Michiel schreef op donderdag, 13 januari 2005, 23:04:

Hoi,
Ik heb paar dagen geleden het boek van Nanda : paard als spiegel van je ziel besteld, dus ik ben begin straks misschien ook een beetje met die gekte. Dat een paard je gedachten kan "opvangen" daarvan heb ik voorbeelden meegemaakt, zelfs een hele aparte .
Met een manege paard heb ik meegemaakt dat ze mij wat vertelde wat later nog eens uit is gekomen ook; hoewel ik ondanks dat, nog altijd niet echt erin "geloof", maar het overkomt me soms gewoon hihi. Wie weet kan het boek van haar een hoop verklaren. Ken jij het?

Groeten,
Ingrid

jacqueline postmes schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 9:18:

Het paard als spiegel van je ziel

http://www.paardenfluisteraar.com/boek.htm

Groeten,
Ingrid

Marianne schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 11:04:


Ja maar dan niet zoals mijn schoonzusje doen, je mobieltje aan je zadel hangen. Zij storte ter aarde en haar paard ging ervan door; met mobieltje.

Ik heb er zelf eigenlijk tijdens een wandeling ook geentje bij. Met de wagen wel, maar eigenlijk is het onzin, want je bent hier niet mijlen ver bij een woonhuis vandaan en daar kun je in geval van pech altijd wel even bellen.

Groeten,
Ingrid

Ha, net weer lekkere wandeling gehad. Mooi weer ook hier.

Isabella eens los in het bos achter me aan laten lopen (wel halster om en touw om haar hals gelegd). Het was een pad zonder veel eetmogelijkheden en ze liep keurig achter me aan over het pad. Ook in draf volgde ze en als ik stopte stopte zij ook. Op een gegeven moment lag er een denneboom over het pad heen en ik dacht dat het eens een mooie gelegenheid was voor "vrij springen". Ik ga vast over die boom heen zodat ik haar kon "opvangen" als ze te hard verder zou willen gaan na de sprong. Nou de sprong bleef mooi uit, want terwijl ik me omdraai om haar te roepen, was madame al door de struiken aan het wandelen, liep keurig om het uiteinde van de boom heen (het was een lange dus een eindje bij mij vandaan) en kwam weer netjes tussen de bomen door teruggekuierd.
Ik moest er erg om lachen en zij keek me net aan van "wat nou? Ik had geen zin om te springen hoor!" .

Afijn we kuieren samen verder en ik zie midden op het pad een baksteen liggen, rechtop nog wel. Wat een toeval ... (heb haar al clickerend geleerd bakstenen om te duwen). Dus ik zeg "push". Ze stopt en kijkt me even stom aan, wat nou "push"? Maar ze ging toch zoeken en zag ineens die steen. Aha, duw en bons en gelukkig had ik een stukje appel bij me. Zo lag de steen een stuk veiliger voor bosgebruikers en heeft het baksteenomduwen dus toch ook zin

Groeten,
Ingrid

Huertecilla schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 15:00:

Mooie foto's overigens, maar jullie hebben wel een beetje meer ruimte dan wij hier in Nederland.

Ikzelf mag niet klagen, maar voor velen van jullie PN-ers is het hier een miezerig klein stukje waar ik mijn paardje op hou. Veel van mijn vrienden/kennissen zijn echter weer jaloers op het stukje grond waar ik haar hou.

Daarbij heb ik vorig jaar een keer de mogelijkheid gekregen om haar naar een groter perceel te brengen, met een minipaardje erbij ook nog eens. Wel even overwogen, maar het feit dat ik haar dan maar eens per week zou kunnen zien (te ver weg) ... dat woog voor mij niet op tegen de ietwat meer vrijheid die ze zou hebben. Daarbij zoals ik mijn paardje ken, zou ze het zelf ook niet leuk vinden; ze gaat veel liever met die gekke, niet altijd te begrijpen 2 beners mee

Maar ik krijg de laatste tijd toch weer een beetje het gevoel dat ik helemaal niet natuurlijk genoeg ben eigenlijk, om hier mee te kunnen discussieren over dat soort onderwerpen. Neem bijv. Trudy en Nick, ik begrijp jullie wel, maar ik heb af en toe het idee dat jullie "ons soort mensen" niet (meer) begrijpen. Gelijk gaan roepen dat je niet goed voor je paard bent, er niet van houdt en zo (in misschien wat andere termen; hou me ten goede) als je even net niet zo doet zoals het hoort in de ogen van een natuurlijk houder, ... daar kan ik verdomd slecht tegen. Al is het geeneens tegen mij bedoel geweest, ik leef dan zo mee met de mensen tegen wie je het wel zegt. Net als ik in mijn ogen alle doe om het mijn paardje zo aangenaam mogelijk te maken, doen zij dat misschien ook op hun manier.
Zo weet ik dat de mijne vrij veel heeft moeten inleveren toen ze bij mij kwam (aan ruimte en kudde-gevoel), maar ze heeft er volgens mij oh zo veel voor teruggekregen. Sommige mensen zouden daar ook eens wat meer rekening mee moeten houden, voordat je wat gaat lopen verkondigen over zo en zo is het het beste voor je paard en vooral, al het andere is slecht.

