Heb hem aan het werk gezien en vond het naast een hele aardige jongen, ook iemand die rustig was met de paarden, geduld had, en heb voor zover ik dat kan beoordelen met mijn lekenverstand, geen fouten kunnen ontdekken.

Heb hem niet bij mijn eigen pony gehad; nog niet. Maar als ik er eentje laat komen, wordt hij het, ook omdat hij in deze regio natuurlijk bekapt.

Hij heeft een eigen site www.natuurlijk-ruiterschap.nl

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op donderdag, 2 december 2004, 1:58:

Nou volgens mij klopt deze gedachtengang ook niet helemaal. Isabella's hoefschoenen zijn zwaarder dan een ijzer. Toch liep ze met ijzers met hele korte pasjes en gleed ze regelmatig door bij het afzetten of het plotseling moeten "remmen" op de weg. Daardoor ging ze voorzichtiger lopen en dat kan nooit ten goede zijn gekomen aan allerlei banden, pezen, enz. Voor het oog liep ze inderdaad "stijver". Met haar zwaardere hoefschoenen aan loopt ze heel soepel en ruim. Het heeft dus niets met gewicht te maken, maar inderdaad wel met het ijzer.
Veel nagels had ze niet in de hoef. Mij lijkt het nog altijd dat het bij haar kwam door ten eerste het glijden waar ze bang voor was en ten tweede de harde klappen op de weg in vnl. draftempo waar ze last van had (trillingen in het hele been).

Overigens ik ga nu regelmatig manegepaarden poetsen. Paarden in de stands op ijzers hebben ijskoude benen. Vanaf ongeveer de knie tot puntje hoef is steenkoud.
De stalpaarden hebben wat warmere benen, maar nog altijd niet zo lekker warm als de mijne. Stalpaarden hebben ook koude hoeven (of wisselende temperatuur). Dat is echt WEL een groot verschil.

Groeten,
Ingrid

Hoi,

Net tijdens de wandeling liet ik Isabella wat grazen en stond haar eens te bekijken. Het viel me op dat haar vacht nog niet volledig is, of we krijgen een minder koude winter .

Maar wat me vooral opviel was dat de haren op de rug beduidend korter zijn dan onder de buik. Zo heeft ze op haar billen (langs de staart naar beneden) ook enorm lange haren, en op hals zijn ze ook langer dan op de rug.
O ja en de kootbeharing hangt tot over de grond (gisteren hielen weer ingekort).

Toen vroeg ik mij het volgende af:

Zou dit komen omdat ze op haar buik ligt (in straks sneeuw, bevroren grond, koude regen/modderplassen)?

Hebben jullie paarden dit ook (rug korter dan buik)?

En zo ja, denk dan eens aan een deken op een paard? Zou dit dan niet beter aan de onderkant kunnen zitten (want juist daar zit geen deken)?

Is de lange kootbeharing wel zo handig (sleept door de modder en zo)? Of toch maar stukje afknippen nu (knip niet graag, maar nu is hij wel echt erg lang hoor).

Verder was ze na wat gedraaf en stevig doorstappen niet bezweet deze keer. Wel ging ze bij thuiskomst volop rollen.

Toch blijf ik me afvragen of het wel zo verstandig is met haar voor de wagen te blijven rijden met deze vacht. Het kan niet goed zijn. Haar conditie is nu nog gelijk aan afgelopen zomer, maar ze krijgt het desondanks nu nog snel warm. Iemand vergeleek het eens om zelf met een dikke trui, jas, muts en sjaal te gaan hardlopen. Je krijgt het vreselijk warm. Waarom denk je dat de echte sporters ook nu gaan joggen met korte broek en shirt? Die peinzen er niet over met dik spul aan te gaan hardlopen. Ik heb nog steeds niet een bevredigend antwoord (ook niet op deze site) over of je nu wel of niet moet gaan werken (en dan meer dan normaal) met een paard in zeer dikke wintervacht (ik heb het dus over een vacht van een handbreedte dik met dikke donzige onderbeharing; niet over dat wintervachtje van een arabier of een KWPN-er).

Groeten,
Ingrid

E Hanse schreef op vrijdag, 3 december 2004, 18:32:

Hoi,
Dat panten doet die shet ook zoals ik al eens eerder heb geschreven hier. Maar toch vraag ik me dus wel af of ze het niet TE warm gaat krijgen als ik zou gaan rijden zoals ik in de zomer rijdt (veel draf en galop). In de winter rijden we altijd aangepast, veel in stap. En zelfs dan zweet ze veel meer.
Het is dus niet dat ik bang ben dat ze het te koud heeft, maar eerder te warm krijgt.

