Morgen is D-day.
Vanmorgen nog even geoefend met trailerladen.
Dit ging zeer soepel , ook Namkje alleen op de trailer zetten ging weer goed.
Maar ik ga het mezelf niet moeilijker maken dan het al is , dus Maike mag morgen gezellig mee!
Nouja...gezellig.
De heenweg zal geen probleem zijn , maar de terugweg.Dan staat hij alleen....hmmm even wat verzinnen...Ik ga voordroog bij de buren halen:)*
Als hij maar kan vreten , dan deerd hem de hele wereld niet!!En ons hooi is natuurlijk niet lekker genoeg...
Oke , dat probleem is opgelost.
Wat kan ik nog meer bedenken...hmmmmm....shit , Namkje moet nuchter zijn , dus clickeren met voer word een probleem!!!
Uhhh , oke , ik wou toch nog met haar aan de slag om haar het scheerapparaat te laten accepteren [ voor de echo moet het been geschoren worden , maar voor de operatie zal ze even op de hals geschoren moeten worden voor het infuus!]
Ex word altijd gevolgd door voer , dus ik verzin even een andere bridge.
Mooi! dan maar weer. Dat kent ze van subtiel trainen.
Nou , ik weet wat ik in het gevolg moet gebruiken als ze geen voer mag , of ik heb geen voer bij me , gewoon een goede kriebel!!!
Mooi! en dan een goede kriebel!
Ik mag het scheerapparaat aanzetten , en haar er overal mee aanraken!
Wat een succes!!!
Ik ben helemaal blij , en had dit resultaat nooit verwacht.
Dit was voor mij ook de eerste keer dat ik er zo doelbewust mee bezig was geweest , om geen voerbeloning te geven .

Verder zit de route al in de Tomtom , de bandjes zijn op spanning , en de tank gevuld.
Genoeg hooi, voer en voordroog ligt al in de auto , paspoortjes in de tas ,uhhhh...Alles gehad?

Gr Esther

ps; de schrijver van dit stukje wil hiermee niet weer een discussie op gang brengen over clickeren.
Ze kan het niet anders beschrijven , omdat ze nou eenmaal zo werkt.

yES - training schreef op dinsdag 2 december 2008, 14:16:





Is de hand van de meester!
Maar ook mijn onzekerheid.
Ik heb nu getraind met het scheerapparaat , en zal nu dus morgen sneller durven ingrijpen als er ergens een praam vandaag gehaald moet worden.
Ik ga ook echt proberen om alles zonder dwang te laten gebeuren!
Maarja , dat hangt ook af in hoeverre die lui in Emmeloord een beetje willen meewerken...


Jazeker!!

Gr Esther

Anita Cats schreef op dinsdag 2 december 2008, 18:38:


Ik denk van wel...

Als Maike na deze trailerrit zo weer de trailer opstapt , ja dan gaat het goed!!!
Hij heeft laatst bij de dierenarts ook een dik uur alleen op de trailer moeten staan , en toch liep hij er daarna ook zo weer op.

Gr Esther

En verder , thanks voor de support!!

Gr Esther

Ben terug...pffff even bijkomen.

Het rijden ging prima! In en uitladen ging goed , Namkje was kurkdroog!
En er waren toch best wel heftige dingen onderweg. Tweebaans weg , natte weg , dus een hoop kabaal als er een vrachtwagen als tegenligger echt vlaklangs stoof. Het eerste stukje nog in de duisternis , maar daar reageerde ze helemaal niet op. Maike op de terugweg, alleen ,ging ook goed , maar dat is dus wel degene die het meest schommeld en verstapt in de trailer. Sow , wat ging hij soms te keer. Zal wel door de ataxie komen denk ik.
Maike vlak bij huis nog even laten grazen , en toen weer op de trailer gezet om het laatste stukje naar huis te rijden.
Dat ging wat moeizamer , maar goed , ik kan me dat ook wel voorstellen.
6 uur in totaal op de trailer gestaan!

