cornelie schreef op dinsdag, 18 januari 2005, 23:04:


Nou ja, ergens neem ik dat aan van iedereen hier.
Volgens Frans is diervriendelijkheid niet eens een doel van PN/HN, evenmin als "natuurlijk" doen en gaat het alleen maar om het "beter" willen doen in de zin van middeleeuwse paardenzaken willen vervangen door modernere inzichten... en die mening deel ik, maar dan is diervriendelijkheid daar volgens mij toch inherent aan, en niet alleen maar een toevallig bijverschijnsel.

Groeten, Egon

Piet schreef op woensdag, 19 januari 2005, 8:18:


Exact, Piet.
Eigenlijk past, zoals het onderwerp inhoudelijk verschoven is, het meer in "veroordelen en begrijpen" op het andere PN-forum.
Laten we het hier maar weer over hoeffies, en niets dan hoeffies, gaan proberen te hebben

Groeten, Egon

Zoals jullie weten ben ik zo zoetjesaan al een paar maand doende met met ontwikkelen van een paardvriendelijk bitloos hoofdstel. Het duurt jullie misschien te lang maar ik wil met een doortimmerde presentatie komen. Ik ben daar een heel eind in al, maar zoek nu toch dringend DEGELIJKE info. Het gaat om het volgende:

In de geruchtenstroom komt hardnekkig hier en daar het "gemene" van touwhalsters boven. Die zouden zo in elkaar geknoopt zitten dat de knopen precies op zenuwknopen e.d. liggen.
Dit gerucht lijkt me nauwelijks (mechanisch) van toepassing kunnen zijn op het model touwhalster wat onder de parelliërs zo populair is, maar er zijn legio verwante modellen touwhalsters waar wel degelijk allerlei extra knopen á la "mexicaantje" op bedacht zijn om (hoe en waarom verzinnen mensen dat toch?) met de duidelijke bedoeling vooral zoveel mogelijk pijn te doen.
Ook de achterliggende gedachten bij het als zo paardvriendelijk gepresenteerde Cook-hoofstel blijken doortrapt - of anders schiet ik tekort in mijn begrip hoe Cook schrijft (uit zijn patenttekst - U.S. Patent No. 6,591,589): "may include a plurality of holes for receiving studs [=spijkers; van die SM sierdingen] for applying painless pressure on regions of special acuity at the poll and behind each ear of the animal, or may receive a separate sleeve which includes the studs in order to apply pressure over areas of special acuity. Studs of different sizes can be fitted in a range of locations, depending upon the amount of pressure required". Het ontgaat mijn beleving hoe een dierenarts als Cook de toepassing van "studs" (spijkers) op "regions of special acuity" (extra gevoelige plaatsen) pijnloos durft te noemen!

Om nu een beter begrip hierover te krijgen heb ik een stukje medische kennis nodig, dat me nog niet gelukt is te vinden. Ik wil graag weten hoe die zenuwbanen/knopen/etc op een paardenhoofd nu werkelijk in mekaar zitten.

Wie heeft er een goede veterinair-anatomische atlas waarin de zenuwbanen op een paardenhoofd duidelijk geïllustreerd en beschreven staan?
Of is er iemand hier acupressuurdeskundige of kan me anderszins op professioneel niveau helpen?

Groeten, Egon

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 17:44:


Ja, misschien wel Marianne. Echter wildvreemden lastig vallen (i.p.v. hulp aangeboden krijgen) is nu weer zoiets waar IK nogal geremd in ben
En helaas kan ik wat ik zoek dit keer niet op i-net vinden.

Groeten, Egon

Frans Veldman schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:06:


Ik heb geen flauw idee, vandaar dat ik er graag een professioneel anatomische atlas (of nog liever, hulp van een expert wie het geen enkele moeite kost de onduidelijkheden hier degelijk uit de wereld te helpen) bij wil. Wie o wie wil de relavante pagina's voor me scannen? :)

Zover mijn kennis reikt, en da's op dit gebied niet ver, bundelen zenuwen zich. Wat dan "knopen" zijn weet ik niet. Vandaar.


Die heb je wel. Als ik je onder/achter je oor prik doet het meer pijn, kan ik je zelfs vrij makkelijk dood prikken - vergeleken met bijv. je voorhoofd.

