn leden-foto naast dit bericht, is te vergroten): Zwaar hoefbevangen !
Dit is niet de eerste keer, maar sinds november / december zonder aantoonbare oorzaak. Hij heeft veel analyses gehad maar ze kunnen de oorzaak echt niet vinden (het is geen cushing, geen aantoonbaar nierprobleem, etc – er zijn inmiddels aardig wat bloedonderzoekjes gedaan, ze hebben ook gezocht naar insulineresistentie, maar dat zou met zijn dieet geen problemen moeten geven).

Hij staat op houtschaafsel (stal met vrije uitloop), samen met een andere shet. Samen eten ze ongeveer 2 plakjes hooi per 24 uur (gevoerd over 4x en hij eet ook stro).

Volgens de DA moet zij deze week of begin volgende week beslissen. Als hij niet verbetert na deze “hoefwand-verwijder-beurt” is het einde verhaal !!!!

Zie op de eerste foto: het hoefbeen heeft niet de stand (tov van de andere phalanges) die hij zou moeten hebben (is hij gekanteld of komt dat door die witte-lijn-lamellen die boven wel vast zitten en onder niet en het hoefbeen dus wegdrukken… maar ok, ook dat is nu eventje niet aan de orde).

Ofterwijl, ik wilde jullie om goede raad vragen en ze vond het ok dat ik dit onderwerp hier op de post zet.
1) ik had haar aangeraden de ijzers weg te doen maar dat was reeds besloten : zij gaan er volgende week af (volgens haar zijn deze momenteel zo gevormd dat hij er aan de voorkant niet opstaat, ze zorgen er juist voor dat de voorkant niet op de grond rust, de eerste week wilde de DA deze dingen er graag onder hebben omdat het anders na deze knipbeurt TE pijnlijk is).
2) ik denk dat het normaal is dat hij de komende week (weken) nog (veel) pijn zal hebben omdat hij nog steeds een hoefwand heeft (logisch) ookal bedekt deze niet de hele voet, DUS druk DUS pijn. Ik denk dus niet dat dat een motief moet zijn voor het stoppen met zorgen.. What do you think ??
(aan de andere kant twijfel ik omdat ze echt niet weet waar dit vandaan komt. De buren weten dat ze ‘m niet mogen voeren, hij eet bijna niks, geen aantoonbare ziekten… als hij zijn hele leven belabbert blijft en altijd verschrikkelijk veel pijn zal hebben zonder dat je er wat aan kan doen heb je ‘m ook niet geholpen)
3) ik heb persoonlijk het idee dat er aan de voorkant meer weg mag. Niet aan de voor-voorkant waar er totaal geen hoefwand meer zit (en waar ze minder hoog hadden mogen gaan naar mijn idee), maar aan de voor-zijkant waar meneer nog steeds op hoefwand (EN IJZERS) staat. Vinden jullie dat ook of wil ik te veel snijden?

Haar verhaal :
“De veearts zegt dat de lamellen ontstoken zijn en daardoor loslaten van de hoefwand en dat t hoefbeen kantelt door de lange buigpees. De kanteling was al zo erg en aan de achterkant kan nu zo weinig ingekort (linker hoef) worden dat veearts meent dat t te pijnlijk is om die groei af te wachten, tenzij Puck nu wel herstelt de aankomende dagen en zijn pijn voornamelijk kwam door de druk van de voorwand die nu dus voor gedeelte weggehaald is. Als dat de meeste pijn veroorzaakte dan redt ie t misschien wel om de groei af te wachten zodat z'n hoeven weer op stand komen.

En pijn heeft ie.. De arme ziel. Bij elk stapje verstijft hij met z'n bekkie. Hij krijgt voor 250 kg metcam 2 x per dag. Hij blijft maar in z'n stal staan en beweegt hooguit 10 meter. Tot beweging dwingen lijkt me ook niet best.
Dat maakt t dus zo lastig. Doorgaan? Stoppen? Ik zit echt met een dilemma.. Vanmiddag lag hij in stal en dat was niet om uit te rusten. Met z'n hoofd lag hij niet erg gemakkelijk tegen de muur aan. De veearts zei dat ie vreest dat t antwoord al gegeven is en Puck de meeste last heeft van de druk van de diepe buigpees op t hoefbeen”

Ideeën ?
Kennen jullie toevallig misschien iemand met verstand van zaken bij ermelo in de buurt????
Thanks !
Lenneke

u klinkt niet zwaar ongerust wat het dier betreft (wel wat de behandeling tot nu toe betreft) of heb ik het fout ?