Uitslag Namkje is minder goed ; echo wees een geiiriteerd botvlies , geiiriteerd kapsel , matige lange kruisband [die van binnen naar buiten gaat ] , wat rafelig , en veel vocht in het gewricht ,uit.
Morgen een scopie waarbij ze het gewricht gaan spoelen , en zonodig de boel gaan schoonkrabben.
Aan de kruisband is niets te doen [ niet in dit stadium] , en zal een zwakke plek blijven.En niet echt een duidelijke aanwijzing voor botsplinters , maar ze moeten vanmiddag nog meer foto's maken.
Ik had daar graag bij willen zijn , maar dat wou ik Maike en Tekla niet aandoen.
Oh god , wat hoop ik dat ze een beetje geduld hebben.......

De echo is onder een ''roesje'' gegaan.[het scheren dus ook ] Dat deden ze altijd , omdat er geen paard was die zo lang zo rustig doodstil kon blijven staan. De sprong is wat dat betreft een lastig iets om een echo van de maken , doordat de kop van het echo apparaat eigenlijk wat te groot is om goed contact met de huid te blijven houden bij al die botten.

Maar wat een bedrijf zeg...
Ik ben ook helemaal niets gewent...
We moesten een stukje draven , en Namkje deed dat keurig op een baantje wat daar voor was , maar de volgende stond al te wachten , en Namkje had het een beetje moeilijk met al die andere paarden. Ze durfde er niet langs.
Direct iemand te zeuren dat ze vandaag die baan ook nog wilden gebruiken , en direct achter Namkje tegen de kont aan slaan.
Niet hard of zo , maar dat ongeduld , jemig bah!!!
En ik maar zeggen , ze komt wel , laat maar...
Wat dat betreft heeft Namkje nog niets meegemaakt in haar leven. Ze keek letterlijk haar ogen uit , en moest soms even stilstaan om alles een beetje te kunnen opnemen.
Op het parkeerterrein het nodige geschreeuw en getrek en gesjor met paarden die de trailer niet op wilden. Zelfs Erik zei er wat van!
Allemaal dekens en beenbeschermers. Een vette hoefsmederij , en alles op klinkende ijzers. Lieve paardenmeisjes die je een beetje meewarig aankijken als ik langsliep met mijn bemodderde Fries.
Nee , ik voelde me daar niet prettig.

Namkje mag tot 16.00 uur vandaag nog eten , en dan blijft ze nuchter.
Ze staat op een mega grote stal , volgens mij een merrie-met-veulen stal.
Wel op zaagsel...tja , stro vreet ze op!
Ik ben niet bang dat ze zich daar snel zal vervelen. Genoeg te zien voor haar!

Ik ga morgen bellen of ik bij de operatie aanwezig mag zijn. Daar was ik vandaag te laat mee...
Ze staat voor 10.00 uur gepland.

De mensen van de kliniek waren verder best wel aardig , en informeerden ons goed.Maar alles gaat daar onder tijddruk.Het lijkt wel een gewoon ziekenhuis

Arme meid , zo onder de indruk van alles...

Gr Esther

Herman schreef op woensdag 3 december 2008, 14:28:


Herman , wat een heerlijk paard!!!
Je geniet er echt van he!!
Het is je van harte gegund.
Enhe , houd ons maar op de hoogte. Ik vind het in ieder geval erg leuk om jullie vorderingen te lezen.

Gr Esther

He bah , weinig geslapen vannacht...
Waar een mens zich al niet druk over kan maken....

Namkje stond in een buitenstal , zonder deken , zonder eten,met een kap op de mond.
Ik hoop niet dat ze bevroren is nu .
Ze snapt er natuurlijk geen bal van! Ik vind haar nu wel erg zielig hoor....

Eerst hier alles doen , en dan naar Emmeloord.
Ik mag mee de operatiekamer in.
De foto's hadden verder niets nieuws uitgewezen , behalve dat deze dierenarts nu zegt dat de kruisband wel degelijk verdere aandacht verdient , en dat ze daar een trainingsprogramma voor zullen maken.
Ik ben benieuwd wat dat in gaat houden.

