clarissa ruijgrok schreef op donderdag 13 augustus 2009, 22:39:


Dit noemen ze toch marketing?

Monique Meijer schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 12:06:


Precies zo! Naar mijn mening doe jij het super goed!

Piet schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 17:47:


Nee hoor ... ook handig tot met aanleren "voetjes" geven en voeten hoog houden?
Trouwens, beter mee-verlegen dan om-verlegen, toch?

e m kraak schreef op vrijdag 14 augustus 2009, 20:24:


Nou ik geloof Egon Kraak ook wel hoor. Ik vind het soms moeilijk te volgen, dat weer wel. Vooral als jullie wetenschappers een discussie met elkaar hebben, dan lees ik wel, maar snap er soms werkelijk geen snars van. Maar dat zegt waarschijnlijk heel veel meer dan het ooit over jou zal zeggen. Alhoewel, ik denk dat moeilijk begrijpbare onderwerpen het beste simpel kan worden uitgelegd. Positieve feedback hoor, niets anders.

clarissa ruijgrok schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 0:27:


Ja lang teugelwerk, dat vind ik dus ook leuk om te doen. Heb via een tip van Piet, de DVD in huis gehaald en vind het ontzettend leuk om te doen.
Weet je wat ik ook heb gedaan? Wij hebben voor Ingenioso omdat hij blind is een houten omheining gemaakt. Midden in een weidje hebben wij een picadero à la Hempfling gebouwd. Kan eventueel ook als paddock worden gebruikt is een kleine 12 x 12 m (vierkant hé). Daar doe ik veel grondwerk in vrijheid in. Ik vind het waanzinnig om te doen en mijn Jeen loopt in die ruimte helemaal in vrijheid verzameld te draven. Machtig om te zien en waanzinnig leuk om te doen!

Gea R schreef op zaterdag 15 augustus 2009, 10:25:


Conrad zei eens tegen mij de volgende woorden: "Een paard heeft wel 100 karaktereigenschappen, 1 daarvan is "dominantie". Als mensen de andere 99 ook kunnen benoemen, dan geloof ik pas dat een paard "dominant" is."
Ik vond dat mooi gezegd en is mij bij blijven hangen.

Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 1:00:


Esther, ik wens je ook veel sterkte met Bret.

Frans, ik heb het hier al vaker gelezen ... maar wat is het blauwe forum in godesnaam?

Moet dit nu echt?

Eva Saegerman schreef op zondag 16 augustus 2009, 9:16:


Ik kan het veel korter formuleren: "je kunt iemand wel voor zijn hoofd kijken, maar niet er in!"
Ik vind het niet prettig als mensen denken te weten wat ik denk of voor mij gaan denken. Nog erger wordt het als ze zeker weten te denken wat ik denk en er blijft voor mij geen ruimte of ik moet zelfs bewijzen dat ik toch anders denk. Daar hebben heel wat psychologen last van en kunnen zich niet meer in hun cliënt/patiënt inleven. Met empathisch vermogen heeft dit weinig te maken, want dat is inlevingsvermogen; actief luisteren zodat het signaal voor beide partijen dezelfde betekenis krijgt. "Denken te weten wat een ander denkt" en vooral daar zonder verificatie naar handelen, komt op mij over als paternalisme (zich te pas en te onpas gedragen als zorgzame vader ...) of vrij vertaald "hoe hoeft niet te denken er wordt voor u gedacht". Heren die nog in dienst zijn geweest, herkennen dit wellicht.
Wat dit met paarden te maken heeft weet ik niet. Misschien helemaal niet goed wat ik doe, maar ik denk niet zoveel als ik bij ze ben of met ze ben. Volgens mij hanteren paarden meer het principe "what you see is what you get", alleen denken ze daar niet zo bij na

Frans Veldman schreef op zondag 16 augustus 2009, 10:17:


Even vooropgesteld dat ik van Esther hele leuke bruikbare tips heb gekregen met betrekking tot weilandbeheer en diverse grassoorten. Ik ben haar er nog dankbaar voor ... maar, sorry Esther, wat ik helemaal niet snap is je fanatisme met betrekking tot dit onderwerp en de manier waarop je dat uit.
Niet alleen op deze site wordt, goed onderbouwd, uitgelegd dat paarden héél goed kunnen met uitsluitend gras én hooi + mineralenblok. Ik lees het in diverse tijdschriften. Mijn vee-arts bevestigt het, etc. etc.
Misschien zie ik het te simpel hoor (maar daar houd ik eigenlijk wel van ), maar stel je voor: ik leef mijn hele leven gezond, eet dagelijks groenten en fruit, drink voldoende water, vermijdt suikers etc. etc. Dan krijg ik plots een ongeneeslijke ziekte. Ga ik dan mijn groentenboer verwijten dat hij verkeerde adviezen geeft? Of moet ik accepteren dat het wellicht genetisch is? Dat het in mijn eigen lijf zit en ik, ondanks alles, niet heb kunnen voorkomen dat ik ziek werd?