Daarbij vraag ik me af, stel je zou iedere dag wel volop blijven rijden, en ze zweet dus veel en vaak, zou ze dan niet vanzelf een minder dikke wintervacht aan gaan maken als dat ik NIETS met haar doe??

Ik zie de shetten van de buren ook altijd een langere vacht hebben dan de mijne en in het begin had Isabella ook een langere vacht dan de laatste jaren. Kan ook met iets heel anders te maken hebben, maar dat weet ik dus niet.

Ik vraag dit ook tevens allemaal voor anderen die wel volop met hun shet mennen en die hun shet scheren en een deken opleggen en op stal doen (shetlandforum). Ik kan nu niet zeggen; niet doen, want ik twijfel zelf te veel of het wel of niet goed is met een dikke winterjas aan je paard gaan trainen. Ze zijn dan nauwelijks droog of ze moeten weer voor de kar.

Groeten,
Ingrid

Idunn schreef op zaterdag, 4 december 2004, 15:24:


Zelf geproefd

De mijne staat te schooien om nog een beetje meer Eqvalan, dus dan zal die ook wel heel lekker zijn.

Groeten,
Ingrid

Annemarie lambij schreef op zaterdag, 4 december 2004, 19:37:
Was de fjord zo ziek dat de dierenarts

Hoi,
Het eerste wat bij mij op kwam was een vergiftiging met Jacobs kruiskruid (bijv. in het hooi). Dit kan zelfs na maanden nog openbaren, dus dan zul je ook niets kunnen vinden in het huidige voer. En ook omdat ze het allebei hebben gekregen.

In mijn boekje staat bij een vergiftiging van Jacobskruiskruid dat het een typische leververgiftiging is en dat de slijmvliezen geel kleuren door geelzucht dat is opgetreden en er kunnen zenuwstoornissen voorkomen, maar ook draaiierigheid, geeuwen, wankele gang, slaperigheid.

Wel heel erg wat er gebeurd is uiteraard en wens je vriendin maar heel veel sterkte. Toch is het wel te hopen dat ze achter de oorzaak kunnen komen. Een goede kennis van me heeft pas een aantal jaarlingen in de wei verloren door een salmonella-vergiftiging.

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op zondag, 5 december 2004, 11:20:

Hihi, ja diegene ben ik natuurlijk.
Ik ben het er ook niet helemaal mee eens (uit ervaring) dat de hoeven niet harden. Als ik naar Isabella kijk dan weet ik dat het wel gebeurd, maar misschien kost het wel meer tijd. Zij heeft er toch wel een jaar over gedaan. Maar het valt me nu steeds vaker op dat ze steeds vaster wordt met het lopen, en de hoeven kennelijk harder, want zelfs de paden met puin loopt ze nu al weken goed overheen, zonder ook maar 1 gevoelige stap.
Het kan dus ook met hoefschoenen harden, maar nogmaals het kost je dan wat meer tijd. Maar wat wil je is dan de vraag. Een paardje dat lekker loopt, of eentje die pijn heeft, maar waarbij de gevoeligheid misschien (want dat is ook niet zeker) wat sneller voorbij gaat dan met hoefschoenen??

Overigens Isabella is een koudbloed, heeft van nature keiharde hoeven (eerder te hard dan te zacht) (ze heeft haar problemen gekregen door verkeerd beslaan en bekappen, niet omdat ze slechte hoeven heeft van zichzelf). Ook haar hoeven groeien nu nauwelijks, terwijl ik juist nu veel meer over de harde weg liep dan met de schoenen aan. In de zomer moest ik ze echt iedere week bijwerken, nu had ik het al weken niet meer gedaan en kon er nog nauwelijks wat af.

Hoop dat je iets hebt aan deze informatie van een enorme leek op hoevengebied, maar wel eentje met diverse ervaringen

Groeten,
Ingrid

Spirithorses schreef op zondag, 5 december 2004, 13:04:

Niet echt geheel voor jou hoor Pien dit commentaar wat ik nu ga leveren, maar in het algemeen op de denkwijze van sommige mensen. Het hield me na mijn vorige antwoord op jouw vraag al de hele dag bezig.

Ik kan maar niet begrijpen dat mensen hun paard met pijn laten lopen omdat het "zo hoort" bij het genezingsproces van beslagen naar natuurlijk bekappen. Oke in veel gevallen gaat het wel goed, maar als het dus niet goed gaat dan lees ik heel vaak dat je een jaar geduld moet hebben en dat je het paard niet kunt gebruiken, enz. Jullie weten welke verhalen ik bedoel.

