Coralie schreef op woensdag 10 april 2013, 19:49:


Ja maar het antwoord niet gevonden! In het Duitse blad Cavallo stond vorig jaar een artikel erover. Het eindigde ermee dat het vaker bij bonte en vrouwelijke paarden voorkomt, maar dat er geen verklaring voor is.
Het verschil tussen gras en hooi is bv dat gras meer water bevat (maar dan zou het effect omgekeerd zijn). Gras wordt over geleidelijker / over een langere periode / in kleinere hoeveelheden ingenomen, wellicht zit daar een link. Ook is het gesproei minder als ik hem suikerspinnig fijn schapenhooi geef, ook al zo on-paards, niks stengelig uitgebloeid vogeltjeslandspul.
Momenteel loopt er een test met lijnzaad.
Never a dull moment.

Misschien heb ik het gemist, maar waarom staat je merrie eigenlijk op ijzers?

Preston schreef op donderdag 11 april 2013, 12:28:


Vanwaar de keus voor een tuiger als ze zo graag een paard willen dat met zijn knar naar beneden loopt? En winstpunten haal je er doorgaans ook niet mee; de onderhals wordt er te gemakkelijk op gezet en een tuiger gaat door zijn bouw niet gemakkelijk achter de loodlijn (wat tegenwoordig de norm is).

Over het toonlanden: de redenen kunnen divers zijn.
Bij mijn paard Buck -die ik zelf bekapte, dus geen ijzerpaard- waren de toch al lage hielen van zijn voorhoeven ondergeschoven geraakt, hij stond op de voorhoeven 'achterover' en achter was het andersom; daar waren juist de tonen te lang. Ergens bovenin in bekken of rug gaat dat dan wringen. Door de ondergeschoven hielen deden de achterkanten van de voorhoeven zeer, waardoor hij 'ontziend' ging lopen, dus toonlanden. Hij liep meteen na de bekapping anders en ging in de paddock rondjes racen terwijl hij van nature geen wilde is. Ik denk dat hij last had van zijn voeten.
Toonlanden is doorgaans een teken van zere achterkanten, dat kan komen door rotstraal, samengeknepen verzenen/hielen, pinchende steunsels, te weinig hoefmechanisme door bv ijzers of hoge hielen waardoor de innerlijke structuren in de verdrukking komen of het straalkussen onderontwikkeld is waardoor demping minder goed mogelijk is.

Wat betreft je ritje naar de Veluwe: ik zou daarna pas ontijzeren. Het is goed mogelijk dat het meteen goed gaat, maar het kan ook dat de transitie wat langer duurt. Het paard krijgt ineens veel meer gevoel in de hoeven en gaat anders lopen. Stel dat het straalkussen de nieuwe krachten nog niet aankan, dan kan lopen met een ruiter pijnlijk zijn; ze zou daardoor mechanisch bevangen kunnen worden of andere narigheid. Ik zou dat niet opzoeken. Die paar weken maken ook de wereld niet uit.

Jet van Gulik schreef op donderdag 11 april 2013, 19:17:


Krek!

Soesannie schreef op vrijdag 12 april 2013, 9:37:


Er zijn diverse vormen van bekappen met allemaal fancy namen. Ik meen dat natural balance de nadruk wat meer legt op het terugleggen van het afwikkelpunt. Dat is voor jouw paard nu niet het belangrijkste. In alle methodes zal iets goeds zitten; wat hun verbindt is dat ze ijzers afwijzen.
Marco Krul (geen provisie) kan overigens goed overweg met koudbloeden, zo weet ook Marsha.

Wat ik me van de foto's herinner -ze zijn weggehaald?- is dat de hielen te hoog zijn gelaten, daardoor is de hele hoef uit balans. Traditionele smeden doen dat haast allemaal, zo is mijn ervaring. Door de hoge hielen is jouw paard meer voorover gaan leunen. Zeker een koudbloed heeft daar een handje van; de voorbenen staan en bewegen altijd wat onderstandig omdat ze voor trekwerk gebouwd zijn. Hierdoor slijten de tonen buitensporig en ontwikkelt de hoef ook nog eens "oren" aan de zijkanten; de afrolkrachten moeten érgens naar toe. De straal maakt te weinig grondcontact door de hoge hielen, een gemiste kans want de straal vormt het hart van de hoeven. Hoe krachtiger de straal, des te sterker de hoef. Krachtig wordt-ie door veel stimulatie: grondcontact dus. Dus lagere hielen.

Geef het tijd en laat je niet gek maken door wat anderen zeggen. De hoeven van je beide paarden hebben tijd nodig om te herstellen. Zeker als je merrie al pijnlijk/niet goed stond op ijzers, zal ze het nu extra zwaar krijgen. De hoeven zijn 'bevrijd', maar voelen nu ook ineens alles. Niet overbelasten, niet dwingen te bewegen op het harde, heb compassie. Het wil nog wel eens helpen om de eerste tijd foam onder de hoeven te plakken met duc(k)tape. Ik heb hier een restant foam liggen, vrij vast, 12 mm dik, kun je ophalen als je wil.
Begrijp ik goed dat de ruin al langere tijd bevangen is geweest? Door een metabole oorzaak of door verkeerd bekappen/ijzers?

Proost!

Preston schreef op zaterdag 13 april 2013, 14:09:

Buck was al een aantal jaren ontijzerd en ik bekapte hem zelf. In tegenstelling tot wat op dit forum wel eens beweerd wordt, vind ik het nog niet zo simpel als "nageltjes knippen" want ik heb het zelf dus niet helemaal goed gedaan. Hij was toonlander, waarschijnlijk omdat zijn hoefachterkanten wat gevoelig waren door ondergeschoven hielen. Hij heeft hele lage hoefballen, dus de hielen lijken al snel laag, dat bemoeilijkte de beoordeling van hielhoogte. Ook hij bewoog niet ruim uit de schouder; ik schreef dat toe aan zijn bouw (quartermix dus voorover). Af en toe kwam er een masseur die altijd bij de schouders veel vastigheid aantrof.

Schouders en voorhoeven hangen samen. Paarden die bv moeite hebben met de transitie naar ijzerloos kunnen schouderspierproblemen krijgen. Het probleem zit dan in de (tijdelijk) zere voeten, niet in de schouders. Echter als de hoeven chronisch pijnlijk zijn, zijn de schouders chronisch beperkt in hun beweging; landen doet immers pijn. Het paard gaat zodanig lopen dat het kan toonlanden om de zere achterkanten te ontzien. Ik heb bij Buck thermografie laten doen vlak voor de bekapping door MK en die wees grote schouderproblemen uit. Nu heeft Buck ook Lyme met hoef- en spierbevangengevoeligheid, dus niet alles is toe te schrijven aan de hoeven. Na de bekapping is het langzaam maar zeker beter gegaan, Buck ging steeds ruimer bewegen en bleek zelfs een hele nette middendraf in huis te hebben. De JM masseur kwam nog een keer en had hem niet eerder zo los gevoeld.

Een ijzer is geen reden om ALTIJD te toonlanden. Een ijzer schakelt het gevoel immers uit, dus zere achterkanten worden niet gevoeld.