Ik heb de mijne niet alleen om naar te kijken overigens. Maar ook om mee te gaan rijden (en ja in mijn geval met bit en tuig, en zweep en kar) en om te kroelen en de knuffelen en te spelen als met een hond of knuffelbeer. Zolang die pony ervan geniet, wat is er dan mis mee?

Pfff hoop niet dat ik iemand nu op zijn tenen trap, is niet mijn bedoeling, maar ik moest dit even kwijt (en ik zat me wat te vervelen; maar gelukkig mag ik nu weer naar mijn paardje toe ).

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op zaterdag, 15 januari 2005, 12:20:

Ja hij is zeker mooi. Alleen had "tante post" het pakket hier half uit de brievenbus steken. Gelukkig hebben we een goede buurt en zat het er bij thuiskomst nog in.

Wel beetje jammer, maar beetje maar hoor, begrijp me niet verkeerd, is dat de foto's zwart/wit zijn.

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op vrijdag, 14 januari 2005, 20:26:

Graag gedaan Nick .

Het was overigens geen aanval op jou of Trudy's mening hoor. Ik wonder af en toe jullie moed en vooral doorzettingsvermogen waar het gaat om "andersdenkenden" te overtuigen, maar zelf persoonlijk (mijn mening dus) vind ik het wel eens een beetje te ver doorslaan.

En ja ik weet dat het niet op mij persoonlijk was al dat commentaar van de laatste postings, maar ik weet uit het verleden toen wel van mezelf, dat mensen het zich wel erger kunnen aantrekken dan jullie denken als je zo'n soort uitspraak doet.
Toen ik hier ooit de eerste keer las dat je niet van je paard hield als je met een bit in reed, toen "steigerde" ik echt wel ja. Het komt erg hard aan bij mensen die net als ikzelf "goed nadenkend" met een bit in rijden (of hoe moet ik dit in goed begrijpend Nederlands zeggen).
Jullie schrijven zoiets waarschijnlijk dan alleen maar denkend aan mensen die het bit zien als stuur, rem, als trekding om je dier in toom te houden in ieder geval. Zo wordt het vaak gebruikt, maar mensen die het bit zo niet gebruiken, maar juist anders omdat ze van hun paard houden, denken ook niet meer zo snel aan dat ruk en plukwerk op de manege en voelen zich wat "aangevallen" als dan zoiets over het bit lezen.

Heb ik het dus niet over eenzame donkere opsluiting aan een ketting, met ijzers onder de pootjes geslagen. Dat is natuurlijk echt heel slecht, maar dat zal iedereen hier ook wel vinden.

Snap je wat ik bedoel eigenlijk een beetje? Ben niet zo goed in mijn bedoelingen goed op papier zetten, dus zullen we het hier dan maar bij laten hihi ?

Groeten,
Ingrid

Zat mijn vorige post nog eens over te lezen tesamen met die op hoefnatuurlijk en bedacht me toen dat ik ook waarschijnlijk als een van de weinigen hier tussen de 2 totaal verschillende paardenwerelden leef.

Wie maakt dit nog meer mee en hoe ga je daarmee om?

Gaan jullie "schreeuwen" naar die andere mensen dat het anders moet, knijp je je ogen dicht en doe je net of je het niet ziet, of ga je zoals ik, met deze 2 verschillende werelden ook verschillend om, ook een soort van knop om?

Ik weet van mijn schoonzus dat zij bijv. niet kan wat ik doe. Zij komt heel bewust niet meer op maneges, wil er zelfs niets over horen ook .

Ik haal iedere maandagmiddag een huifbedpony uit de stal, doe hem zijn deken af, de stang in zijn mond, oogkleppen op. Geen gezellig praatje met die paarden of een hoop getut, want de eerste "patient" die staat al klaar om op het bed getild te worden. Ik zet een knop om denk ik.

Maar toch merk ik dat ik niet met de pony's omga alsof het gebruiksvoorwerpen zijn, iets wat de rest wel doet overigens (op een enkeling na). En dan ondertussen worden er beslagen paarden tussen 2 kettingen vastgemaakt (van de manege) en worden ze "gedouched" en "geshampood" en komen ze onder het solarium te staan. Hihi, je maakt het mee, en dat iedere week.

Vandaar mijn titel ... tussen 2 werelden, met de inhoud: hoe ga je daarmee om.

Groeten,
Ingrid