Spirithorses schreef op zaterdag, 1 januari 2005, 22:46:


Dat klinkt prachtig, maar in de praktijk misschien toch wel lastig...
Ik denk er zelf over om over een aantal jaar een paard aan te schaffen, mits ik dan een goede baan heb (voor de financien) en een goede locatie waar hij altijd buiten kan staan, op een groot stuk land met een aantal vriendjes.

Nou had ik altijd gedacht dat ik dan een al ingereden paard zou kopen, maar hoe vind je een paard dat op deze wijze is opgevoed? Kan iemand die zijn paard zo heeft opgevoed daar afstand van doen?
Weet iemand hier iets van?

Andere en natuurlijk ontzettend aantrekkelijke optie is een veulen kopen en zo vanaf het begin zelf een band met het paard opbouwen...maar dat is dan voor mij de eerste keer dat ik zoiets zou doen...dan maak ik dus fouten en misschien is dat wel erg slecht voor het veulen....bovendien heb ik dan dus geen handpaard, hoewel er in die wei natuurlijk andere paarden staan, maar die zijn dan ook weer van andere mensen....

Wat zouden jullie aanraden? en waar hebben jullie ervaring mee?

enneh, nog een gelukkig nieuwjaar allemaal!
Jolijn

Nick Altena schreef op maandag, 3 januari 2005, 16:03:

....

Hoi Nick allereerst bedankt voor je uitgebreide antwoord. Met deze wijze doelde ik op de manier die Pien beschreef, dus eerst een paard veel leren, lopen, volgen, stem hulpen, aanwijzingen, misschien klikkeren, dan spieren opbouwen door echt te gaan lopen, liefst ook regelmatig als handpaard.

Onder handpaard versta ik een paard dat evt met zadel en hoofdstel, maar iig met een halster en touw geleid word door een ruiter te paard, zo kan het jonge paard leren van de ander, en wennen aan een ruiter die boven hem is ipv voor hem.

Dan als hij (ik zeg hij maar een merrie lijkt me een logischere keuze) volwassen begint te worden pas echt een ruiter gaan dragen, zodat hij op zijn tiende echt helemaal volledig doorgereden en volwassen is.


Dat wantrouwen deel ik met je hoor, ik zou ook niet naar een handelaar gaan om een paard te vinden, maar ik had eigenlijk ook niet echt nagedacht over hoe dan wel...rondvragen bij bekenden enzo denk ik...


Tsja dat bedoel ik meer, want ik zie het niet voor me dat een handelaar zes jaar wacht tot hij een veulen gaat inrijden, dus zit je wel aan een particulier vast...en die wil zijn paard natuurlijk nooit kwijt.



Ditzelfde probleem zie ik een beetje aankomen met de koop van een veulen, ik hoor wel overal dat als je je paard een goed basis geeft dat inrijden eigenlijk niets voorsteld, en je eigenlijk zo op hem weg kan rijden, maar wat nou als dat niet zo is....ik zou echt erg bang zijn iets te verpesten, dus ik snap je buurvrouw wel, hoewel ik wel zou wachten tot het paard ouder was, van de andere kant moet je natuurlijk in al die tijd ook een enorme band hebben opgebouwd zodat inrijden opeens niet zo'n grote stap kan lijken...

Oplossing voor je buurvrouw...tsja als ze niet van je wil aannemen dat inrijden echt nog niet kan met haar paard....wat kun je dan, misschien aanraden eerst te gaan mennen? dat zou minder kwaad moeten kunnen toch, zo jong?


Groetjes Jolijn

Esther schreef op maandag, 3 januari 2005, 14:53:

Hoi Esther, bedankt voor je reply!
Ach die jaren wachten lijken me niet zo'n probleem, een paard is toch ook gewoon een leuk dier, ook als je er niet op kan rijden, met mijn konijntjes ligt rijden helemaal niet in het vooruitzicht, dat maakt ze niet minder leuk, en een paard is toch wel een wat leergieriger dier dan een konijn lijkt me, dus daar kun je nog meer leuks mee doen.

Mijn echte probleem ligt meer bij mijn eigen rijkunsten, ik twijfel gewoon of ik wel goed genoeg kan rijden om een paard te beleren, natuurlijk kun je fouten herstellen en ervan leren, maar wat moet ik met de fouten die ik zelf misschien niet merk, misschien belast ik daar dan mijn jonge paard mee...
Het voordeel van een volleerd paard is natuurlijk dat ik daar zelf weer veel van zou kunnen leren.

Hmm het blijft nog wel even moeilijk denk ik, gelukkig moet er nog veel gebeuren voor ik aan een paard kan beginnen, dus ik heb nog veel tijd om verder te denken..

Groetjes Jolijn