Gr Esther

Ik stap de ok in , en zie daar iets zwarts liggen , jak , het is Namkje.
Ik had moeite om naar haar hoofd te kijken.Ik zag er niets van de echte Namkje in terug zoals van mijn avatar...dat fiere sterke paard lag daar echt helemaal op apegapen.
Tuurlijk wist ik wel hoe het eruit zou zien , genoeg plaatjes bekeken , maar als het dan je eigen paard is...

Dan beter maar concentreren op de monitor.De botten zelf waren op een heel klein plekje na puntgaaf! Dat was mooi zei de doktor , want als dat niet mooi was geweest , dan was het moeilijk geweest om haar weer goed te krijgen.
De lange kruisband zag er wat rafelig uit , maar het grote probleem , althans dat denken ze nu , was de vorming van als het ware een tweede minibandje.
Die had geen aanhechting op het bot , maar op het botvlies , en kon op die manier bij elke beweging aan het botvlies trekken waardoor er irritatie ontstond.
Elders was nog een oude bloeding te zien , en nu was er ook een bloeding.
Die kon blijkbaar niet gecoaguleerd worden omdat de chirurg , of het bed , of zo , niet geaard was , en ze met spoelvloeistof werkten , althans dat denk ik . Jammer, want dat was wel een kleine complicatie...bleek vooral achteraf.
Ondertussen zakte de bloeddruk van Namkje , en moest en Dobutamime bijgegeven worden . Vanuit de humane geneeswereld ken ik dat goedje wel , het zorgt uiteindelijk voor een hogere bloeddruk , maar het word niet zomaar gegeven...Ik schrok er even van , want het onder narcose brengen was ook al niet makkelijk geweest volgens de anaesthesiste.
Al die rotmedicatie , maarja , het was even nodig.
Haar bloeddruk steeg weer , en we konden weer verder wroeten in het gewricht.De doktor was heel voorzichtig , dat viel me wel op.Hij zorgde er voor dat de ingebrachte instrumenten niet zomaar van alles raakte. Dat heb ik op mijn werk wel anders gezien....
Het collaterale bijbandje[ ik weet de echte naam niet meer , vandaar mijn verzinsel ] is in zijn geheel verwijderd.
De rafelige lange kruisband werd een beetje bijgewerkt , en toen was het wel klaar. Nog even flink gespoeld.
Ik had even tijd om vol bewondering nu alle apperatuur te bekijken , en kreeg uitleg van de anaesthesiste. Namkje had een centrale lijn voor alle medicatie en vloeistof , en een bloeddruklijntje in het hoofd. De verdoving ging via de beademing.

Ok klaar , en nu moet ze weer in de benen komen , jemig wat een getakel.
Het eerste wat mij door het hoofd schoot, afspraak maken bij de ostheopaat!!!
Ik had nog zoveel meer willen weten en meer willen vragen , maarja , ze hadden niet de hele dag voor mij de tijd.
Ze kwamen mij weer ophalen , toen Namkje in haar stal stond.
Toen ik bij haar kwam stond ze verschrikkelijk te beven , en te knarsetanden.
Ze voelde ook koud aan. Ik had geen deken bij me [ heb ik er wel een?] maar ze mocht een dikke deken van de kliniek om hebben.
Och wat was ze zielig en ellendig. Ze stond even met haar hoofd tegen mijn buik aan , even een paar seconden van rust , maar door alle geluiden van buitenaf was ze al snel weer bij de deur gaan staan. Zo hyperallert op alles.
Ik heb nog even bij haar in de stal gestaan , maar ze had niet veel belangstelling voor mij , en ze wou ook niet dat ik aan haar zat. Ze reageerde op alle geluidjes wel heftig. Ik hoop dat ze een beetje rust kan vinden vannacht , als haar buikje weer gevuld is met lekker hooi.

