eddy DRUPPEL schreef op donderdag 19 november 2009, 22:26:


Kweet het Eddy, toen was ze er ook al over aan het nadenken. 't Is geen beslissing van 1, 2, 3. Maar emotioneel is het hard hè en ik moet zeggen dat ze echt héél hard haar best heeft gedaan om met hem te kunnen samenwerken.
Soms lukt de combinatie gewoon ni, spijtige zaak.

Piet schreef op donderdag 19 november 2009, 22:45:


't Is wel lachen idd maar allé, ze zien hun bazeke en ze beginnen te pushen, straks krijgen ze nog aambeien

Anja Seijn schreef op vrijdag 20 november 2009, 16:41:


Qua stijfheid valt het allemaal goe mee, zelfs na een examenperiode bijv. waarbij ik een tijd ni rijd, ben ik ni meer zo stijf da ge met de benen open loopt
Maar mijn arm teer poepeke hè, 't kan ni ineens lange ritten aan, dan lig ik open maar bij wa training krijgt ge der wel eelt op, klinkt aantrekkelijk hè

eddy DRUPPEL schreef op zondag 22 november 2009, 18:38:


Oeioei, was da allemaal?
Hopelijk komt alles snel terug goed met Ilias!
Goh, verwent hem morgen dan maar goe, kweet nog met Nobody dat daar het verdriet echt van af te lezen was hoe goed ze hem daar ook verzorgden. Maar weg van de vriendjes en de vrijheid, tja...
Dermee, lekker wandelingeske, knuffels, pep-talk, koekies, ... Op zo'n momenten is het toegestaan om over-the-top-girly te doen
Laat weten hoe hij vordert hè!

eddy DRUPPEL schreef op zondag 22 november 2009, 20:51:


Gewoon extra verwennen maar da zult ge wel doen hè!

Lena schreef op maandag 30 november 2009, 12:19:


Ach Conny, ook van hier heel veel sterkte toegewenst.
Jij bent iemand die zich veel van anderen aantrekt, telkens wanneer iemand een hart onder de riem nodig had, was je daar. Uit jouw berichten haal ik uit dat je een gevoelig, gepassioneerd en emotioneel iemand bent. Stuk voor stuk goede eigenschappen maar deze maken het je wel moeilijker in tijden zoals deze. Neem daarom zoveel tijd als je nodig hebt, onderdruk het verdriet niet maar geef het een plaats. De tijd zal het zelfs uitwijzen dat juist dat erkennen van het verdriet (wat jij ongetwijfeld doet en waardoor je het zo moeilijk hebt), je verwerkingsproces sneller verloopt.
Dit wil niet zeggen dat je je moeder zult vergeten, integendeel, je zal opnieuw aan haar kunnen denken met een glimlach.
Je moeder was je maatje en je hebt haar bijgestaan, ze is vast trots op je en zal blij geweest zijn met een dochter zoals jij!

Merel Stoffers schreef op vrijdag 4 december 2009, 0:05:


Ik heb nu sinds een jaar hooibakken met roosters, tot enkele maanden was ik er heel content van. Tot de paarden de roosters begonnen te slopen, toen ik op een morgen de wei op kwam en een ijzeren piek uit een bak zag steken, was voor mij de maat vol. We zijn al een tijd bezig om de roosters te hermaken en te verstevigen maar ik heb dus ook zo'n clown die alles kan kapot doet

Toen de zoektocht naar hooinetten maar na veel wikken en wegen, durf ik het ni aan, Jean staat te veel met haar benen in de bakken, ze schraapt er ook in wat de kans toch vergroot dat ze er op één of andere manier in kan blijven hangen.

Stenen in de bakken leggen, heb ik hier ook al een paar keer zien passeren. Kvind dat toch ook ni al te veilig. Ik deed het in het begin ook, zo'n betonblokken maar vanaf ik zag dat ze deze stenen uit hun bakken tilden met hun hoofd, heb ik die meteen verwijderd. Zo'n steen dat terugvalt en verkeerd neerkomt, kwil ni weten wat het allemaal doet.

Een volgend probeersel is dat ik roosters ga laten lassen. Eén is al in bestelling met maaswijdte 4,5, mooi passend in de bak met extra versteviging. Kga die ene rooster eens testen en als het me aanstaat, worden de anderen gemaakt.
Ik hoop dat deze eindelijk de oplossing gaat zijn.

