Piet schreef op zondag, 12 december 2004, 14:13:


Door traumatische ervaringen is dit paard zo geworden. En dat enkel in de situatie's die hij kent als eng. Dus hand omhoog, waarschijnlijk uit reactie geslagen tegen het hoofd. Naast hem staan vormt een bedrijging voorhem waardoor hij dus uit zelf verdediging je opzij wil jagen. Jammer dat ik het doorzie van hem.

In zijn gewone doen is hij rustig en zeker. Daarbij spreekt heel zijn hoofd een zelfverzekerdheid uit die maar heel weinig paarden zo hebben. Het is een regeerder en zo gedraagt hij zich ook als hij zich veilig voelt. Dit paard is geheel niet bang of onzeker, maar is zo gemaakt.

Ik zit hier te lezen in het boek Das Gymnasium des pferdes en lees dit.

Vergeef me, maar ik tik het even lettelijk over.

Hij verteld over het gebruik van het bit waarna hij schrijft,
Ik waarschuw echter bij deze arbeid ook voor overdrijving, want door de harde aanleuning ontstaat vaak z'n druk op de zachte delen dat niet alleen de vrije bloedcirculatie van en naar het hoofd, maar zelfs het ademhalingsproces verstoort kan raken. Dat komt dan door de harde onderkaak, die zowel de grote aderen van de hals alsmede het strottenhoofd en de luchtpijp in hun functie kunnen belemmeren. Onverstandige en ruwe ruiters moeten dus niet verbaast zijn als hun paard duf of duizelig word van het rijden, of cornage ontwikkeld. Door opeenhoping van het bloed in het hoofd ontstaat de eerstgenoemde kwalen. De gezwolle bloedvaten oefenen dan z'n druk op de hersenen uit dat er een kortstondige verdoving ontstaat, die bij edele paarden een duizeling opwekt en bij de eenvoudige dieren dufheid. Cornage is een blijvende afwijking, die kan optreden als het slijmvlies van het strottehoofd ontstoken raak door druk en beschadiging en er een afscheiding optreed. Door deze laatste word de luchtpijp vaak zo vernauwd dat de lucht al hoorbaar in en uitstroomt bij een rustige ademhaling.

Omdat hier een poos geleden heel wat over al gepraat is, schrijf ik dit even. Misschien dat er niewe inzichten ontstaan.
Wat hij bedoeld is dus een harde aanleuning(druk) Dus niet het bit opzich zelf.

Trudy schreef op woensdag, 15 december 2004, 14:28:


Haha geeft niet. Als ik het verhaal maar snap.

Marianne schreef op donderdag, 16 december 2004, 11:51:


Ik heb pas een grote liksteen/emmer gekocht net op de grens van duitsland. Deze man maakt ze zelf en doet er geen extra stoffen bij dan de vitamines en mineralen. Ik zou de lebel er is af halen en opschrijven wat er in zit. De paarden vinden het in iederegeval zeer lekker, maar het stinkt als een gek haha.
Ik haal daar nu trouwens ook de biks. Ook zelf gemaakt en zonder afval stoffen. Die ruikt trouwens heel erg lekker.

claudia schreef op vrijdag, 17 december 2004, 17:10:


Is het puur de angst om aangehaalt te worden of wil ze ook niet aangeraakt word en is ze moeilijk te benaderen?

Sommige paarden zijn heel gevoelig op hun huid. Aaien en borstelen vinden deze paarden niet fijn.
Een paard dat moeilijk te benaderen is en aangeraakt wil worden is vaak een vertrouwens probleem. Met grondwerk kom je met deze paraden vaak heel ver.

Ik train nu zelf ook z'n paard. Was niet te benaderen zonder levens gevaar. Ging er vandoor of sloeg gericht van zich af. Z'n paard kost veel tijd en geduld. Daarbij moet je altijd rekening blijven houden met het karakter van dat paard. Het blijft angstig en van zich aftrappend om maar bij mijn v.b. te blijven.