Trudy schreef op zaterdag, 20 november 2004, 17:58:


Dat is dan weer een duidelijk voordeel van een shetlander ... die blijft ook met dit weer gewoon buiten staan (zonder deken). Eenmaal de zon op haar lijfje tussen de buien door en ze stond flink te stomen. Even flinke galop trekken over de wei heen, en dan weer rustig gaan eten. Hagel/sneeuwbui, gewoon blijven staan waar je staat, nog geeneens de kont tegen de wind in.

Wel is het zo dat ze veel meer hooi eet dan anders.

Groeten,
Ingrid

Hoi allemaal,

Ben nog steeds beetje spelenderwijs bezig met het bitloze mennen, maar ook niet meer dan dat. Vandaag geprobeerd al wandelend of ze te mennen was met 1 touw. Het duurde even voordat ze door had wat ik bedoelde, maar ze bleef goed doorlopen. Ook blaadjes liep ze nu voorbij (dat foei begrijpt ze best wel). Ze ging zelfs rechtsaf met mijn handwijzing en het woordje rechts, maar na 10 stappen bedacht ze kennelijk dat ik dat wel kon willen, maar zij niet en dat ik toch niet veel te vertellen had op deze manier, want ze keerde ineens om en vervolgde haar oude weg. Neus weer in de goede richting gezet en daarna deed ze het eigenlijk prima weer. Totdat ik ontdekte dat niet haar vriendinnetje een eindje verderop stond, maar een shetlandhengst. Die behoorlijk flipte toen ik langs kwam.
Kennelijk rook Isabella erg aantrekkelijk en/of was die hengst erg eenzaam, hoe dan ook hij ging compleet door het lint. Isabella reageerde eerst niet, maar die macho naast haar ging zich zo opwinden dat kon je als "dame" niet ontgaan. Dus ook Isabella ging even laten zien dat ze kon showen. Ik was blij dat er 2 meter hoog heras hekwerk tussen zat, want toen ik toch met mijn merrie redelijk kon doorlopen nam die hengst een aanloop, hij sprong en kwam in de struiken terecht. Ipv uit het veld geslagen te zijn, klom hij in de struiken omhoog. Ik wist niet wat ik zag en schrok me dood. Isabella toen ook overigens. Ik dacht nog even aan mijn vorige vraag hier ooit over hengst en merrie samen of draadje ertussen. Nou hier zou geen draadje tegen bestand zijn. Die hele struik moest het ontgelden. Die hengst kwam erdoor en ging in volle galop verder, baf tegen de gaas aan. Isabella ging nu ook compleet door het lint en ik vergat even al mijn NH gedachten op dat moment en greep haar bij het halster, wat ik gelijk met een uithaal van haar voorbeen moest bekopen (wel mis gelukkig). Ze ging snorken en soort piaffe uitvoeren. Wel vreselijk mooi was ze om te zien, maar ohohoh wat was ze sterk dan. Dan is 200 kg shet best veel. Ik durfde zo ook niet meer langs die pony’s verderop langs de grote rondweg, dus besloot toch maar terug te gaan, weer langs die hengst die nog even maf was. Ik zette me schrap en daar ging ik weer. Nou wat een werk had ik aan mijn shetje. Het leek helemaal niet op paardvriendelijke omgang, want ik moest echt alles bij zetten (touw, stem, mijn "overredings"kracht). Daarbij passeerden er nog regelmatig fietsers en auto's die ik ook even aan de hoeven van mijn pony wilde veilig stellen (want ze was continu aan het bokken). Tot aan huis duurde dit maffe gedribbel en gebok, maar we zijn weer veilig thuis aangekomen. Pfffffff. Ze kan dus wel hengstig zijn kennelijk.

Jeetje en het wandelingetje begon zo rustig hihi.

Groeten,
Ingrid