Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 20:38:


Dat komt omdat (acht S dus) vervangen wordt door dat nee-schuddend manneke

Wat een verhaal Anja, ge zou zo'n mensen toch wa aan kunnen doen hè, jakkes.
Diepe bewondering voor wat je gedaan hebt en doet, je gaat nog gouden paarden aan hen hebben na een tijd. Veel succes en ik ben benieuwd naar het vervolg!

Peter Donck schreef op maandag 1 juni 2009, 21:45:


Nee dank je
Maar heb je een beter idee? Eentje dat helpt?

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 22:47:


Een rechtsgebogen paard heeft toch kortere spieren aan de rechterkant? Dan lijkt het mij moeilijker voor hem om linksom te lopen omdat die korte spieren dan aan de buitenkant komen. Allé, toen ik leerde rijden was er geen sprake van al deze dingen maar dat lijkt mij toch het logische? Of sla ik de bal mis?
De shetjes bij Igenioso zou kunnen lukken, dan staat hij niet alleen want in de kudde zal ni lukken wegens zijn blindheid zeker? Het zal uitproberen worden denk ik, zorg mss dat de shetjes een vluchtplekje hebben waar hij ni aankan.

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 23:24:


Euhm, ik lees daar: bij rechtsgebogen paard: kort bespierd aan de rechterzijde.

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 23:45:


Al die theorietjes hè

Anja Seijn schreef op maandag 1 juni 2009, 23:53:


Das waar! Nu ga ik terug naar de theorietjes van mijn cursussen, de godsdienst door de eeuwen heen, ook een partij interessant

tinne schreef op woensdag 3 juni 2009, 18:57:


Ilse, ik vond eerlijk waar dit de mooiste demo, ik werd er stillekes van
Je hebt een prachtig paard! Nog veel succes ermee!!

Met de examens voor de deur in combinatie met het goede weer, kan je me veel op de wei vinden met m'n neus tussen de boeken. Lekker rustig, leuk gezelschap en altijd wel iets plezant om te doen tijdens de pauzes. Ideaal dus.
Tuurlijk hou je dan de paarden in de gaten terwijl je je lesjes zit op te rammelen en opeens kreeg ik het ijskoud. Nobody stond in de verte en zijn witte staart zag vuurrood van het bloed. Zijn gezwel bloedt wel meer maar dit ging erover. Het waren geen druppeltjes meer maar een straal die eruit liep. Domme toch! Hij was wel relaxt aan het grazen, da was ook al iets. Maar na een tijdje begon hij met zijn achterbenen te stampen en kwam hij naar voor om onder het afdak te staan. Een hoopje ellende was hij, door het warme weer werd zijn gezwel, buik, benen, alles wat vol hing met bloed, niet gerust gelaten door de vliegen. Heel zijn houding zei me dat hij zich flink miserabel voelde. Ondertussen lagen er al flink wat plassen bloed, ging hij regelmatig liggen (kunnen de vliegen er ni aan?) en begon hij zelfs te bijten richting zijn spel (het gezwel is trouwens blijven groeien en sinds kort kan hij dat gezwel ni meer volledig in zijn koker krijgen).
Hij was wel alert, wou wel spelen, hinnikte als ik kwam, ... maar was hij gelukkig? Kon ik hem dit blijven aandoen? Het weer zou er ni beter op worden. Het gaat gewoon niet om dat 'ding' proper en vliegvrij te houden. Zijn zielig hoofdje zei me genoeg, ik belde de DA. Ze vroeg me of ik hem wou laten inslapen. Tja, zei ik, hoewel hij nog zo goed is en vol levensvreugde zit, wil ik hem niet laten lijden. Das het rotte, het is enkel dat stom, vies gezwel dat de last is. Ze zou 's avonds komen.
's Avonds ging het beter met Nobody, de vliegen waren verminderd hè. De DA belde of het dringend was want dat er nog een aantal dringende gevallen waren binnengekomen. Nee, ik kon wel wachten want hij was weer op en top Nobody, we maakten een afspraak voor vandaag, ze zou een half uur op voorhand bellen.
Ik had een dubieus gevoel, was dit wel de juiste keuze? 't Is verdorie ne kwieke bompa zenne! Zou er nu echt niets anders aan te doen zijn buiten die risicovolle operatie? Veel geslapen heb ik ni.
Vandaag was het ni al te warm en er waren een pak minder vliegen, Nobody had geen last. Dat maakte het allemaal nog moeilijker, dit beest is ni ziek, waarom zou ik zijn leven afpakken? Dan dacht ik wat er zou gebeuren op warme dagen, hij zou afzien, puur uit ellende. Nu was hij nog in volle glorie, 't is mss wel beter op deze manier dan hem eerst te laten wegkwijnen.
Ik had tijd genoeg om afscheid te nemen, de tijd ging trouwens ni vooruit, goh dat wachten op het onvermijdelijke is ondraagbaar. Plots om 16u04 ging mijn telefoon, de DA kon er binnen een half uur zijn. Ik voelde me letterlijk misselijk worden, al mijn peptalk smolt als sneeuw voor de zon. Ik heb Nobody dan maar apart gezet en ipv zielig te doen, kon ik beter zijn laatste minuten leuk maken. Ik heb met hem gespeeld en geravot, al hinnikend liep hij achter mij, het amuseerde zich.
Toen was de DA er, ze vond het zelf ook verschrikkelijk omdat hij nog zo goed is. Is er mss toch nog iets dat ik kan doen? Rekening houdend met zijn leeftijd, complicaties, e.d.? Ik kon mss toch eens naar de kliniek rijden om daar eens te horen, ook al kunnen ze hem ni helpen, dan heb ik het toch geprobeerd. En dan liet meneer zijn 'meneerke' helemaal zakken, de DA heeft het nog eens grondig bekeken en zei al iets enthousiaster dat er nog hoop is want zijn top is nog helemaal intact. Mss dat ze hem wel verder kunnen helpen in de kliniek onder plaatselijke verdoving! Een sprankeltje hoop maar er is hoop! Na mijn examens gaan we erheen, ondertussen krijgt hij ontstekingsremmers.
Het was een verschrikkelijke dag om te doorstaan maar eind goed, al goed, voorlopig toch... We zullen zien... En nu hopen dat er geen hittegolf aankomt voor de 16de.