Thanks, dat is eigenlijk wat ik hoopte te horen.
Er moet dus een goede natuurlijke bekapper bij komen om te kijken naar 't paardje en zijn levens-omstandigheden...
Indien er meer tips (en namen) te bedenken zijn, GRAAG !!

Hallo,
Yes, inderdaad, het kuimel-probleem van de 3e phalange, je hebt gelijk Koen !

Ik kan eerst proberen Marco Krul te vinden en dan hem met haar in contact te brengen...

Thanks Piet voor je aanbod !
Indien mogelijk heb ik graag dat er iemand langs komt (zie paragraaf hieronder)
Indien dat niet lukt kan ik kijken of ze contact met Piet op kan nemen.

Zij is niet heel erg bekend met "paardnatuurlijk" (ik heb het er meerdere keren met haar over gehad maar eigenlijk altijd via de mail... slowfeeders, magnesium, zelf bekappen...) maar haar paardjes hebben wel altijd een vriendje, altijd een uitloop, altijd een echte vacht, ze eten hooi (alleen maar hooi & een beetje stro) dus de stap is veel kleiner dan voor een stal-brokjes-dekentjes-paard. Ik denk dat het gemakkelijker praten is als er iemand langs kan komen. Plus het is altijd fijn om advies af te stemmen op wat we zien omdat we het over een stofwisselings-probleem hebben..
Lenneke

Hoi Marlies, ik denk dat die lijntjes er daarom op staan...
dat betekent blijkbaar dat hun toekomstig kap-beleid wel de goede kant op zou gaan ?!
Ik kijk of ik Lennard Denkhuis te pakken kan krijgen

Een beetje laat (sorry) maar het is tijd voor goed nieuws :
het gaat een stuk beter met Pukkie !

mijn nichtje probeert nu uit te zoeken waar het door komt en wat ze kan doen om het te voorkomen (eventueel wat armer hooi... of lichtjes voorgeweekt)
Bedankt voor jullie opmerkingen en suggesties !

Niet in Nederland maar in Frankrijk. Ik heb 2x een osteopaat langsgehad. 1x voor een probleem waarbij ik het idee had (hier kan ik dat helaas niet volmondig beamen) dat het daarna iets beter ging (meer kon ik ook niet van hem verwachten op dat moment) en 1x had hij pijn in zijn rug en na 1 behandeling ging het 100% beter!

Een echte (maar ook hier niet erkende) osteopaat heeft een paar jaar opleiding achter de rug (hier tussen 3 en 5 jaar en nu eigenlijk altijd bijna full-time), meer dan de meeste DA doen voordat ze zich osteopaat mogen noemen. En dan heb ik het niet over de uren anatomie-lessen die ze krijgen (dat heeft de DA natuurlijk al gehad) maar over meer specifieke osteopathie-theorie-lessen en meer manipulatie-uren ....

persoonlijk bel ik voor SOMMIGE problemen liever een osteopaat dan een DA (in de praktijk komt het er echter meestal wel op neer dat de DA eerst gebeld wordt, iets wat de meeste echte osteopaten ook vaak graag hebben...)

Wat doet u met uw paard ?

Ik heb eigenlijk altijd de neiging hier serieus op te antwoorden.

“nou het grootste deel van de dag niks eigenlijk. Hij leeft zijn leventje, houdt zichzelf bezig met zijn vriendje, loopt een beetje rond, graast, speelt met de kleine, rust uit, eet hooi… Als ik bij ze ben ben ik de meeste tijd bezig met zorgen voor ze. Poep ruimen, voeren, water verversen, dat soort dingen. En de momenten dat we echt samen iets doen dan spelen we. Wat we doen hangt een beetje van ons humeur af. Natuurlijk ben ik daar wat assertiever in dan hij (ik ben het mens) maar ik probeer me aan te passen aan zijn humeur van de dag (en aan de tijd die ik heb). We spelen samen, hij geeft mij de hoed, kusjes, we rennen samen, proberen de jambette te doen (ik doe dat heel goed, het is niet zijn sterkste punt, maar hij vindt het wel leuk) en een paar keer per week ga ik op ‘m zitten en gaan we op stap. Dichtbij, ver weg, lang, kort, snel, langzaam… dat verschilt per dag. Over het algemeen vermaken we ons prima”.

