Hoe fijn ik de interesse ook vind, ik heb persoonlijk niet de tijd om een schriftelijke cursus clickeren te begeleiden, en ben ook bang dat het niet echt goed zou verlopen omdat dat zou betekenen dat je je eigen reacties én die van je paarden nog eens in tekst zou moeten omzetten, na al geinterpreteerd te hebben wat er dan gebeurde. Als Piet het wil doen, laat ik het met plezier aan hem over.
Mij lijkt het misschien handiger om met de geinteresseerde mensen eens een dag live samen te komen, mét paarden.

met vriendelijke groeten,
Inge

Ik stel voor dat jullie een kaart van Nederland erbij nemen, vlagjes prikken waar iedereen woont, het middelpunt zoeken en daar een locatie vastpinnen. Afstand is geen probleem, da's een gewoonte, en een kwestie van motivatie .
Moest het midden ongeveer in Herxen liggen, dan wil Michiel vast nog wel eens tussenpersoon spelen. In april en mei zit ik in elk geval al in de buurt van Amsterdam (Muiden); Groningen en Eindhoven.

met vriendelijke groeten,
Inge

Hoi,

Muiden is een reeks van twee (of drie) opeenvolgende open clinics, van starten tot verderop in grondwerk, contacteer Jolande op jolande_a_verhulst@hotmail.com.
Grondingen en Eindhoven is privé, maar omdat ik daar dan toch ben valt er wel iets te combineren zodat ik niet voortdurend op en neer moet rijden.

met vriendelijke groeten,
Inge

Ineke Klootwijk schreef op vrijdag, 11 februari 2005, 19:15:


Voor een startersclinicje heb ik liefst vijf of zes paarden; de hoeveelheid mensen maakt niet echt uit hoewel boven de 12 al veel is. Ik begin gewoonlijk eerst zonder paarden, met een stukje spelenderwijze theorie; dan gaan we de paarden een voor een starten. Dat duurt niet zo lang, maar als je de paarden ziet denken zal je begrijpen waarom.
Het kan zijn dat je paard over een hele dag van twintig minuten tot een uur "aan het werk" is, maar ik trek de grens daar: als het voor het paard genoeg is, is het genoeg.

In de namiddag leren we de paarden dan hun hoofd naar beneden doen zonder dat je eraan komt (freeshapen), alleen door het gebruik van de bridge (click) op het juiste moment en belonen. Eventueel (dat hangt van de paarden af) nog wat doorwerken aan achterwaarts gaan, achterwaarts gaan op een boog; mensen die het nodig hebben eventueel nog wat touwgevoel meegeven.

Ik kan jullie verzekeren dat tegen dan iedereen uitgeput van het denken is en dat bovendien sommigen de implicaties voor hun verdere leven beginnen te zien, wat nog onthutsender is .

We hebben niet veel plaats nodig: een plaats waar we kunnen zitten en tussen de middag eten zonder te bevriezen, een plaats waar de paarden met een omheining ertussen gestart worden (dat is niet omdat paarden je naar de keel springen omdat je wortelen vasthebt maar omdat je zelf heel erg moet nadenken bij de mechanica van je ene hand uistrekken als target, op tijd bridgen en onmiddellijk de voedselbeloning geven. Het is makkelijker als je je in het begin niet ook nog eens moet concentreren op waar het paard ondertussen is.

met vriendelijke groeten,
Inge

Peter Donck schreef op zaterdag, 12 februari 2005, 11:10:


Touché - maar je wil niet weten hoe sommige weekends van mij eruit zien ! Er schiet meer tijd voor paarden over als mensen zich op één plaats verzamelen, dat bedoel ik eerder .
En uiteraard ben ik enkel en alleen gedreven door een onbedwingabre drang om rijk te worden, dat had je al begrepen! Ik laat het verder aan jullie over, of ik krijg de lijsteigenaar over me heen vanwege sluikreklame...

