Anja Seijn schreef op woensdag 11 november 2009, 16:10:


Jaaa! lijkt mij ook wel wat.

Paardlief is dat werk aan de hand ondertussen zo gewend dat ze niet meer normaal aan een koordje wil lopen. Die gaat meteen sb, de uitslover.
(Of ze het correct doet, is dan weer iets anders. Ze laat het zo simpel lijken dat ik het verdacht vind. 8-/ )
Maar eens je erop gaat zitten is het onbegonnen werk.
Ik reed het vroeger wel met haar, maar dan was ze altijd reeds soepel en los en hoefde ik eigenlijk niets te doen.
Ik reed haar dan een wending in en reed haar van daaruit met buiging rechtuit. Wakende buitenteugel om haar rechtuit te houden en buitenbeen om uitzwaaien van haar kont te verhinderen en meer was er niet aan.
Maar nu is ze nogal stijf en gaat niet bepaald soepel door de bochtjes. Echt die schouder naar binnen vragen zonder dat ik vanuit haar eigen buiging kan vertrekken, lukt niet bepaald fantastisch.

Cindy Helms schreef op woensdag 11 november 2009, 17:20:


Euhm?

Tja voor, achter, omhoog,... alle kanten behalve zijwaarts.
Dat staat niet echt in haren woordenboek.

Grondwerk is ze wel bloedfanatiek in.
Ze heeft ontdekt dat als ze haar hoofd opzij doet, dat ze graan krijgt. (Jawel, ze doet zowaar iets voor eten! )
Feestje dus. (Ik moet haar alleen terug wijs maken dat ze ook voor zich mag kijken als ik in de buurt ben. )

Cindy Helms schreef op woensdag 11 november 2009, 18:41:


Dat besef ik.
Mij hoor je trouwens niet klagen. Zondag ben ik best een eind met haar gaan rijden. En de dag nadien was ze niet kreupel en ook niet opvallend stijver.
Dat vind ik al heel wat!
En't is niet alleen 't paard dat tijd nodig heeft.

trea hoex schreef op woensdag 11 november 2009, 19:44:


Je ziet gewoon de opluchting op haar gezicht!
Goeie koop, die schoentjes!

Cindy Helms schreef op woensdag 11 november 2009, 21:23:



Haha, nee dat zou nog niet mogen hé, op mij leeftijd
(En het was ook niet dat we heuveltjes op en af hebben gecrossd. Vooral stappen en hier en daar een stukje draven.)
Wat ik bedoelde was dat paard en ik vaak wat tijd nodig hebben voor we elkaar begrijpen. Ik ben geen natuurtalent alst op rijden aankomt en paard is ook niet van de slimsten. Paard haar lichaam is dus niet altijd de oorzaak als er dingen niet lukken.

(Het forumspook is weer bezig. Bericht plots weg?)

Kynshiri schreef op woensdag 11 november 2009, 12:41:


Jij vindt dat goed?
Heb je dat jachtpad naast de dijk in Leest nog recent gezien?
Hoe ze het in hun hoofd halen. Het beste galoppad aan deze kant van de baan en dan gooien ze er zo'n ruw puin overheen.
Mijn paard heeft echt geen last van de meeste ondergronden, maar over dat pad kan ze nu zelfs niet meer in stap.
Zo'n zonde

Kynshiri schreef op donderdag 12 november 2009, 9:14:


Amaai, en ik dacht dat die van mij sterke voeten hadden.
Die van mij gaat normaal gezien ook wel over alles heen. Maar dat vindt ze toch echt niks. En mocht het nu nog hard en egaal liggen zou het misschien nog lukken. Maar nu is dat zo'n dikke los liggende laag met grote keien. Paard struikelt er echt over. (Met de fiets zou je er denk ik ook niet meer overheen kunnen. Je rijdt je banden zo lek.)
Het paard van de stalgenoot ook trouwens. Die staat vierkant op ijzers maar vindt dat pad ook duidelijk niks.
We gaan dus maar een nieuw pad maken, naast de beekkant

Michiel schreef op donderdag 12 november 2009, 10:49:


Dat vind ik persoonlijk eigenlijk niet zo'n goede manier.
Eigenlijk vind ik altijd moeilijker om een paard te rijden op de hand waarnaar ze gebogen zijn. Naar binnen vallen vind ik moeilijker te bemerken en te corrigeren dan naar buiten weglopen. (Je zou ervan verbaasd staan hoeveel paarden naar binnen vallen zonder dat de eigenaar het in de gaten heeft. Paard buigt met hoofd in de houding en eigenaar is tevreden.)
Mijn linksgebogen paard reed ik altijd meer rechtsom dan linksom en zeker geen lange lijnen. Wel vierkanten waarbij ik paard telkens om stelde. (Dus eerst rijd je dan een soort S-lijnen als zijde en hoe beter het gaat, hoe meer het een echt vierkant wordt.)
Lange lijnen met contrastelling heb ik bij mijn paard nooit echt een goede oefening gevonden. Ik had veel sneller resultaat met die vierkanten. Zodra je teveel rechtuit gaat, heb je kans dat het paard zich gaat vastzetten.
Door die vierkantjes te rijden vraag je de 'moeilijke buiging' telkens heel kort en stelt meteen weer recht ipv een gevecht aan te gaan om de buiging te houden zoals in een contrastelling. En op de 'goede hand' haal je telkens je paard van de binnenschouder af door weer naar buiten te stellen.
En zodra die vierkantjes goed gingen, kon je dan meer naar een cirkel toewerken en die buiging wel vasthouden.
Voor mijn paard heeft dat altijd heel goed gewerkt. (itt contrastelling rechtuit.)

marianne laenen schreef op donderdag 12 november 2009, 19:34:


Dat probleem heb ik ook.
Ik heb hier nog 9 grote balen ergens liggen van 2 jaar geleden.
Mijn jonge kerel vond het op een nacht noodzakelijk om 16 balen tegelijk voor te proeven. Een deel hebben we nog kunnen op voeren maar voor die 9 was het te laat. En nu ligt dat hier, rotzooi te wezen.
Niemand wilt het (logisch), opstoken is ook geen succes want toen ik dat probeerde heb ik de hele buurt blauw gezet,... Hopen dat het vanzelf verdwijnt?
Ik vond het ook niet praktisch die voordroog en we moesten serieus voeren om die balen snel genoeg er doorheen te krijgen na het openen. (voor ze begonnen te schimmelen) Met 3 paarden was dat bijna niet haalbaar.
Geef mij maar gewone baaltjes hooi.

ElkeW schreef op zondag 15 november 2009, 17:40:


Ik dacht eigenlijk dat er wel degelijk moderne zadels waren die eerder voor mannen of vrouwen zijn?
Zo is mij bijvoorbeeld altijd verteld dat ja als vrouw beter wegblijft van Kieffer dressuurzadels omdat daar met een vrouwelijk bekken voor geen meter op te zitten valt.