Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:08:


Goeie vraag. Heel eerlijk gezegd weet ik het niet precies. Maar als het aangeboren is, is er dus geen proces geweest. Anders wel, neem ik aan.
Volgens mij heeft ook de da daar geen duidelijkheid in. Hij had het over aangeboren of op jonge leeftijd ontstaan en kon geen oorzaak noemen (heb ik naar gevraagd)

Ze loopt niet zuiver, maar , wederom als ik het goed heb begrepen, zorgt de beperkte beweeglijkheid voor problemen in de rest van haar lijf in combi met verkeerde training (geen acht geslagen op haar probleem omdat ze het niet wisten)
Vandaar dat de da beslist wilt dat ik kijk of ze beter wordt met gedegen training.
Het is wel de bedoeling dat ik het been dan nauwkeurig in de gaten hou en elke maand met hem overleg.
Hij zal het ongetwijfeld zelf nog een keer komen bekijken.

Ik denk dat hij niet 100% zeker weet of er sprake is van pijn of niet, maar wel dat het probleem er al lang is en dat ze in principe ermee zou moeten kunnen functioneren, al zal ze haar beperkingen houden en al zal er wel rekening mee gehouden moeten worden in de training. Maar training zal ook voor helderheid moeten zorgen of zijn aanname klopt

Als zijn aanname klopt, zou het idd een kwestie zijn van spieren van het paard 'ombouwen' en dan aan de gang houden.
Maar dan wordt het dus niet een paardje om af en toe mee te rijden, maar eentje die je aan de gang moet blijven houden

Ik zal mijn rekening geven, dan mogen jullie sponsoren voor een geschikte binnenbak,

oh trouwens... er was wel ook wat sprake van wat onrust in de knie van hetzelfde been, en mogelijk beetje in de nek (overlegt hij nog met collega's)
Dus wrs is ze gewoon echt lange tijd te zwaar belast mbt tot haar beperking.

Nils Vellinga schreef op maandag 3 januari 2011, 0:08:

uiteraard!!!

Ans Jondral schreef op zondag 2 januari 2011, 23:47:


Het is heel erg goed mogelijk dat daarin het probleem zit. Hier werd ze minder gereden en toen het zadel niet bleek te passen en ik moest wachten, werden meer problemen zichtbaar. Al moet ik wel erbij zeggen dat ze d'r kop bij overgang stap/draf al omhoog gooide bij de vorige eigenaresse. Dus achteraf gezien had ze wel al een probleem. Mogelijk overbelasting. Ik denk dat dat eruit te trainen is, als je de mond met rust laat. Eigenaresse probeerde heel hardnekkig kop omlaag te trekken en ik heb het idee dat het averechts werkte. Ik merkte dat ze met rechtrichtoefeningen de overgang (wel nog zonder ruiter) heel netjes maakte.

De eigenaresse niet echt want die vertrouwde op de mensen om haar heen. De instrukteur en equitherapeut wel. Vind ik. Die hadden het nl moeten zien.
En last but not least... vooral mijzelf. Ik had de symptomen gewoon serieus moeten nemen. Ik had gewoon beter moeten weten.


Ja en nee. Paard gaf in overgang duidelijk problemen aan en kon niet galopperen aan de longe zonder ruiter/op rijbaan met ruiter (hoofd kantelen, knarstanden)


Nee. Het vinden van de balans is heel moeilijk


Nee, ik geef ook niet op hoor, Ik heb gewoon wat rotdagen achter de rug met het besef dat het allemaal niet zo wordt als ik had gedacht en dat ik een stapel werk voor de kiezen heb gekregen waarvan ik niet weet of ik daarvoor in huis heb wat nodig is
Maar inmiddels heb ik gewoon besloten om bij het begin te beginnen en dan zien we wel
Cindy wil de situatie wel bekijken en ik hoop op verdere goede adviezen.

(en financiele meevallers zodat ik af en toe een clinic kan volgen

Hmmm.. ik heb de laatste jaren dus wel pech. Eerst toontje met artrose en kanker, daarna Amber en nu Rappa.

Afscheid doet altijd pijn en komt altijd te vroeg voor je gevoel. Een troost is misschien dat het paard een goed en uitzonderlijk lang leven heeft gehad, in een tijd waarin menig paard de 10 nauwelijks haalt.

Sterkte-

ah wat rot van de poes. Het doet altijd zo'n pijn om je huisdier kwijt te raken.
Heel veel sterkte.