Helaas was het hele verband roodgekleurd. Er moet morgen weer een echo gemaakt worden , om te kijken hoe het met de bloeding staat.
Ze mag nog niet naar huis.Verder krijgt ze ontstekingsremmers , en pijnstillers.
Ze moet nog twee weken op stal staan als ze thuis is.Daarna weer beginnen met stappen aan de hand , twee keer per dag 10 minuten en dat uitbreiden.
Morgen ga ik weer bij haar langs. Even kijken of Namkje ''thuis'' is...de arme meid.

De prognose is redelijk tot goed te noemen volgens de doktor.
Ik leef een beetje met de dag momenteel. Dat rijden , maakt mij momenteel geen reet uit!! Als ze het maar weer warm krijgt , en niet teveel pijn heeft. Morgen kijken we wel weer verder....

Pfff wat een belevenis zeg. Het vreet meer aan me dan ik in eerste instantie dacht.
Ik moet morgenavond de wacht in , das wel jammer , want ik kan dan niet meer bij haar langs tot maandag middag.
En met een beetje mazzel mag ik haar dan ook direct meenemen!

De paarden hier zijn stil. Het is zo rustig , geen gejaag , geen Namkje die overal bang voor is , en daarom altijd moet rennen , waardoor de anderen dan ook maar gaan rennen.Ik hoor ze snachts ook helemaal niet jagen in de inloopstal. Geen kapotgelopen poepjes om op te ruimen.
Het is maar raar hoor!

Gr Esther

Och jongens ,dat meeleven doet me goed , echt!!

Net weer even gebeld. Ze is de nacht goed doorgekomen , en is goed op temperatuur.
Ik had de arts zelf net aan de telefoon , en die zei dat je met paarden juist meer bang moet zijn voor oververhitting na een operatie , dan voor onderkoeling.
De bloeding lijkt gestopt , maar dat zullen ze nog even met een echo gaan bekijken.
Maandag mag ze mee naar huis.

Ik ga vandaag bij haar langs. Eens kijken of ze weer weet wie ik ben...
En of ik dat vervelende plaatje van gisteren weer van mijn netvlies kan krijgen.

Gr Esther

Monique Meijer schreef op vrijdag 5 december 2008, 9:54:


Thanks!!

Super mooie foto by the way!!!

Gr Esther

Vicky Verreycken schreef op vrijdag 5 december 2008, 11:03:


Hier precies hetzelfde verhaal. Als er maar gras staat!
Maike kan ik prima los laten lopen , en als ik aan het wandelen ben , dan volgt hij na een tijdje wel.
Maar ik zorg wel altijd dat hij langs mij moet , want hij heeft alwel een keertje in een gekke bui een sprintje naar huis getrokken.
Hier kan dat weinig kwaad , het enige gevaar hier is prikkeldraad , van die lage , precies voor de opening van een zeer mooie groene koeienweide...daar kan hij zo dwars doorheen lopen.

Met fietsen was ik al een stukje verder. Dan kon hij zo 2 kilometer los volgen.Wel met clickeren dan , want anders zat hij om de haverklap in het gras.
Ik heb ontzettend veel vertrouwen in hem , en ik weet bijna exact wat hij denkt , dus problemen kan ik veelal gewoon voorkomen.
Met Namkje ben ik nog lang niet zover , en dat gaat ook veel langer duren.
Namkje is ook veel meer een echt paard.
Maike heb ik altijd het vertrouwen gegeven , omdat ik dat vertrouwen ook heb , en zover ben ik nog lang niet bij Namkje.

Een tipje , ga wandelen met een lange longeer lijn oid , en laat het paard zelf kiezen wat hij wil.
Zorg dat je met zijn tweeen bent , op een pad waar hij niet van af kan wijken , met een stukje gras , en laat hem maar los grazen.Eventueel longeersingel om zodat hij niet op de lijn kan gaan staan.
Heeft hij even kunnen grazen , probeer hem dan te roepen , en naar je toe te laten komen.
Flink belonen als hij naar je toe komt.
Hij moet dan alwel zo ver zijn dat hij niet de lijn door je handen heen trekt , en er in paniek vandoor gaat.[en misschien een maatje meenemen waar hij erg aan hangt , daarmee gewoon doorlopen. Grote kans dat hij vanzelf wel volgt , maar aub wel in een veilige omgeving , waar er niet snel wat kan gebeuren]
Maike schrikt , maar loopt niet weg , hij kijkt naar waar hij van schrikt , en dat is natuurlijk wel heel makkelijk!