Maar dat is natuurlijk niet wat men wil horen. Wat je doet buiten de momenten dat je erop zit is nooit het objectief van die vraag. Wat men wil horen is “springen, dressuur, western, buitenritten…”.

Zelfs dierenartsen doen dat.
Nu vind ik het nog erger want het gaat heel slecht met mijn knollie.

DA: “wat doet u met uw paard ?”

Ik : “nou niet zo veel, zoals u kunt zien kan hij amper op zijn poten staan. Momenteel zorg ik voor ‘m… crème-tjes, medicijnen, krabbels, knuffels, ook probeer ik ‘m te motiveren voor spelletjes waarbij hij niet te veel hoeft te bewegen”

DA : “nee, normaal gesproken”

Ik weet dat ze niet mijn hele verhaal over poep scheppen wil horen dus vertel ik haar maar dat “we samen spelen en buitenritten doen” (ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om alleen de buitenritten te noemen, dat zit zover van de waarheid af).

Natuurlijk hoort zij alleen het laatste deel van de zin : “Dan heeft u misschien geluk. Ik kan u niet beloven dat hij ooit weer bereden kan worden maar als het gaat zoals ik hoop dan kan het een leuk plezier-paardje worden; wat ik wel zeker weet is dat hij nooit wedstrijden zal rijden”

Dat VRAAG ik helemaal niet. Wat ik nu wil weten (voor zover dat kan natuurlijk) is wat hij heeft en of hij beter kan worden, wat zijn capaciteiten dan zullen zijn. Zal hij weer kunnen lopen zonder om te flikkeren, zal hij weer bij zijn vriendje kunnen (dat is een heethoofd dus dat kan nu even niet, horror 2 paarden alleen), zal hij ooit weer naar het weiland in de straat kunnen (5 tot 10 minuten lopen), kan hij ooit weer als een debiel galopperen door zijn weiland met een grote “glimlach op zijn hoofd” ?? Dat wil ik weten.

Zal het voor “Rick” wiens pappa graag computerspelletjes met ‘m speelt ook minder erg zijn om mank te lopen dan voor “Bob” wiens vader graag met ‘m voetbalt ?

Gaat het hier om mij of om mijn knol? Waarom vraagt ze mij niet wat hij graag doet (achter zijn vriendje aan rennen, DAT is pas leuk!)?

Waarom vroeg niemand mij wat ik met de kleine knol deed toen hij de diagnostiek “chronisch hoefbevangen” kreeg ? Zal hij minder pijn hebben dan een “rijpaard” met hetzelfde probleem, simpelweg omdat ik er niet op kan zitten? En als ik rollerjöring met hem zou hebben gedaan, was het dan erger geweest?

Mijn honden-dierenarts heeft mij ook niet gevraagd of ik agility deed met mijn arthrose-hondje.

Ruiter en rijdier. Daar gaat het om.
Ik vergeet dat wel eens, maar een paard is natuurlijk een “gebruiksdier”.
Ik ben een “ruiter” en Tytse is mijn “rijdier” (nee hoor, Tytse is gewoon Tytseman)

Sorry, ik moest even mijn gal kwijt !

By the way: ik vind paardrijden heel leuk. Ik heb Tytse met 3 jaar gekocht om zeker te weten dat hij niet te vroeg zou worden ingereden en met de hoop dat ik er op zijn 20e nog steeds op zou kunnen zitten… ik vind het gewoon raar dat mensen niet lijken te begrijpen dat dat nu gewoon niet belangrijk meer is, hij is hartstikke ziek !

Enneh by the way, deze DA is de beste die ik ooit heb gezien. Ze is vorige week 5,5 uur met ‘m bezig geweest en ik denk dat ze gevonden heeft wat er mis is (de tijd zal het leren), ze is gewoon “vervormd” (waarschijnlijk door de meest voorkomende vraag gesteld door sommige paardeneigenaren).