Eva Saegerman schreef op zondag 16 augustus 2009, 10:55:


Geen enkel idee! Ligt aan hoe jij bent en hoe gezellig het is waar je vandaan zou moeten komen. Ik was vroeger een puber die een kwartiertje langer ergens mogen blijven nou niet echt een beloning vond. Een kwartier? Pfffff ... dat is 15 minuten en vond dat eigenlijk belachelijk, wat had ik daar nu aan? Zo zat ik in elkaar. Ik vond dat ik verantwoordelijkheid genoeg had om zelf te bepalen hoe laat ik thuis kwam en deed dat dus ook, ongeacht de consequenties. Ze sloegen me toch niet dood
Met mijn kinderen (inmiddels alle twee volwassen en zelfstandig) heb ik het anders gedaan. Vanaf een bepaalde leeftijd mochten ze uitgaan. Tijdstip thuis? Daar deed ik niet aan, wel veilig thuiskomen, dus altijd met z'n tweeën (vriendinnetje blijven slapen of bij vriendinnetje blijven slapen). Eerste paar keren werd het natuurlijk ochtendwerk, daarna ... wanneer ze het genoeg vonden, dus redelijke tijdstippen. Door vertrouwen te geven krijg je vertrouwen terug.
Leg de link eens, als je wilt, naar de paarden?

Gea R schreef op zondag 16 augustus 2009, 11:08:

En je hebt kinderen die hebben én een groot verantwoordelijkheidsgevoel én zijn vrijbuiters. Ik ben er zo eentje. Ik word kriegelig van opgelegde kaders, schop er graag tegen aan, maar heb wel een enorm verantwoordelijkheidsgevoel naar mezelf en mijn omgeving toe. Ik vind dat veel opvoeders straffen om dat het zo hoort, niets uitleggen en zeker niet laten zien wat het met de opvoeder doet. Ik ben ook geen "praat"mama geweest, alles dood praten, heb ik ook een broertje-dood aan, maar als ze iets deden wat ik niet zo prettig vond, gaf ik wel aan waarom ik het niet prettig vond of dat ik er zelfs verdrietig van werd ... dan zag je ze denken "ja ... dat zou ik ook niet leuk gevonden hebben". Er zijn natuurlijk altijd extremen boven de extremen, maar de gemiddelde peuter/kleuter/tiener/jong volwassene doet nu ook weer geen dingen waarvan je denkt "crisis, nu moet ik ff serieus hard gaan ingrijpen". Het lost zich 9 van de 10 keer wel op door de keerzijde van het gedrag duidelijk te maken. Ik ben niet zo goed in straffen, ik vind alles zielig ... dat zal ook wel niet goed zijn!

Zolang zit ik nog niet in de "paarden", maar ik ken weinig andere "huisdieren" die zo mishandeld worden als paarden.
Dikbillen is een mooi staaltje menselijke interventie ... het "soort" zou zich zonder onze bemoeienissen niet in stand kunnen houden.
Uiteraard zijn er veel meer misstanden in de wereld, kinderarbeid/dwangarbeid door de grote merken kleding in ontwikkelingslanden, mensenrechten in China (maar wel allemaal in het oranje voor de buis of op de tribune ... gadver!) etc. etc.
Je kunt wellicht niet de hele wereld redden. Maar ik ben er heilig van overtuigd dat als iedereen nu eens wat bewuster zou leven (dus ook niet zo'n goedkoop artikeltje kopen, maar gewoon een eerlijk product of misschien iets langer sparen), goed is voor zijn buurman en dieren in zijn omgeving naar de behoeften van het dier zou behandelen ... dan zou de wereld er een stuk "mooier" uitzien. Helaas is dit een utopie, de macht van het geld misschien? Het zijn bijzonder sterke benen die de weelde kunnen dragen ...

clarissa ruijgrok schreef op donderdag 20 augustus 2009, 9:56:


Hebben die kinderen geen ouders die ze brengen én halen? Mijn dochter heeft toen ze klein was ook leren rijden op een manege. Wel een kleintje. Dieren gingen na de les gewoon de wei op, zagen er fantastisch verzorgd uit. Je moest het niet in je kop halen met een zweep of sporen aan te komen zetten. Ook ik ben wel eens ergens anders geweest en heb in 2008 ooit 3 hele lessen op een manege gevolgd, ik vond het niets. De paarden mochten daar alleen op maandagochtend naar buiten, verder stonden ze binnen in schijthokjes ... ik wilde daar geen deel van uitmaken en ben er nooit meer geweest. Ik wist toen niets van paarden en nog helemaal niets van NH of PN, maar ik heb wel een normaal verstand en gevoel in mijn lijf ... dus als ouders én kinderen eens willen nadenken is het zo afgelopen met dit soort dierenexploitatie. Geen vraag, geen aanbod meer!

stumperd schreef op donderdag 20 augustus 2009, 12:19:


Ik heb van mijn instructrice een leuke oefening, die volgens mij ook werkt, geen slangenvolte maar slangenlijnen. Gewoon een vast punt aan de overkant uitkiezen, daar wil je uitkomen. Iedere keer iets laten bogen en zodra het neusje afwendt, weer de andere kant op, dus hele flauwe golfjes. Eerst alles rustig in stap, daarna in een langzame draf. Leuke gymnastiekoefening, ze worden er lekker soepel van, en volgens mij voor Lily een mooie oefening om van haar oude patroon af te komen. Die Lily van jou heeft behoorlijk wat meegemaakt hé?