Bij al die tortuur-uitvindingen als extra gemene knoopjes en spijkers op paardehoofdstellen gaat het toch om externe oorzaken?!


Kan. Wil ik graag precies bijleren, zodat ik binnen dit kader geen onzin ga zitten schrijven.
Mij lijkt dat je ook transport kan frusteren en/of (tijdelijk) verminken.


Is vast wel te vinden, maar ik vind een paarden-anatomische atlas voor zoals ik het nu incidenteel nodig heb te duur

Groeten, Egon

e m kraak schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:25:


Aanvulling.

Waar het mij in het kort om gaat is zeker te zijn dat ik iets maak waar je, veel subtieler/nauwkeuriger dan met fiador-halster, mee kunt communiceren.

Wat ik daarbij wil uitsluiten is (verborgen) tortuur.

Groeten, Egon

Inge Teblick schreef op donderdag, 20 januari 2005, 18:45:


Dank je, Inge!
Ik was verdorie al een paar keer op die website (is nogal een... grote website) en heb blijkbaar de navigatie daar niet goed gedaan.

Er zijn vast nog andere mogelijkheden voor zeer doen buiten die zenuw"knopen" om - spiertjes, zwakke plekken in botstructuur en noem maar op... alleen de geruchtenmachine gaat altijd over die voor mij zo vage knopen.


Joh, ik weet niet eens wat dat allemaal is. Ik hoef er ook geen professor in te worden, maar ben tevreden als ik, leek, voldoende back-up bij elkaar heb om gefundeerd te kunnen zeggen: "Wat ik nu geknutseld heb is nu es niet iets om paarden zeer mee te doen!"

Groeten, Egon

Peter Donck schreef op donderdag, 20 januari 2005, 21:00:


Nee Peter, de dames hebben gelijk hoor en WIJ zijn ouderwets.
Het zit anders... nou moet/wil iedereen alweer een helmpie op, de "bodyprotector" wordt binnenkort vast ook onmisbaar... dan de diverse been en armplaten nog en we rijden weer paard in harnas net als 800 jaar geleden, en toen werden ze dus inderdaad ook te paard gehesen

Groeten, Egon

Marianne schreef op donderdag, 20 januari 2005, 23:33:


Je kunt natuurlijk ook aan je ruiters een minimaal gehalte aan lenigheid eisen, zoals in Duitsland (o.a. Reken meen ik) geoefend wordt op een houten paard.

En anders wordt 't stoeltjeslift

Groeten, Egon

Caatje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 17:37:


Sorry
Daar bedoelde ik het "gewone" cowboytouwhalster mee zoals dat populair is bij o.a. de Parelli-cursisten.
Eveline maakt ze ook: http://137.224.239.17/nh/touwhalster/halsters.htm

Groeten, Egon

Zieltje schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 16:40:


Algemeen bedoeld - post waar deze reaktie op inhaakt is toevallig de laatste in de draad:

Hoe je op een paard komt is toch niet alleen een kwestie van mechanica, maar ook dynamica? Krachten in beweging? Hoe statischer, hoe moeilijker het is om vloeiend op een paard te glijden en hoe meer krachtsexplosie (grondafzet) je ZELF moet genereren om de zwaartekracht te verslaan. Krukjes, hooibalen, stoeltjesliften en keukentrapjes zijn vast reuzehandig (nmm NOT!), doch bevestigen toch eigenlijk slechts de inertie. Is inderdaad allemaal in een middelbare-school-natuurkundeboek te vinden.

Ik hoop niet dat jullie het me kwalijk nemen... ik schrijf het ietwat bot omdat ik zo gauw geen betere formulering weet. Ik snap niet goed wat je op een paard doet als je al (of nog) te lichamelijk invalide en verstijfd bent er überhaupt op te komen.
Een zwaarwegend punt hierbij is nmm dat, eenmaal te paard gehesen, de verstijfdheid niet over is; er zit een (te) stijve hark te paard. Kan gewoon niet goed gaan.
Dit overigens niet bedoeld als commentaar op werkelijke invalidentherapie te paard!

"Natuurlijke" oplossing: Waarom begin je dan niet met wat lessen simpele voltige? Dat helpt echt, zowel lichamelijk alswel dat het je zelfvertrouwen enorm doet toenemen.

Groeten, Egon