Succes , en doe voorzichtig!!

Gr Esther

Moniek schreef op vrijdag 5 december 2008, 15:16:


Dat laatste ga ik een beetje over twijfelen tegenwoordig...
Ik heb ook altijd gedacht dat voordroog , wat zo lekker ruikt , te zuur zou zijn voor de paardenmaag.
Maar , die fermentatiebacterien...is dat niet de yakultachtige , dus darmbacteriestimulerende fermentatie bacterien?
maw. zou je er goed aan doen om juist na een ab kuur , je paard op voordroog te zetten???
Dit zou ik wel eens willen weten , of dit nou klopt , of dat het onzin is...

Gr Esther

joop schreef op vrijdag 5 december 2008, 11:22:


Ik ben blij dat ik geweest ben!
We kwamen daar aan , en ze stond met een mondkap op , na te zweten.
Ze deed erg haar best om hooi te eten , maar dat lukte niet door die kap.
Nadat we bij de balie waren geweest , werd ons het een en ander uit gelegd.
Ze was net weer behandeld , schoon verband om haar sprong , en haar gebit was nagekeken en behandeld.
De sprong zag er goed uit , geen vocht , en zeker geen bloeding meer!!
Haar gebit viel een beetje tegen , maar ik kan er niks aan doen dat ik een beetje ging twijfelen , want ja , het gebit zag er voor een 7 [??]jarige redelijk uit. Huh? 7 jaar?? Ze is nog maar 4,5 jaar...Dat zie je toch wel aan het gebit?
Der zaten wat haken op haar kiezen , en die hadden een kant van de wang ook al beschadigt , maar dat kwam waarschijnlijk van hoe ze op de ok tafel gelegen had.

Pfff , meis , de ellende is achter de rug!!!
Maar zo zielig , en paard met zoon kap op waar ze dus niet mee kunnen eten.
Hij moest een uurtje omblijven , vanwege het roesje wat ze had gehad.
Ze was bijna weer de oude, en daar was ik wel erg blij mee.
Niet meer dat enorme hyperactieve geschrik van alles , maar gewoon attent zoals ze zich thuis ook gedraagt.
Ik mocht haar uitgebreid op haar lekkere plekjes kriebelen , en toen vergat ze ook even om te proberen wat hooi naar binnen te krijgen.
Ze kon er weer van genieten! Ik was echt helemaal blij!!
Na een uurtje mocht de kap af, en ze begon aan het hooi te eten , maar toch had ze op haar manier ook best belangstelling voor ons.
Ik heb even met haar geclickerd , maar ze reageerde zo snel , dat ik het maar afkapte , want dat kon ik even niet bijbenen.
En ach , laat haar maar lekker haar hooi opeten.
Ze mag daar nog even drie dagen ''genieten'' van alle rust.
Ergens ben ik er ook nog wel blij om ook , dat ze daar nog even blijft, want dan kan ze daar helemaal tot rust komen , daar waar alles gebeurd is.
Tuurlijk is er ook wat voor te zeggen om haar weer zo snel mogelijk naar huis te halen , maar daar valt ze ook in de frustratie van het op stal moeten staan. En ik vind het ook wel een prettig idee om een ''stabiel'' paard weer mee terug te nemen in de trailer. Niet een die mega opgefokt is van alles.

Maandagmiddag mag ze weer naar huis.[Ze mocht eigenlijk morgen al naar huis , maar ik zit in de wacht , en slaap dan overdag , plus ik wil haar ook nog even in de gaten kunnen houden als ze weer thuis is. En ik krijg geen zorgverlof! bah!!]

Ik ga met een gerust hart aan het werk straks , en morgen lekker slapen!

Gr Esther