Duimen jullie voor ‘m?
Lenneke

Thanks,

Wat het vervormd betreft, sorry. Mijn nederlands is, na 12 jaar in Frankrijk, inmiddels net zo begrijpelijk als google translate. Ik bedoelde inderdaad dat ze de verkeerde kant op is “gevormd” door haar omgeving. Ik denk dat het haar persoonlijk niks kan schelen of ik op mijn knol kan gaan zitten of niet. Zij wil gewoon dat hij beter wordt... maar heel veel (ik wil niet generaliseren) paardeneigenaren zullen dit als 1e vraag stellen. Niet: wordt hij beter, maar : (wanneer) kan ik er weer op ?

Wat hij heeft :
Oh dat is een heel lang verhaal.
Dit is de 3e keer dat ik het probeer te beschrijven. Dit is echt het kortste wat ik kan :

31 maart : coelioscopie (voor een castratie… ja dat maakt het nog erger, na 3 jaar twijfelen heb ik een gezond paard op een operatie gestuurd en daar begon alle ellende mee)

Na operatie : hartkloppingen, pijn & koorts, de DA denkt aan een infectie

2 weken na de operatie : Koliek (volledige verstopping) & hospitalisering. DA durft niet te opereren door zijn slechte staat. Bovendien denkt hij dat er niks te "repareren" valt. Men probeert het met medicijnen & olie.

Een paar dagen later: Ik krijg te horen dat er niks meer te doen is, ik moet afscheid van ‘m nemen (en dat heb ik gedaan); Of hij nu in een hok of op een operatie-tafel doodgaat, dat maakt weinig meer uit. We besluiten ‘m dus open te gooien en te kijken of er iets te repareren is. De DA geeft aan dat hij zijn kansen schat op 5%. Ik zeg toe.

Tijdens de operatie vinden ze verklevingen: het wondweefsel van de coelioscopie heeft zich vastgehecht aan een deel van de dikke darm die daardoor niet meer kan bewegen. De verklevingen zijn losgemaakt en de poep-prop weggehaald. Tytse wordt goed wakker (de coelioscopie was juist gekozen omdat ik de risico’s van een volle anesthesie niet wilde nemen).

Ik krijg te horen dat verklevingen in 80% van de gevallen terugkomen… Niet altijd op dezelfde manier maar de DA achtte dat zijn kansen klein bleven.
De kans op herhaling is het grootst tussen 1 en 4 weken na de operatie maar ze verklaren een paard pas gezond na 3 maanden, 18 juli !

Hij lijkt goed bij te komen van de operatie (buiten een langlekkende wond om). Hij krijgt een paar weken paraffine olie om de darmen snel te laten werken wat herhaling van verkleving verkleind….

Na een paar weken gaat het niet meer: hij begint raar te lopen, zijn huid is slecht, zijn ogen ook… De DA denkt dat het komt omdat hij bijna geen spieren meer heeft en/ of vitamine-gebrek (vetoplosbare vitamine zoals Vit E gaan zo met de paraffine je knol uit en hij had ECHT geen oud vet meer om op te branden, het leek wel een lijk met uitstekende botten net na de 2e operatie).

3 dagen later begint hij te vallen. Hij struikelt eigenlijk. Hij is altijd al toonlander geweest, nu tilt hij zijn poten niet op, zijn toon schaaft over de grond en boem (gewoon in stap). Ook vergeet hij benen wel eens mee te nemen tijdens het grazen. Verder loopt hij als een dronken (en bijna slapende) alcoholist aan het einde van een avond, maar dan zonder alcohol-plezier, erg down met zijn kop met tranende ogen naar beneden.

EN : op hetzelde moment begint hij zich enorm te krabben (voornamelijk op zijn benen). Hij denkt alleen maar daaraan en wij kregen enkel nog zijn kont te zien (hij heeft ons goed opgevoed, dan krabbelen we ‘m… en als je ziet hoeveel moeite het kost om elke keer zijn kont naar je toe te draaien kan je het ook niet over je hart verkrijgen nee te zeggen… heropvoeden doen we wel weer als het beter gaat…)

DA komt met meerdere hypotheses :
- Myopathie
- Epilepsie
- problemen met de bloedtoevoer door een slecht bloedafvoer doordat zijn jugulaire aders dichtzitten (door alle prikken en infusen), ofterwijl thrombophlebitis
- herseninfarct (ook door die thrombophlebitis).
Volgens de DA zijn er geen testen die we kunnen doen. Bij al deze aandoeningen moet je gewoon wachten. Waar de kriebel vandaan komt begrijpt hij niet (logisch als je niet eens naar zijn pootjes kijkt), maar hij is blij dat Tytse nog steeds poept (???!!).