(En Anna, je hoeft je paard niet mee te brengen, maar als iedereen er zo over denkt dan komt er niet veel van, natuurlijk . Maar ik begrijp het wel, hoor!)

met vriendelijke groeten,
Inge (die nu een veulen moet gaan redden of zoiets)

Het fascineert me dat je zo tegen bent, Egon.
Is dat antropomorfisme (en dat is een serieuze vraag)?

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 15:34:


Persoonlijk zie ik liever een gecastreerde ruin tussen de merries (en jouw "ballen afhakken" is bij mijn weten meestal het gedeeltelijk verwijderen van de zaadleiders tijdens een zeer korte verdovingstijd) dan een eenzame hengst. Als dat de keuze is, is ze, wat mij betreft, al gauw gemaakt. Oh ja, de tweede is dat de meeste mensen een hengst niet aankunnen, om wat voor reden dan ook (pride & prejudice). Je kan wel roepen dat het niet zo hoeft te zijn, maar de realiteit is dat de meeste mensen zelfs niet zo heel goed weten hoe ze met een ruin moeten omgaan.

Maar ik wil voorbijgaan aan de al dan niet terechte redenen van mensen om te gaan castreren of aan anecdotes van momenten waarop operaties fout gaat. Ik heb het juist zeer bewust over antropomorfisme omdat ik me afvraag of een paard er wel vragen bij heeft.

met vriendelijke groeten,
Inge

Sabrina Adams schreef op donderdag, 17 februari 2005, 9:28:


Je verwacht teveel. Doe minder .



Wel, waarschijnlijk in maart een introductieclinicje in Brecht maar de precieze datum weet ik pas volgende week; en op 16 april hier thuis in Duffel.

met vriendelijke groeten,
Inge

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:


De meeste mensen hebben niet de luxe van een eigen stabiele groep op een eigen stuk land.



Ja, dat bedoel ik met pride & prejudice. Dus bescherm ik liever de paarden voor de mensen, als het moet door castratie.


Nee, maar wel een praktisch. Ik kom onder gewone mensen bij gewone paarden in gewone omstandigheden, en ik begin daar waar de mensen zijn, niet waar ik zou willen dat ze waren. Zo werkt het niet. Je kan met een lichtje zwaaien op het einde van het pad, maar ze moeten wel zélf het pad aflopen.


Volg je de discussie die momenteel onder ethologen loopt, namelijk of intelligentie en cognitie bepalen op welke manier pijn wordt ervaren?
Vroeger dacht men dat "minder intelligente" (spreektaal, efkes geen discussie over "wat is intelligentie") dieren ook minder pijn zouden voelen. Nu denkt men (en ik ook) dat dieren die niet vooruit kunnen denken juist veel meer pijn voelen, omdat hun hele wezen met pijn vervuld is zonder dat ze weten dat het gaat stoppen. Bij erge pijn kan een mens denken "morgen is het beter" en daarin hoop en sterkte vinden, maar zo'n dieren kunnen dat niet.
In die zin vraag ik me af of ook een "persoonlijkheidsverandering" iets is dat paarden raakt. Of ze "weten" dat ze veranderd zijn. ALs ze het niet weten, is het ook geen probleem, niet voor henzelf althans. Let wel - ik wéét het niet, he, niet in de ene noch in de andere richting, ik vraag het me gewoon af.
Ik heb het gevoel dat jouw argumenten eerder gebaseerd zijn op wat jouw persoonlijke perceptie zou zijn. Ik denk dat paarden veel intelligenter zijn dan de meeste mensen denken, maar ik wil daarin ook weer niet al te ver gaan; ik denk in de richting dat ze in geval van castratie alleen zichzelf in het nu beseffen (met dus het belang van een veel betere voor- en nazorg bij castratie!), niet het feit dat ze vandaag een andere persoonlijkheid hebben dan gisteren.

met vriendelijke groeten,
Inge