Maar dat begrijp ik nu dus niet. Ik heb daar dus totaal niet voor gekozen. Het ging mij nog geeneens om het feit dat ik niet het geduld had of dat ik zo nodig aangespannen moest gaan rijden, maar ik kon gewoon echt niet aanzien dat die pony met pijn moest lopen. Daarbij is ze graag buiten in het bos en ik zou dat dus niet kunnen laten gebeuren, enkel en alleen omdat ze niet over het harde kon lopen? Met pijn zou het ook geen leuke wandeling worden leek me zo. Vandaar dat bij mij destijds geen enkele twijfel bestond over de aanschaf van schoenen. Pony geen pijn, ik blij, zij blij. En ze kon beweging krijgen.

Daarom begrijp ik echt niet dat iemand zijn paard wel met pijn kan laten lopen. Als iemand hier schrijft dat hij wel eens een zweepje gebruikt bij het rijden dan is het forum te klein, maar als men over dit soort gevoeligheden schrijft, dan wordt het als heel normaal bekeken.

Ik begrijp dit dus niet altijd, maar ja zal wel aan mij liggen. Ik kan niet aanzien dat mijn paardje pijn heeft, en dat maakt niet uit waar dan ook en op welke manier dan ook, en of het nu wel of niet natuurlijk is. Maar ja, ik sta er ook om bekend te "voorzichtig" te zijn voor mijn pony.

Dat zal het dus wel zijn.

Groeten,
Ingrid

Nick Altena schreef op maandag, 6 december 2004, 1:45:

Hoeft niet, kan wel. Kijk een paard dat af en toe een gevoelige stap zet op een steen oid buiten, dat kan in mijn ogen best. Maar een paard dat gaat staken omdat hij over harde grond moet of grind, dan wordt het in mijn ogen dus een verhaal dat niet kan.


Er voor over hebben .... daar heb ik dus wat moeite mee, niet voor mezelf maar voor het paard in kwestie. Want doe je je paard er wel een plezier mee om deze een tijd lang op rust te zetten? De mijne vind dit zeker niet leuk en zo zullen er vast meer zijn. Hoe kun je je paard dan uitleggen dat deze het er even voor over moet hebben dat hij niet leuk mee naar buiten kan?


Waarom is dit wel anders? Moeten die mensen het er dan niet voor over hebben dat het gekochte paardje aan blote voeten moet wennen?
Ik zie dit verschil niet, tenzij het hier weer gaat om centjes verdienen, maar daar hadden we al ooit over gesproken hier dat dit niet mee mocht tellen.


Niet helemaal mee eens. Uit eigen ervaring kan ik vertellen dat ook een paardje dat vaak op schoenen loopt en verder weinig harde grond onder de voeten heeft, toch weer na een jaar zonder gevoeligheid over puin en grind kan lopen (zonder schoenen dus).
Daarbij voor de wagen doe ik altijd de schoenen aan. Of het nu nodig is of niet. Als ze gevoelig of pijnlijk zou gaan lopen halverwege een rit dan kan ik geeneens in de berm naar huis gaan rijden. Dus waarom moeilijk doen?


Als je op de centen let zou je zo kunnen beredenen ja.


Klopt helemaal van dat aanpassen en het veranderen van de hoef. Maar na een jaar wordt ook aangeraden je schoenen te vervangen, versleten of niet.


Is dus ook niet verstandig, helemaal mee eens. Maar schoengebruikers moeten zelf zo slim zijn. IJzers werden ook wel eens vervangen als ze nog niet waren doorgesleten, althans vroeger bij mij wel en dan kwamen er ook nieuwe onder. Daarbij voordeel van perfect passende schoenen is dat je ze echt niet meer aankrijgt als de hoef wat groter wordt en andersom raak je ze kwijt. Dus zolang de schoen aangaat en je paard loopt er goed op, is het volgens mij in orde. Daarbij krijg je de mallen van de hoeven mee, zodat je (en dat wordt ook aangeraden), kunt controleren of de huidige hoef afwijkt van de hoef waar de schoen van gemaakt is.

Groeten,
Ingrid

Hans Arendse schreef op maandag, 6 december 2004, 8:26:

Weet ik wat er gebeurd. Dicht tegen de huid is de vacht snel droog, maar ik vroeg me dus meer af wat er gebeurd TIJDENS het werk. Of het dier het niet te snel te warm krijgt en daar last van krijgt.

En niet voor mezelf, ik rij maar hooguit eens per week in aangepast ritme, maar het gaat om pony's die dagelijks meerdere uren getraind worden en die dus worden geschoren en een deken op hebben of zelfs in de stal staan vanwege hun vacht. Ik vraag me af of je met een dikke wintervacht ook volop kunt blijven trainen zonder je paard schade aan te doen.

Groeten,
Ingrid