Cindy Helms schreef op vrijdag 4 december 2009, 14:22:


Hier ook twee die er niet aan denken om brut om te gaan met dingen maar als je zo een verwoestend beesteke heb staan, blijft ge wel nadenken hè

Unartica schreef op vrijdag 4 december 2009, 16:33:


Tja, wat is een hoop geld? Ik denk dat ik ondertussen al in de buurt van die som zal zitten met al het knutselwerk en de diverse roosters, maar 't is wel eigen creatie
Kzou er alleen mijn hand ni voor in't vuur steken dat sommige paarden deze bakken ni kunnen verplaatsen, mijn bakken zijn ook best zwaar (vrij zwaar pallet eronder) en eentje is vrij hoog en op een dag stond deze een paar meter verder, dichter bij het licht. Wij met drie maar denken dat iemand van ons het had gedaan, nee zenne

Unartica schreef op zaterdag 5 december 2009, 12:06:


Hier blijven de bakken die tegen de muur staan ook vrij goe staan, enkel soms wat verschoven. Maar de bak die buiten stond zonder muur, daar werd mee gedanst
Derjuist telefoon gekregen dat de eerste rooster af is, straks komt hij het brengen, ik ben benieuwd...

Nils Vellinga schreef op zondag 6 december 2009, 20:09:


Ik heb een verlanglijstje Nils en daar staat zó veel op, o.a. zo'n grote hooiruif
Zijt blij dat uw paarden niet in de bakken gaan staan, das ni zo plezant, maar ge wordt wel creatief

Vandaag de nieuwe rooster voor de eerste maal in gebruik, gisteren moesten de hoeken nog wat bijwerkt worden. Zet ik de rooster in den bak, in de andere bak nog altijd de oude rooster, laat ik de paarden terug bij de bakken en buiten wat gesnuif, kreeg ik niks te zien. Met drie stonden ze aan één bak te eten, maar die mazen zijn wel groter, slimme beestekes
Ikke daar maar wat staan tureluren om te kijken of ze wel genoeg hooi uit deze mazen kregen maar nada! Derjuist nog eens gaan kijken en 1/4 is uit de bak dus het lukt MAAR ze hebben wel weer goe met den bak gedanst

De rooster is al een pak steviger dan die ik in elkaar had geknutseld en hij past mooi in de bak maar hij is wel een stuk zwaarder. Goe voor het concept op zich maar iets minder gemakkelijk om deze eruit te halen. Maar dan kweken we nog maar wa forsballen hè!
Als ik mijn fototoestel ni vergeet, zal ik dinsdag fotookes maken, morgen ben ik er steeds in den donkere (de dagen gaan bijna terug lengen, eindelijk...)

Nils Vellinga schreef op zondag 6 december 2009, 20:18:


Ik heb ook al aan een elastiek gedacht maar gaat dat niet snel stuk? Of rekt het niet snel uit?
Ik heb ze de bak nog nooit zien optillen door aan de rooster te tillen, wel omdat Jeanneke deze verschuift als ze haar voorbeen erin zet, dat gaat een rekkertje niet tegenhouden hè

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 december 2009, 0:35:


Allé, ik zal dus één van die talentarme zotten zijn

eddy DRUPPEL schreef op maandag 7 december 2009, 0:52:


Trek de lijn door naar mijn opleiding. Ik ben de laatste tijd een aantal keer geconfronteerd geworden met jongeren die, om het zacht uit te drukken, op een zijspoor waren beland. Zulke jongeren krijgen begeleiding van de school, sommigen van de ouders en van externe personen. Toch blijft het merendeel in een vicieuze cirkel hangen.
Toen ik de vraag kreeg van iemand, die via via te horen had gekregen dat ik paarden had, om een jongetje van 6 door zijn trauma's te helpen (erge situatie die ik niet zomaar openbaar ga maken), gingen mijn hersencelletjes werken. Deze jongen ging naar een psycholoog en hij raadde aan om therapie met paarden te gaan doen zodat hij terug uit zijn schulp zou komen. Ik heb hem doorgestuurd omdat ik niet vind dat ik de bekwaamheid heb om hem te helpen maar ik zie het nut van zulke coaching wel in!

Dus voordat ik van Equiboost of Anke had gehoord, was ik al aan het denken hoe paarden (dieren in het algemeen) een gunstig effect kunnen hebben op zulke jongeren. Voordat Anke hier op het forum verscheen, had ik al contact met haar via mail. Net zoals Piet vind ik haar gedreven, enthousiast en geeft ze me de indruk dat ze niet zomaar eens een cursuske uit de grond heeft gestampt.

Trouwens paarden, dieren in het algemeen, hebben een innerlijk rustgevend effect. Ik ben zelf een stresskip (weete wel hè), als ik mijn dieren ni had, zou ik op sommige momenten beginnen flippen

Scholen staan er ook voor open, de mijn alleszins, want dit is mijn extern keuzetraject.
Als ik de kennis die ik nu heb op één of andere manier kan aanvullen zodat ik zulke 'probleemjongeren' kan helpen, dan ben ik bereid om in het diepe te springen. Geen enkele mens is door en door slecht, zeker jongeren niet en juist deze krijgen al snel een stempel op gedrukt.

Piet schreef op maandag 7 december 2009, 9:26:


Ik zie het net zoals jij Piet