marjolijn schreef op vrijdag 5 juni 2009, 11:36:


Mercikes allemaal!
Ja Piet, algoe dat de DA niet meteen kwam want hij is nog steeds op en top. Maar langs de andere kant had ze mss toen net hetzelfde gezegd want hij was toen al beter en slecht ziet hij er ni uit hè, mentaal is hij ook nog goe en dan had ik ni nog een dag met de bibbers gezeten
Maar nu, die ontstekingsremmers... de trukendoos is open zenne want hij wil ze ni. Gisteren wou hij het nog eten uit mijn hand na veel geduld, uit de bak no way! Vanmorgen heb ik met zo'n klokhuisverwijderaar (of hoe noem je dat?) een gat in een stuk appel gedaan, poeder erin en gaatje terug toe. Ja tarara, eerst dacht hij 'wat een lekkere appel', na een hapje, dat hij uit zijn mond liet vallen, dacht hij 'gij kunt ni me mijn voeten rammelen zenne!' Hij is wel zo braaf dat ik het poeder beetje bij beetje in zijn mond kon frullen met mijn vinger. En denkt nu ni dat hij tussendoor nog 'gewone' stukjes appel moest hebben hè
Voor straks heb ik een handvol pulp klaargemaakt en neem ik honing en siroop mee. Als dat ni lukt meng ik het met honing of siroop en voeder ik hem weer met mijn vinger. Als dat ni lukt dan tja, oplossen in water en dan in zijn mond spuiten met koekies als dessertje, als hij dat dan nog moet hebben natuurlijk want zo koppig is hij wel

Lena schreef op vrijdag 5 juni 2009, 19:22:


Daar wordt ge idd goed gezind van, merci!

amar schreef op vrijdag 5 juni 2009, 20:32:


Merci voor de tips maar ik heb het gevonden: bietenpulp rules
Geen problemen meer, hij heeft zijn bakje lekker uitgelikt zonder nog iets anders erbij, buiten de stukjes appel van vanmorgen waar nog wa poeder aanhing, nu waren ze ineens wel lekker.
En dan te denken dat geen enkel van mijn paarden het erg lekker vond toen ze het de eerste keer kregen, nu zouden ze er een moord voor doen
Nog iets raars opgemerkt vandaag en gisteren, dus het is geen toeval zoals ik eerst dacht, een (of zijn't verschillende?) ekster gaat op Nobody zijn achterbenen zitten en pikt zijn benen proper. Nobody laat dit heel gewillig doen en beweegt zijn benen dan zelfs niet. Ik bespeur ook geen wondjes wat toch zou kunnen door dat gepik dacht ik zo. Rare beesten...

Monique Meijer schreef op vrijdag 5 juni 2009, 14:41:


Nee zenne, ik vind dat ni stom maar menselijk. Indy en al jouw gevoelens omtrent haar zitten nog in je gestel, het gaat wel over na een tijdje wanneer je meer en meer gaat zien dat Lily niet zo is al Indy.

Spirithorses schreef op vrijdag 5 juni 2009, 21:40:


Verschrikkelijk!
Das de reden waarom ik geen kippen op de wei wil, hier in de buurt is het ook al een paar keer gebeurd en ik heb op mijn wei zelfs eens oog in oog gestaan met een vos, 't beest was rap weg en verschoot waarschijnlijk harder dan ikke maar kom. In Frankrijk heb ik zo'n flitslichten gezien op de afrastering, om vossen weg te houden?

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 6 juni 2009, 13:08:


Het schuren is al terug binnen de perken. Ze heeft geen wondjes, oke wel een halve bros maar da heeft ook z'n charme zeker
Ik denk dat het toch te maken heeft met die betonpalen en dat het haar dan sneller stuk is dan met de houten palen zoals vorige jaren.
Merci voor de tip!