Ik geloof niet dat er geen testen te doen zijn en maak een afspraak op het Universitair ziekenhuis waar ze 5,5 uur lang van alles hebben getest en onderzocht :
- Zijn halsaders zitten inderdaad aardig dicht maar er komt wel iets doorheen en andere aders zijn bezig om de taak over te nemen. Dat zit dus niet 100% goed maar het is niet probleem nummer 1 (anders had hij ook een olifanten-hoofd gehad vertelde deze DA). Het kan wel dat daardoor zijn ogen tranen… (en mini-oedeem-pjes op zijn hoofd, waarschijnlijk ook hoofdpijn)
- Nieuw hoofdprobleem (hij poept immers nog steeds dus dat hoofdprobleem gaat de goede kant op) “Syndrome van Wobbler”. Een paar van zijn nekwervels staan raar waardoor er niet genoeg ruimte is voor zijn “spinal cord” (sorry ik kan het woord in het Nederlands niet vinden). Daardoor komen sommige prikkels slecht door en weet hij eigenlijk niet goed waar zijn pootjes zich bevinden. Dit is waarschijnlijk iets dat hij altijd al een beetje heeft gehad maar:
o Of hij is een keer hard gevallen en heeft daardoor een nog slechtere positie van sommige nekwervels
o Of we zien het nu pas zo duidelijk omdat hij bijna geen spiermassa meer heeft en dus moeilijker kan compenseren
- Mijt (gale), een simpele mijt die nu op is komen spelen door immuniteitsproblemen. That’s it. Niet erg gemakkelijk weg te krijgen maar wel te behandelen. Dat klinkt misschien niet als belangrijk, maar als je altijd kriebel hebt kan je niet (goed) slapen terwijl hij nog steeds bij moet komen van die 2 operaties… Bovendien loopt hij ook slechter door die kriebel (hoe kan je je op de positie je poten concentreren als je daar onwijze kriebel hebt), dat is inmiddels bewezen door de 1e mijtbehandeling.

Wobbler dus. Geen idee hoe hij er uiteindelijk mee kan leven.
Als we heel erg geluk hebben wordt hij, met spieren en vlees op zijn lijf, bijna net zo goed als vroeger. Indien het door een trauma verergerd is…. Weten we dat ook pas als hij weer spieren heeft. En we mogen nu nog niet “trainen”.

Hij ziet er ZO zielig uit… slechte huid, doffe ogen, kop omlaag…En soms, opeens, doet hij een echt draf, zwabbert van achter maar hoog genoeg van voren om rechtop te blijven… Dan komt er licht in onze ogen & in die van hem. Ik probeer me op dat goede teken te concentreren.

Sorry voor de lengte…
Lenneke

Hallo,

Inderdaad, een beetje ataxie kan door een slechte staat komen.
Ataxie is echt een verzamelnaam voor neuromusculaire aandoeningen die een invloed hebben op de coordinatie van bewegingen.
Als je een paard ziet bewegen kan je zeggen of hij wel of niet ataxie "heeft / laat zien".

Het syndroom van Wobbler is een wat duiderlijker diagnostiek (en wobbler kan 1 van de oorzaken van ataxie zijn), om tot deze diagnose te komen moet je echt onderzoekjes doen (spinaal vloeistof afnemen, fotos van nekwervels, echo van wervels en natuurlijk bewegingsonderzoek) en er bestaan verschillende wobblers. http://www.uky.edu/Ag/AnimalSciences/pubs/asc133.pdf

totaal buiten mijn paard om : als veulens wobbler hebben geeft men duidelijk aan dat ook hier voeding invloed heeft (energie-rijke brokjes) !

coelioscopie is een techniek waarmee je paarden kan steriliseren (dan snijdt je alleen de zaadleider door) maar ook castreren (dan snijdt je alles door, ook bloedtoevoer...). In het geval van castratie gaan de testikels langzaam aan necroseren. Ze blijven erin zitten maar doen niks meer.

Wordt steeds meer gedaan. Is duurder maar er is minder risico (geen algehele anésthésie, hij kan blijven staan, ze kunnen hechten...). het leek een goed idee (ok, ik weet dat je per definitie tegen castratie bent...) voor een zwaar paard van bijna 7...

Len